Essay In Assamese | Class 10 ৰচনা | Class 9 ৰচনা
Essay In Assamese | Class 10 ৰচনা | Class 9 ৰচনা, অসমীয়া ৰচনা, SEBA Assamese Essay to each chapter is provided in the list of SEBA ৰচনা Class 10 so that you can easily browse through different chapters and select needs one. SEBA Class 10 ৰচনা , Class 9 Assamese Essay can be of great value to excel in the examination. Class 10 Assamese Application, Class 9 ৰচনা answer to each chapter is provided in the list so that you can easily browse throughout different chapters Class 10 Essay In Assamese and select needs one.
Essay In Assamese
Table of Contents
আমাৰ পঢ়াশালীখন
অসমৰ এজন খ্যাতনামা সাহিত্যি (লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱা), ছাত্ৰৰ কৰ্তব্য, আমি বাতৰি কাকত পঢ়োঁ কিয়, অসমৰ প্ৰাকৃতিক সম্পদ, অসমৰ কুটিৰ শিল্প, অসমৰ খাদ্য সমস্যা আৰু তাৰ প্ৰতিকাৰ, ৰাগিয়াল বস্তু, অসমৰ জাতীয় উৎসৱ, ছাত্ৰ-ছাত্ৰী আৰু সমাজ, অসমৰ বানপানী আৰু ইয়াৰ প্ৰতিকাৰ, অসমৰ প্ৰাকৃতিক শোভা, ভাৰতৰ জাতীয় সংহতি, মোৰ জীৱনৰ লক্ষ্য, মোৰ প্ৰিয় গ্ৰন্থ, অসমৰ নিবনুৱা সমস্যা, ব্ৰহ্মপুত্ৰ, বিজ্ঞানৰ অবদান, অসমৰ চাহ শিল্প, পৰিৱেশ প্ৰদূষণ, বিশ্বকাপ ফুটবল, বিশ্বকাপ ফুটবলৰ ফলাফল.
মই পঢ়া পঢ়াশালীখনৰ নাম মাণিকচন্দ্র উচ্চমাধ্যমিক স্কুল। ১৯০১ চনত এই স্কুলখন স্থানীয় ৰাইজে চাঁন্দা তুলি স্থাপন কৰিছিল। ৰাইজৰ শিক্ষাৰ প্ৰতি আগ্রহ দেখি অসমৰ খ্যাতনামা ব্যৱসায়ী মাণিকচন্দ্ৰ বৰুৱাই এই স্কুলখনৰ বাবে এটা শকত পুঁজি দান কৰিছিল। সেই কাৰণে এই স্কুলখন তেওঁৰ নামেৰেই নামাকৰণ কৰা হৈছিল। তাৰ পিছত অসম চৰকাৰে প্ৰয়োজনীয় সকলো অনুদান দি স্কুলখন মঞ্জুৰ কৰে। তেতিয়াৰেপৰা এই স্কুলখনে উন্নতি কৰি স্থানীয় ৰাইজৰ মাজত শিক্ষিত লোকৰ সংখ্যা বৃদ্ধি কৰিছে।
আমাৰ স্কুলখনৰ বৰ্তমান চাৰিটা ঘৰ আছে। তাৰে দুটা ঘৰ দীঘলে ১৮০ ফুট লাৰু দহোটাকৈ কোঠালি আছে। এই ঘৰ দুটাৰ এটা উত্তৰফালে আৰু আনটো দক্ষিণফালে সজা হৈছে। এই ঘৰ দুটাক সংযোগ কৰাকৈ পশ্চিমফালে ৯০ ফুট দীঘলৰ পাঁচটা কোঠালীৰে সৈতে আন এটা ঘৰ সজা হৈছে। এই ঘৰটোৰ ঠিক মাজৰ কোঠাটোত আমাৰ প্ৰধান শিক্ষকৰ কাৰ্যালয়। তাৱেৰ উত্তৰ কাষৰ কোঠাটো শিক্ষকসকলৰ কমনৰুম। প্রধান শিক্ষকৰ কাৰ্যালয়তে লগা দক্ষিণ ফালৰ কোঠাটোত, দশম মান শ্ৰেণীৰ ছাত্র-ছাত্রী বহে। দশম মান শ্ৰেণীটো আমাৰ প্ৰধান শিক্ষক মহোদয়ে সদায় তেখেতৰ ওচৰতে ৰাখে। এই ঘৰটোৰ ঠিক পূৱ ফালে উত্তৰ দক্ষিণৰ ঘৰ দুটাক সংযোগ কৰি ৯০ ফুট দীঘল আন এটা ঘৰ আছে। এই ঘৰটোত বিজ্ঞানৰ সাঁ-সঁজুলি আছে আৰু বিজ্ঞানৰ শ্ৰেণীবোৰ তাতেই বহে। স্কুল চৌহদত চৈধ্য বিঘা মাটি আছে আৰু চাৰিওফালৰ পৰা দেৱালেৰে আগুৰা, যাতে বাহিৰৰ কোনো কথাই ছাত্ৰ-ছাত্ৰীক আকৰ্ষণ কৰিব নোৱাৰে।
আমাৰ স্কুলত সৰ্বমুঠ আঠাইশজন শিক্ষক আছে। এই শিক্ষকসকলে আমাক তেখেতসকলৰ নিজ নিজ বিষয়সমূহ নিয়মিতভাৱে শিকায়। শিক্ষক-সকল আমাৰ গুৰু। আমি কেতিয়াও কোনো অৱস্থাতেই তেখেতসকলৰ অবাধ্য হোৱা নাই। শিকক্ষসকলে আমাক পুত্রবৎ স্নেহ কৰে। অৱশ্যে কর্তব্যত অৱহেলা কৰাত তেখেতসকলে আমাক বুজনিৰে কেতিয়াবা তিৰস্কাৰো কৰে। এইদৰে তিৰস্কাৰ কৰাত কোনোবা ছাত্রই বেয়া পাব পাৰে; কিন্তু শিক্ষকৰ তিৰস্কাৰক মই আশীৰ্বাদ বুলি গ্ৰহণ কৰোঁ। কাৰণ তেখেতসকলে আমাৰ মঙ্গলৰ বাবেহে কয়।
আমাৰ স্কুলখন, ছাত্ৰ-ছাত্ৰী উভয়ৰে বিদ্যালয়। ছাত্র-ছাত্রীৰ মুঠ সংখ্যা সাতশ জন। এই সাতশ ছাত্র-ছাত্ৰীৰ মাজত একতা আৰু মিলা প্রীতি অসীম। প্রতি শনিবাৰে আমাৰ বিদ্যালয়ত প্ৰীতি সন্মিলন বহে। এই সন্মিলনৰ আমাৰ সহপাঠী সকলৰ মাজত ভ্ৰাতৃভাৱ গাঢ় হৈ উঠে। প্রীতি সন্মিলনত গীত-মাত, ৰচনা প্রতিযোগিতা, তর্ক প্রতিযোগিতাও হয়। মই পার্যমানে সকলোবোৰতে অংশগ্রহণ কৰোঁ।
আমাৰ বিদ্যালয়ত এটা ডাঙৰ পুথিভঁৰাল আছে। এই পুথিভঁৰালত নানা বিষয়ক পুথিৰ উপৰিও তিনিখন বাতৰি কাকত আৰু কেইবাখনো আলোচনী কাকত আহে। এই পুথিভঁৰালটো আমাৰ নিজা সম্পত্তি। ইয়াৰ পুথি, বাতৰি কাকত আদি মই নিয়মিত ভাবে পঢ়োঁ। কিন্তু এই সম্পত্তিৰ এখিলা পাতো যাতে নষ্ট নহয় তাৰ বাবে আমি সদায় সচেতন থাকোঁ। ডাঙৰ ডাঙৰ লোকসকলৰ জীৱন কাহিনী পঢ়ি মোৰ বৰ ভাল লাগে, সেই কাৰণে মই বেছি ভাগ জীৱনী আৰু ভ্ৰমণমূলক গ্ৰন্থহে পঢ়োঁ। ভ্রমণমূলক গ্ৰন্থৰপৰা নানা দেশৰ কাহিনী জানিব পাৰোঁ।
আমাৰ বিদ্যালয়ত ছাত্ৰ সকলৰ বাবে এটা আৰু ছাত্ৰীসকলৰ বাবে এটা কমনৰুম আছে। আজৰি পৰত আমি তাত নানা প্রকাৰ খেল খেলোঁ। খেলৰ সঁজুলিবোৰ যাতে কোনো প্ৰকাৰে নষ্ট না হয় তাৰ প্ৰতি মই বৰ সচেতন আছিলোঁ। প্রতিজন ছাত্র-ছাত্রীয়ে বছৰত এবাৰকৈ খেলৰ সঁজুলিবোৰৰ বাবে বৰঙণি দিওঁ। সেই কাৰণে বছৰটোত যাতে কোনো সঁজুলি দুবাৰ কিনিব লগা নহয় তাৰ বাবে মই বৰ যত্নবান। বিজ্ঞানৰ সঁজুলিবোৰ লৰাচৰা কৰা সময়তো মই বৰ সাৱধান হওঁ। কাৰণ বিজ্ঞানৰ সঁজুলিবোৰ কাঁচৰ ; অলপ আঘাততেই ভাঙি যাব পাৰে। মোৰ হাতত আজিলৈ কোনো এবিধ সঁজুলিয়েই নষ্ট হোৱা নাই।
আমাৰ বিদ্যালয়ত ফুটবল, ভলিবল, বেডমিণ্টন আদি নানা খেল খেলা হয়। খেল বিভাগৰ সম্পাদকে এই খেলবোৰ পৰিচালনা কৰে। মই আটাইবোৰ খেলেই খেলোঁ ; কিন্তু কেৰমবোর্ড খেলি আনন্দ পাওঁ। সেই কাৰণে জিৰণিৰ সময়ত মই সদায় আন সহপাঠীৰ লগত কেৰম খেলোঁ। ঘণ্টা পৰিলে আকৌ মই নিজেই খেলৰ সঁজুলিবোৰ নিৰ্দিষ্ট ঠাইত যতনাই থৈ আহোঁ।
আমাৰ বিদ্যালয় আমাৰ নিজা সম্পত্তিৰ দৰে মাই জ্ঞান কৰোঁ। সেই বাবে আমি বহা ডেস্ক-বেঞ্চ অথবা শিক্ষক বহা চকী মেজবোৰ যাতে কোনো প্ৰকাৰে নষ্ট নহয় তাৰ বাবেও সচেতন হও। এই সম্পর্কে কোনো কোনো সময়ত মই ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ আগত বক্তৃতাও দিওঁ। মোৰ কথা শুনি ছাত্ৰ-ছাত্ৰীয়ে চকী মেজবোৰ চাফ-চিকুনকৈ ৰখাৰ ব্যৱস্থা কৰে। বিদ্যালয়ৰ দুৱাৰ-খিৰিকিবোৰৰ প্ৰতিও মই লক্ষ্য ৰাখোঁ। কেতিয়াবা উই পৰুৱাই মাটি তোলা দেখিলে তাক ততালিকে বাধা দিওঁ। নিজে নোৱাৰিলে চৌকিদাৰক বা প্রধান শিক্ষকক জনাওঁ। শনিবাৰে ছুটীৰ পিছত যেতিয়া চাফাই কাম কৰোঁ তেতিয়া মই গোটেই চৌহদটো এবাৰ পৰিভ্ৰমণ কৰি আৱৰ্জনাবোৰ আঁতৰাই পেলাওঁ।
মোৰ মনত বিদ্যালয়ৰ ঘৰ ডাঙৰ মন্দিৰ আৰু শিক্ষকসকল ভগৱান প্ৰেৰিত দেৱতা। মোৰ ব্যৱহাৰত, মোৰ কথাত শিক্ষকসকল যাতে কেতিয়াও অসন্তুষ্ট হয়, কোনো দুখ বা আঘাত নাপায় তাৰ প্ৰতি মই সদায় সতর্ক থাকোঁ। কাৰণ তেখেতসকল আমাৰ প্ৰকৃত গুৰু; তেওঁলোকে কোনো কৃপণালি নকৰাকৈয়ে আমাক জ্ঞান দান কৰে। কেতিয়াবা কোনো কথা বুজি নাপালে অতি নম্রভাবে পুনৰ বুজাবৰ বাবে মই সবাতোকৈ আগেয়ে অনুৰোধ কৰোঁ। তাৰ বাবে আমাৰ শিক্ষকসকলে মোক ভাল পায়।
বৃক্ষ ৰোপণ আমাৰ বিদ্যালয়ত প্ৰতি বছৰে কৰা হয়। চৰকাৰে বন মহোৎসৱৰ জাননী দিলেই আমি বিদ্যালয়ত নতুন নতুন বৃক্ষ ৰোৱাৰ দিহা কৰো। নাৰিকল, কল আদি ফলৰ গছবোৰ নানা যত্নেৰে আমি ৰোপণ কৰোঁ। তাৰোপৰি সেই গছবোৰৰ যাতে কোনো হানি-বিঘিনী নঘটে তাৰ বাবে গোটেই বছৰেই যত্ন কৰোঁ।
প্ৰতি বছৰে আমাৰ স্কুলৰ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীয়ে লগ লাগি সৰস্বতী পূজা পাতোঁ। আমাৰ বাবে এইটো এটা ডাঙৰ উৎসৱ। আমি সকলোৱে ছাত্ৰ-ছাত্ৰীয়ে পূজাৰ অন্তত এটা প্রীতি-ভোজ খাওঁ। অৱশ্য মূর্তি পূজা নিষেধৰ বাবে ইচলাম-ধৰ্মী ছাত্ৰসকলে এই পূজাত যোগদান নকৰে। কিন্তু শংকৰ-মাধৱৰ তিথি পালন কৰাত তেওঁলোকে যোগদান কৰে। স্বাধীনতা দিৱস পালনত আমি সকলো ধৰ্মৰ ছাত্ৰই একগোট হওঁ আৰু সাধাৰণ জলপান খাই একতাৰ বান্ধোন গাঢ় কৰোঁ ।
আমাৰ অসমত বৰ্তমানলৈকে বহুতো সাহিত্যিক সুখ্যাতি অর্জন কৰিছে। কিন্তু লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাৰ দৰে সৰ্বগুণী, বহুমুখী প্রতিভাৰ সাহিত্যিক পোৱা টান। আধুনিক সাহিত্যৰ আটাইকেইটা দিশকেই তেওঁ পুৰঠ কৰিছিল। তেওঁ আছিল এগৰাকী কবি, নাট্যকাৰ, প্ৰৱন্ধকাৰ, ঔপন্যাসিক, সাংবাদিক, সমালোচক আৰু চুটি গল্পৰ জন্মদাতা। সেই কাৰণে লোকে তেওঁক সাহিত্যৰথী বেজবৰুৱা নামেৰে শ্ৰদ্ধা কৰে। তেওঁৰ কালচোৱাক ‘বেজবৰুৱা যুগ’ বুলি আমি কওঁ।
১৮৬৮ খ্ৰীষ্টাব্দৰ লক্ষ্মী পূৰ্ণিমাৰ দিনা বেজবৰুৱাৰ জন্ম হৈছিল বাবে দেউতাকে তেওঁৰ নাম লক্ষ্মীনাথ ৰাখিছিল। লক্ষ্মীনাথৰ পিতৃ দীননাথ বেজবৰুৱাই মুঞ্চিফ কাম কৰি অৱসৰ লৈ শিৱসাগৰত বসবাস কৰিছিল। তাতেই প্রথমে বেজবৰুৱাই শিক্ষা আৰম্ভ কৰে। ১৮৮৬ চনত এণ্ট্ৰেন্স (বৰ্তমানৰ স্কুল লিভিং) পৰীক্ষাত উত্তীৰ্ণ হৈ তেওঁ কলিকতালৈ পঢ়িবলৈ যায়। কলিকতাৰ চিটি কলেজৰ পৰা তেওঁ বি.এ. পাছ কৰি এম.এ. আৰু আইন পঢ়িবলৈ লৈছিল। কিন্তু সেই বিষয়ক পৰীক্ষা তেওঁৰ পাছ কৰা নহল।
সেই সময়ত চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালা প্ৰমুখ্যে কেইবাগৰাকীও খ্যাতিমন্ত ছাত্রই কলিকতাত অধ্যয়ন কৰিছিল। তেওঁলোকে অধ্যয়ন কৰা কালত ভাৰতৰ অন্যান্য ভাষা-সাহিত্যই যথেষ্ট উন্নতি কৰি গৈছিল। কিন্তু তেতিয়াও অসমীয়া ভাষা-সাহিত্য একেবাৰে পিছ পৰি আছিল। সেই কৃতী ছাত্ৰসকলে অসমীয়া ভাষা সাহিত্যৰ উন্নতিৰ বাবে দেহেকেহে যত্ন কৰিবলৈ ললে। তেওঁলোকে কলিকতাতে ‘অসমীয়া ভাষাৰ উন্নতি সাধিনী সভা’ নামেৰে এখন সভা স্থাপন কৰে আৰু সেই সভাৰ যোগেদি জোনাকী নামৰ এখন আলোচনী প্ৰকাশ কৰে। এই জোনাকীয়ে অসমীয়া সাহিত্যিক সকলক যথেষ্ট অনুপ্ৰেৰণা যোগায় আৰু পাশ্চাত্যৰ আদৰ্শত ৰোমান্টিক ভাৱধাৰাক আদৰি আনে। সেই কাৰণে এই কালছোৱাক ‘জোনাকী’ যুগ বুলি কোৱা হৈছে।
জোনাকী কাকতৰ যোগেদি বেজবৰুৱাই সাহিত্য জগতত আত্মপ্রকাশ কৰে। তেওঁৰ প্ৰথম ৰচনা ‘লিতিকাই” নাটক। এই নাটকখন লিখি তেওঁ জোনাকী কাকতত প্ৰথমে প্ৰকাশ কৰে। তাৰ পিছত তেওঁ নানা বিষয়ক ৰচনা লিখি তেওঁৰ বহুমুখী প্রতিভাৰ পৰিচয় দিয়ে। তেওঁৰ প্ৰায় ডেৰকুৰিখন ৰচিত গ্ৰন্থ আৰু অলেখ প্রবন্ধ নানা আলোচনী কাকতত প্ৰকাশ হৈছিল।
বেজবৰুৱাৰ সাহিত্য মূলতঃ দুই শ্ৰেণীত প্ৰকাশ হৈছিল—গভীৰ চিন্তাশীল ভাৱত আৰু হাস্যৰসত। খুহুতীয়া ব্যঙ্গাত্মক সাহিত্য ৰচনাত বেজবৰুৱাক আজিও কোনোৱে চেৰ পেলাব পৰা নাই। সেই কাৰণে তেওঁক আমি ‘ৰসৰাজ বেজবৰুৱা’ বোলো। তেওঁ কৃপাবৰ বৰবৰুৱা চখ নামেৰে অলেখ ব্যঙ্গ সাহিত্য ৰচনা কৰিছিল। এই সাহিত্যবোৰৰ মাজেৰে বেজবৰুৱাই অসমীয়া সমাজৰ কেৰোণ, অসমীয়া লাকৰ ভেম, অসমীয়াৰ সংকীৰ্ণ দুৰৱস্থাক প্ৰকাশ কৰি জাতি আৰু সমাজ সংস্কাৰৰ বাবে চেষ্টা কৰিছিল। সেই কাৰণে আমি তেওঁক সংস্কাৰধৰ্মী সাহিত্যিক বুলি আখ্যা দিছো।
অসমীয়া সাহিত্যত বেজবৰুৱাই চুটি গল্পক জন্ম দিছিল। তেওঁৰ আগতে কোনেও অসমীয়াত চুটি গল্প ৰচনা কৰা নাছিল। দীঘলীয়া ৰচনাই বহু সময়ত পাঠকক আমনি দিয়ে বাবে বেজবৰুৱাই কম সময়তে পঢ়ি শেষ কৰিব পৰাকৈ চুটি গল্প পশ্চিমীয়া সাহিত্যৰ আদৰ্শত ৰচনা কৰে। এই গল্পসমূহ পুৰণি সাধু কথাৰ আৰ্হিত লিখি আমাৰ সমাজ আৰু ব্যক্তিৰ বিভিন্ন বিষয়ৰ চিত্ৰ দাঙি ধৰে। এই চুটি গল্প সমূহো গভীৰ আৰু ব্যঙ্গাত্মক এই দুই শ্ৰেণীত ৰচনা কৰিছিল।
বেজবৰুৱাই জীৱিকাৰ বাবে অসমৰ বাহিৰত নানা ঠাইত কাঠৰ কাৰবাৰ কৰিছিল। উৰিষ্যাৰ সম্বলপুৰত তেওঁ ব্যৱসায়ৰ কেন্দ্ৰ কৰিছিল। ব্যৱসায়ত নানা ঠাই ভ্রমণ কৰি যি অভিজ্ঞতা তেওঁ অৰ্জন কৰিছিল তাকো সাহিত্যৰ যোগেদি প্ৰকাশ কৰিছিল। তেওঁৰ সাহিত্যত উৰিষ্যা গ্ৰামীণ জীৱনৰ আভাসো আমি পাওঁ। সেই সময়ত আমাৰ দেশ ইংৰাজৰ অধীন আছিল। ইংৰাজ চাহাবসকলৰ অতপালিৰ কথা ৰচনা কৰি বেজবৰুৱাই অসমীয়া জাতিক স্বাধীনতাৰ অনুপ্ৰেৰণা যোগাইছিল। তেওঁৰ ৰচনাত স্বদেশপ্ৰেম পৰিস্ফুট। বিদেশত ব্যৱসায় কৰিলেও তেওঁ অসম আৰু অসমীয়াৰ মাজৰপৰা আঁতৰি যোৱা নাছিল। গভীৰ স্বদেশপ্রীতি তেওঁৰ সাহিত্যৰ সকলো ঠাইতে প্রকাশ পাইছে। অসমীয়া জাতিৰ দুখ-দুৰ্গতি অভাব-অনাটনৰ কথা কওঁতে বেজবৰুৱাই সদায় অতীত অসমৰ শৌর্য-বীর্য বল-বিক্ৰমৰ বৰ্ণনা দি অসমীয়া মানুহক স্বদেশ-প্রেমিক জাতীয় ভাৱাপন্ন কৰিবলৈ যত্ন কৰিছিল। তেওঁৰ ৰচিত ‘বীণ-ব’ৰাগী’ আৰু ‘অ-মোৰ আপোনাৰ দেশ’ কবিতা দুটাই এই কথাৰ সম্পূর্ণ প্রমাণ দিয়ে। বেজবৰুৱাৰ ৰচিত নাটক ‘বেলিমাৰ’ আৰু চক্রধৃজ সিংহ’ত অসমীয়া জাতিৰ বীৰত্বৰ কথা, স্বাধীনতাৰ কথা সোঁৱৰাই দি কানীয়া ভঙুৱা অসমীয়া জাতিক প্রাণৱন্ত কৰিবলৈ তেওঁ চেষ্টা চলাইছিল।
বেজবৰুৱা এগৰাকী সাংবাদিকো আছিল। তেওঁ জোনাকী কাকতৰ উপৰিও ‘বাঁহী’ নামৰ এখন আলোচনী কাকত ১৯০৯ চনৰ পৰা কিছু বছৰৰ বাবে চলাইছিল। জোনাকী, বাঁহী আদি আলোচনী কাকতৰ যোগেদি তেওঁ এদল শক্তিশালী লেখক সমাজ সৃষ্টি কৰিবলৈ যত্ন কৰিছিল আৰু সফলো হৈছিল। বেজবৰুৱাৰ আদৰ্শ আৰু অনুপ্ৰেৰণাই অসমীয়া সাহিত্য আৰু সাহিত্যিক সকলক সাহস আৰু শক্তি যোগাইছিল।
বেজবৰুৱাই এগৰাকী সুদক্ষ বক্তাও আছিল। সদৌ অসম ছাত্ৰ সন্মিলনত ১৯২৪ চনত তেওঁ সভাপতিত্ব কৰিছিল। তাত তেওঁ যি শক্তিশালী ভাষণ দিছিল তাত অসমীয়া সাহিত্য আৰু সাহিত্যিকৰ দুৰ্দশা আৰু দুৰ্বল জীৱনৰ ছবি হুবহুকৈ দাঙি ধৰিছিল। তেওঁ অসম সাহিত্য সভাৰো সভাপতি আছিল। ভাৰতীয় বৈষ্ণৱ ধৰ্মৰ ওপৰত তেওঁৰ গভীৰ জ্ঞান আছিল। সেইবাবে বৰোদাৰ মহাৰাজে তেওঁক নিমন্ত্ৰণ কৰি নিছিল আৰু এখন মুকলি সভাত তেওঁ বৈষ্ণৱ ধৰ্মৰ ওপৰত বক্তৃতা দিছিল।
কলিকতাত থাকোঁতেই বেজবৰুৱাই সাংসাৰিক জীৱনত প্ৰবেশ কৰে। বঙ্গদেশৰ প্ৰখ্যাত ঠাকুৰ পৰিয়ালৰ প্ৰজ্ঞাসুন্দৰী দেৱীক বিয়া কৰিছিল। ইয়াৰ পিছত তেওঁ ব্যৱসায়ত নামিছিল। প্ৰথমতে তেওঁ অসমৰ প্ৰখ্যাত ব্যৱসায়ী সদগৰা ভোলা বৰুৱাৰ লগত ব্যৱসায় কৰিছিল। তাৰ পিছত ৱাৰ্ড নামক এটা ইংৰাজ ক’ম্পানীৰ লগত ব্যৱসায় কৰে। শেষত সম্বলপুৰত নিজাকৈ ব্যৱসায় কৰিছিল। এই স্বাধীন ব্যৱসায়ে তেওঁৰ স্বাধীন মনৰ পৰিচয় দিছিল। বৃদ্ধ কালত তেওঁ অসমলৈ উভতি আহে আৰু ডিব্ৰুগড়ত বসবাস কৰে। ১৯৩৮ চনৰ ২৬ মাৰ্চ তাৰিখে ডিব্ৰুগড়ত এই সাহিত্যিক গৰাকীয়ে ইহলীলা সম্বৰণ কৰে।
ছাত্ৰৰ কৰ্তব্য বুলিলে আমি সাধাৰণতে অধ্যয়নেই বুলি ভাবোঁ। ‘ছাত্রাণাম্ অধ্যয়নং তপঃ’ বুলি সংস্কৃতত কথা এটাও আছে। কিন্তু অধ্যয়ন বোলোতে কেইখনমান পুথি অধ্যয়ন কৰাকেই কর্তব্য বুলি ভাবি লোৱা উচিত নহয়। ‘অধ্যয়নং তপঃ শব্দটোৰ অৰ্থ ব্যাপক। সেই কাৰণে ছাত্র কর্তব্য কেবল পুথি অধ্যয়নেই নহয়—ই বহুমুখী। অৱশ্যে পুথি-অধ্যয়ন মুখ্য কর্তব্য। ছাত্ৰই নিজৰ পাঠ্য নিয়মিত ভাবে অধ্যয়ন কৰাৰ বাবে কঠোৰ পৰিশ্ৰম কৰিব লাগে। ইয়াৰ উপৰিও ছাত্ৰৰ মন সদায় অনুসন্ধিৎসু হ’ব লাগে। কোনো এটা বিষয় আগত পৰাৰ লগে লগে সেই বিষয়টোৰ ওপৰত সম্যক জ্ঞান আহৰণ কৰিব লাগে। তাৰ বাবে ছাত্ৰই কৰিব লাগিব তন্ন তন্ন বিশ্লেষণ।
ছাত্ৰ-কালচোৱা প্ৰকৃততে অতি মধুময় আৰু গুৰুত্বপূৰ্ণ কাল। কাৰণ এই কালচোৱাতেই প্রকৃত মানুহৰ গঢ় লৈ উঠিব লাগিব। সেইবাবে এই কালচোৱাত সুশিক্ষা লোৱাৰ বাবে ছাত্ৰৰ আগ্ৰহ থকা উচিত। ছাত্ৰ শব্দটোৰ অৰ্থও ব্যাপক। আমি সাধাৰণতে ভাবোঁ যে স্কুল কলেজত পঢ়ি থকা সকলেই ছাত্র। প্রকৃততে ছাত্ৰৰ অৰ্থ তেনে নহয়—কলেজীয়া জীৱনৰ অন্তত গৱেষণা, কল-কাৰখানাৰ কাৰিগৰী শিক্ষা লোৱা আদি কালচোৱাকো ছাত্রজীৱনকেই বোলা হয়। এই শিক্ষাৰ কৰে কালচোৱাতেই মানুহৰ ভৱিষ্যত জীৱন আৰু দেশৰ, সমাজৰ ভৱিষ্যত উন্নতিৰ কল্পনা কৰিব পৰা যায়। সেই কাৰণে নজনা কথা জানিবলৈ, নিশিকা কথা শিকিবলৈ গভীৰ আগ্ৰহী হোৱা উচিত। আগ্রহ নাথাকিলে কোনো কামেই সিদ্ধ নহয়। পুথিগত জ্ঞান আহৰণ কৰা ছাত্ৰৰ যেনে কর্তব্য ঠিক তেনে কর্তব্য বহির্জগতৰ জ্ঞান আহৰণ কৰা। নিয়মিতভাৱে অধ্যয়ন কৰা আৰু অধ্যয়নৰ পৰা অৰ্জা জ্ঞান লিখি প্ৰকাশ কৰা এই দুয়োটাই ছাত্ৰৰ কৰ্তব্য। ইয়াৰ বাবে ছাত্ৰক লাগে অভ্যাস ।
নিয়মানুবর্তিতা পালন কৰা ছাত্ৰৰ প্ৰধান কৰ্তব্য। কাৰণ নিয়মানুবর্তিতাৰ জৰিয়তে ছাত্ৰই কৰিব লগা সকলো কাম সহজে আৰু নিয়াৰিকৈ কৰিব পাৰে। কিছুমান ছাত্রক দেখা যায় বছৰৰ বেছি ভাগ সময় নানা প্ৰকাৰে হৈ চৈ কৰি কটায় আৰু পৰীক্ষা ওচৰ চাপিলে দিন ৰাতি নোহোৱাকৈ পঢ়ি হাহাকাৰ কৰে। কোনো কোনো সময়ত তেনে ছাত্ৰই পৰীক্ষাত অকৃতকার্য হোৱাও দেখা যায়। কিন্তু যি ছাত্রই নিতৌ পাঠ্যক্রম অনুসৰি পঢ়ে, বিশেষকৈ শিক্ষকে স্কুলত শিকোৱা পাঠক ঘৰত পুনৰালোচনা কৰে আৰু আগদিনা পিছদিনৰ পঢ়িবলগীয়া পাঠ অধ্যয়ন কৰি স্কুললৈ যায় তেনে ছাত্ৰৰ বাবে পাঠ্যক্ৰম বা পৰীক্ষা পাছ কৰা কেতিয়াও টান নহয়; বৰং বেছি উজুহে হয়। একান্ত অধ্যৱসায়ৰ ফলত সকলো শাস্ত্ৰকে সহজে আয়ত্ত কৰিব পাৰি বুলি ঋষি সকলে উদাহৰণ দি গৈছে।
পাঠ্যক্ৰমৰ উপৰিও পাঠ্যক্ৰমক সহায় কৰা নানা পুথি ছাত্রই অধ্যয়ন কৰা কৰ্তব্য।
শৃঙ্খলা পৰায়ণতা ছাত্ৰৰ প্ৰধান অনুকৰণীয় কর্তব্য। যিহেতু ছাত্র জীবনটোৱেই মানুহৰ ভৱিষ্যত জীৱনটো নিৰ্ণয় কৰে সেই বাবেই ছাত্রছাত্রীসকলক শৃঙ্খলাৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখিব লাগে। ছাত্ৰাৱস্থাৰে পৰা সকলো কাম শৃঙ্খলাৰে কৰি যোৱা অভ্যাস কৰিলে মানুহৰ জীৱনত কেতিয়াও আউল নালাগে। কিছুমান ছাত্রক উচ্ছৃঙ্খল জীৱন যাপন কৰা দেখা যায়। তেনে ছাত্রই জীৱনত কেতিয়াও উন্নতি কৰিব নোৱাৰে। ছাত্ৰ নাম লৈ কেইদিনমান বিদ্যালয়লৈ অহা-যোৱাত বাহিৰে তেওঁলোকৰ জীৱনত আৰু কোনো কাম নহয় ।
ছাত্ৰ সকল সাধাৰণতে বিনয়ী আৰু শিক্ষকৰ বাধ্য হোৱা উচিত। বিনয়ী ছাত্ৰ সকলোৰে প্রিয় হয়। স্বভাৱত নম্রতা থাকিলে মানুহৰ জীৱনলৈ কষ্ট কম আহে। এই নম্ৰতাৰ অভ্যাস ছাত্র-জীৱনৰে পৰা অভ্যাস কৰা অতি দৰ্কাৰ। শিক্ষকৰ বাধ্য হোৱা ছাত্ৰৰ প্ৰধান কৰ্তব্য। শিক্ষকৰ দোষ-ত্রুটীৰ কথা ছাত্রই কোনো দিনেই আলোচনা কৰিব নাপায়। শিক্ষকক সদায় গুৰু জ্ঞান কৰি সততাৰে শ্ৰদ্ধা কৰিব লাগে।
খেলাধূলা ছাত্ৰ জীৱনৰ এটা অঙ্গ। শাৰীৰিক পৰিশ্ৰম আৰু স্বাস্থ্য ভালে ৰাখিবৰ বাবে খেল-ধেমালিৰ ডাঙৰকৈ প্ৰয়োজন আছে। কাৰণ ছাত্ৰই আন ভাবে শাৰীৰিক পৰিশ্ৰম কৰা টান। খেল-ধেমালিতো ছাত্রই সদায় নিয়মানুবর্তিতা পালন কৰিব লাগে। আজৰি পৰত আৰু পাঠ্যক্ৰমৰ ভিতৰুৱাকৈ খেল ধেমালিত মনোযোগ দিব লাগে। কিন্তু ছাত্ৰই সদায় এই কথা মনত ৰাখিব লাগিব যে খেল-ধেমালি পাঠ্যক্ৰমৰ অন্তৰ্ভুক্ত হলেও সি গৌণহে-মুখ্য নহয়। বর্তমান বিশ্বত নানা প্ৰকাৰ খেলৰ উদ্ভৱ আৰু প্ৰতিযোগিতা পতা হয়। ইয়াত কৃতিত্ব অর্জন কৰাও সুখকৰ কথা।
স্বাস্থ্য পৰন ধন। স্বাস্থ্যৰ প্ৰতি ছাত্ৰই সদায় মনোযোগ দিব লাগে। কাৰণ ছাত্ৰাৱস্থাৰে সুস্থ-সবল আৰু নীৰোগী স্বাস্থ্য তৈয়াৰ নকৰিলে পিছলৈ স্বাস্থ্য ভালে নাথাকে। ইয়াৰ বাবেও প্রয়োজন নিয়মানুবর্তিতাৰ। খোৱা-শোৱা, ফুৰা-চকা, খেলাধূলা সকলোতে নিয়মানুবৰ্তিতা ৰক্ষা কৰি চলিলে কেতিয়াও স্বাস্থ্যহানি নহয়। ছাত্ৰই কেতিয়াও বেছি সময় শোৱা অভ্যাস কৰিব নালাগে। আমাৰ এজন প্ৰধানমন্ত্ৰীৰ মতে ছ’ ঘণ্টা শোৱনেই যথেষ্ট। ই কামৰ সময়ো বঢ়ায় আৰু স্বাস্থ্যও ভালে ৰাখে। কিছুমান ছাত্ৰই বেছি ৰাতিলৈকে পঢ়ে। সিও এটা বেয়া অভ্যাস। সদায় মাজনিশাৰ আগতে শোৱা অভ্যাস কৰি শেষ নিশা শুই উঠি পঢ়া অভ্যাস কৰা ভাল।
পৰিষ্কাৰ পৰিচ্ছন্নতা ৰক্ষা কৰা ছাত্ৰৰ প্ৰধান কৰ্তব্য। নিজৰ শৰীৰ, কোঠালী, শ্ৰণীৰ কোঠালী, গাওঁখন আৰু পাৰিপার্শ্বিক সকলো দিশলৈ যাতে পৰিচ্ছন্নতা আহে তাৰ বাবে ছাত্ৰই আগ ভাগ লব লাগে। গাৱঁৰ পুখুৰীত থকা দলনি-পিতনি, লেতেৰা নৰ্দমা, ঘোলা বন্ধ পানীয়ে অনেক সময়ত গাওঁ বোৰত মহামাৰীক আদৰি আনে। গাৱঁৰ মানুহ যাতে মহামাৰীৰ মুখত নপৰে তাৰ বাবে ছাত্রসমাজৰ সতৰ্ক হোৱা উচিত। অর্থাৎ সেই লেতেৰা ঠাইবোৰ তেওঁলোকে চাফ-চিকুনকৈ ৰখাৰ দিহা কৰিলে গাৱঁত বেমাৰ আহিব নোৱাৰে।
পিতৃ-মাতৃক ঘৰুৱা কামত সহায় কৰি দিয়াও ছাত্ৰৰ কৰ্তব্য। কিছুমান ছাত্ৰই । এই নিয়মিত পাঠ্যক্ৰমৰ অনুশীলন কৰি মাক দেউতাকক সহায় কৰে। ইয়াৰ ফলত ঘৰৰ উন্নতি বৃদ্ধি পায় আৰু কাম কৰা অভ্যাসো হয়। ফলত ঘৰুৱা কোনো কামেই তেওঁলোকৰ বাবে জটিল হৈ নপৰে।
সমাজৰ প্ৰতিও ছাত্ৰ সকলৰ কৰ্তব্য আছে। সমাজক বাদ দি কোনো লোক থাকিব নোৱাৰে বাবে আজি-কালি সমাজ সেৱাক পাঠ্যক্ৰমৰ অন্তৰ্ভুক্ত কৰি লোৱা হৈছে। সমাজৰ সুখ-দুখ সকলোতে ছাত্র সকলে অংশ গ্ৰহণ কৰা উচিত। নানা প্রাকৃতিক দুৰ্যোগত আমাৰ সমাজ জুৰুলা হোৱা দেখা যায়। এই জুৰুলা সমাজখনক সহায় কৰি দিয়া ছাত্ৰৰ কৰ্তব্য। আমাৰ গাওঁত এতিয়াও অশিক্ষিত লোকেই সৰহ। সেই লোকসকলক প্রকৃত শিক্ষা দি সুনাগৰিক কৰাও ছাত্ৰৰ কর্তব্য। ছাত্রই লাভ কৰা জ্ঞানবোৰ তেওঁলোকৰ মাজত প্ৰচাৰ কৰিলে সহজে তেওঁলোকক সুশিক্ষিত আৰু সুনাগৰিক কৰা যায় ৷
সকলোৰে মূলতেই হ’ল সজ চৰিত্ৰ। ছাত্ৰই নিজৰ চৰিত্ৰৰ প্ৰতি সদায় সচেতন হ’ব লাগে। কোনো প্ৰকাৰ অসততাই যাতে ছাত্ৰক স্পৰ্শ কৰিব নোৱাৰে তাৰ প্রতি লক্ষ্য কৰিব লাগিব নিজেই। মনৰপৰা এলাহ দুৰ্নীতিক আঁতৰাই যি ছাত্ৰই অন্তৰ পৰিষ্কাৰ কৰি ৰাখে তেওঁ ডাঙৰতো সকলোৰে পূজা আৰু শ্ৰদ্ধাৰ ভাজন হয়। গতিকে দেশৰ-ভৱিষ্যত ছাত্ৰসকলৰ চৰিত্ৰলৈ যাতে কোনো প্ৰকাৰ হীনতা-নীচতা নাহে তাৰ বাবে সচেতন হ’ব লাগে ।
আধুনিক জগতৰ মানুহৰ বাবে বাতৰি কাকত এবিধ মানসিক খাদ্য। শৰীৰৰ পুষ্টি সাধনাৰ বাবে আমি যিদৰে খাদ্য খাওঁ ঠিক সেইদৰে মানসিক জ্ঞানবিকাশৰ বাবেও আমি বাতৰি কাকত পঢ়োঁ। মানৱ জীৱনৰ সভ্যতা, জ্ঞানৰ বিকাশ, সংস্কৃতিৰ প্ৰচাৰ ৰাজনৈতিক-অৰ্থনৈতিক জ্ঞানৰ সন্ধান, বিশ্বৰ পৰিচয় বাতৰি কাকতে দিয়ে বাবেই আমি পঢ়োঁ। নিয়মিত ভাবে যি লোকে বাতৰি কাকত পঢ়ে তেওঁৰ বাবে সিও এবিধ নিচাৰ দৰে হয়। ৰাতিপুৱা বাতৰি কাকত হাতত লৈ পঢ়িব নাপালে বহুতো লোকে দিনটোৰ বাবেই অশান্তি ভোগ কৰে।
পোন প্ৰথমে বাতৰি কাকতৰ জন্ম আৰু প্ৰচাৰ হৈছিল চীন দেশত। কিন্তু সেয়ে প্রকৃত বাতৰি কাকতৰ ঠাই দখল কৰিব পৰা নাছিল। তাৰপিছত ইটালীৰ ভেনিচ নগৰত ‘গেজেট’ নামেৰে বাতৰি কাকতৰ প্ৰচলন হোৱাত সমগ্ৰ ইউৰোপতেই বাতৰি কাকতৰ প্ৰচলন হবলৈ ধৰিলে। তাৰ পিছত পৃথিৱীৰ চাৰিওফালে বাতৰি কাকতৰ প্ৰচলন হয়।
আমাৰ ভাৰতবৰ্ষত ইংৰাজসকল অহাৰ পিছৰপৰা বাতৰি কাকতৰ প্ৰচল হয়। ইংৰাজ সকলে ভাৰতত ৰাজত্ব কৰিবলৈ আহি ‘দি ইণ্ডিয়া গেজেট’ নামেৰে প্রথম বাতৰি কাকত এখন উলিয়াইছিল। অসম দেশ ভাৰতৰ আন ৰাজ্যতকৈ পিছত ইংৰাজৰ অধীন হয়। অসম ইংৰাজৰ হাতলৈ যোৱাৰ পিছত আমেৰিকাৰ পৰা পাদুৰীসকল খৃষ্টধৰ্ম প্ৰচাৰ কৰিবলৈ অসমত আহে। ১৮৪৪ চনত সেই পাদুৰী সকলে শিৱসাগৰৰপৰা ‘অৰুণোদয়’ নামৰ এখন আলোচনী ককত উলিয়াইছিল। এই কাকতখনেই অসমীয়া ভাষাৰ প্রথম আলোচনী কাকত আছিল। খৃষ্টান ধৰ্ম প্ৰচাৰ কৰাৰ বাবে এই কাকতখনৰ যোগেদি নানা দেশ-বিদেশ বাতৰি যোগাইছিল। তাৰ পিছত অসমত পাশ্চাত্যশিক্ষাৰ বহুল প্রচলন হোৱাত আমাৰ অসমীয় লোকেও নানা নামেৰে বাতৰি কাকত উলিয়াইছিল। এতিয়াও আমাৰ দেশত কেইবাখনো বাতৰি কাকত নিয়মিত ভাবে চলি আছে।
বাতৰি কাকত পঢ়াৰ প্রধান উদ্দেশ্য হৈছে দেশ বিদেশৰ খবৰ জনা। কোন দেশত কি ৰাজনৈতিক আন্দোলন বা বিপর্যয় ঘটিছে, কোন দেশত প্ৰাকৃতিক দুৰ্যোগ হৈছে, কোন দেশত কোন বিজ্ঞানীয়ে নতুন আৱিষ্কাৰ কৰিছে ইত্যাদি খবৰ আমি ঘৰত বহিয়েই বাতৰি কাকতৰ যোগেদি পাব পাৰোঁ। নিতৌ এনেকুৱা বা নতুন নতুন খবৰ পাওঁ বাবেই আমি বাতৰি কাকত পঢ়োঁ।
মুহূৰ্তৰ ভিতৰতে দূৰ দূৰণিৰ বা-বাতৰি সংগ্ৰহ কৰি আমাক যোগান ধৰাতো এটা আচৰিত কথা যেনেই লাগে। প্ৰায়বোৰ বাতৰি কাকতে ঠায়ে ঠায়ে সংবাদদাতা, নিজা প্রতিনিধি আদি থাকে। সেই সংবাদদাতাই তেওঁ থকা অঞ্চলৰ বাতৰি
সংগ্ৰহ কৰি কাকতলৈ পঠিয়াই। ইয়াৰ উপৰিও দেশত বিদেশৰ বাতৰি যোগানৰ বাবে কিছুমান প্রতিষ্ঠান ডাঙৰ ডাঙৰ চহৰবোৰত থাকে। সেই প্রতিষ্ঠান সমূহলৈ তেওঁলোকৰ প্ৰতিনিধিয়ে বাতৰিবোৰ পঠায় আৰু প্ৰতিষ্ঠানবোৰে সেই বাতৰিবোৰ সংগ্ৰহ কৰি বাতৰি কাকতক বিক্ৰী কৰে। ৰয়টাৰ, পি.টি.আই (Press Trust of India), পি.আই.বি. (Press Information Bureau) আদি বিভিন্ন প্রতিষ্ঠানে গোটেই পৃথিৱীলৈ বৰ্তমান ইন্টাৰনেট, ফেক্স, টেলিগ্রাফ, টেলিফোন আদিৰ যোগেৰে বাতৰি যোগান ধৰে। এতিয়া বিভিন্ন ছ’ছেল মিডিয়া আৰু ম’বাইল ফোনৰ জৰিয়তে দৈনিক বাতৰি কাকত বোৰে কম সময়ৰ ভিতৰতেই সহজে বাতৰি সংগ্ৰহ কৰে। সেই বাবেই পৃথিৱীৰ যি কোনো ঠাইত ঘটা ঘটনাৰ বিবৰণ আমি অতি সোনকালে পাব পাৰোঁ।
বাতৰি কাকত পঢ়নৰ ফলত নানা জ্ঞান আমি আহৰণ কৰিব পাৰোঁ। সাহিত্য চৰ্চা আৰু প্ৰচাৰৰ বাহনৰূপে এই বাতৰি কাকতবোৰ সদায় আগ ভাগ লৈছে। বাতৰি কাকতৰ যোগেদি সাহিত্যিক সকলে তেওঁলোকৰ ৰচিত গল্প, কবিতা, উপন্যাস, প্রৱন্ধ, সমালোচনা আদিক প্রকাশ কৰিব পাৰে আৰু আমি পঢ়োঁতা সকলে তাৰ সোৱাদ লব পাৰোঁ। ইয়াৰ ফলত সাহিত্য, সংস্কৃতিৰ নতুন ভাৱধাৰাৰ আদান প্রদান কৰিব পৰা যায়।
বাতৰি কাকতক আমি দুটা ভাগত ভগাই লওঁ— সেয়া হৈছে আলোচনা আৰু বাতৰি কাকত। আলোচনী কাকতত সাধাৰণতে সাহিত্যৰ প্ৰচাৰ অৰ্থাৎ গল্প, কবিতা, উপন্যাস, প্রবন্ধ, নানা বিষয়ক সমালোচনাই স্থান পায়। সেই কাৰণে ইয়াৰ প্ৰকাশ কাল অলপ দীঘলীয়া – যেনে, সাতদিনীয়া, পষেকীয়া বা মাহেকীয়া।
কোনো অনুষ্ঠানৰপৰা ছমহীয়া বা বছৰেকীয়া ভাবেও পত্রিকা প্রকাশ হয়। সাধাৰণতে শিক্ষানুষ্ঠানৰপৰা যিবোৰ আলোচনী কাকত প্রকাশ হয় সেই আটাইবোৰেই বছৰেকীয়া প্ৰকাশ। বাতৰি কাকতো সেইদৰে দৈনিক, তিনি দিনিয়া, সাপ্তাহিক আদি থাকে। বাতৰি কাকতবোৰত সাধাৰণতে ৰাজনৈতিক, প্রাকৃতিক, কৃষি-বাণিজ্য বিষয়ক, শিল্প, বিজ্ঞান, অর্থনীতি বিষয়ক, কথাছবি, খেল আদি কৰি নানা তৰহৰ বাতৰি থাকে। সেই বাতৰি সমূহৰ পৰা আমি সেই সেই বিষয়ত জ্ঞান লাভ কৰিব পাৰোঁ।
বাতৰি কাকতে জনমত গঠন কৰি এখন দেশৰ মানুহৰ মাজত ঐক্যসাধন কৰিব পাৰে। এই কথাৰ প্ৰমাণ আমাৰ ভাৰতৰ স্বাধীনতা সংগ্ৰামতেই পোৱা যায়। মহাত্মা গান্ধীৰ বাণী, বালগঙ্গাধৰ তিলকৰ বক্তৃতা, চিত্তৰঞ্জন দাশৰ দেশপ্ৰেম, সুভাষচন্দ্ৰ বসুৰ সাহস বাতৰি কাকতে প্ৰচাৰ কৰি বাতৰি কাকতে ভাৰতীয় লোকক একত্ৰিত কৰি তুলিছিল। গাৱেঁ ভূঞে সকলো লোকেই মহাত্মা গান্ধীৰ অহিংস নীতিৰে স্বাধীনতা যুঁজত যোগদান দি একমত প্ৰকাশ কৰিছিল। জাতি গঠন, সমাজ গঠন, দেশবাসীৰ ঐক্য স্থাপন, মানুহৰ মাজত সাহস প্ৰচাৰ কৰাত বাতৰি কাকতেই আগ ভাগ লৈ আছে। সেইবাবে বাতৰি কাকতক গণতন্ত্ৰৰ চতুৰ্থ শক্তি কোৱা হয়।
বাতৰি কাকতত নানা প্ৰকাৰ বিজ্ঞাপণো প্ৰকাশ কৰা হয়। এই বিজ্ঞাপণ বোৰে প্ৰয়োজন থকা লোকক প্ৰয়োজন বিচাৰি উলিওৱাত সহায় কৰে। চাকৰি বা ব্যৱসায়ৰ বিজ্ঞাপণে সকলো সময়তে মানুহক সহায় কৰি আহিছে বাবেই আমাৰ বহুতো কথা সহজ হৈ পৰে। এই বিলাক সহায়ৰ বাবেই আমি বাতৰি কাকত পঢ়োঁ। বাতৰি কাকত আমাক নানা তৰহৰ জ্ঞান দান কৰে বাবেই আমি বাতৰি কাকত পঢ়োঁ।
প্রাকৃতিক সৌন্দৰ্যৰে ভৰপুৰ অসম প্রাকৃতিক সম্পদতো চহকী। অসমৰ জাতীয় জীৱন বৈচিত্র্যপূৰ্ণ কৰিব পৰা জোখেৰে প্ৰাকৃতিক সম্পদ আছে। ভৌগোলিক দিশৰ পৰা অসমৰ উত্তৰে হিমালয় পর্বতমালা, পূর্ব-দক্ষিণত পাটকাই চিংফৌ পৰ্বতৰ লগতে ব্ৰহ্মদেশ, পশ্চিম দিশত বাংলাদেশ আৰু পশ্চিমবঙ্গ। এই ৰত্ন-গৰ্ভা অসম দেশৰ পূব মূৰৰ পৰা পশ্চিমলৈ ব্ৰহ্মপুত্র নদ প্রবাহিত হৈ গোটেই দেশখনকেই উৰ্বৰা কৰি তুলিছে। ইজিপ্তক নীল নদৰ দান বুলি কোৱাৰ দৰে অসমকো ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ দান বুলি কব পাৰি। ব্ৰহ্মপুত্ৰই দেশখনক পলসুৱা আৰু সাৰুৱা কৰি তোলা বাবে বনজ সম্পদত অসম ভাৰতৰ আন ৰাজ্যতকৈ বেছি চহকী।
অসমৰ প্ৰাকৃতিক সম্পদবোৰক ঘাইকৈ তিনিটা ভাগত ভগাব পাৰি। যেনে— নিজ খনিজ সম্পদ, বনজ সম্পদ আৰু প্ৰাণীজ সম্পদ। এই তিনিওবিধ সম্পদেই অসমক একালত আত্মনিৰ্ভৰশীল কৰি ৰাখিছিল। মানৱ সমাজত জনসংখ্যা বৃদ্ধিৰ লগতে অভাৱ অনাটন অহাত অৱশ্যে আজি অসমৰ সেই আত্মনিৰ্ভৰশীলতা নাই যদিও তুলনামূলক ভাবে চহকীৰ শাৰীতেই আছে।
খনিজ সম্পদ : খনিজ সম্পদৰ ভিতৰত অসমৰ তেল সম্পদৰ কথা সবাতোকৈ আগতেই কব লাগিব। অসমৰ খনিজ তেলৰ উৎপাদন ভাৰতবৰ্ষৰেই এটা সম্পদ হৈ পৰিছে। ১৯১৮ চনত পোন প্ৰথমে অসমত খাৰুৱা তেলৰ খনি আৱিষ্কৃত হৈছিল। তেতিয়া আমাৰ দেশ ইংৰাজৰ অধীন আছিল। ইংৰাজ বিলাকে এই তেল উৎপাদন কৰি শোধন কৰাৰ বাবে ডিগবয়ত এটা শোধনাগাৰ স্থাপন কৰিছিল। সেই শোধনাগাৰৰ তেলেই সেই সময়ত দেশেৰ চাহিদা পূৰণ কৰিছিল।
ভাৰতবৰ্ষ স্বাধীন হোৱাৰ পিছত অসমৰ বুকুত নানা প্ৰকাৰ জৰীপ আৰু অনুসন্ধান চলোৱা হ’ল। এই অনুসন্ধানৰ ফলত খাৰুৱা তেলৰ কেইবাটাও খনি এই আৱিষ্কৃত হোৱাত অসম খনিজ তেলৰ বাবে প্ৰখ্যাত হৈ উঠিল। উজনি অসমৰ নাহৰকটীয়া, দুলিয়াজান, লাকোৱা, মৰান আৰু ৰুদ্রসাগৰত যথেষ্ট পৰিমাণৰ খাৰুৱা তেল জমা হোৱাৰ প্ৰমাণ হ’ল। বিশেষজ্ঞসকলৰ মতে সমগ্ৰ উজনি অসমতেই তেল ব্যাপী আছে বুলি মত প্ৰকাশ কৰিছে। এই তেলৰ খনি উদঘাটিত হোৱাৰ পিছত বঙ্গাইগাওঁ আৰু নুনমাটিত তেল শোধনাগাৰ স্থাপিত হৈছে।
অসমৰ তেলে যথেষ্ট পৰিমাণে অর্থনৈতিক সমস্যাৰ সমাধান কৰিছে। শোধনাগাৰত কাম কৰাৰ সুবিধা পোৱাৰ ফলত ভাৰতৰ নিবনুৱা সমস্যাৰো যথেষ্ট সমাধান হৈছে। অলাগতীয়াল পদাৰ্থবোৰৰ পৰা নানা প্ৰকাৰ উদ্যোগ স্থাপন হোৱাৰ সুবিধা হৈছে। খাৰুৱা তেলৰ পৰাই গেছ উৎপাদন হোৱাত বহুতো লোক উপকৃত হৈছে। তেলৰ লগতে গেছৰ ব্যৱসায়ো বৃদ্ধি পাইছে।
কাজেই বাণিজ্যিক দিশটোৰ পৰিসৰ বৃদ্ধি কৰাত দেশৰ অৰ্থনৈতিক সমস্যাৰ ভালেখিনি উপকাৰ হৈছে।
অসমৰ আন এবিধ বহুমূলীয়া খনিজ সম্পদ হৈছে কয়লা। কয়লাৰ সহায়ত নানা কলকাৰখানা চলোৱা হয়। অসমৰ লিডু আৰু মাৰ্ঘেৰিটাই কয়লাৰ উৎপাদন কেন্দ্র। এই দুই ঠাইৰ কয়লাই অসমৰ চাহিদা পূৰণ কৰি আছে। অসমত কয়লাৰ লগত গন্ধকো পোৱা যায়। গন্ধক বৰ প্ৰয়োজনী বস্তু। অসমৰ ভূ-গৰ্ভস্থ লোণ, গন্ধক, চুণ, সোণ আদিৰ খনি আছে বুলিও বহুতে অনুমান কৰে।
বনজ সম্পদ : বনজ সম্পদত অসম ভাৰতৰ ভিতৰত শ্ৰেষ্ঠত্বৰ দাবী কৰি আহিছে। অসমৰ পৰ্বত-ভৈয়াম সকলোতেই ডাঙৰ হাবি আছে। সেই হাৰিবোৰত বিভিন্ন ধৰণৰ মূল্যৱান কাঠ, বাঁহ, বেত আদি প্ৰচুৰ পৰিমাণে পোৱা যায়। শাল, বনচুম, তিতা চঁপা, চেগুন, সৰল, সোণাৰু, খৈৰা আদি মূল্যৱান কাঠ অসমৰ হাবিত আছে। এই কাঠবোৰ অসমৰ চাহিদা পূৰণ কৰাৰ উপৰিও ভাৰতৰ আন আন ৰাজ্যৰ চাহিদা পূৰণ কৰিব পাৰিছে। ঘৰ-দুৱাৰ নিৰ্মাণ, মানুহৰ প্ৰয়োজনীয় আচৱাবৰ বাবে ব্যৱহৃত হোৱা এই কাঠবোৰ অসমক যথেষ্ট পৰিমাণৰ ৰাজহ দিয়ে। অসমৰ প্লাইউদ্ কাৰখানাই যথেষ্ট ধন উপাৰ্জন কৰি বহুতো বনুৱাক অন্ন-বস্ত্ৰৰ সংস্থান দিব পাৰিছে। অসমৰ হাবিত অগৰু, চন্দন আদি নানা সুগন্ধি গছো আছে। এই গছবোৰৰ পৰা নানা সুগন্ধি আতৰ আদি তৈয়াৰ কৰিব পাৰিলে দেশখনৰ উপকাৰ হব।
চাহ পাত অসমৰ এবিধ মূল্যবান সম্পদ। অসমৰ আটাইকেইখন জিলাতেই চাহ খেতি হয়। বর্তমান অসমত সৰ্বমুঠ প্রায় এহেজাৰ এখন চাহ বাগীছা আছে। আদিতে এই চাহ বাগীছাবোৰ ইংৰাজৰ হাতত আছিল। চাহপাতৰপৰা অসমে যথেষ্ট ৰাজহ লাভ কৰে।
প্রাণীজ সম্পদ : অসমৰ হাবিবোৰত যথেষ্ট পৰিমাণে মূল্যবান জীৱজন্তু পোৱা যায়। অসমৰ গঁড় পৃথিৱী বিখ্যাত। ইয়াৰ উপৰিও হাতী, হৰিণা, বাঘ-ভলুক আদি নানাবিধ জন্তু আছে। আমাৰ দেশৰ পৰা চৰকাৰে জীৱজন্তুৰ বাবেও যথেষ্ট ৰাজহ আদায় কৰে। কাজিৰঙা অভয়াৰণ্যত গঁড় আছে। গঁড় পৃথিবীৰ ভিতৰত আটাইতকৈ মূল্যৱান সম্পদ। গঁড়ৰ মূৰত থকা খড়্গ অতি মূল্যবান বস্তু। অসমৰ গঁড় পৃথিবীৰ অন্যান্য দেশলৈকো ৰপ্তানী কৰা হৈছে। নানাবিধ চৰাই চিৰিকতিৰে অসমে ভৰপুৰ। বিদেশৰ বহু লোক অসমৰ জীৱজন্তু দর্শন কৰিবলৈ আৰু সেই সম্পর্কে অধ্যয়ন কৰিবলৈ আহে। হাতীৰ দাঁতৰ পৰা, জন্তুৰ হাড়ৰপৰা নানা প্ৰকাৰ বস্তু তৈয়াৰ কৰা হয়। চামৰা বিক্ৰী কৰিও চৰকাৰে ধন অর্জে। এই জীৱজন্তুৰ চৰ্বিৰ পৰা নানা প্ৰকাৰ ঔষধো তৈয়াৰ কৰা হয়।
আমাৰ অসমত পৰ্বত-পাহাৰ, নদ-নদী যথেষ্ট আছে। অসমৰ নদীবোৰ পাহাৰ-পৰ্বতৰ পৰা ওলাই অহা বাবে খৰস্ৰোতা। তাৰোপৰি প্ৰায়বোৰ নদীতেই বাৰ মহে পানী থাকে। ইয়াৰ ফলত অসমত জলবিদ্যুৎ উৎপাদন কৰিব পৰা যায়। নদীবোৰৰপৰা পানীৰ যোগান ধৰিব পাৰিলে খেতিৰ উন্নতিও সাধন কৰা সম্ভব হৈ উঠে। অসমৰ প্ৰায় প্ৰতিটো নদীতেই বহুমুখী নদী পৰিকল্পনা গ্ৰহণ কৰিব পৰা যায়। কাছাৰৰ বৰাক নদী আৰু অসমৰ বুকুৱেদি বৈ যোৱা ব্ৰহ্মপুত্ৰই অসমক পায় শস্য-শ্যামলা কৰি ৰাখিছে। অকল সেয়েই নহয় বিশাল ব্রহ্মপুত্রই বাণিজ্যিক উন্নতি সাধনতো সহায় কৰিছে।
কোনো যন্ত্র বা শক্তিৰ সহায় নোলোৱাকৈ হাতেৰে বা আত্মশ্ৰমেৰে যি শিল্প পৰিচালিত হয় তাকেই কুটিৰ শিল্প বোলে। কুটিৰ শিল্পবোৰ সাধাৰণতে পৰিয়ালৰ ভিতৰতেই সীমাৱদ্ধ হৈ থাকে। যন্ত্র শিল্পৰ আবিষ্কাৰ হোৱাৰ পিছতো অসমত নানা প্ৰকাৰ কুটিৰ শিল্প অসমৰ আৰু বাহিৰৰ লোককো সহায় কৰিব পাৰিছে। অৱশ্যে যন্ত্রশিল্প আৰু কুটিৰ শিল্পৰ মাজত এক বিৰাট পার্থক্য আছে। যন্ত্রশিল্পবোৰ প্ৰতিষ্ঠা হৈছে সম্পূর্ণ ব্যৱসায়িক মনোবৃত্তিত ; কিন্তু কুটিৰ শিল্প প্ৰতিষ্ঠা হৈছিল। কেৱল জীৱিকাৰ বাবে। কমাৰ, কুমাৰ, সোণাৰী, শিপিনী আদিয়ে আজিও নিজৰ জীৱিকাৰ বাবে কুটিৰ শিল্পক আশ্ৰয় কৰি আছে। এই শিল্প পৰিচালনা কৰাৰ বাবে শ শ বনুৱাৰ প্ৰয়োজন নাই, কয়লা পেট্রল বা বিজুলি শক্তিৰো প্রয়োজন নাই। ই পৰিয়ালৰ ভিতৰতেই বেছি পৰিশ্ৰমৰ দ্বাৰা পৰিচালিত হয়। সেইবাবে ইয়াৰ উৎপাদন ক্ষমতা কম আৰু বেছি ফেছনো নাই। তথাপি কুটিৰ শিল্পজাত বস্তুৰে অসমীয়া লোক চহকী হ’ব পাৰিছে। অতীতৰ পৰা অসমীয়া লোকে কুটিৰ শিপ্লজাত বস্তুৰে ব্যৱসায় কৰি ধন উপাৰ্জন কৰিছে।
অসমৰ কুটিৰ শিল্পৰ বিষয়ে আলোচনা কৰিবলৈ গ’লে প্রথমে শিপিনী সকলৰ কথাকেই ক’ব লাগিব। অতীতৰে পৰা অসমীয়া শিপিনীয়ে কপাহৰ পৰা সূতা তৈয়াৰ কৰি কাপোৰ বৈ পৰিয়ালৰ লজ্জা নিবাৰণ কৰিছিল। আহোম ৰাজত্বৰ দিনাত অসমীয়া শিপিনীয়ে ৰাতিৰ ভিতৰতে কপাহৰ সূতা তৈয়াৰ কৰি কাপোৰ বৈ গিৰিয়েকক যুদ্ধলৈ পঠোৱাৰ কথা বুৰঞ্জীত আছে। তাঁত শালত মিহিকৈ বনোৱা। ফুলাম গামোছাই আজিও ভাৰতবৰ্ষতেই নহয়, সমগ্র পৃথিবীতেই এক চমৎকাৰিত্ব প্ৰদৰ্শন কৰিছে। অসমৰ প্ৰতিজনী তিৰোতাই তাঁত শালত মিহিকৈ। কাপোৰ বব জানে। তাৰোপৰি তেওঁলোক একোখন কাপোৰক নানা ফুল বাচি উলিয়াই গৌৰৱ অৰ্জন কৰি আছে। অসমীয়া শিপিনীয়ে কাপোৰত নানা দেৱ দেৱীৰ মূৰ্তি তৈয়াৰ কৰি সাত বৈকুণ্ঠৰ পট ৰচনা কৰিব পাৰে বুলিও সদনাম আছে।
পাট, মুগা আৰু এড়ি কাপোৰৰ বাবে অসমীয়া শিপিনীৰ সুখ্যাতি চাৰিওফালে বিয়পি পৰিছে। মুগা, পলু, আদি পোকৰ পৰা এই সূতাবোৰ অসমীয়া শিপিনীয়ে নিজেই তৈয়াৰ কৰে। এই পোক-পলুবোৰ পুহিবৰ বাবে তেওঁলোকে চুঙ, কৰিঙা এৰা আদি গছৰ খেতিও কৰে। পাট মুগাৰ কাপোৰৰ বাবে শোৱালকুছিৰ শিপিনীক জগত বিখ্যাত বুলিয়েই কব লাগিব। শোৱালকুছিৰ প্ৰতি গৰাকী শিপিনীয়েই যথেষ্ট ধন উপাৰ্জন কৰে এই বিধ কুটিৰ শিল্পতেই। গুণাৰ ফুল ৰচা শোৱালকুছিৰ উৎপাদিত পাট কাপোৰ পৃথিৱী বিখ্যাত। বিয়াত দৰা কইনাই পাটৰ কাপোৰ পিন্ধা অসমীয়া সমাজৰ এটা ডাঙৰ নিয়ম।
অসমৰ দক্ষিণ কামৰূপ আৰু বড়ো-কছাৰী সমাজৰ মাজত এড়ি কাপোৰৰ শিপিনী যথেষ্ট আছে। তেওঁলোকে পলুৰ লেটাৰ পৰা নিজে সূতা কাটি কাপোৰ বয়। অসমৰ এড়ি চাদৰ ভাৰতৰ সকলো লোকেই বিচাৰে। এইবিধ কাপোৰে জাৰৰ দিনত মানুহক শীতৰ পৰা ৰক্ষা কৰে।
বহাগৰ বিহুত অসমৰ সকলো তিৰোতাই নিজহাতে ফুলাম গামোছা বৈ পৰিয়ালৰ লোকক দিয়া এটা ৰীতি । বহুত শিপিনীয়ে এই সময়ত ফুলাম গামোছা বিক্ৰী কৰি যথেষ্ট ধন উপাৰ্জন কৰে। বৰ্তমান যন্ত্রযুগতো অসমৰ প্ৰতিটো পৰিয়ালতে অতি কমেও একোখনকৈ তাঁতশাল আছে। আমাৰ অসমত ৫ লাখতকৈও বেছি তাঁতশাল আছে, যেতিয়া সমগ্ৰ ভাৰতৰ সংখ্যা ৩০ লাখ।
অসমৰ আন এবিধ কুটিৰ শিল্পৰ উৎপাদন কাঁহ-পিতলৰ বাচন-বৰ্তন। কামৰূপ সৰ্থেবাৰী আৰু হাজোৰ শিল্পীয়ে নানাবিধ ফুল কটা বা চিত্ৰিত বাচন তৈয়াৰ কৰিব পাৰে। মানুহৰ ব্যৱহাৰ্য কাঁহী বাতিৰ উপৰিও মনোৰম শৰাই, ভোগজৰা, বটা, সঁফুৰা, বান-বাতি, তাল আদি তৈয়াৰ কৰি জীৱিকা নিৰ্বাহ কৰিছে। প্ৰতিঘৰ অসমীয়া লোকৰ ঘৰত কাঁহ পিতলৰ নানাবিধ বাচন দেখিবলৈ পোৱা যায়।
অসমত কাঠৰ অভাৱ নাই। সেইবাবে অসমীয়া বাঢ়ৈৰো অভাৱ নাই । অসমীয়া বাঢ়ৈয়ে কাঠেৰে নানাবিধ প্রয়োজনীয় আচৱাব, বহা আসন, আলমীৰা আদি তৈয়াৰ কৰিব পাৰে। কুণ্ডত কটা, মনোৰম ফুল তোলা, নানা চিত্র কাটি উলিয়াব পৰা কাঠ শিল্পক আজিও যন্ত্র শিল্পই আয়ত্ত কৰিব পৰা নাই।
দা-কটাৰী, কোদাল, কুঠাৰ আদি তৈয়াৰ কৰোঁতা শিল্পীসকল হ’ল কমাৰ। তেওঁলোকে লোৰ নানাবিধ সঁজুলি তৈয়াৰ কৰি অসমীয়া সমাজৰ নিত্য ব্যৱহার্য দ্ৰব্যৰ সহায় কৰি আহিছে।
বাঁহ বেতৰ নানাবিধ আচবাব, বহা আসন, জপা আৰু জাপি অসমৰ কুটিৰ শিল্পৰ আন এবিধ শ্রেষ্ঠ উৎপাদন। ছাটিৰ ব্যৱহাৰ হোৱাৰ আগতে অসমীয়া ক. লোকে জাপি ব্যৱহাৰ কৰিয়েই ৰ’দ বৰষুণৰ পৰা ৰক্ষা পৰিছিল। অসমীয়া কৃষক সমাজত আজিও জাপি নহলে নচলে।
অসমীয়া কুমাৰ সকলে নানাবিধ মাটিৰ বাচন তৈয়াৰ কৰি আজিও জীৱিকা নিৰ্বাহ কৰি আছে। তেওঁলোকে বাচনৰ উপৰিও মাটিতে নানা ৰং দি চৌখিন বস্তু তৈয়াৰ কৰি ড্রইংৰুম সজাই থবৰ বাবে সমৰ্থ হৈছে। ইয়াতে তেওঁলোকৰ আধুনিক ৰুচিসম্পন্ন মনোবৃত্তিৰ পৰিচয় পোৱা যায়।
হাতী দাঁতৰ নানাবিধ বস্তু তৈয়াৰ কৰাৰ বাবে বৰপেটাৰ শিল্পীসকলে প্রসিদ্ধ তেওঁলোকে আধুনকি ৰুচিদায়ক নানাবিধ চৌখিন বস্তু তৈয়াৰ কৰি তেওঁলোকৰ কুটিৰ শিল্পক জীয়াই ৰাখিছে।
পাশ্চাত্য সভ্যতাৰ আমদানীয়ে মানুহৰ পিন্ধা উৰা আদি সকলো কথাতেই বিদেশীক অনুকৰণ কৰিলে। মূলধনৰ অভাৱত পৰিও অসমীয়া শিল্পীয়ে জীৱিকাৰ আন পথ বিচাৰি উলিয়াব লগা হ’ল। এনেবোৰ কাৰণতে অসমৰ কুটিৰ শিল্পৰ অৱনতি ঘটিল।
কিন্তু এইটোৱেই অসমীয়াৰ গৌৰবৰ কথা যে বস্ত্ৰ শিল্পৰ বহুল প্রচলন হোৱা | স্বত্ত্বেও অসমৰ কুটিৰ শিল্পসমূহ আজিও জীয়াই আছে। তাঁত শিল্পৰ পাট, মুগা এৰি কাপোৰ আগতকৈ বেছি উন্নতি কৰিছে আৰু বৰ্তমানত সকলো লোকৰ পৰা আগ্রহ লাভ কৰিবলৈ সমৰ্থৱান হৈছে। অসমৰ বাহিৰতো এই বিধ শিল্পই আধিপত্য বিস্তাৰ কৰিব লাগিছে। অৱশ্যে দেশৰ অৰ্থনৈতিক দুৰাৱস্থাৰ বাবে জনসাধাৰণে কম দামী যন্ত্ৰশিল্পজাত বস্তু বিচাৰি ফুৰা স্বাভাৱিক। কাঁহ পিতলৰ বাচনৰ ব্যৱহাৰ আজিও আছে। অসমৰ প্ৰচলিত কোনো এটা কুটিৰ শিল্পই আজিলৈ নিশ্চিহ্ন হৈ যোৱা নাই। নানা আপদ বিপদৰ মাজতো প্ৰতিটো কুটিৰ শিল্পই জীয়াই আছে।
অসম দেশত অতীততে কেতিয়াও খাদ্য সমস্যাৰ উদ্ভৱ হোৱা নাছিল। অসম এখন কৃষিপ্রধান ৰাজ্য আৰু ইয়াৰ মানুহৰ প্ৰধান খাদ্য হৈছে ভাত। অসমৰ বুকুৱেদি বৈ যোৱা ব্ৰহ্মপত্ৰ আৰু ইয়াৰ উপনদী সমুহে গোটেই অসমকেই সাৰুৱা কৰি ৰাখে। সুজলা সুফলা শস্য-শ্যামলা অসমৰ বুকুত চিৰ সেউজ বিৰাজমান। অসমীয়া খেতিয়কৰ মুখ চিৰ আনন্দ-মুখৰ আছিল। প্রাকৃতিক দুর্যোগ, ৰ’দ-বৰষুণক আওকান কৰি অসমীয়া কৃষকে উৎপাদন কৰা শস্য অসমবাসীক খুৱাইও অসমৰ বাহিৰৰ লোকক সহায় কৰিব পৰা ক্ষমতা একালত আছিল। কিন্তু বৰ্তমান নানা কাৰণত এই ৰাজ্যই খাদ্য সমস্যাৰ সন্মুখীন হ’ব লগাত পৰিছে।
অসমৰ খাদ্য সমস্যাৰ উদ্ভৱ হোৱাৰ মূল কাৰণ হ’ল জনসংখ্যা বৃদ্ধি। অসমীয়াৰ স্বাভাৱিক গতিত জনসংখ্যা বৃদ্ধি হৈ আছে। তাৰোপৰি নানা ঠাইৰ পৰা লোক অসমলৈ আহিয়েই আছে। অকল ইমানেই নহয়, চৰকাৰে ভালেমান ভগনীয়াক অসমতেই সংস্থাপন কৰিছে। ভাৰত বিভাজনৰ ফলত উদ্ভৱ হোৱা ভগনীয়াৰ ভালেমান ভাগকেই অসমত ঠাই দিয়া হৈছে। ব্যৱসায়-বাণিজ্যই প্ৰসাৰতা লাভ কৰাত নানা ঠাইৰ বেপাৰী লোক আহিও অসমত ব্যৱসায় কৰিব লাগিছে শিল্পানুষ্ঠানবোৰত বনুৱা নিয়োগ আৰু সৰ্বভাৰতীয় ভিত্তিত হোৱা চাকৰিয়ালৰ আগমনে অসমৰ জনসংখ্যা বহুতগুণে বৃদ্ধি, কৰিছে। ভগনীয়া পমুৱা সকল সংস্থাপিত হোৱাৰ ফলত অসমৰ খেতি মাটিৰ পৰিমাণ কমি যোৱা এটা স্বাভাৱিক কথা। খেতিৰ বাবে মাটি কম হোৱা বাবেই উৎপাদন কম হয়।
খেতিয়কে খেতি কৰাৰ বাবে সদায় প্ৰকৃতিৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰিব লাগে। অসমত সাধাৰণতে ধান খেতি আৰম্ভ কৰে বৰ্ষাকালত। এই কালচোৱাত প্ৰয়োজন অনুসাৰে বৰষুণ নহলে শস্য উৎপাদন সম্ভৱ নহয়। অসম ৰাজ্য মৌচুমী অঞ্চলত বাবে আমাৰ খেতিয়ক আগতে পানীৰ অসুবিধা ভোগ কৰা নাছিল; যথেষ্ট বৰষুণ হৈছিল। কিন্তু বর্তমানত তুলনামূলক ভাবে বৰষুণ কমিছে। ইয়াৰ কাৰণ ডাঙৰ ডাঙৰ গছ গছনিবোৰ মানুহে কাটিছে, পর্বত পাহাৰ বোৰ ভাঙি দি মাটি বাম কৰাৰ ফলত মৌচুমী বতাহে বাধাহীন ভাবে প্রবাহিত হ’ব পাৰিছে। তাৰ ফলত অসমৰ কিছুমান ঠাইত বৰষুণ কমি গৈছে।
১৯৫০ চনত অসমত হোৱা প্রলয়ঙ্কাৰী ভূমিকম্পই ব্ৰহ্মপুত্ৰ আৰু ইয়াৰ উপনদী সমূহ তৰাং কৰি পেলাইছে। মথাউৰি নিৰ্মাণৰ ফলতো প্ৰায়বোৰ নদীয়ে তৰাং হৈছে। ইয়াৰ ফলত অসমত বানপানীৰ উপদ্রব বৃদ্ধি পাইছে। অনেক সময়ত অনেক ঠাইত বানপানীয়ে খেতিৰ যথেষ্ট ক্ষতি কৰাৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় উৎপাদনৰ হ্ৰাস হৈছে। মথাউৰি হোৱাৰ আগতে বাৰিষাকালত নদীবোৰৰ পানী চাৰিওফালে বাগৰি গৈ খেতি পথাৰত পলস পেলাইছিল। তেতিয়া কম পৰিশ্ৰমতে খতিয়কে অধিক শস্য উৎপাদন কৰিছিল। নদীৰ পলস মথাউৰিৰ দ্বাৰা বাধাপ্রাপ্ত হাৱাত খেতি পথাৰ অসাৰুৱা হৈছে আৰু উৎপাদন কমি গৈছে। এইবোৰ কাৰণত অসমত বৰ্তমান খাদ্য সমস্যাই ভীষণৰূপে দেখা দিছে।
অসমৰ খাদ্য সমস্যাৰ প্ৰতিকাৰ কৰিবলৈ হ’লে জনসংখ্যা বৃদ্ধিত বাধা প্রদান কৰি অধিক শস্য উৎপাদনত মনোযোগ দিব লাগিব। জন্মনিয়ন্ত্ৰণৰ দ্বাৰা অকল জনসংখ্যা বৃদ্ধিত বাধা দিয়াই নহয়, বহিৰাগত লোকৰ আগমনকো বাধা দিব লাগিব। তাৰোপৰি অসমৰ উৎপাদিত শস্য যাতে কোনো প্রতিবেশীৰ ওচৰলৈ চোৰাং ব্যৱসায়ীৰ যোগেদি নাযায় তাৰ প্ৰতিও লক্ষ্য ৰাখিব লাগিব।
শস্যৰ উৎপাদন বৃদ্ধি কৰাৰ বাবে প্ৰথমতে বান নিয়ন্ত্রণ আৰু জলসিঞ্চন এই দুটা কথাৰ ওপৰত গুৰুত্ব দিব লাগিব। অসমৰ কৃষকৰ মতে বান নিয়ন্ত্ৰণৰ বাবে কৰা মথাউৰিয়ে কৃষিৰ অৱনতিহে ঘটাইছে। কিয়নো মথাউৰিৰ দ্বাৰা বাধাপ্ৰাপ্ত হোৱাৰ বাবে নদীবোৰৰ পলসুৱা সাৰ খেতি পথাৰে নোপোৱা হৈছে। আনহাতে দীৰ্ঘদিন ধৰি পথাৰত বন্ধ হৈ থকা পানীবোৰে এবিধ খাৰ উৎপাদন কৰে আৰু সেই খাৰেই কৃষিৰ অনিষ্ট সাধন কৰে। গতিকে পথাৰত জমা হৈ থকা বা বন্ধ হৈ থকা পানীবোৰ উলিয়াই দিয়াৰ ব্যৱস্থা কৰিলেহে খেতিৰ উন্নতি সাধন হ’ব।
অসমত জলসিঞ্চনৰ ব্যৱস্থা একেবাৰে নাই বুলিয়েই কব পাৰি। খৰাং বতৰত যদি নলাৰে পানীৰ যোগান ধৰিব পৰা যায় তেতিয়া হলে খেতিৰ উন্নতি সাধন হয়। ভাৰতৰ অন্যান্য ৰাজ্যত বহুমুখী নদী পৰিকল্পনাৰ দ্বাৰা বান নিয়ন্ত্ৰণ আৰু জলসিঞ্চনৰ ব্যৱস্থা কৰা হৈছে। অসমতো তেনে ব্যৱস্থা কৰিব লাগিব।
ভাল বীজ আৰু সাৰৰ প্ৰয়োজন অসমীয়া খেতিয়কৰ দৰ্কাৰ হৈছে। পুৰণি কলীয়া নীতি-নিয়মক এৰি আধুনিক আৰু বৈজ্ঞানিক পদ্ধতিৰে খেতি কৰিলে উৎপাদন বৃদ্ধি পাব। অৱশ্যে আমাৰ বহুতো খেতিয়কে বিদেশী বীজ ৰোপণ কৰি আধুনিক পদ্ধতিৰে খেতি কৰি লাভৱান হৈছে। আধুনিক যন্ত্রপাতি কিনা আৰু নতুন প্ৰণালীৰে খেতি কৰাৰ বাবে কৃষকৰ মূলধনৰ আৱশ্যক। তাৰ বাবে কৃষকৰ আর্থিক উন্নতি সাধনৰ ব্যৱস্থাও হ’ব লাগিব। উৎপাদিত শস্য বিতৰণৰ ব্যৱস্থাও কৰিব লাগিব।
অকল ধানৰ খেতি কৰিলেই আমাৰ খাদ্য সমস্যাৰ সমাধান নহয়। ধান খেতিৰ দৰে গম খেতি আদিৰো প্ৰচলন অসমত হোৱা উচিত। তাৰ লগতে শাক-পাচলি অর্থাৎ ৰবি শস্যৰ উৎপাদনৰ বাবেও মনযোগ দিব লাগিব। প্রতিজন খেতিয়কেই তেওঁৰ সকলো মাটিতে সকলো প্ৰকাৰ খেতি কৰিলে খাদ্য সমস্যা সমাধানৰ লগতে তেওঁলোকৰ আৰ্থিক উন্নতিও সাধন হব। পুষ্টিকৰ খাদ্যই শৰীৰ ভাল ৰাখে। পুষ্টিকৰ খাদ্যৰ বাবে গৰু ম’হ পোহা, মাছ পোহা, হাঁহ কুকুৰা পোহাৰ ব্যৱস্থাও কৰিব লাগে। এনেবোৰ খাদ্য উৎপাদন যে কেৱল কৃষকেই কৰিব তেনে নহয়; সকলো লোকেই কম বেছি পৰিমাণে কৰিব পাৰে।
আধুনিক পদ্ধতিত কৃষি কৰাৰ বাবে প্ৰতিজন কৃষকেই প্রশিক্ষণ প্রাপ্ত হ’ব লাগে। উপযুক্ত শিক্ষাৰ অভাৱতো বহুতো কম ভাল নহয়। কৃষিৰ উন্নতি সাধনৰ বাবে চৰকাৰ আৰু ৰাইজ সমানে সচেতন হব লাগিব। সুখৰ কথা যে আমাৰ চৰকাৰে কৃষক সকলক সহায় কৰাৰ বাবে যথেষ্ট চেষ্টা কৰিছে। অকৃষক ৰাইজেও যদি কৃষকসকলক সহায় কৰে তেন্তে অসমৰ খাদ্য সমস্যা শীঘ্ৰেই সমাধান হোৱাৰ আশা কৰিব পাৰি।
মানুহে জীয়াই থাকিবলৈ আহাৰৰ প্ৰয়োজন। পিছে প্রয়োজনীয় আহাৰখিনিৰ বাহিৰেও আৰু কিছুমান বস্তু খোৱা, পিয়া বা হোপা মানুহৰ অভ্যাস আছে। এই বস্তুবোৰৰ অধিকাংশই নিচাকাৰক আৰু শৰীৰৰ পক্ষে অপকাৰী; এনে অপকাৰী আৰু ৰাগি ধৰা বস্তুকে ৰাগিয়াল বস্তু বুলি কোৱা হয়। মদ, ভাং আৰু ধঁপাতকেই প্ৰধানকৈ ৰাগিয়াল বস্তু বুলি কোৱা হয়। ইয়াৰ উপৰিও তামোলকো একপ্ৰকাৰৰ ৰাগিয়াল বস্তু বুলি কোৱা হয়।
ৰাগিয়াল বস্তু খোৱা এটা বেয়া অভ্যাস; এই অভ্যাসবোৰ সাধাৰণতে সঙ্গদোষৰপৰা ওপজে। ইয়াৰ পৰা কোনো উপকাৰ নহয়, বৰং ইয়াৰ পৰা মানুহৰ শৰীৰত নানাবিধ দুৰাৰোগ্য ব্যাধি, হাওঁফাওঁ নষ্ট কৰা, লগতে মানুহৰ যক্ষ্মা, কেনচাৰ, হৃদৰোগ আৰু অন্যান্য ৰোগ হোৱা দেখা যায়।
মদপীৰ দ্বাৰাই বহুতো হত্যাকাণ্ড সংঘটিত হোৱা দেখা যায়। মদপীৰ পৰিয়ালত কোনো শান্তি নাথাকে। মদৰ নিচাত যতে ততে পৰি যিহকে তিহকে বকি পাছত ৰাগি এৰাত লাজ পোৱা মানুহো দেখা যায়।
কানিয়ে মানুহৰ উৎসাহ উদ্দীপনা নাইকিয়া কৰি জীৱন্ততে মৰাৰ নিচিনা কৰি পলায়।
ভাঙে মানুহৰ উৎসাহ উদ্দীপনা নাইকিয়া কৰাৰ লগতে কামৰ প্ৰতি থকা আগ্রহো কমাই আনে।
ধঁপাতত থকা “নিকোটিন” নামৰ বিহে সৰু লৰা ছোৱালীৰ কিছু অপকাৰ কৰে। ধঁপাত আৰু তামোল খোৱা মানুহৰ ডিঙি, হাওঁফাওঁ আৰু পেটত কৰ্কট ৰোগ হোৱা দেখা যায়। ধুমপান কৰা তিৰোতাৰ সন্তান বিকলাঙ্গ, নির্বোধ আৰু মুজুৰা হয়। মদপী, কানীয়া, ভাঙুৱা লোকৰ আৰ্থিক ক্ষয়-ক্ষতিৰ পৰিমাণ কম নোহোৱাৰ উপৰিও সমাজত কোনো ধৰণৰ আদৰ নাপায়।
ৰাগিয়াল বস্তুৰ এই অপকাৰিতালৈ লক্ষ্য কৰি আমাৰ দেশৰ সমাজ সংস্কাৰক সকল সমাজৰ পৰা ইয়াৰ ব্যৱহাৰ নাইকিয়া কৰিবলৈ দেহে কেহে চেষ্টা কৰি অহা দেখা যায়। স্বাধীনতা আন্দোলনৰ লগে লগে বিলাতী বস্তু আৰু ৰাগিয়াল বস্তু বৰ্জনৰো আন্দোলন চলোৱা হৈছিল। অসমতো ৰাগিয়াল বস্তু বৰ্জন কৰিবলৈ দেহে কেহে খটা হৈছিল।
স্বাধীনতা লাভৰ আগতে আমাৰ দেশত ৰাগিয়াল বস্তুসমূহৰ বেপাৰ প্রত্যক্ষভাবে হৈছিল, কিন্তু স্বাধীনতা লাভৰ পিছত জাতীয় চৰকাৰে দেশৰ পৰা ৰাগিয়াল বস্তু নিৰ্মূল কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল যদিও নানা কাৰণত কৃতকার্য হব পৰা নাই। এনে বস্তুৰ বেপাৰ এতিয়া গোপনে চলি আছে। আৰু মদ, ভাং আদিৰ প্ৰচলন আগতকৈ বৃদ্ধিহে পাইছে। তাৰোপৰি এতিয়া হেৰোইন আদি ড্রাগৰ নিচা আৰম্ভ হৈছে। এই নিচা ক্ৰমাৎ মাৰি মৰকৰ আকাৰলৈ আমাৰ সমাজৰ মাজত বিয়পিবলৈ ধৰিছে।
আমাৰ চৰকাৰে সুৰাপানকে ধৰি সকলো ৰাগিয়াল বস্তু বৰ্জন কৰিবলৈ প্ৰচেষ্টা চলাইছে—যদিহে সকলো ৰাইজে সর্বান্তঃকৰণে এই কার্যত সহায় কৰে তেতিয়াহলে ইয়াৰ ফলৱতী হোৱাৰ সম্ভাৱনা আছে।
মদ, ভাং বা বিহৰ ব্যৱসায়ী সকলে ৰাইজক মদ ভাং খুৱাই অকল্যাণ মূলক কামবিলাক নকৰি দেশৰ কল্যাণৰ কাম কৰাহে উচিত। আৰু ইয়াৰ বাবে দেশৰ ৰাইজ তথা চৰকাৰো সজাগ হোৱা উচিত।
কোনো এখন ৰাজ্যৰ সকলো ধৰ্মৰ, সকলো বৰ্ণৰ মানুহ স্বতঃস্ফূৰ্ত ভাৱে পালন কৰা উৎসৱকে জাতীয় উৎসৱ বোলা হয়। বিহু অসমীয়াৰ জাতীয় উৎসৱ। জাতি-ধৰ্ম-নির্বিশেষে অসমীয় মাত্রেই বিহু উৎসৱ পালন কৰে। বিহু বুলিলেও অসমীয়াৰ মনত আনন্দৰ সীমা নোহোৱা হয়। সেয়ে অসমীয়াৰ জাতীয় উৎসৱ বুলি বিহুকহে কোৱা যায়। কিন্তু দুৰ্গাপূজা, বৰদিন, ঈদ, মহৰম আদিক অসমীয়াৰ জাতীয় উৎসৱ বুলি কোৱা নহয়, কিয়নো ই মূলতঃ হিন্দু,
মুচলমান বা খৃষ্টানৰহে ধৰ্মীয় উৎসৱ। বিহু হ’ল জাতি-ধর্ম-বর্ণ নির্বিশেষে সকলো অসমীয়াৰ উৎসৱ ।
বিহু কেতিয়াৰ পৰা অসমত প্রচলন হয় তাক জনা নাযায় যদিও অসমত বাস কৰা নানান প্রজাতিৰ মানুহৰ আচাৰ-বিচাৰ, সভ্যতা সংস্কৃতিৰ সমন্বয়হে বিহুৰ মাজত পোৱা যায়। প্ৰধানকৈ বিহুক তিনিটা ভাগত ভগাব পাৰি—
(i) বহাগ বা ৰঙালী বিহু।
(ii) মাঘ বা ভোগালী বিহু।
(iii) কাতি বা কাঙালী বিহু।
দুটা মাহৰ সংক্ৰান্তিৰ দিনা হয় কৰণে বিহুক “দোমাহীও” বোলে।
বহাগ বিহুঃ চতৰ শেষৰ দিনাখনৰ পৰা বহাগৰ ছয় তাৰিখলৈ এই সাতদিন জুৰি বহাগ বিহু। বহাগ বিহুৰ প্ৰথম দিনটোক গৰুবিহু বোলে। সেইদন ৰাতিপুৱা দীঘলতিৰ নুফুলা ঠাৰিৰে কোবাই কোবাই গৰুবোৰক খেদি নি নি, বিল বা পুখুৰীৰ পানীত গা ধোৱাই লাউ বেঙেনা খাবলৈ দিয়ে। দীঘলতিৰ ঠাৰিৰে গৰুবোৰ কোবাই কোবাই পথাৰলৈ নিওতে গৰুৰখীয়াহঁতে একলগ হৈ বিহু গান গায়—
“দীঘলতিৰ দীঘল পাত, গৰু কোবাও জাত জাত।
মাক সৰু, বাপেক সৰু তাই হবি বৰ গৰু।
লাও খা বেঙেনা খা বছৰে বছৰে বাঢ়ি যা।”
গধূলি মৰাপাটেৰে উলিওৱা ন পঘাৰে
গৰুবোৰ বন্ধা হয় ; বিচনীৰে বিচ্ দিয়া হয়।
দ্বিতীয় দিনা মানুহ বিহু। সেইদিনা বন্ধু-বান্ধৱ মিতিৰ কুটুম্বক নিমন্ত্ৰণ কৰি আনি খুওৱা বুওৱা কৰা হয়। ৰাতিপুৱা গা মূৰ ধুই নাম ঘৰত নাম গোৱা হয়। পিছত সৰুৱে ডাঙৰক সেৱা কৰি আশীৰ্বাদ লয়। আৰু পাছত ঘৰলৈ আহি জা-জলপান কৰে।
উজনিৰ ফালে ঘৰে ঘৰে হুচৰি গীত গাই বিহুৰ কাৰণে পইচা তোলে আৰু মুকলি পথাৰত দিনে নিশাই ডেকাগাভৰুৱে একেলগে বিহু গীত গাই নাচ গান কৰে।
বহাগ বিহুত হিল দল ভাহি ধুমুহা অহাকে “বৰদৈচিলা” বুলি বিশ্বাস কৰা হয়।
বিহু উপলক্ষে মৰমৰ চিন স্বৰূপে প্ৰিয় পৰিজনক ন-গামোচা দিয়া হয় ; ইয়াকে বিহুৱান দিয়া বুলি কোৱা হয়। আনন্দমুখৰ নাচ গানেৰে উদ্যাপিত হয় বাবে এই বিহুকে ৰঙালী বিহু বোলা হয়।
কাতি বিহুঃ আহিন মাহৰ শেষৰ দিনটোত কাতি বিহু উদযাপন কৰা হয়। কাতি বিহুত উলহ আলহ বেছি নাথাকে, ভোগ প্ৰাচুৰ্যও নাথাকে বাবে এই বিহুক কঙালী বিহুও বোলা হয়। এই বিহুৰ দিনা মানুহে আকাশ বন্তি জ্বলায়; তুলসীৰ তলত নাম গায়। পথাৰত, ভঁৰাল, ঢেকীশাল আদিত চাকি জ্বলোৱা হয়। এই বিহুৰ গোটেই মাহটোৱেই নাম কীৰ্তন কৰি কটোৱা হয়।
মাঘ বিহুঃ কাতি বিহুৰ পিছতে হয় মাঘ বিহু। এই সময়ত পথাৰৰ শস্য চপোৱা হয়। নতুন ফচল ওলাই সাময়িক ভাবে দুখীয়াৰো অভাব গুচে। খেতিবাতি চপোৱা শেষ হয় বাবে মানুহে এই সময়ত জিৰণি পায়। আনকি এতিয়া দুখীয়া মানুহেও ভালকৈ এসাজ খাবলৈ পায়। সেয়ে এই বিহুক “ভোগালী বিহু” বোলা হয়। পিঠা-পনা, নাড়ু, গাখীৰ, পায়স, সন্দেশ, আদি খুৱাই মানুহে এই বিহু পালন কৰে। এই উৎসৱত খেল ধেমালিৰ পয়োভৰও বেছি।
মাঘ বিহুৰ কেইদিনমান আগৰেপৰা ডেকালৰাবোৰ কাঁহ বাঁহ গোটাই মুকলি পথাৰ বা আলি দাঁতিত একোটা প্ৰকাণ্ড দম কৰে ; ইয়াকে মেজি বোলে। কোনো কোনো ঠাইত পথাৰৰ নৰা আনি কেচা বাঁহ পুতি মেজি সাজে ; ইয়াকে “ভেলাঘৰ”, বোলে। ডেকা লৰাবোৰে বিহুৰ দিনা নিশা ভোজ ভাত খাই ওৰে নিশা উজাগৰে থাকি গীত বাজনা কৰি মেজিৰ কাষতে থাকি কটাই দিয়ে। পাছদিনা ৰাতি নৌপুৱাতেই মানুহবোৰে গা পা ধুই আহি মেজিত জুই লগাই দিয়ে। মেজিলৈ মাহ চাউল, তিল আদি দলিয়াই অগ্নিদেৱতাক সেৱা কৰে। এই বিহুতো সৰুৱে ডাঙৰৰ ওচৰত আঠুলৈ আশীৰ্বাদ বিচাৰে আৰু ডাঙৰেও সৰু সকলক মৰম দিয়ে।
আমাৰ তিনিওটা বিহুৱেই সূৰ্যৰ তিনি বিশেষ অৱস্থান কালত উদযাপিত হয় সেই বাবে কোনো কোনো পণ্ডিতে বিষুৱ শব্দৰ পৰাই বিহু শব্দটোৰ উৎপত্তি হোৱা বুলি কয়। বিহুত ডেকা গাভৰুৰ মুকলি মূৰিয়া নৃত্য গীতৰ মাজত মুক্তিৰ সহাৰি পোৱা যায় বাবে বিহু অসমীয়াৰ মুক্তি আৰু শান্তিৰ প্ৰতীক।
সমাজক বাদ দি মানুহ থাকিব নোৱাৰে, সিহতুে মানুহ সামাজিক জীৱ। যি কাম কৰিলে সমাজৰ হিতসাধন হয়, সেই কাম কৰিলে ব্যক্তিৰো হিতসাধন হয়। সেইবাবে সমাজ সেৱা কৰা ব্যক্তিৰো কৰ্তব্য। ছাত্ৰ-ছাত্ৰী সকলো সমাজৰ অংশ বিশেষ ছাত্ৰৰ প্ৰধান কাম হ’ল অধ্যয়ন কিন্তু অধ্যয়নত বিঘিনি নোহোৱাকৈ ছাত্ৰই সমাজৰ হিতকাম কৰিব লাগে। সেইবাবে আজিকালি স্কুল কলেজ বোৰত Social Service-ৰো এটা বিভাগ ওলোৱা হৈছে।
আমাৰ দেশত সঘনে প্রাকৃতিক দুর্যোগ মাৰিমৰক আদি হৈ থাকে। এইবোৰৰ প্ৰতিকাৰ আৰু প্ৰতিবিধানৰ বিষয়ে সৰ্বসাধাৰণ লোকৰ কোনো জ্ঞান নাই। ছাত্র সকলে সেইবোৰৰ বিষয়ে মানুহক উপদেশ দিব পাৰে, দান বৰঙনি তুলি দুৰ্গত সকলক ছাত্ৰ সকলে সাময়িকভাবে সাহায্য আগবঢ়াব পাৰে। নিজৰ শ্ৰম দানেৰেও ছত্ৰসকলে গাওঁ ভূঁইত আলি পদুলী, বাট-ঘাট-পুখুৰী আদিৰ মেৰামতি কৰি সমাজৰ মঙ্গল সাধন কৰিব পাৰে।
গাঁৱৰ প্ৰায়ভাগ মানুহেই নিৰক্ষৰ। পঢ়াশালি বন্ধৰ সময়ত ছাত্ৰসকলে এই নিৰক্ষৰ মানুহবোৰক শিক্ষাদান কৰিব পাৰে। দুখীয়া ছাত্ৰবোৰক সাহায্য কৰি পঢ়াত সুবিধা কৰি দিব লাগে।
মাৰি মৰকৰ সময়ত ছাত্ৰসকলে ৰোগীবোৰৰ শুশ্রূষাও কৰিব পাৰে। কিন্তু এনেবোৰ কাম গাইগুটিয়া ভাবে নকৰি দলবদ্ধ হিচাপে কৰিলে উপকাৰ পোৱা যাব। ইয়াৰ পৰা পৰস্পৰৰ মাজত সহযোগিতাৰ ভাব ওপজি ছাত্ৰ সকলৰ একতাৰ বান্ধও কপকপীয়া হব।
সমাজৰ হিতসাধন কৰা অথবা সমাজ সেৱা কৰা এটা মহৎ কাম। “জীৱৰ দেৱাই শিৱৰ সেৱা” বুলি আমাৰ শাস্ত্ৰত কোৱা হয়। মহৎ লোকে কোনো কামেই নিজ স্বাৰ্থৰ বাবে নকৰে। তেওঁলোকে দেশ আৰু দহৰ কাৰণে কাম কৰি ভাল পায়। সৎকামৰ পৰাই মানুহে যশস্যা পায়। সমাজ সেৱাই মানুহৰ মাজত প্ৰেম আৰু ভ্ৰাতৃত্বৰ ভাব জগাই তোলে। সমাজ সেৱাৰ কামেই মানুহক উদাৰ ভাবাপন্ন কৰি মহৎ হবলৈ শিকায়। বৰ্তমান আমাৰ দেশৰ সকলো লোকেই নিজ স্বার্থৰ কামতে ব্যস্ত। স্বাৰ্থপৰতাই অধোন্নতিৰ ঘাই হেতু। সৰুৰে পৰা অৰ্থাৎ
ছাত্ৰ -ছাত্ৰী কালৰে পৰা সমাজ সেৱাৰ ভাব অন্তৰত জগাব নোৱাৰিলে পৰবৰ্তী জীৱনত আমি সমাজৰ অন্যায় কৰিবলৈ সঙ্কুচিত নহম। আমি যদি ছাত্র-ছাত্রীসকলে আমাৰ সমাজৰ কথা কোনোদিনেই নাভাবো তেতিয়াহলে আমাৰ সমাজৰ কোনো দিনেই উন্নতি হোৱা দেখা নাযাব। সেইবাবেই সমাজ সেৱাৰ আদৰ্শ সৰুৰে পৰা ছাত্ৰ-ছাত্ৰী সকলৰ অন্তৰত জাগ্ৰত কৰা উচিত।
অসম এখন নদীপ্রধান দেশ। এই দেশৰ মাজেদি ব্ৰহ্মপুত্র নদ বৈ গৈছে। মৌচুমী বায়ুৰ প্ৰভাৱত অসমত প্ৰচুৰ বৃষ্টিপাত হয় আৰু তেতিয়া নদ-নদীয়ে পানীৰে উপচি পৰে। পৰ্বতৰ পৰা নদীয়েদি প্ৰবল পানীৰ সোঁত বাগৰি আহে।
১৯৫০ চনত হোৱা অসমৰ ভূমিকম্পৰ ফলত অসমৰ নদ-নদীবোৰৰ বুকু তৰাং হৈ অহা হেতুকে নদীয়ে বেচি পানী ধৰি ৰাখিব নোৱাৰে। ফলত পানী চাৰিওফালে বাগৰি গৈ বানপানী সৃষ্টি কৰে।
সৰুসুৰা বানপানীৰ ফলত মানুহৰ অপকাৰ নহৈ কিছু উপকাৰহে হয়। বানপানীত পোক পৰুৱা আৰু বেয়া আবৰ্জনাবোৰ উটি ভাহি যায়, পলস পৰি শস্যৰ পথাৰবোৰ সাৰুৱা হয় আৰু মাছ পুঠি বৃদ্ধি হয়। কিন্তু যদিহে বানপানী ডাঙৰ হয় তেতিয়া ইয়াৰপৰা আমাৰ অপকাৰহে হয়।
কোনো কোনো বছৰত অসমত বাৰিষাত প্ৰচুৰ বৃষ্টিপাত হোৱাৰ ফলত একোটা বছৰতে ৪/৫ বাৰ বানপানী হোৱা দেখা যায়।
বানপানীৰ ফলত পথাৰৰ শস্য হানিৰ উপৰিও পোহনীয়া গৰু, ম’হ, হাঁহ, কুকুৰা আৰু লগতে ঘৰদুৱাৰ উঠি ভাহি যায়। মানুহো মৃত্যু মুখত পৰিবলগীয় হয়। ফলত মানুহ, গৰু আৰু পোহনীয়া জীৱজন্তুৰ দুখৰ ওৰ নাথাকে।
আগৰ দিনত বানপানী প্রায় সকলোতে সমানভাৱে হৈছিল। সেয়েহে আগৰ দিনত বানপানীত হোৱা মানুহৰ মৃত্যুৰ হাৰ কম আছিল আৰু এতিয়া বানপানী সকলোতে সমানভাৱে নোহোৱা বাবে বর্তমান বানপানীৰ মানুহৰ মৃত্যুৰ হাৰ বাঢ়ি আহিছে।
আজিকালি অপৰিকল্পিত ভাবে দিয়া বান্ধ মথাউৰি আদিৰ বাবে কাল-অকাল যেতিয়াই তেতিয়াই বানপানী হয়। বানপানীৰ গৰাখহনীয়াই বিশেষকৈ ব্ৰহ্মপুত্ৰ নৈৰ পাৰৰ কেবাখনো নগৰ নিশ্চিহ্ন হবৰ উপক্ৰম হৈছে।
বানপানী হৈ যোৱাৰ পিছতে সচৰাচৰ আকাল আৰু নানা মাৰি মৰক দেখ দিয়ে। বানপানীয়ে কৰা শস্যৰ ক্ষতিয়ে গোটেই কৃষক তথা গোটেই দেশক অভাৱগ্রস্ত কৰে।
অসমীয়া মানুহৰ প্ৰধান খেতি হ’ল ধান। আহু আৰু শালি দুয়োবিধ ধানৰ খেতিৰ বতৰ হল বাৰিষাৰ চাৰি মাহ । গতিকে প্রবল বানপানীত দুয়োবিধ ধান খেতিৰ অনিষ্ট হয়।
কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰ, ৰাজ্য চৰকাৰ, বিভিন্ন অনুষ্ঠান আৰু ব্যক্তি বিশেষে বানপানীত আক্রান্ত লোকৰ সাহায্যাৰ্থে বৰঙনি দিয়ে যদিও সিয়ে দুৰ্গতি মোচনৰ বাবে যথেষ্ট নহয়। ইয়াৰ উপৰিও বানপানী ঘনাই হোৱাৰ ফলত দেশৰ উন্নতিমূলক কাৰ্য-সমূহৰ কোনো উন্নতি হোৱা দেখা নাযায় । ইয়াৰো উপৰিও নদীবোৰত মথাউৰি বান্ধ দিয়া হেতুকে বাৰিষাৰ পানীয়ে—মথাউৰি ভাঙি কোনো কোনো ঠাইত প্রবল বানপানীৰ সৃষ্টি কৰে। ১৯৮৮ চনত ধুবুৰীত এনে হৈছিল।
এটা আশাৰ কথা কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰে আগৰ তুলনাত সার্বিক সাহায্য আগবঢ়াইছে।
অসমত স্থায়ীভাবে বান নিয়ন্ত্ৰণ কৰিবলৈ হলে প্ৰধানকৈ নদীসমূহ নিয়ন্ত্রণ কৰিব লাগিব। ভাৰতৰ অন্যান্য ৰাজ্যত বহুমুখী নদীপৰিকল্পনাৰ জৰিয়তে নদী নিয়ন্ত্ৰণৰ কাম হাতত লোৱা হৈছে আৰু ইয়াৰ পৰা জনসাধাৰণ উপকৃত নোহোৱাকৈ থকা নাই। গতিকে অসমত তেনে পৰিকল্পনাৰে নদী নিয়ন্ত্ৰণ কৰিব নোৱাৰাৰ কোনো কাৰণ নাই। বৰ্তমান কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰে নদী সংযুক্তিকৰণৰ যি প্ৰকল্পৰ পৰিকল্পনা কৰিছে। সেই প্ৰকল্পৰ ৰূপায়ণ হলে আমি আশা কৰোঁ সমগ্ৰ দেশৰ সৈতে অসমৰো বান নিয়ন্ত্ৰণ কাৰ্যসূচী অধিক ফলৱতী হ’ব।
গৰাখহনীয়া আৰু ভূমিৰ ক্ষয় প্ৰতিৰোধৰ কাৰণে বৃক্ষৰোপণত অধিক মনোযোগ দিব লাগিব। অসমৰ নদ নদীবোৰৰ পাৰত শিমলু গছ ৰুই দিলে গৰাখহনীয়াৰ লগত জুইশলা কাৰখানাৰো উপকাৰ হব।
অসমৰ হাবি বননিবোৰ ভালদৰে সংৰক্ষণ কৰি মৌচুমী বায়ুৰ গতি স্থিৰ কৰিলে কিছু পৰিমাণ অকাল বানপানীৰ পৰা হাত সাৰিব পৰা যাব।
“চীনৰ চকুলো” বুলি বৰ্ণনা কৰা হোৱাংহো নদী আজি চীনাসকলৰ বহতীয়া হৈছে। গতিকে প্ৰকৃতিৰ কোনো বস্তুৱে ধ্বংসকাৰী অথবা অপকাৰী নহয় ৷ প্ৰকৃতিক আয়ত্বাধীন কৰি তাৰ কল্যাণকৰ গুণক কামত লগাব পৰাটোতে হৈছে মানুহৰ কৃতিত্ব ।
প্রকৃতি দেৱীয়ে অকৃত্রিম ভাবে অসমৰ মাটি পানীত অনাবিল সৌন্দৰ্য্যৰ বীজ সিঁচিছে। অসমৰ যেনিয়েই চকু যায় তেনিয়েই থমকিৰোৱা প্ৰাকৃতিক শোভাই যুগে যুগে দূৰ-দূৰান্তৰৰ মানুহক অসমৰ বুকুলৈ হাত বাউল দি আমন্ত্রণ জনাইছে।
বিভিন্ন ঋতুত প্রকৃতি ৰাণীয়ে অসমী আইক বিবিধ উপাদানেৰে সজাই পৰাই চিকুন কৰি তোলে । প্ৰতিটো দিনৰ প্ৰতি পল অনুপলে অসমী আই বিবিধ সাজেৰে অলঙ্কৃত হয়। দোক-মোকালিতে নতুন প্রভাতে নিয়ৰ স্নাতা অসমী আইৰ কপালত হেঙুলী ফোঁট আঁকি দিয়াৰ লগে লগে, বিবিধ বিহঙ্গৰ কলতানে —মৰতত সৰগ নমায়। সূৰ্য্যোদয়ৰ অপৰূপ ৰূপ সুষমাই শ্রান্ত-ক্লান্ত হিয়াত তোলে আনন্দৰ মৃদু শিহৰণ। হৃদয়ৰ আহেঁ আহেঁ বাজে ৰুণু জুনু ৰুণু জুনু ধ্বনি। সন্ধিয়া সময়ত সূৰুয দেৱতাই অস্তাচলৰ হেঙুলী মেঘৰ মাজত মুখ লুকুৱাই মেলানি মাগে। ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ কজলা পানীত অস্তগামী সূৰ্য্যৰ হেঙুলি আভাই ফাঁকুগুৰি সানে। দিনটোৰ পৰিশ্ৰমত ক্লান্ত অসমীয়াই সেই অমৃত সুধা পান কৰি স্বস্তিৰ উশাহ লয়। পথাৰৰ পৰা গধূলিৰ ধূলি গালে মুখে সানি গৰখীয়া ঘৰলৈ উভতে। কণ্ঠে কণ্ঠে বিয়পি পৰে লোকগীত, বৰগীতৰ ধ্বনি। পদূলিতে গধূলি গোপালে গৰখীয়াক আচল পাতি আদৰে ।
লাহে লাহে সন্ধিয়া হয়। জোনাকৰ নিবিড় মৰমে আই অসমীক আলিঙ্গন কৰে। চোতালত আইতাকৰ কোলাত সাধু শুনি টোপনি যোৱা নাতিয়েকৰ চকুত সৰগৰ পৰীয়ে বা-দি যায়।
অসমৰ চৌপাশে পৰ্বত পাহাৰ। উত্তৰে হিমালয়ৰ ঠাল-ঠেঙুলি ভোট অকা ডফলা মিৰি মিচিমি আদি পাহাৰ ; দক্ষিণত আছে পাটকাই, নগা লুচাই আদি পাহাৰমালা। সময়ৰ সোঁতত ৰাজনৈতিক পাক্চক্ৰত পৰি পূৰ্বৰ বৰ অসম ভাঙি ঠান বান হৈছে যদিও অসমৰ প্ৰকৃতিক ভাগ কৰি চাব নোৱাৰি। এই পৰ্বত পাহাৰ সমূহে অসমী আইৰ সৌন্দৰ্য্যত ৰহণ চৰাইছে।
এই পৰ্বত পাহাৰত বিবিধ বৰণৰ বনৰীয়া ফুল ফুলি অসমৰ বতাহত মুঠি মুঠি সিচি দিয়ে চিনাকি সৌৰভ ।
অসমৰ বুকুৰে কুলু কুলু ধ্বনিৰে প্ৰবাহিত হৈছে অসংখ্য জানজৰি নদী-নিজৰা ।
শিলে শিলে ঠেকা খাই পৰ্বতীয়া নিজৰাই নিচুকনি গীত গায়। সেই গীতৰ তালে তালে পাহাৰীয়া গাভৰুৱে খোপাত বনৰীয়া ফুল গুজি লয়। জুৰিৰ হাঁহিৰ শব্দ, গাভৰুৰ হাঁহিৰ শব্দ একাকাৰ হৈ যায়। মানুহৰ তো কথাই নাই, বনৰ পশু পক্ষীয়েও এই অনাবিল সৌন্দৰ্য্য থমকি ৰৈ উপভোগ কৰে।
বসন্তকালত অসমী আই অপৰূপা হৈ পৰে। গছে গছে কুঁহি পাত, পাতৰ আঁৰে আঁৰে কুলি কেতেকীৰ মৌবৰষা মিঠা মাত, মলয়াৰ বা ৰিব্ ৰিব্ মলয়াৰ বোকোচাত উটি ফুৰা বিবিধ ফুলৰ সুঘ্রাণ আদিয়ে প্ৰতিজন অসমীয়াৰ তনমন হৰে। ফুলে ফুলে পখিলাই মনৰ কথা পাতে।
বৰ্ষাকালত প্ৰকৃতিৰ ৰূপ সলনি হয়। কলহৰ কানে ঢলা বৰষুণে তৃষিত প্ৰকৃতিৰ তাপিত হৃদয় শীতল কৰে। পানীৰ পৰশ লাগি মাছ পুঠিয়ে ৰূপালী হাঁহি হাঁহে। নৈৰ বুকু জাক্ জাক্ মাছমৰীয়া নাৱৰীয়াৰ বঠাৰ চাবেৰে মুখৰ হয়। সন্ধিয়া লুইতৰ বুকুত ঢিমিক ঢামাক পোহৰে লুকু ভাকু খেলে। এই সময়ত কিছুমান ঠাইত নাওঁখেলৰ আয়োজন কৰা হয়। প্ৰকৃতিৰ শক্তিৰ সৈতে যেন উদ্যমী পুৰুষৰ বাহুৰ শক্তিৰ পৰীক্ষা হয়।
গাত কুহৱাৰ বা লৈ শেৱালি ফুলৰ পাহি গচকি আহে শৰৎ। শৰতৰ নিৰ্মল আকাশৰ তলেদি ডেউকা কোবাই উৰি যায় জাক জাক ৰাজহাঁহ। শেৱালি ফুলৰ সতে ৰাতিৰ নিয়ৰে মিতিৰালি পাতে।
গাখীৰতি ধানৰ ঠোকত ভৰ দি আহে হেমন্ত। কাতি বিহুৰ আকাশ বন্তিয়ে আকাশৰ তৰাৰ সতে যেন কি কথা পাতে। লাহে লাহে ধাননী সোণোৱালী হয়। সোণোৱালী ধানৰ অপৰূপ ৰূপ সৌন্দৰ্য্য কেবল উপভোগৰ বস্তু, বৰ্ণনাৰ নহয়।
তাৰ পিছতে সৰহিয়ৰ ফুলে অসমৰ প্ৰকৃতিক হালধীয়া বসন পিন্ধায়। প্রকৃতি আই যেন হালধীয়া সৌন্দৰ্য্যৰ সেঁউতা ফালি মিতিৰৰ ঘৰলৈ যায়।
এই দৰে দেখা যায় প্ৰতিটো ঋতুতে অসমী আই সৌন্দৰ্য্যৰ বিবিধ উপাদানেৰে বৰ্ণাঢ্য হৈ পৰে। অসমৰ হাবিত থকা বিবিধ বৰণৰ চৰাই, চিৰিকতি জন্তু আদিয়েও যেন অসমৰ প্ৰাকৃতিক শোভাক আৰু বেছি মনোমোহা কৰি তুলিছে। অসমৰ প্ৰকৃতিৰ সেউজীয়া বা সোণোৱালী ধাননিৰ যেনেদৰে সুকীয়া আবেদন আছে তেনেদৰে চাহ বাগিচা। সমূহৰ উচ্চাবচ ঢৌতোলা চিৰ সেউজ সৌন্দৰ্য্যৰো সুকীয়া এক আবেদন আছে।
মানুহৰ জীবদ্দশাত নানা ধৰনৰ অভিজ্ঞতা সঞ্চয় কৰে। কেতিয়াবা আকৌ বিৰল প্ৰতিভাধৰ ব্যক্তিয়ে জ্ঞানৰ বিশেষ শাখাত নতুন নতুন তথ্য আবিষ্কাৰ কৰে। মানুহে প্ৰথমে মুখে মুখে সেই জ্ঞান এটা যুগৰ পৰা আন এটা যুগলৈ হস্তান্তৰ কৰাৰ চেষ্টা কৰিলে । প্ৰতিটো জাতিৰ মৌখিক সাহিত্য সমূহ এনেদৰেই সৃষ্টি হৈছিল। কিন্তু মৌখিক সাহিত্য সমূহ এটা সময়ত হেৰাই যোৱাৰ বা বিকৃত হোৱাৰ সম্ভাবনা থাকে। গতিকে এই বিলাক সাহিত্যক লিখিত ৰূপত ধৰি ৰখাৰ তাগিদত ক্ৰমাৎ বর্তমান সাহিত্যৰ উদ্ভাবন হ’ল। মানুহৰ অভিজ্ঞতালব্ধ জ্ঞান সঞ্চয়ৰ চেষ্টাতেই কিতাপৰ জন্ম হয়।
বিভিন্ন বিষয়ৰ ওপৰত ৰচনা কৰা গ্ৰন্থ এঠাইত থূপ খুৱাই থোৱাকে পুথি ভঁৰাল বোলে। পুথি ভঁৰাল দুই ধৰনৰ হ’ব পাৰে—ব্যক্তিগত আৰু ৰাজহুৱা পুথি ভঁৰাল। ব্যক্তিগত পুথি ভঁৰাল কোনো এজন ব্যক্তিৰ নিজা সম্পত্তি। মুখ্যত তাৰে নিজৰ ব্যৱহাৰৰ বাবে গাঁঠিৰ ধন ভাঙি তেওঁ এই পুথি ভঁৰাল সাজে। আনহাতে ৰাজহুৱা পুথি ভঁৰালৰ জন্ম হয় জেনো ঠাইৰ উদ্যমী লোকৰ সামূহিক প্ৰচেষ্টাত। চৰকাৰী প্ৰচেষ্টাতো কিছুমান ঠাইত ৰাজহুৱা পুথি ভঁৰালে গঢ় লয়। কেতিয়াবা কেতিয়াবা ব্যক্তিগত পুথি ভঁৰাল একোটা এটা জাতিৰ বাবেও অমূল্য সম্পদ হৈ পৰে। অসমৰ কৃষ্ণকান্ত সন্দিকৈ আৰু নন্দেশ্বৰ তালুকদাৰৰ ব্যক্তিগত পুথি ভঁৰাল দুটাৰ কথাকেই আঙুলিয়াব পাৰি। দুয়োটা পুথি ভঁৰালতে দেশ বিদেশৰ অলেখ ভাল ভাল কিতাপ ঠাহ খাই আছে। তেখেত সকলৰ মৃত্যুৰ পিছত পৰিয়াল বৰ্গই পুথি ভঁৰাল দুটা জাতিৰ উদ্দেশ্যে দান কৰিছে।
জ্ঞানৰ পৰিধি অসীম অনন্ত। জ্ঞান অৰ্জনৰ বাবে যিমান কিতাপৰ প্ৰয়োজন নিজা ধনেৰে সিমান কিতাপ সংগ্ৰহ কৰাটো সহজ নহয়। বহু সময়ত ধন থাকিলেও কিতাপ পোৱাটো সম্ভব নহয়। বহু ধনী মানুহে কিতাপ কিনিব পাৰে যদিও অধ্যয়নত ৰাপ নথকাৰ বাবে তেওঁলোকৰ দ্বাৰা কিতাপ কিনা নহয়। বিশেষকৈ শিক্ষানুষ্ঠানত ছাত্ৰ-ছাত্ৰী আৰু শিক্ষক সকলৰ বাবে বহুত প্রাসঙ্গিক পুথিৰ প্ৰয়োজন হয়। শিক্ষক বা ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ বাবে নিজা বৰিয়াকৈ এই সকলো কিতাপ কিনাটো সম্ভব নহয়। ৰাজহুৱা পুথি ভঁৰালে এই ক্ষেত্ৰত বিশেষ উপকাৰ সাধন কৰে।
কিতাপ সঞ্চয় কৰি পুথি ভঁৰাল স্থাপনৰ ইতিহাস বহু দিনীয়া। পুৰণি কালত ৰজা মহাৰজা সকলে নিজৰ ব্যৱহাৰৰ বাবে বিভিন্ন বিষয়ৰ পুথি সংৰক্ষণ কৰিছিল । তেওঁলোকৰ সভাৰ পণ্ডিত আৰু পাৰিষদ বৰ্গই সেই পুথি ভঁৰাল ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰিছিল। অসমৰ ৰজা নৰনাৰায়ণৰ এটা বৃহৎ পুথি ভঁৰাল আছিল বুলি বুৰঞ্জী সমূহত পোৱা যায়। সেইদৰে আগৰ যুগৰ শিক্ষানুষ্ঠান, মঠ-মন্দিৰ আদিতো একোটা পুথি ভঁৰাল আছিল।
প্রথম অৱস্থাত সামূহিক প্রচেষ্টাত গঠন হোৱা পুথি ভঁৰাল সমূহক পিছত চৰকাৰে বছৰেকীয়া অনুদানৰ মাধ্যমত টনকীয়াল কৰে। আজিকালি চৰকাৰে মহকুমা আৰু জিলা ভিত্তিত ৰাজহুৱা পুথি ভঁৰাল স্থাপন কৰিছে।
পুথি ভঁৰালৰো আকৌ কেবাটাও ভাগ আছে। যেনে সাধাৰণ পুথি ভঁৰাল, বিশেষ পুথি ভঁৰাল, হাতে লিখা পুথি ভঁৰাল, চলন্ত পুথি ভঁৰাল ইত্যাদি। সাধাৰণ পুথি ভঁৰাল এটাত সকলো ধৰণৰ কিতাপ থাকে। আনহাতে বিশেষ পুথি ভঁৰালত কোনো এক বিশেষ বিষয়ৰ কিতাপহে ৰখা হয়। অসম চৰকাৰৰ বুৰঞ্জী আৰু পুৰাতত্ত্ব বিভাগৰ পুথি ভঁৰালখন এনে ধৰনৰ বিশেষ পুথি ভঁৰাল। আনহাতে চলন্ত পুথি ভঁৰালৰ ধাৰণা আধুনিক যুগৰ সৃষ্টি। চলন্ত যানৰ সহায়ত এনে পুথি ভঁৰাল ঠায়ে ঠায়ে ঘূৰাই ফুৰোৱা হয়।
হাতে লিখা পুথি ভঁৰালত পূৰ্বৰ দিনৰ হাতে লিখা অমূল্য গ্রন্থ সমূহ সংৰক্ষণ কৰা হয়। এই পুথি ভঁৰাল সমূহত মূলতঃ সাঁচিপতীয়া পুথি সমূহ আছে।
পুথি ভঁৰালৰ পৰিচালনাৰ মুখ্য বিষয়াজনক গ্রন্থাগাৰিক বোলা হয়। গ্রন্থাগাৰিক জনৰ নানা বিষয়ত জ্ঞান থকাৰ প্ৰয়োজন। পঢ়ুৱৈৰ যোগ্যতা অনুসাৰে কিতাপ নির্বাচন কৰি দিব পৰা গুণ থকাটো তেওঁৰ বিশেষ ভাবে প্রয়োজনীয়। পুথি ভঁৰালত কিতাপৰ ওপৰিও বাতৰি কাকত আৰু আলোচনী আদিও থাকে। এই বিলাক পুথি ভঁৰালতেই পঢ়াৰ ব্যৱস্থা কৰিব লাগে।
ইংলণ্ড, ফৰাচী, জার্মানী, আমেৰিকা আদি উন্নত দেশ সমূহত বৃহৎ বৃহৎ পুথি ভঁৰাল আছে। ফৰাচী দেশৰ ফৰাচী জাতীয় পুথি ভঁৰালটো পৃথিৱীৰ সৰ্ব বৃহৎ পুথি ভঁৰাল। সেইদৰে ইংলণ্ডৰ বৃটিছ মিউজিয়াম পুথি ভঁৰাল, অক্সফোর্ড আৰু কেম্ব্রিজ বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পুথি ভঁৰাল বিশ্ব বিখ্যাত। ভাৰততো কলিকতাৰ জাতীয় পুথি ভঁৰালৰ লগতে বিভিন্ন বিশ্ববিদ্যালয় সমূহত থকা পুথি ভঁৰাল সমূহ জাতিৰ অমূল্য সম্পদ।
পুথি ভঁৰাল একোটা মানব সভ্যতাৰ অবিচ্ছেদ্য অঙ্গ। পুথি ভঁৰাল অবিহনে মানব সভ্যতাও পঙ্গু আৰু বিকলাংগ হব। সেই বাবে পুথি ভঁৰাল স্থাপন আৰু সেই বিলাকৰ উন্নতি সাধনত বিশেষ গুৰুত্ব আৰোপ কৰিব লাগে।
ভাৰতবৰ্ষত বিভিন্ন ধর্ম, বিভিন্ন ভাষা তথা বিভিন্ন আচাৰ অনুষ্ঠান মানি চলা লোক বাস কৰে। এই ভিন্নতা স্বত্বেও সকলো ভাৰতীয়ই এখন সমাজত শান্তি আৰু সম্প্ৰীতিৰে বাস কৰিবলৈ বিচাৰে যদিও কিছুমান ৰাজনৈতিক ধূৰন্ধৰ লোকে নিজৰ ক্ষুদ্ৰ বা দলীয় স্বাৰ্থ পূৰণৰ বাবে এই বিভিন্ন ভাগ সমূহক মূলধন কৰি। সমাজত বিভেদৰ বীজ সিচাৰ বাবে উঠি পৰি লাগে । ফলত দেশৰ বিভিন্ন ঠাইত ভ্রাতৃঘাটী সংঘৰ্ষৰ সূত্ৰপাত হয়, ৰাজপথ আত্মীয়ৰ তেজেৰে ৰাঙলী হয়। বৰ্তমান কালত এনে সংঘর্ষ সঘনাই সংঘটিত হ’ব ধৰিছে। এই বিলাকে দেশৰ প্ৰগতিত প্রধান হেঙাৰ ৰূপে থিয় দিছে। ৰাষ্ট্ৰীয় সংহতি বিনষ্ট কৰা শক্তি সমূহক তলত দিয়া ধৰণে চিনাক্ত কৰিব পাৰি।
জাতিভেদ প্রথা : ভাৰতৰ বিশেষকৈ হিন্দুধৰ্মী লোক সকলৰ মাজত প্রচলিত জাতিভেদ প্রথাই ভাৰতীয় সমাজক আজিও পঙ্গু কৰি ৰাখিছে। অতীতত বৃত্তিৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি হিন্দু সকলৰ মাজত ব্ৰাহ্মণ, ক্ষত্রিয়, বৈশ্য আৰু শূদ্ৰ এই চাৰিটা গোটৰ সৃষ্টি কৰা হৈছিল। তেতিয়া জাতি জন্মগত নাছিল। কিন্তু তথাকথিত উচ্চজাতিৰ লোক সকলে সমাজত নানা সা-সুবিধা ভোগ কৰিবলৈ পোৱাৰ বাবে তেওঁলোকে এই জাতিভেদ প্রথাক জীয়াই ৰাখি ইয়াক জন্মগত প্ৰথাৰ ৰূপ দিলে। কিছুমান বিশেষ জাতিৰ লোকক সমাজত অস্পৃশ্য বুলি ঘোষণা কৰা হ’ল। তেওঁলোকৰ সৈতে মিলা-মিছা, বৈবাহিক সম্পর্ক আদি নিষেধ কৰা হ’ল। ফলত সমাজৰ ঐক্যৰ ভেটিত ফাট মেলিলে। আইনৰ দৃষ্টিত, সংবিধানৰ দৃষ্টিত জাতিভেদ প্রথা কেতিয়াবাই উঠি গৈছে যদিও বর্তমানেও বিভিন্ন ৰূপত ই আমাৰ সমাজত বৰ্ত্তী আছে। এই বিলাকে আমাৰ সমাজক বহুদূৰ পিচুৱাই ৰাখিছে।
সাম্প্রদায়িকতা : জাতিভেদ প্রথাৰ দৰে সাম্প্রদায়িকতাও ভাৰতৰ ঐক্য সংহতিৰ বাবে এটা মাৰাত্মক অভিশাপ। ভাৰতবৰ্ষত বিভিন্ন ধৰ্ম আৰু সম্প্ৰদায়ৰ লোক বাস কৰে। দেখাত এনে বিভিন্ন সম্প্ৰদায়ৰ লোকৰ মাজত কোনো বিভেদ নাই যদিও কিছুমান প্রতিপত্তিশালী ধূৰন্ধৰ লোকে নিজৰ সংকীৰ্ণ স্বাৰ্থ পূৰণৰ বাবে এটা সম্প্ৰদায়ৰ বিৰুদ্ধে অইন এটা সম্প্ৰদায়ৰ লোকক উচতাই দি ভাতৃঘাটী সংঘৰ্ষৰ সৃষ্টি কৰে। দূৰ অতীতৰ পৰাই এই বিষৰ প্ৰক্ৰিয়া চলি আহিছে। পৰাধীন ভাৰতবৰ্ষত ভাৰতবাসীৰ অন্তৰত জাতীয়তাবোধ উদয় হোৱা দেখি চতুৰ ইংৰাজ সকলে কেইজন মান সুবিধাবাদীক হাত কৰি লৈ ভাৰতৰ মুচলমান সকলক হিন্দুৰ বিৰুদ্ধে উচতাই ছিল। এই কাৰ্য্যত বহু পৰিমাণে তেওঁলোকে সফলো হৈছিল। তাৰে পৰিণতিতেই ভাৰতবৰ্ষই হিন্দুস্থান আৰু পাকিস্তান এই দুই ভূখণ্ডত বিভক্ত হৈ স্বাধীন হছিল। আজিৰ স্বাধীন ভাৰততো কিছুমান সাম্প্রদায়িক সংগঠনে বিশেষ ৰাজনৈতিক দলৰ পৃষ্ঠপোষকতা লাভ কৰি বিভিন্ন সম্প্ৰদায়ৰ লোকৰ মাজত বিভেদ অনাৰ চেষ্টা চলাই আছে। ইয়ে ৰাষ্ট্ৰীয় ঐক্য আৰু সংহতিৰ মাৰাত্মক ভাবে ক্ষতি সাধন কৰিছে।
ভাষা : ভাৰতবৰ্ষত দেব হাজাৰৰো অধিক ভাষা ভাষীৰ লোক বাস কৰে। প্রত্যেকেই নিজৰ মাতৃভাষাক অইন ভাষাতকৈ শ্রেষ্ঠ বুলি ভাবে। কিন্তু যেতিয়া অইন এটা ভাষা তেওঁলোকৰ ওপৰত জাপি দিবলৈ চেষ্টা কৰা হয় তেতিয়াই সংঘৰ্ষৰ সূত্ৰপাত হয়। হিন্দী ভাষাক ৰাজভাষাৰ মৰ্য্যাদা দিয়া হৈছে। যদিও দাক্ষিণাত্যৰ লোকে আজিও এই ভাষাকে আঁকোৱালি লব পৰা নাই। সেইদৰে পূব আৰু উত্তৰ পূৰ্বাঞ্চলৰ ৰাজ্য সমূহৰ মাজতো এতিয়াও ইংৰাজীয়েই যোগাযোগৰ মাধ্যম হৈ আছে। এনে ভাষাৰ ব্যৱধানেও বহু সময়ত ৰাষ্ট্ৰীয় ঐক্য সংহতি বিনষ্ট কৰিছে।
ভাৰতবৰ্ষৰ গণতন্ত্ৰ সুৰক্ষিত কৰিবলৈ হলে আমি যি কোনো ত্যাগৰ বিনিময়ত হলেও ৰাষ্ট্ৰীয় ঐক্য আৰু স্পৰ্শকাতৰ বিষয় সমূহক লৈ ৰাজনৈতিক দল সমূহে খেলা অশুভ খেল বন্ধ কৰিবই লাগিব। দেশৰ অৰ্থনৈতিক উন্নয়ন সম্ভব কৰি তোলাৰ বাস্তব সম্মত আঁচনি হাতত ল’ব লাগিব। দেশৰ অৰ্থনৈতিক উন্নয়নৰ সুফল যাতে অর্থনৈতিক ভাবে পিচপৰা শ্ৰেণীসমূহে ভোগ কৰিবলৈ পায় তাৰ প্রতি চকু ৰাখিব লাগিব। তেতিয়াহে প্ৰকৃত অৰ্থত আমাৰ ৰাষ্ট্ৰীয় সংহতিৰ ভেটি মজবুত হ’ব।
সকলো কামৰে এটা সুনির্দিষ্ট উদ্দেশ্য বা লক্ষ্য থাকিব লাগে। লক্ষ্যহীন জীৱন গুৰিয়াল হীন নাৱৰ দৰে আদবাটতে ঢলং পলং কৰি অবাধে যায়। মোৰ জীৱনৰো এটা সুনির্দিষ্ট লক্ষ্য আছে। মোৰ জীৱনৰ লক্ষ্য হ’ল এজন সৎ সাংবাদিক হোৱাটো।
লিখা মেলাৰ প্ৰতি মোৰ সৰুৰে পৰাই চখ। মই সপ্তমমান শ্ৰেণীলৈ উত্তীর্ণ হোৱাৰ পিছৰে পৰা বিভিন্ন বাতৰি কাগজলৈ আমাৰ অঞ্চলটোৰ খবৰ বাতৰি পঠাই আছোঁ, প্রকাশো হৈছে। বহু কেইটা বিষয়ৰ প্ৰতি চৰকাৰৰ দৃষ্টি আকৰ্ষিত হৈছে আৰু ইতিমধ্যে আমাৰ অঞ্চলত ভালে কেইটা উন্নয়নমূলক আঁচনিৰ কাম হাতত লোৱা হৈছে। আমাৰ অঞ্চলটোত ইমান দিন কোনো স্থানীয় সংবাদদাতা নাছিল বাবে ইমান দিন অঞ্চলটোৰ সমস্যা সমূহ পোহৰলৈ অহা নাছিল। লাহে লাহে অঞ্চলটোৰ ৰাইজে মোৰ ওপৰত ভৰষা ৰখা হৈ আহিছে।
মই স্নাতক হোৱাৰ পিছত বিশ্ববিদ্যালয়ৰ সাংবাদিকতাৰ পাঠ্যক্রম সম্পূর্ণ কৰিম। তাৰ পিছতেই কোনোবা এখন আগশাৰীৰ বাতৰি কাকতত সাংবাদিক জেৰ বিবে হিচাপে যোগ দিম। এতিয়াৰ পৰাই মই বাতৰি কাকতৰ সৈতে সম্পৰ্ক ৰাখি চলিছো, যেতিয়া এই ক্ষেত্ৰত মোৰ বিশেষ অসুবিধা হ’ব নালাগে।
ভাৰতবৰ্ষৰ দৰে গণতান্ত্রিক দেশ এখনত সাংবাদিক সকলৰ গধূৰ দায়িত্ব আৰু কৰ্তব্য আছে। সচাঁ কথা ক’বলৈ হ’লে আমাৰ ৰাজনৈতিক দল সমূহৰ সততাৰ অভাব বর্তমান। তেওঁলোকে আমাৰ জনতাৰ অজ্ঞতাৰ সুযোগ লৈ তেওঁলোকৰ মাজত নানা ধৰনৰ বিভেদৰ বীজ সিঁচি ৰাজনৈতিক তথা দলীয় লাভ আদায় কৰিবলৈ যত্নপৰ হয়। ফলত জনসাধাৰণৰ বিস্তৰ ক্ষতি হয়। সৎ সাংবাদিকে এই ক্ষেত্ৰত জনসাধাৰণৰ স্বাৰ্থৰ স্বপক্ষে প্ৰহৰীৰ ভূমিকাত অবতীর্ণ হ’ব পাৰে। তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ লিখনিৰ মাধ্যমেৰে ৰাজনৈতিক দল সমূহৰ কু-অভিসন্ধিৰ স্বৰূপ উদঙাই দি দেশৰ মহৎ কল্যাণ সাধন কৰিব পাৰে। আনহাতে চৰকাৰেও বহু সময়ত দেশৰ প্ৰতিপত্তিশালী শ্ৰেণী নাইবা কোনো আন্তর্জাতিক সংস্থাৰ হাতৰ পুতলা হৈ তেওঁলোকৰ শ্ৰুতলিপি মতে আঁচনি প্রস্তুত কৰি তলে তলে জনসাধাৰণৰ সৰ্বনাশ কৰাৰ পাঙ পাতে। সৎ সাংবাদিক এই ক্ষেত্ৰতো জনসাধাৰণৰ স্বাৰ্থৰ স্বপক্ষে থিয় হৈ চৰকাৰক এনে ক্ষতিকাৰক আঁচনি কাৰ্য্যত পৰিণত কৰাৰ পৰা বিৰত ৰখাব পাৰে। মই নিজকে এনে ধৰণৰ সৎ সাংবাদিক ৰূপে গঢ়ি তুলিম।
জনমত গঠনত সাংবাদিক সকলৰ বিশেষ ভূমিকা আছে। ৰাজ্য বা দেশৰ সমুখত দেখা দিয়া যি কোনো সমস্যাৰ ওপৰত জনমত গঠন কৰি সংবাদপত্ৰ সমূহ তেনে সমস্যাৰ প্ৰতি উপযুক্ত কৰ্তৃপক্ষৰ দৃষ্টি আকৰ্ষণ কৰিব পাৰে। বহু সময়ত সাংবাদিক সকলে নিৰপেক্ষ ভাবে সমস্যা বিশ্লেষণ কৰি তেওঁলোকৰ লিখনিত জনতাৰ মনৰ ভাবৰ প্ৰতিফলন ঘটায়। ফলত সামগ্রিক ভাবে দেশ তথা জাতিৰ কল্যাণ সাধন কৰে। এজন সৎ সাংবাদিকৰ বাবে ইয়াতকৈ গৌৰব আৰু আনন্দৰ বিষয় কি হ’ব পাৰে। মই নিজকে এনে বিমল আনন্দৰ অধিকাৰী হাৱাৰ বাবে প্ৰস্তুত কৰিম।
অসৎ সাংবাদিকতাৰ বাবে বা পক্ষদুষ্ট সাংবাদিকতাৰ বাবে দেশ তথা জাতিৰ কি মাৰাত্মক ক্ষতি হ’ব পাৰে সেই সম্পৰ্কেও মই সম্পূর্ণভাবে সচেতন। বহু সময়ত বহু সাংবাদিকে ধনৰ লোভত বা সাময়িক সস্তীয়া জনপ্ৰিয়তাৰ লোভত নিজৰ বিবেকক বিক্ৰি কৰিছে জানি বুজিও জনসাধাৰণৰ স্বাৰ্থৰ পৰিপন্থী কাম কৰে। এওঁলোকৰ বাবেই কেতিয়াবা জাতীয় জীৱনলৈ ভয়াবহ বিপদ নামি আহে। এই সাংবাদিক সকলে জানি বুজি কৰা ভুলৰ মাচুল জাতিক ভবিষ্যতে বহুদিন ধৰি দিব লগা হয়। এওঁলোকে জনসাধাৰণৰ আবেগৰ ঢৌক নিজৰ স্বাৰ্থৰ অনুকূলে ঢাল খুৱাই জাতিৰ সৰ্বনাশ সাধন কৰে। অইন সামাজিক অপৰাধীৰ দৰে এনে ধৰনৰ সাংবাদিকো সামাজিক অপৰাধী। এওঁলোকে দেশ তথা জাতিৰ অনিষ্ট সাধন কৰি সমাজৰ প্ৰগতিত বাধা জন্মায়। এনে সাংবাদিকক মই মনে প্রাণে ঘৃণা কৰোঁ। মই সাংবাদিকতাক বৃত্তি হিচাবে গ্ৰহণ কৰাৰ পিছত কোনো ধৰণৰ তোষামোদ বা প্রলোভনৰ বলি নহব’লৈ চেষ্টা কৰিম। জনসাধাৰণৰ স্বাৰ্থই হ’ব মোৰ স্বাৰ্থ ।
সাংবাদিকতাৰ জীৱন স্বাধীন আৰু ৰোমাঞ্চকৰ জীৱন। বহু সময়ত সাংবাদিকে জানি বুজিয়েই বিপদৰ স’তে যুঁজ দিব লগা হয়। সংবাদ সংগ্ৰহ কৰিবলৈ গৈ বহু সাংবাদিকে আনকি মৃত্যু বৰণ কৰিবলগীয়াও হয়। কিন্তু সেই মৃত্যু অপৰাজেয়। মই সাংবাদিক হোৱাৰ পিছত যদি তেনে মৃত্যুবৰণ হয় মই বৰং তাক গৌৰৱৰ বিষয় বুলিহে ভাবিম।
অধ্যয়নৰ প্ৰতি মোৰ সৰুৰে পৰা ৰাপ। ভালদৰে পঢ়িব হোৱাৰ পিছৰে পৰা মই অসমীয়া আৰু বঙলা ভাষাৰ ভালেমান কিতাপ পঢ়িছোঁ। পিছৰ পিনে দুই এখন ইংৰাজী আৰু হিন্দি কিতাপো পঢ়িছোঁ। মই পঢ়া এই কেইটা ভাষাৰ কিতাপৰ ভিতৰত যিখন কিতাপে মোৰ হৃদয়ত আটাইতকৈ গভীৰ সাঁচ বহুৱাইছে সেই কিতাপখন হ’ল মহাপুৰুষ শ্ৰীমন্ত শঙ্কৰদেৱৰ দ্বাৰা ৰচিত ‘কীৰ্ত্তন ঘোষা’।
আজিৰ পৰা পাঁচশ বছৰ আগতে অসমত নৱ বৈষ্ণৱ ধৰ্ম প্ৰচাৰৰ উদ্দেশে শঙ্কৰদেৱে কাপমৈলাম হাতত তুলি লৈছিল। ধৰ্ম প্ৰচাৰৰ বাবেই আৰু ৰাজৰোষত পৰি শঙ্কৰদেৱে অসমৰ ইমূৰৰ পৰা সিমূৰলৈ ঘূৰি ফুৰিবলগীয়া হৈছিল। তেওঁৰ কীৰ্তন পুথিখনৰ বিভিন্ন অংশ এনেদৰে ঘূৰি ফুৰণ অৱস্থাতেই ৰচনা কৰা সেইবাবে পুথিখনৰ খণ্ড সমূহ বিভিন্ন ঠাইত সিঁচৰিত হৈ পৰি আছিল। গুৰুজনাৰ মৃত্যুৰ পিছত তেওঁৰ প্ৰিয় শিষ্য মাধৱদেৱে বিভিন্ন ঠাইত থকা কীৰ্তনৰ অংশসমূহ সংগ্ৰহ কৰি সম্পাদনা কৰি উলিয়ায়।
কীর্তন ঘোষাত মুঠতে ২৯খন স্বয়ংসম্পূর্ণ খণ্ড আছে। এই খণ্ডসমূহ সুপৰিকল্পিত ভাবে সজোৱা হৈছে। প্রথম খণ্ডটোত ভগবানৰ চতুৰ্বিংশতি অবতাৰ বৰ্ণনা কৰা হৈছে। তাৰ পিছতে সন্নিবিষ্ট কৰা হৈছে নাম অপৰাধ। তাৰ পিছত পাষণ্ড মর্দন….। অজামিল উপাখ্যানত গুৰুজনাই হৰি নামৰ দ্বাৰা কেনেদৰে মহা পাপীৰো মুক্তি লাভ হয় তাকে দেখুৱাইছে। প্ৰহ্লাদ চৰিত খণ্ডৰ জৰিয়তে হৰিনামৰ ইয়াত মাহাত্ম্য প্ৰকাশ কৰিছে; ইত্যাদি ধৰনে এটাৰ পিছত আন এটাকৈ খণ্ডসমূহ সজোৱা হৈছে।
শঙ্কৰদেৱ নিজে সংস্কৃত ভাষাৰ এজন বিদগ্ধ পণ্ডিত আছিল। সংস্কৃত ভাষাৰ গ্ৰন্থ ৰচক সকলেহে সেই সময়ত কৌলিন্য পাইছিল। কিন্তু শঙ্কৰদেৱে বুজি পাইছিল যে সংস্কৃত ভাষা সৰ্বসাধাৰণৰ বোধগম্য ভাষা নহয়। গতিকে ভাষাৰ ভালে মাধ্যমেৰে জনসাধাৰণৰ মাজত ধৰ্ম প্ৰচাৰ কৰিবলৈ হ’লে জনসাধাৰণৰ ভাষাতেই গ্ৰন্থ ৰচনা কৰিব লাগিব। সেইবাবেই তেওঁ ভাগবত, পুৰাণ, সংহিতা আদি সংস্কৃত শাস্ত্ৰ মথি অসমীয়া ভাষাত তেওঁৰ জীৱনৰ কীৰ্তি স্তম্ভ ‘কীৰ্ত্তন ঘোষা’ গ্ৰন্থখন ৰচনা কৰিছিল।
কীৰ্তন গ্ৰন্থখনক মোৰ প্ৰিয় গ্ৰন্থ হিচাপে নিৰ্ধাৰণ কৰাৰ কাৰণ বহুতো। আমাৰ ঘৰৰ সমুখতে এটা ৰাজহুৱা নামঘৰ আছে। তাতে নিতৌ পুৱা-গধূলি আয়তী সকলৰ মুখত কীৰ্তনৰ পদ ঘোষা শুনি আৰু সন্ধিয়া আইতাৰ মুখত কীৰ্তনৰেই সাধু শুনি অতি সৰু কালিৰে পৰা কীৰ্তনৰ প্ৰতি মোৰ দুৰ্বলতা উপজিছিল। ভাল দৰে আখৰ চিনা হোৱাৰ পিছত মই বাৰে বাৰে কীৰ্তন পঢ়িছোঁ। প্রতি বাৰে নতুনত্বৰ সোৱাদ পাইছোঁ।
কীৰ্তনত নবৰসৰ সমাবেশ ঘটিছে। ইয়াত হাস্য, বীৰ, ভয়ানক, শৃঙ্গাৰ আদি বিভিন্ন ৰস মই পান কৰিছোঁ। যদুকুল ধ্বংস হোৱাত ব্ৰজনাৰী সকলৰ কৰুণ বিননি শুনি মই নীৰবে চকুলো টুকিছোঁ, হিৰণ্যকশিপুক সংহাৰ কৰিবলৈ স্তম্ভৰ পৰা ওলাই অহা নৰসিংহৰ বৰ্ণনা পঢ়ি ভয়ত বিতত হৈছোঁ, অজামিলৰ উপাখ্যান পঢ়ি ভক্তি ভাবত আপ্লুত হৈছোঁ, হৰমোহন খণ্ড পঢ়ি হাস্য ৰসৰ লগতে বীভৎস চাৰো ৰসৰো সোৱাদ লৈছোঁ।
কীৰ্তন পঢ়াৰ পূৰ্বে ধৰ্মৰ প্ৰতি মোৰ বিশেষ ধাউতি নাছিল। কিন্তু কীর্তন অধ্যয়ন কৰাৰ পিছৰ পৰা ভগবানৰ অপাৰ কৰুণা আৰু শক্তিৰ কথা উপলব্ধি কৰি মই বিস্ময়াভিভূত হৈছোঁ। মই এতিয়া বিশ্বাস কৰিছোঁ ভগবান সর্বব্যাপী আছে।
কীর্তন পঢ়ি যে অকল হিন্দুধর্মাবলম্বী লোকেই আনন্দ পাব তেনে নহয়, ধৰ্মৰ দিশটো বাদ দিলেও অকল উৎকৃষ্ট সাহিত্য হিচাবেই যি কোনো লোকেই ইয়াত আনন্দৰ খোৰাক পাব। সেই কাৰণতে কীর্তন যুগজয়ী কালজয়ী এক সাহিত্য কীর্তি।
অসমৰ জ্বলন্ত সমস্যা সমূহৰ ভিতৰত নিবনুৱা সমস্যা অন্যতম। সামগ্রিক ভাষাৰ ভাবে ভাৰতবৰ্ষতেই নিবনুৱা সমস্যাই এক জটিল ৰূপ ধাৰণ কৰিছে, যদিও বিভিন্ন কাৰণত অসমত এই সমস্যাৰ গভীৰতা আৰু জটিলতা ক্ৰমাগত বৃদ্ধি পাই আহিছে। খোলোচাকৈ ক’বলৈ গলে অসমত বৰ্তমানে দেখা দিয়া সামাজিক অস্থিৰতা আৰু বিচ্ছিন্নতাবাদী প্রবণতাৰ মূল কাৰণ নিবনুৱা সমস্যা। বিশেষকৈ শিক্ষিত নিবনুৱা সমস্যাই এচাম যুবকক হতাশ কৰি তুলিছে আৰু এই হতাশাগ্ৰস্থ যুবক সকলেই ক্ষোভত সমাজত নানা সমস্যাৰ সৃষ্টি কৰিছে বুলি কলেও বঢ়াই কোৱা নহ’ব। গতিকে নিবনুৱা সমস্যাৰ কাৰণসমূহ বিজ্ঞানসম্মত ভাবে অনধাবন কৰি তাৰ সমাধানৰ কাৰ্য্যকৰী পন্থা হাতত নললে অচিৰেই ই আৰু বেছি ভয়াবহ ৰূপ পৰিগ্ৰহ কৰিব।
দেশত ক্রমাগত ভাবে বৃদ্ধি পাই অহা জনসংখ্যা নিবনুৱা সমস্যাৰ এটা অন্যতম প্ৰধান কাৰণ। দেশৰ বৰ্দ্ধিত জনসংখ্যাৰ সৈতে সংগতি ৰাখি আমাৰ দেশত কমসংস্থানৰ দিহা কৰাটো সম্ভব হোৱা নাই । আনহাতে যোৱা দুটা দশকত অসমৰ জনসংখ্যা অস্বাভাবিক ভাবে বৃদ্ধি পাইছে। জনসংখ্যা বৃদ্ধিৰ এই দ্ৰুত হাৰৰ মূল কাৰণ হ’ল চুবুৰীয়া দেশৰ পৰা অসমলৈ হোৱা প্ৰব্ৰজন। এই ব্যাপক প্ৰব্ৰজনে নিবনুৱা সমস্যাৰ লগতে অইন বহুতো সামাজিক সমস্যাৰো সৃষ্টি কৰিছে।
আমাৰ ক্ৰটিপূৰ্ণ শিক্ষা ব্যৱস্থাও প্ৰত্যক্ষ ভাবে নিবনুৱা সমস্যাৰ বাবে দায়ী। বৰ্তমানৰ শিক্ষাই ছাত্ৰ-ছাত্ৰীক স্বাৱলম্বী হ’বলৈ নহয়, চৰকাৰী চাকৰি বিচাৰিবলৈহে শিকায়, কাৰিকৰী শিক্ষাৰ সম্প্ৰসাৰণ নোহোৱাৰ বাবে এহাতেদি উপযুক্ত অৰ্হতা সম্পন্ন লোকৰ অভাব আনহাতে নিবনুৱাৰ ক্ৰমাৎ সংখ্যা বৃদ্ধি হৈ আছে।
আমাৰ সামাজিক ৰুচি আৰু সামাজিক মূল্যবোধো নিবনুৱা সমস্যাৰ এটা কাৰণ। আমাৰ সমাজত শাৰীৰিক পৰিশ্ৰমৰ মৰ্য্যাদা নাই। খেতিত কাম কৰা লোকক অসমীয়াই এতিয়াও অৱহেলাৰ চকুৰে চাই। এই ৰুগ্ন সামাজিক ৰুচিৰ বাবে অসমৰ চাহবাগিচা, ধানবানা ক’ল, কাঠফলা কল আদিত অসমৰ বাহিৰৰ লোকৰ হে পয়োভৰ।
আমাৰ অসমৰ পৰম্পৰাগত কুটিৰ শিল্পৰ অৱনতি আৰু বিলুপ্তিও অসমৰ নিবনুৱা সমস্যাৰ এটা কাৰণ। অতি প্ৰাচীন কালৰে পৰাই অসমত বাঁহ-বেতৰ শিল্প, কাঁহ পিতলৰ শিল্প, তাঁত শাল আদিৰ বৰ সমাদৰ আছিল ৷ কিন্তু আজিকালি এই আটাইকেইটা শিল্প হয় মৃত নাইবা কলপে কলঢপকৈ জীয়াই আছে।
অসমৰ নিবনুৱা সমস্যাৰ অন্যতম প্ৰধান কাৰণ হ’ল অসমত উদ্যোগীকৰণ প্রক্রিয়া এতিয়াও ভালদৰে আৰম্ভ হোৱা নাই। অসমৰ খাৰুৱা তেল, মৰাপাট আন বনজ সম্পদৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি প্ৰয়োজনীয় উদ্যোগ এতিয়াও গঢ়ি উঠা নাই।
নিৱনুৱা সমস্যা সমাধান কৰিবলৈ হলে একেলগে বিভিন্ন দিশত কাৰ্য্যকৰী ব্যৱস্থা হাতত ল’ব লাগিব। জনসংখ্যা নিয়ন্ত্ৰণৰ বাবে পৰিয়াল কল্যাণ আঁচনি জনপ্ৰিয় কৰি তোলাৰ লগতে প্ৰব্ৰজনৰ সোঁত ৰোধ কৰিব লাগিব। কাৰিকৰী শিক্ষাৰ বহুল প্ৰসাৰ হ’ব লাগিব। বিশেষকৈ গ্ৰামাঞ্চলত কাৰিকৰী মহাবিদ্যালয়, ৰাসায়নিক কেন্দ্ৰ আদি স্থাপনৰ আঁচনি হাতত ল’ব লাগিব। বৈজ্ঞানিক পদ্ধতিতে সমবায় ভিত্তিত কৃষিৰ উন্নয়নৰ আঁচনি হাতত লব লাগিব। আটাইতকৈ ডাঙৰ কথা অসমত সামাজিক ৰুচি আৰু সামাজিক মূল্যবোধৰ পৰিবর্তন ঘটাবই লাগিব।
অসমত কর্ম-সংস্কৃতি গঢ়ি তুলিবই লাগিব। সমাজৰ বাবে লাগতিয়াল কোনো কামেই হীন বা নীচ নহয়, এই মূল্যবোধ যদি গঢ়ি উঠে তেতিয়াহলে বিভিন্ন ধৰনৰ কামৰ বাবে অসমীয়া ডেকা আগবাঢ়ি ওলাই আহিব। তাৰোপৰি অসমীয়া ডেকা ঘৰগোনা বুলি এটা কুবাদ আছে। নিজৰ ঘৰখন এৰি নিজৰ ৰাজ্যখন এৰি অসমীয়া ডেকা বাহিৰ ওলাব নোখোজে। আজিৰ অসমীয়া ডেকাই এই ধাৰণা ভুল বুলি প্ৰমাণ কৰিব লাগিব। তেওঁলোক অসমৰ বাহিৰতো কাম কৰিবলৈ যোৱাৰ বাবে আগবাঢ়ি ওলাই আহিব লাগিব। তেতিয়াহে অসমৰ নিবনুৱা সমস্যা লাঘব কৰিব পৰা যাব। আমি মনত ৰখা প্রয়োজন যে নিবনুৱা সমস্যা কেবল এটা চৰকাৰী ভাবে সমাধান কৰাটো সম্ভব নহয়। ইয়াৰ বাবে জনজাগৰণৰ ভিত্তিত এটা কর্ম সংস্কৃতি গঢ়ি তুলিব লাগিব।
মানুহৰ বিস্ময়কৰ আবিষ্কাৰ সমূহৰ ভিতৰত দূৰদৰ্শনো এটা। মানুহৰ সভ্যতাৰ ইতিহাস, প্রকৃতিক জয় কৰাৰ বাবে কৰা দুৰ্বাৰ চেষ্টাৰ ইতিহাস। এইটোৱেই দেখুৱায় যে মানুহ কেতিয়াও স্থিতাৱস্থাক লৈ সন্তুষ্ট নহয়। অর্থাৎ মানুহে বৰ্তমানতকৈ এটা উন্নততৰ জীৱন বিচাৰে। ইয়েই মানুহক অইন জীৱ জন্তুৰ পৰা পৃথক কৰি শ্ৰেষ্ঠ জীৱ হোৱাৰ স্বীকৃতি প্ৰদান কৰিছে। এই ধাৰণাৰ বাবে বিজ্ঞানৰ ন’—ন’ আৱিষ্কাৰ সমূহ সম্ভব হৈছে। দূৰত্বক ওচৰ চপাই অনাৰ তাগিদতেই টেলিফোন আৰু টেলিগ্ৰাফৰ আবিষ্কাৰ হৈছে।
কিন্তু টেলিগ্রাফ আৰু টেলিফোন আৱিষ্কাৰ কৰিয়েই মানুহ ক্ষান্ত হৈ নাথাকিল। লাহে লাহে বেতাৰ বাৰ্তা আৱিষ্কাৰ কৰিলে। বেতাৰ বা অনাতাঁৰ যোগে দূৰ দূৰণিৰ মানুহৰ কণ্ঠস্বৰ কোনো তাঁৰৰ সহায় নোলোৱাকৈ শুনিব পৰা হ’ল। এইবাৰ মানুহে দূৰণিৰ মানুহৰ কণ্ঠস্বৰ শুনাৰ লগতে তেওঁলোকক জীৱন্তৰূপে নিজৰ ঘৰত বহি দেখাৰ চেষ্টা চলালে। ইয়াৰ ফলতেই আৱিষ্কাৰ হ’ল দূৰদৰ্শন। টেলিৰ অৰ্থ হ’ল দূৰ আৰু ভিছনৰ অৰ্থ হ’ল দর্শন। গতিকে দূৰদৰ্শনৰ অৰ্থ হ’ল দূৰৰ বস্তু দেখা। দূৰদৰ্শনৰ আৱিষ্কাৰক হ’ল ইংলণ্ডৰ জন লগি বেয়ার্ড।
ইথাৰ তৰংগৰ জৰিয়তে শব্দ তৰংগ এঠাইৰ পৰা আন এঠাইলৈ পঠোৱা হয়। উচ্চ শক্তিসম্পন্ন প্ৰেৰক যন্ত্ৰৰ সহায়ত পৃথিৱীৰ যিকোনো ঠাইৰ পৰা শব্দ তৰংগ ইথাৰ মহাসমুদ্রলৈ পঠোৱা হয়। লগে লগে উচ্চ শক্তিসম্পন্ন কেমেৰাৰ সহায়ত ইথাৰ সমুদ্ৰলৈ আলোক চিত্ৰ পঠোৱা হয়। তাৰ পিছত এক বিশেষ প্ৰকাৰৰ গ্ৰাহক যন্ত্ৰৰ দৰ্পণত সেই আলোক চিত্ৰৰ প্ৰতিবিম্ব ফুটি উঠে। লগে লগে গ্ৰাহক যন্ত্ৰই দূৰণিৰ পৰা পঠোৱা শব্দও গ্ৰহণ কৰে। এই দৰেই আমি দূৰদৰ্শনত ছবি আৰু শব্দ একেলগে পাওঁ।
দূৰদৰ্শন আৱিষ্কাৰৰ পিছত আমেৰিকা আৰু ইউৰোপৰ বিভিন্ন উন্নয়নশীল দেশত ই ব্যাপক জনপ্রিয়তা লাভ কৰিবলৈ সক্ষম হয়। বর্তমানে ই সমগ্ৰ পৃথিৱীতেই জনপ্রিয়তা লাভ কৰিছে। ১৯৮২ চনৰ দিল্লীৰ এছিয়ান গেমচৰ পিছত ভাৰতত দূৰদৰ্শন জনপ্ৰিয় হৈছে। আজিকালি ভাৰতৰ গাৱেঁ ভূঞে দূৰদৰ্শনে শ্রোতা দর্শকক পুলকিত কৰিছে। আমাৰ অসমতো দূৰদৰ্শন ইতিমধ্যে জনপ্রিয় হৈ উঠিছে।
দূৰদৰ্শনৰ বিভিন্ন অনুষ্ঠানে শ্রোতা দর্শকক আমোদৰ খোৰাক দিয়ে। তাৰোপৰি শিক্ষা, ব্যৱসায় বাণিজ্য আদিকো প্রভূত ধৰণে উপকৃত কৰিছে। আজিকালি শিক্ষানুষ্ঠান সমূহত চৰকাৰী ভাবে দূৰদৰ্শন যোগান ধৰা হৈছে। ইয়াৰ জৰিয়তে ছাত্র-ছাত্রী সকলে দেশ বিদেশৰ বিভিন্ন ঘটনাৰ চাক্ষুষ জ্ঞান লাভ কৰিব পাৰিব। বহু সময়ত কোনো বিদগ্ধ পণ্ডিত বা গৱেষকে দিয়া লেকচাৰ ছাত্ৰ-ছাত্ৰী সকলে নিজৰ শ্ৰেণী কোঠাত বহি শুনিব পাৰে। ইয়াৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় কাৰিকৰী কৌশল আদি ওলাইছে। বাণিজ্যৰ ক্ষেত্ৰতো ই প্ৰভূত পৰিমাণে সহায় কৰে। দূৰদৰ্শনত দিয়া বিজ্ঞাপনৰ জৰিয়তে বহুতো নতুন বস্তু জনসাধাৰণৰ মাজত জনপ্ৰিয় হৈ পৰিছে। মহাকাশ অভিযানত ইয়াৰ সাহায্য অতি কাৰ্য্যকৰী হৈছে। ইয়াৰ জৰিয়তে মহাকাশযাত্রীয়ে নানা চিত্র বিশ্ববাসীক উপহাৰ দিবলৈ সক্ষম হৈছে ; চন্দ্ৰলোকলৈ যোৱা লোকসকলে এটা অতি শক্তিশালী দূৰদৰ্শন প্ৰেৰক যন্ত্ৰ চন্দ্ৰপৃষ্ঠত স্থাপন কৰি হে আহিছে। ইয়ে মহাকাশ গৱেষণাৰ ক্ষেত্ৰত নতুন নতুন দিশ মুকলি কৰিব।
বৰ্তমান কৃত্ৰিম উপগ্ৰহৰ জৰিয়তে দূৰদৰ্শনৰ কাৰ্যসূচী এঠাইৰ পৰা আন এঠাইলৈ পঠোৱা হয়। সেই বাবেই আজি ব্রাজিলত অনুষ্ঠিত বিশ্বকাপ ফুটবল বা অষ্ট্ৰেলিয়াত অনুষ্ঠিত ভাৰত আৰু অষ্ট্ৰেলিয়াৰ মাজৰ নাইবা বিশ্বকাপ পঠো ক্রিকেট খেল আমি ঘৰত বহিয়েই উপভোগ কৰিবলৈ সক্ষম হৈছোঁ। আটাইতকৈ ডাঙৰ কথা দূৰদৰ্শনে আমাৰ সমাজত থকা অসংখ্য শিল্পী প্রতিভাক পোহৰলৈ উলিয়াই আনিছে। ই জাতিৰ বাবে অত্যন্ত শুভ লক্ষণ।
কিন্তু দূৰদৰ্শনৰ উপকাৰিতা যেনেদৰে আছে অপকাৰিতাও তেনেদৰে আছে। দূৰদৰ্শনে অনেক ক্ষেত্ৰত ৰাজনৈতিক নেতা সকলৰ প্ৰচাৰ মাধ্যমৰ ভূমিকা লৈছে। আমি ই বহু সময়ত প্ৰকৃত ঘটনাক বিকৃত ভাবে প্ৰচাৰ কৰে। তাৰোপৰি দূৰদৰ্শনে বহু সময়ত অতি সস্তীয়া কাৰ্য্যসূচী প্ৰচাৰ কৰে। ই দৰ্শকৰ ৰুচি নিম্নগামী কৰাৰ লগতে তেওঁলোকৰ বহুমূলীয়া সময়ো অপচয় কৰে। দূৰদৰ্শনৰ অইন এটা অপকাৰিতা হ’ল ই মানুহক অলস কৰি সৃষ্টিশীল কর্মোদ্যমৰ বিপুল ক্ষতি সাধন কৰিছে। আগতে মানুহ আজৰি সময়ৰ বেছিভাগেই গ্ৰন্থ অধ্যয়নত কটাইছিল। কিন্তু আজিকালি দূৰদৰ্শনৰ ব্যাপক প্ৰচলনৰ ফলত মানুহে অধ্যয়নৰ প্ৰতি প্ৰায় পিঠি দিয়াৰ নিচিনাই হৈছে।
কিন্তু অপকাৰতকৈ ইয়াৰ উপকাৰ নিশ্চয় বেছি। বিজ্ঞানৰ বেছিভাগ আৱিষ্কাৰৰ উপকাৰ আৰু অপকাৰ দুয়োটা দিশেই আছে। বিদ্যুত আমাৰ উপকাৰী কিন্তু বিদ্যুতৰ ব্যৱহাৰ নাজানিলে মানুহৰ মুহূৰ্তত মৃত্যু ঘটিবও পাৰে। গতিকে দূৰদৰ্শনৰ অপকাৰৰ প্ৰতি সজাগ থাকি ইয়াৰ উপকাৰী দিশটো কামত লগাব পাৰিলে ই সমগ্ৰ বিশ্ববাসীৰ প্ৰভূত মঙ্গলসাধন কৰিব।
‘মহাবাহু ব্রহ্মপুত্র মহা মিলনৰ তীৰ্থ
কত যুগ ধৰি আহিছা প্ৰকাশি সমন্বয়ৰ অৰ্ঘ’
অসমৰ জনপ্ৰিয় গায়ক ভূপেন হাজৰিকাৰ গীতৰ এই কলিটোতেই মহাবাহু ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ গুৰুত্ব আৰু মহত্ত্ব সুন্দৰভাবে প্রকাশ পাইছে। সৃষ্টিকর্তা ব্ৰহ্মাৰ পুত্ৰ খ্যাত ব্ৰহ্মপুত্ৰ দূৰ অতীতৰ পৰা পুণ্যতীর্থ বুলি খ্যাতি লাভ কৰি আহিছে।
অশোকাষ্টমীৰ দিনা ব্ৰহ্মপুত্ৰত স্নান কৰি পুণ্য অৰ্জন কৰাৰ বাবে দূৰ দূৰণিৰ ঠাইৰ পৰা মানুহ আহে। কালিকাপুৰাণত উল্লেখ থকা মতে সেইদিনা ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ উত্তৰ পাৰে সকলো তীৰ্থৰ মিলন হয়।
ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ উৎপত্তি সম্পর্কে কালিকাপুৰাণত এটা মজাৰ কাহিনী আছে। অসমৰ পূব ফালে মিচিমি পৰ্বতত ব্ৰহ্মকুণ্ড নামে এটা কুণ্ড আছে। পিতৃ আদেশ পালন কৰি পৰশুৰামে কুঠাৰেৰে মাতৃক বধ কৰাৰ পিছত কুঠাৰখন হাততেই লাগি ধৰে। কুঠাৰখন হাতৰ পৰা এৰাবৰ বাবে নানা তীর্থস্থান ভ্রমণ কৰিও বিফল হৈ পৰশুৰামে অৱশেষত পবিত্র তীর্থস্থান ব্ৰহ্মকুণ্ডত উপস্থিত হ’লহি। ইয়াত স্নান কৰাৰ লগে লগেই হেনো পৰশুৰাম পাপ মুক্ত হয়। পিছত ইয়াৰ দ্বাৰা মানুহৰ উপকাৰৰ বাবে তেওঁ এই পবিত্ৰ কুণ্ডৰ পাৰটো কাটি দিয়ে। এই কুণ্ডৰ পানীৰ সোঁতৰ দ্বাৰাই ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ সৃষ্টি হয়।
অৱশ্যে বৈজ্ঞানিক দৃষ্টি ভঙ্গীৰে বিচাৰ কৰিলে এই কাহিনীৰ সত্যতা নাই যেন লাগে। ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ উৎপত্তিস্থল তিব্বত মালভূমিত অবস্থিত মানস সৰোবৰ হ্রদ। ইয়াৰ পৰাই চম্পু নামে এটা নদী পূৱৰ ফালে বৈ গৈছে। পিছত ই দক্ষিণ ফালে ঘূৰি দিহং নাম লৈ অৰুণাচল প্ৰদেশৰ মাজেদি বৈ আহি অসমত প্রবেশ কৰে। ঠিক এই খিনিতেই দিবং নামে এখন নৈ আৰু লোহিত নামে আন এখন নৈ আহি লগ লাগিছেহি। তেতিয়াৰ পৰা এই ত্ৰিধাৰা একত্ৰিত হৈ ব্ৰহ্মপুত্ৰ নামেৰে অসমৰ মাজেৰে পূব ফালে গতি কৰিছে। অসম পাৰ হোৱাৰ পিছত ব্ৰহ্মপুত্র দক্ষিণফালে গৈ বাংলাদেশৰ মাজেদি গৈ বঙ্গোপসাগৰত পৰিছে।
ব্ৰহ্মপুত্ৰ অসমৰ সভ্যতা সংস্কৃতিৰ সৈতে নিবিড়ভাবে সাঙোৰ খাই আছে। অসমৰ সংস্কৃতি, লুইতপৰীয়া সংস্কৃতি। প্রাচীনকালত এই ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ পাৰত প্রাগজ্যোতিষপুৰ, শোণিতপুৰ, ধুবুৰী আদি চহৰ গঢ় লৈ উঠিছিল। বৰ্তমানেও ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ পাৰত গুৱাহাটী, ডিব্ৰুগড়, শিলঘাট, খাৰুপেটীয়া, গোৱালপাৰা আদি ব্যৱসায়ৰ কেন্দ্ৰ চহৰ গঢ় লৈ উঠিছে। প্রাচীন কালত ব্ৰহ্মপুত্ৰই অসমৰ প্ৰধান জলপথ আছিল। ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ বুকুৱেদি বাণিজ্য আৰু যুদ্ধ ৰ নাও জাহাজ চলিছিল। ১৯৫০ চনৰ প্ৰবল ভূমিকম্পৰ ফলত উজনিৰ ফালে ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ তলী বাম হয়। ফলত পূৰ্বতে ধুবুৰীৰ পৰা ডিব্ৰুগড়লৈ নাও জাহাজ চলাৰ পৰিবৰ্তে আজি কালি নিমাতি ঘাটলৈহে জাহাজ চলে। অবিভক্ত ভাৰতত ব্ৰহ্মপুত্ৰ কলিকতাৰ সৈতে একমাত্র জলপথ আছিল। বর্তমানে বাংলাদেশৰ মাজেৰে পুনৰ এই জলপথ মুকলি কৰা হৈছে। আগতে অসমৰ উৎপন্ন বস্তু জাহাজেৰেই অসমৰ বাহিৰলৈ পঠোৱা হৈছিল। অসমৰ বাবে প্রয়োজনীয় খাদ্য সামগ্ৰী আৰু যন্ত্রপাতি আদিও জাহাজেৰে অসমলৈ অনা হৈছিল।
ব্যৱসায় বাণিজ্যৰ ব্যৱস্থা সুচল হোৱাৰ লগতে ব্ৰহ্মপুত্ৰই অসমীয়াক মাছ কাছ আদিৰো যোগান ধৰে। অসমৰ অসংখ্য লোকে ব্ৰহ্মপুত্ৰত মাছ মাৰিয়েই জীবিকা নির্বাহ কৰে।
ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ গতি ধীৰ। সোঁতৰ গতি ধীৰ হোৱাৰ বাবে পলস জমা হৈ নদীৰ মাজত অসংখ্য নদী দ্বীপৰ সৃষ্টি হৈছে। এই নদী দ্বীপ সমূহৰ ভিতৰত মাজুলী পৃথিৱীৰ ভিতৰতে সর্ববৃহৎ নদী দ্বীপ।
অতীত কালৰ পৰাই ব্ৰহ্মপুত্র নানা ঐতিহাসিক ঘটনাৰ সাক্ষী। ইয়াৰে শৰাইঘাটত আহোম সেনাপতি লাচিত ভাৰত বিজয়ী মোগলৰ সেনাপতি ৰাম সিংহক পৰাস্ত কৰি কাললৈ খিয়াতি ৰাখিছিল।
যোৱা ভূমিকম্পৰ পিছৰ পৰা ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ বানপানী আৰু গৰাখহনীয়া অসমৰ বাবে প্ৰধান সমস্যা ৰূপে দেখা দিছে। বাৰিষা কালত ব্ৰহ্মপুত্ৰ আৰু ইয়াৰ উপনৈ সমূহ ফেনে ফোটোকাৰে উদ্ভণ্ডি আহি ভৈয়াম অঞ্চলত বানপানীৰ প্ৰলয় লীলা আৰম্ভ কৰে। এইদৰে বছৰি তিনি চাৰিবাৰ পৰ্য্যন্ত অহা বানপানীত ঘৰ দুৱাৰ খেতি পথাৰ আদি নষ্ট কৰাৰ লগতে অনেক জীৱ জন্তু ধ্বংস কৰে। ব্ৰহ্মপুত্ৰক নিয়ন্ত্ৰণ কৰাৰ বাবে ব্ৰহ্মপুত্ৰ আয়োগ নামেৰে এটা আয়োগ গঠন কৰা হৈছে। এই আয়োগে ব্রহ্মপুত্ৰ আৰু ইয়াৰ উপনৈ সমূহ নিয়ন্ত্ৰণ কৰাৰ বাবে এখন ব্যয়বহুল আঁচনি গ্রহণ কৰিছে। এই আঁচনিত সোৱণশিৰ, জীয়াভৰলী মানাহ, বেঁকী, গদাধৰ আদি উপনৈ আদিকো সামৰি লৈছে। এই আঁচনিৰ জৰিয়তে ইতিমধ্যে ব্ৰহ্মপুত্ৰ আৰু উপনৈ সমূহত মথাউৰি বন্ধাৰ লগতে ঠায়ে ঠায়ে শ্লুইচ গেট সাজি নদীৰ পানী নিয়ন্ত্ৰণ কৰাৰ কাম সম্পন্ন কৰিছে। ইয়াৰ দীৰ্ঘম্যাদী আঁচনিত ব্ৰহ্মপুত্ৰ আৰু ইয়াৰ উপনৈ সমূহৰ উৎসত কৃত্রিমভাবে পানী জমা কৰি ভৈয়ামলৈ নামি অহা পানীৰ পৰিমাণ নিয়ন্ত্ৰণ কৰাৰ লগতে জলবিদ্যুৎ উৎপাদন কৰা, জল সিঞ্চনৰ ব্যৱস্থা আদি কৰি খেতি বাতিৰ উন্নতি সাধন কৰাৰ ব্যৱস্থা কৰা হৈছে।
এই আঁচনি সমূহ সঠিকভাবে কাৰ্য্যকৰী কৰিব পৰা হলে বানপানীৰ সমস্যাৰ স্থায়ী সমাধান হোৱাৰ লগতে অসমৰ অৰ্থনীতিৰো প্রভূত উন্নতি হ’ব।
অসমৰ যাতায়ত ব্যৱস্থাৰ উন্নতি সাধনৰ বাবে ইতিমধ্যে ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ ওপৰত তিনিখন দলং নিৰ্মাণ কৰা হৈছে। ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ ওপৰত চতুৰ্থ দলংটোৰ কাম সম্পূর্ণ হলে ব্ৰহ্মপুত্ৰ অসমৰ সুখ আৰু সমৃদ্ধিৰ কাৰণ হৈ উঠিব।
ৰাতিপুৱা বিচনাৰ পৰা উঠি টুথ ব্ৰাচ ডাল হাতত লোৱাৰ পিছৰ পৰা ৰাতি বিচনাত পৰা লৈকে আমি বিজ্ঞানৰ বিভিন্ন আৱিষ্কাৰৰ মাজত এনেদৰে বুৰ গৈ আছোঁ যে মাছে পানীত থাকি পানীৰ অস্তিত্বৰ কথা উপলব্ধি নকৰাৰ দৰে বা মানুহক ধৰি অইন জীৱ জন্তুই বায়ুৰ সমুদ্ৰৰ মাজত বুৰ গৈ থাকি বায়ুৰ অস্তিত্ত্বৰ কথা উপলব্ধি নকৰাৰ দৰে আমিও বিজ্ঞানৰ এই বিস্ময়কৰ অবদান সমূহৰ কথা উপলব্ধি কৰিব নোৱাৰোঁ।
ক্ষুধা আৰু সৌন্দৰ্য্যৰ তাড়না মানুহৰ জন্মগত তাড়না। অর্থাৎ মানুহে সদায় নিজৰ বৰ্তমানৰ অৱস্থাতকৈ এটা সুন্দৰ অৰ্থাৎ উন্নততৰ অৱস্থা সৃষ্টি কৰিবলৈ বিচাৰে। মানুহৰ এই তাড়নাৰ বাবেই মানৱ সভ্যতাৰ অগ্ৰগতি সম্ভব হৈছে। দৰাচলতে জুইৰ আৱিষ্কাৰ বা কৃষি পদ্ধতিৰ আৱিষ্কাৰেই প্ৰকৃত অৰ্থত বিজ্ঞানৰ প্রথম আৱিষ্কাৰ বুলি ক’ব পাৰি। তেতিয়াৰ পৰাই ধীৰে ধীৰে বিজ্ঞানৰ জয়যাত্ৰা আৰম্ভ হ’ল ৷
কিন্তু আধুনিক অৰ্থত বিজ্ঞানৰ যুগৰ আৰম্ভণি হয় অষ্ঠাদশ শতিকাৰ বাষ্পযন্ত্ৰৰ আৱিষ্কাৰৰ লগে লগে। যন্ত্রচালিত জাহাজ আটলাণ্টিকৰ ইপাৰ সিপাৰ হোৱাটোৱেই বিজ্ঞানৰ প্ৰথম বিস্ময় বুলি গণ্য কৰা হৈছিল। তাৰ পিছৰ বিস্ময়কৰ আৱিষ্কাৰ হ’ল ৰেলৰ ইঞ্জিন। তাৰ পিছত আহিল বিদ্যুতৰ যুগ। মেঘে মেঘে খুন্দা খাই সৃষ্টি হোৱা বিজুলীৰ চিকমিকনি দেখি মানুহে ধৰাৰ বুকুতো সেই বিজুলীৰ সৃষ্টি কৰাৰ বাবে তৎপৰ হ’ল। বিজুলী শক্তিৰ আৱিষ্কাৰে শিল্প উদ্যোগ আৰু যোগাযোগৰ ক্ষেত্ৰত আমূল পৰিবৰ্তন সাধন কৰিলে। তাঁৰৰ মাজেদি মানুহে এঠাইৰ পৰা আন ঠাইলৈ কথা পঠাব পৰা হ’ল। এটা সময়ত মার্কনিয়ে তাঁৰ নোহোৱাকৈয়ে বাতৰি পঠোৱাৰ কৌশল আৱিষ্কাৰ কৰি পুনৰ এক বিস্ময়ৰ সূচনা কৰে। তাৰ পিছতে আবিষ্কাৰ হ’ল দূৰদৰ্শনৰ । উৰাজাহাজৰ আৱিষ্কাৰে মানুহক চৰাইৰ দৰে নীলাকাশৰ বুকুত উৰি ফুৰাৰ সপোন বাস্তবত ৰূপায়িত কৰাৰ সুযোগ দিলে।
সেই দৰে মহাকাশ গবেষণাৰ ক্ষেত্ৰতো যুগান্তকাৰী আবিষ্কাৰ সম্ভব হৈছে। চন্দ্ৰলৈ মানুহ যোৱা কথাটো এতিয়া তাহানিৰ কথা। মহাকাশত নিক্ষেপ কৰা কৃত্রিম উপগ্রহ সমূহে অহোৰ্নিশে মানুহৰ সেৱা কৰিব লাগিছে।
চিকিৎসা বিজ্ঞানৰ ক্ষেত্রতো অভাবনীয় উন্নতি সাধন হৈছে। আগতে দুৰাৰোগ্য বুলি ভবা বহু ধৰণৰ বেমাৰ সদ্যহঁতে অনায়াসে আৰোগ কৰিব পৰাটো সম্ভৱ হৈছে। কিছুমান বেমাৰ চিৰদিনলৈ নিৰ্মূল কৰা হৈছে। প্ৰতিষেধক ছিটা আদিৰ জৰিয়তে অইন কিছুমান বেমাৰ মানুহৰ শৰীৰত দেখা দিব নোৱাৰা কৰা হৈছে।
বিজ্ঞানৰ আৱিষ্কাৰ সমূহে মানুহৰ কায়িক শ্রম লাঘব কৰাৰ বাবে মানুহৰ অবসৰৰ সময় বাঢ়িছে। গতিকে মানুহে অবসৰৰ সময় সাহিত্য সংস্কৃতিৰ সাধনা কৰাত নিয়োগ কৰিব পৰা হৈছে। ফলত বিজ্ঞানৰ উন্নতিৰ লগে লগে সাহিত্য সংস্কৃতিৰো উন্নতি সাধন হৈছে।
এইদৰে দেখা যায় বিজ্ঞানৰ বিস্ময়কৰ আবিষ্কাৰ সমূহে মানুহৰ সভ্যতা সংস্কৃতিক ধাপে ধাপে আগবঢ়াই লৈ গৈছে। সেইবাবেই বিজ্ঞানক মানুহে আশীর্বাদ বুলি অভিহিত কৰে।
কিন্তু একে সময়তে মানুহে বিজ্ঞানৰ ধ্বংসাত্মক দিশটোও প্রত্যক্ষ কৰিছে। বিজ্ঞানৰ জৰিয়তে বিশ্বৰ বিভিন্ন ৰাষ্ট্ৰই তৈয়াৰ কৰি উলিওৱা নানা ধৰণৰ আণবিক মাৰু ৰাসায়নিক মাৰণাস্ত্ৰ আৰু সিবোৰৰ সহায়ত বিশ্বৰ বিভিন্ন শক্তি সমূহে শীতল যুদ্ধত অৱতীৰ্ণ হৈছে। উদাহৰণ স্বৰূপে আমি দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ ভয়াবহ ধ্বংসলীলাৰ কথাই কব পাৰোঁ।
ঠিক এই দৰে বৈজ্ঞানিক আৱিষ্কাৰ সমূহে মানুহৰ মনক অধিক বস্তুবাদী কৰি তোলাৰ বাবে মানুহৰ মন অধিক ৰূঢ় আৰু কঠোৰ হৈছে। ফলত মানুহৰ অন্তৰৰ পৰা দয়া মমতা আদি স্বাভাবিক আৰু সহজাত প্রবৃত্তি সমূহ অন্তর্হিত হৈছে। সেই বাবেই আজিৰ পৃথিৱীখন ঠগ, প্রবঞ্চনা, হত্যা, আদিৰে ভৰি পৰিছে ।
কিন্তু সূক্ষ্মভাবে বিচাৰ কৰিলে দেখা যায় বিজ্ঞানৰ ধ্বংসাত্মক দিশটোৰ বাবে বিজ্ঞান নহয়, মানুহহে, দায়ী। উদাহৰণ স্বৰূপে মাৰণাস্ত্ৰ সমূহৰ কথাকেই কব পাৰি। সত্য সন্ধানী বৈজ্ঞানিক সকলে মানুহৰ ধ্বংস যজ্ঞ অনুষ্ঠিত কৰাৰ বাবে এই বিলাকৰ আৱিষ্কাৰ কৰা নাছিল। আলফ্ৰেড ডিনামাইট আৱিষ্কাৰ কৰিছিল পৰ্বত পাহাৰ ভাঙি ৰাস্তা ঘাট নিৰ্মাণ কৰাৰ বাবে। কিন্তু সেই ডিনামাইট যদি নগৰ চহৰ ধ্বংস কৰা কাৰ্য্যত ব্যৱহাৰ কৰা হয় তাৰ বাবে জানো বৈজ্ঞানিক দায়ী? দা বা চুৰি আদি তৈয়াৰ কৰা হৈছে মূলতঃ মানুহৰ কল্যাণ সাধনৰ বাবে। সেই দা বা চুৰিৰে যদি প্ৰাণীক বা মানুহক হত্যা কৰা হয় তাৰ বাবে দা বা চুৰি কটাৰী আদি দায়ী নহয়। গতিকে কব পৰা যায় বিজ্ঞানৰ আৱিষ্কাৰ সমূহ নিঃসন্দেহে মানুহৰ বাবে আশীর্বাদ। বিজ্ঞানেই মানৱ সভ্যতাৰ জন্ম দিছে, ইয়াক লালন পালন কৰি ডাঙৰ দীঘল কৰিছে আৰু ভবিষ্যতে এই সভ্যতাক অধিক সমৃদ্ধিশালী কৰাৰ দায়িত্বও বিজ্ঞানৰ।
নজনাক জনাৰ হেপাহ, নেদেখাক দেখাৰ হেপাহ মানুহৰ সহজাত প্রবৃত্তি। এই প্ৰবৃত্তিৰ দ্বাৰা তাড়িত হৈয়েই মানুহে মেৰু অঞ্চলত পাৰি দিছে, এভাৰেষ্ট ভৰি দিছে, নানা ভয়ঙ্কৰ জীৱজন্তুৰে পৰিপূৰ্ণ আফ্ৰিকাৰ অটব্য হাবিত খোজ পেলাইছে। আমাৰ প্ৰাচীন ঋষি মুনি সকলে তীর্থ ভ্রমণ জীৱনৰ এটা অৱশ্য পালনীয় কৰ্তব্য বুলি কৈ গৈছে। এই বাবেও মানুহে নানা ঠাই ভ্ৰমণ কৰে। আনহাতে দেশ ভ্ৰমণৰ অইন এটা উদ্দেশ্য হল বেহা-বেপাৰ। এই উদ্দেশ্যেই কলম্বাচে আমেৰিকা আৱিষ্কাৰ কৰিছিল, পর্তুগীজ নাবিক ভাস্ক-ডা-গামাই ভাৰতবৰ্ষত আহি উপস্থিত হৈছিল। বেহা-বেপাৰৰ উদ্দেশ্যেই ইংৰাজ আৰু পর্তুগীজ সকল ভাৰতলৈ আহিছিল। ৰাজনৈতিক কাৰণতো বহুলোক ইখন ঠাই পৰা অইন এখন ঠাইলৈ যায়। গ্রীক কটকী মেগাস্থিনিচে ৰাজনৈতিক কাৰণত ভাৰতবৰ্ষলৈ আহিছিল। আন কিছুমানে দেশ ভ্রমণ কৰে ধৰ্ম প্ৰচাৰৰ উদ্দেশ্যে অশোক আৰু কণিষ্কৰ দিনত বৌদ্ধ ধৰ্ম প্ৰচাৰৰ বাবে বহু লোকে শ্রীলঙ্কা তিব্বত, চীন, ব্রহ্মদেশ আদি ভ্ৰমণ কৰিছিল। চীনা পৰিব্ৰাজক হিউয়েন চাঙ আৰু ফাহিয়ানে বৌদ্ধ তীর্থ দৰ্শন আৰু বৌদ্ধ ধৰ্ম গ্ৰন্থ অধ্যয়নৰ বাবে ভাৰত ভ্ৰমণ কৰিছিল।
অতীত কালত যাতায়ত অনুন্নত আছিল বাবে দেশ ভ্রমণ কষ্ট-সাধ্য আছিল। বহু সময়ত জীৱনলৈ টনাটনি হৈছিল। কিন্তু আজিকালি যাতায়ত ব্যৱস্থাৰ উন্নতি সাধন হোৱাৰ বাবে ভ্ৰমণৰ সুবিধা হৈছে। ভ্ৰমণকাৰীৰ সুবিধাৰ বাবে চৰকাৰৰ তৰফৰ পৰাও যান বাহনৰ ব্যৱস্থা, থকা খোৱাৰ ব্যৱস্থা আদিৰ দিহা কৰা হৈছে। আজিকালি দেশ ভ্রমণ শিক্ষাৰ এটা অঙ্গ হিচাবে পৰিগণিত হৈছে। ছাত্ৰ-ছাত্ৰী সকলক শিক্ষানুষ্ঠানৰ তৰফৰ পৰা বিভিন্ন ঠাই দৰ্শনৰ বাবে লৈ যোৱা হয়। আনকি আজিকালি প্ৰগতিশীল খেতিয়কেও চৰকাৰী খৰচত কৃষি বিষয়ক অভিজ্ঞতা অৰ্জনৰ বাবে নানা ঠাই ভ্ৰমণ কৰাৰ সুবিধা পাইছে।
দেশ ভ্ৰমণৰ ফলত মানুহ নানা ধৰণে উপকৃত হয়। ঘৰৰ পৰা বাহিৰ নোলোৱা লোকৰ দৃষ্টিভঙ্গী কূপমণ্ডুকৰ দৰে সংকীৰ্ণ হয়। কিন্তু বাহিৰ দেখা লোকৰ মন উদাৰ হয়। তেওঁলোকৰ মনত বিশ্ব ভ্রাতৃত্ব ভাৱৰ উদয় হয়। দেশ ভ্রমণে মানুহৰ মনৰ পৰা ভ্ৰান্ত ধাৰণা, অন্ধবিশ্বাস, কুসংস্কাৰ আদি আঁতৰাই উদাৰতা, দয়া, ক্ষমা, সংযম আদি গুণৰ জন্ম দিয়ে।
দেশ ভ্ৰমণকাৰী লোকৰ বিভিন্ন ধৰণৰ অভিজ্ঞতা হয়। তেওঁলোকে প্রতিকূল পৰিৱেশৰ সৈতে মোকাবিলা কৰিবলৈ শিকে। অইন দেশৰ আচাৰ-ব্যৱহাৰ, ৰীত-নীতিৰ লগত পৰিচিত হ’লেহে মানুহে নিজৰ বেয়া দিশটোৰ প্ৰতি সচেতন হয়। শাসক সকলে বিদেশ ভ্ৰমণ কৰি লাভ কৰা জ্ঞানৰ সহায়ত নিজ দেশৰ শাসন পদ্ধতি, ৰীতি-নীতি আদিৰ আসোঁৱাহ আঁতৰাই উন্নতি সাধন কৰিব পাৰে।
দেশভ্ৰমণৰ দ্বাৰা অকল ভ্ৰমণকাৰীৰেই সুবিধা হয় এনে নহয়; যি দেশলৈ ই ভ্ৰমণকাৰী যায় সেই দেশৰো উপকাৰ হয়। সেই দেশৰ মানুহে নিজৰ দেশৰ মাটিত থাকিয়েই অইন দেশৰ আচাৰ-ব্যৱহাৰ বা ৰীতি-নীতিৰ আভাস পাব পাৰে। দেশ ভ্রমণে এই দৰে ভাষা-সংস্কৃতিৰ আদান প্ৰদানৰো সুবিধা দিয়ে।
পৃথিবীৰ কেবাখনো ঠাই পৰ্য্যটকৰ ৰম্যপুৰী। ইউৰোপৰ চুইজাৰলেণ্ড প্ৰকৃতিৰ অপৰূপ ৰূপ সুষমাৰে সুশোভিত। ইয়ালৈ বছৰি দেশ বিদেশৰ অসংখ্য পৰ্য্যটক আহে। ভাৰতৰ চিমলা, কাশ্মীৰ, অসমৰ কাজিৰঙা, মানাহ, ওহাং আদি পৰ্য্যটকৰ আকৰ্ষণৰ বস্তু। এই ঠাই বিলাকত পৰ্য্যটকৰ থকা মেলা খোৱা আদিৰ বাবে হোটেল, দোকান, পোহাৰ আদি স্থাপিত হৈছে। ভ্ৰমণকাৰীৰ আগমনৰ ফলত দেশে বহুমূলীয়া বৈদেশিক মুদ্রাও অর্জন কৰে।
ভ্ৰমণকাৰী সকলে ভ্রমণকালত লাভ কৰা অভিজ্ঞতা লিপিবদ্ধ কৰাৰ ব্যৱস্থা কৰিব লাগে। তাৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি ৰচনা কৰা গ্ৰন্থই যুগে যুগে বিশ্ববাসীক উপকৃত কৰিব পাৰে। ফাহিয়েন, হিউয়েন চাঙ, মেগাস্থিনিচ আদিয়ে ভাৰত ভ্ৰমণৰ ওপৰত লিখি যোৱা টোকাৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি সেই সময়ৰ ভাৰতৰ সামাজিক ৰীতি-নীতি, আচাৰ-ব্যৱহাৰ, শাসন পদ্ধতিৰ বিষয়ে বহু কথা জানিব পাৰি। আমাৰ অসমৰো হেম বৰুৱা, চৈয়দ আব্দুল মালিক, অনু বৰুৱা আদিয়ে কেবাখনো ভ্রমণ মূলক সাহিত্য ৰচনা কৰি থৈ গৈছে।
চাহ শিল্প অসমৰ অতি প্রাচীন আৰু উল্লেখযোগ্য শিল্প। পৃথিবীত চাহৰ জনপ্রিয়তা বৃদ্ধিৰ ক্ষেত্ৰত অসমৰ চাহৰ এক উল্লেখযোগ্য ভূমিকা আছে। আজিৰ বিশ্বৰ অধিকাংশ লোকৰ আৱশ্যকীয় পানীয় হৈছে চাহ।
ভাৰতৰ উপৰিও চীন, জাপান, ৰাচিয়া, শ্রীলঙ্কা, আদি দেশত চাহ উৎপন্ন হয়। ভাৰতৰ ভিতৰত অসম, পশ্চিমবঙ্গ আৰু দক্ষিণ ভাৰতৰ নীলগিৰি অঞ্চলত চাহ খেতি হয়। ভাৰতত উৎপন্ন হোৱা চাহৰ শতকৰা ৬০ ভাগ অসমে উৎপন্ন কৰে।
পাহাৰৰ দাঁতিৰ এঢলীয়া মাটি চাহ খেতিৰ বাবে উপযোগী। ছাঁ দিয়াৰ বাবে চাহ গছৰ মাজে মাজে শিৰীষ আদি গছৰ প্ৰয়োজন। অসমত চাহ খেতিৰ উপযুক্ত মাটি পৰ্য্যাপ্ত পৰিমাণে পোৱা যায়। চাহ খেতি কৰা ঠাইত প্ৰচুৰ পৰিমাণে বৰষুণ হ’ব লাগে কিন্তু বৰষুণৰ পানী আৱদ্ধ হৈ থাকিব নালাগে। অসমত প্ৰচুৰ পৰিমাণে বৰষুণ হয়।
ইংৰাজ সকলেই পোনতে অসমত চাহ গছৰ আবিষ্কাৰ কৰে। প্ৰথমতে তেওঁলোকে পৰীক্ষামূলক ভাবে অসমত চাহৰ খেতি কৰিছিল। কিন্তু প্রথমাৱস্থাতেই প্ৰচুৰ লাভ হোৱাৰ বাবে তেওঁলোকে এই শিল্পত একাণপতীয়া ভাবে মন দিয়ে। লাহে লাহে এই শিল্পৰ সম্প্ৰসাৰণ ঘটে। প্ৰথমাৱস্থাত চাহ শিল্পৰ বাবে প্রয়োজন হোৱা বনুৱাৰ অভাব হৈছিল। কিয়নো অসমীয়া খেতিয়কে ধান খেতি বাদ দি চাহবাগানত বনুৱা হৈ যাবলৈ নিবিচাৰিছিল। সেইবাবেই ইংৰাজ সকলে বিহাৰ, উত্তৰপ্ৰদেশ, মধ্যপ্রদেশ আদিৰ পৰা লাখে লাখে বনুৱা অসমলৈ আনিছিল— এওঁলোকে হাড়ভাঙ্গা পৰিশ্ৰম কৰি চাহ খেতি নদন’ বদন কৰি গঢ়ি তোলে। বর্তমান অসমীয়া জাতি শিল্পৰ প্ৰতি মনোনিবেশ কৰিছে। চাহ পাত ৰপ্তানী কৰি প্ৰচুৰ বিদেশী মুদ্ৰা অৰ্জন কৰাটো সম্ভৱ হৈছে।
বছৰত চাৰিবাৰকৈ চাহ পাত সংগ্ৰহ কৰা হয়। বনুৱা সকলে চাহ পাত তোলা দৃশ্য বৰ মনোৰম। তাৰ পিছত চাহ পাত সমূহ ৰদত শুকাই মেচিনত গুৰি কৰা। হয়। পানী উতলাই তাত এই চাহ পাত দি লগতে অনুপাতত গাখীৰ চেনি দি চাহ খোৱা হয়। কিছুমানে গাখীৰ চেনি নিদিয়াকৈয়ো চাহ খায়। আন কিছুমানে ফিকা চাহত নেমুৰ ৰস চেপি খায়। চাহে দেহ আৰু মনৰ অবসাদ দূৰ কৰে। চাহ অতিথি আপ্যায়নৰ সমল। ঘৰলৈ অহা আলহিক চাহ একাপ দিব নোৱাৰাটো লাজৰ কথা। অসমীয়া মানুহে চাহ, পিঠাৰেই ৰাতি পুৱাৰ আহাৰ কৰে। চাহ অসমীয়া সংস্কৃতিৰ এক অবিচ্ছেদ্য অঙ্গ হৈ পৰিছে। কিন্তু অধিক চাহ খোৱাটো স্বাস্থ্যৰ কাৰণে বেয়া। অধিক চাহে ভোক নাইকীয়া কৰাৰ লগতে নানা ধৰণৰ বেমাৰৰ জন্ম দিয়ে। তাৰোপৰি খালি পেটত কেতিয়াও চাহ খাব নালাগে ।
অসমৰ অৰ্থনীতি আৰু সাংস্কৃতিক দিশত চাহ শিল্পৰ অবিস্মৰণীয় অৱদান আছে। অসমত থকা প্রায় সাতশখন চাহ বাগিছাৰ বনুৱা সকলে তেওঁলোকৰ নিজা সংস্কৃতি সংৰক্ষণ কৰিও অসমীয়া সংস্কৃতিক আপোন বুলি আঁকোৱালি লৈছে। ঝুমুৰ নাচ আৰু ঝুমুৰ গীত অসমীয়া সংস্কৃতিৰ এখন অবিচ্ছেদ্য অঙ্গ।
কিন্তু চাহ বাগিছাৰ বনুৱা সকলৰ অৱস্থা অতি শোচনীয়। তেওঁলোকৰ থকা খোৱা বা চিকিৎসা ব্যৱস্থা দেখিলে পুতৌ লাগে। আজিও কৌশলেৰে তেওঁলোকৰ লৰা ছোৱালীক শিক্ষাৰ পৰা বঞ্চিত কৰি ৰখা হৈছে। তাৰোপৰি ইমান দিন চাহ বাগিচাৰ মালিক সকলে তেওঁলোকৰ বৃহৎ পৰিমাণৰ উপাৰ্জনেৰে অসমৰ আৰ্থ সামাজিক উন্নয়নৰ ক্ষেত্ৰত কোনো অৰিহণা যোগোৱা নাছিল। ফলত ডেকা চাম লাহে লাহে বিক্ষুব্ধ হৈ আহিছে। ঠায়ে ঠায়ে বিক্ষুব্ধতাৰ বিস্ফোৰণো ঘটিছে। শেহতীয়া ভাবে চাহ বাগিচা সমূহে অসমৰ আৰ্থ-সামাজিক উন্নয়নৰ দিশত, মনোনিবেশ কৰাটো শুভ লক্ষণ। কিন্তু ই ক্ষন্তেকীয়া প্ৰচেষ্টা হোৱা অনুচিত। লগতে অসমীয়া মানুহ সকলেও চাহ বাগিচাত অংশগ্ৰহণ কৰাৰ বাবে আগবাঢ়ি অহা উচিত।
পৰিৱেশ বুলিলে আমি সাধাৰণতে বুজোঁ আমাৰ চাৰিওফালৰ মাটি, পানী, বায়ু আদি আৰু এইবোৰে দেখুৱা দোষ গুণ। পৰিৱেশৰ ওপৰত প্ৰকৃতিয়ে অহৰহ প্ৰভাৱ বিস্তাৰ কৰে।
দৰাচলতে মানুহকে ধৰি সমস্ত প্রাণীজগত আৰু
মাটি পানীৰ লগতে উদ্ভিদ জগত প্ৰকৃতিৰ অংশ মাথোন। প্ৰকৃতিৰ বুকুত থকা ভাৰসাম্য অটুত থকালৈকে — পৃথিবীখনৰ পৰিবেশ অনুকূলে থাকে। আৰু ইয়াৰ বিপৰীত হলেই প্রতিকূল অৱস্থাই দেখা দিয়ে। লাহে লাহে অঞ্চল বা দেশ একোটা মানুহৰ বাসৰ অনুপযোগী হৈ পৰে।
এটা সময়ত মানুহ প্ৰকৃতিৰ ওপৰত সম্পূৰ্ণ নিৰ্ভৰশীল আছিল। গছ গছনিৰে ভৰা হাবি- অৰণ্য আৰু চিৰহৰিত পৰ্বতমালাই জলবায়ু বিশুদ্ধ কৰি ৰখাৰ লগতে ৰ’দ বৰষুণ আদি নিয়ন্ত্ৰণ কৰি মানুহকে সম্ভাব্য প্রাকৃতিক বিপর্যয়ৰ পৰা ৰক্ষা কৰিছিল। দৰাচলতে জীৱজগত আৰু উদ্ভিদ জগত পৰস্পৰে পৰিপূৰক। মানুহে উশাহত অম্লজান (অক্সিজেন) গেছ ভিতৰলৈ নিয়ে আৰু নিশাহত অঙ্গাৰ গেছ (কার্বন-ডাই-অক্সাইড) এৰি দিয়ে। অম্লজান গেছ মানুহৰ জীৱন ধাৰণৰ বাবে অপৰিহাৰ্য্য, তেনেদৰে অঙ্গাৰ গেছ বিষাক্ত। দেখাত ইমান দিনে অঙ্গাৰ গেছেৰে আমাৰ বায়ুমণ্ডল ভৰি পৰিব লাগিছিল। আৰু তেতিয়া হলে মানুহ নামৰ প্ৰাণীবিধ কাহানিয়াই পৃথিবীৰ বুকুৰ পৰা নিশ্চিহ্ন হৈ যাব লাগিছিল। কিন্তু তাকে নোহোৱাৰ একমাত্ৰ কাৰণ হ’ল মানুহে এৰি দিয়া অঙ্গাৰ গেছ গছ-গছনিয়ে শুহি লয়। আৰু গছে অম্লজান গেছ এৰি দিয়ে। ইয়াৰ ফলত বায়ুৰ ভাৰসাম্য ৰক্ষা হয়। সেই “বাবেই গছ আমাৰ পৰম বান্ধৱ। কিন্তু মানুহে নিজৰ সংকীৰ্ণ স্বাৰ্থ পূৰণৰ বাবে গছ-গছনি কাটি অৰণ্যভূমি ধ্বংস কৰি বায়ুমণ্ডলত ইমান দিন চলি অহা ভাৰসাম্য নষ্ট কৰিছে।
বিভিন্ন কাৰণত আজি আমাৰ জনসংখ্যা দ্রুত গতিতে বৃদ্ধি পাইছে। আন হাতে আমাৰ সভ্যতা ক্রমাগত নগৰমুখী হোৱা বাবে বৰ্তমান যুগটো যন্ত্ৰৰ যুগ হৈ পৰিছে। চহৰ নগৰ সমূহত বৃহৎ বৃহৎ কলকাৰখানা সমূহৰ চিমনিৰ দূষিত ধোৱাৰ কুণ্ডলী এটা সময়ত পুনৰ পৃথিবীৰ বুকুলৈ ঘূৰি আহি নানা ৰোগৰ সৃষ্টি কৰিছে। এই শিল্প উদ্যোগ সমূহৰ আশে পাশে লেতেৰা বস্তি এলেকা গঢ় লৈ উঠিছে। এই শিল্প উদ্যোগবোৰ চলাবৰ বাবে বাষ্প শক্তি আৰু বিদ্যুৎ শক্তি উৎপাদন কৰাৰ বাবে যি দহন কাৰ্য্য সংগঠিত হয়, তাৰ ফলত ক্রমাগত ভাবে বায়ুমণ্ডলত অম্লজানৰ পৰিমাণ হ্রাস পাই আহিছে। লগতে চহৰ নগৰ আৰু আজিকালি গাৱেঁ ভূঞে অহ-ৰহ চলা যানবাহনৰ পৰা নিৰ্গত হোৱা বিষাক্ত থকা কাৰ্বন মনোক্সাইড গেছে আমাৰ পৃথিবীৰ ওপৰভাগ ইতিমধ্যে বিষাক্ত কৰি তুলিছে। এই বিলাকৰ পৰা শব্দ প্ৰদূষণৰো সৃষ্টি হৈ মানুহক তিলে তিলে মৃত্যুৰ মুখলৈ আগবঢ়াই নিছে।
বিভিন্ন উদ্যোশ যেনে, তেল শোধনাগাৰ, কাগজৰ উদ্যোগ, চিমেণ্ট কাৰখানা আদিৰ পৰা অহৰহ ওলাই থকা পৰিত্যক্ত পদাৰ্থবোৰে সেই অঞ্চল সমূহৰ পৰিৱেশ বিনষ্ট কৰাৰ লগতে খেতি বাতি আদিৰ প্ৰভূত ক্ষতি সাধন কৰিছে। ১৯৮৪ চনৰ কুখ্যাত ভূপাল ট্ৰেজেডীৰ কথা সকলোৱে জানে। তাত সংঘটিত হোৱা ইউনিয়ন কাৰ্বাইড কোম্পানীৰ ভয়াবহ গেছ দুৰ্ঘটনাত কেবা হেজাৰ লোকে প্রাণ হেৰুৱাৰ উপৰিও বহু হেজাৰ লোক চিৰ জীৱনলৈ পঙ্গু হৈ গৈছে। প্ৰায় প্ৰতিখন বৃহৎ চহৰতে তেনে দুৰ্ঘটনাৰ পুনৰাবৃত্তি হোৱাৰ আশংকা অমূলক নহয়।
পৰিৱেশ প্ৰদূষণৰ বাবে আটাইতকৈ বেছি পৰিমাণে দায়ী পৰমাণু দহন। দ্বিতীয় মহাসমৰৰ সময়ৰ পৰাই পৰমাণু যুগৰ সূচনা হোৱা বুলি কব পাৰি। জাপানৰ হিৰোচিনা আৰু নাগাচাকি নামৰ চহৰ দুখনত হোৱা পৰমাণু বোমা বিস্ফোৰণৰ ফলত অকল যে চহৰ দুখন বিধ্বস্ত হৈছিল এনে নহয়, তাৰ পৰিৱেশ সপূৰ্ণৰূপে নষ্ট হৈ গৈছিল। বোমা বর্ষণৰপৰা ৩২ বছৰ লৈকে বায়ুমণ্ডলত হাৱা তেজষ্ক্রিয় বিকিৰণৰ ফলত এক লাখ মানুহৰ মৃত্যু হয়, তাতকৈয়ো বেছি সংখ্যক লোক নানা অচিন ৰোগৰ বলি হয়। কিন্তু ভয়াবহ ধ্বংসলীলাই বৰ্বৰ মানুহৰ বিবেকক অকণো আলোড়িত কৰিব পৰা নাই। আজিও মানুহে তাতকৈ শতগুণে শক্তিশালী পাৰমাণবিক বোমা প্রস্তুত কৰাৰ উপৰিও তাৰ বিস্ফোৰণ ঘটাই বায়ুমণ্ডল বিষাক্ত কৰি তুলিছে। আটাইতকৈ ভয়াবহ বিপদৰ কথা হৈছে বায়ুমণ্ডলত মহামূল্যবান অজ’ন স্তৰৰ সমতা নাইকিয়া হোৱাটো। ৰকেট নিক্ষেপণ, কৃত্রিম উপগ্রহ নিক্ষেপণ, বিভিন্ন মহাকাশ অভিযান সমূহ, অহৰহ বিমান চলাচল আদিৰ বাবে বায়ুমণ্ডলত থকা মহা মূল্যবান অজ’ন স্তৰৰ মাত্ৰা আৰু সমতা নাইকিয়া কৰি তুলিছে। মূলত সূৰ্য্যৰ ‘আলট্রা ভায়োলেট-ৰে’ অবাধে ভূ-পৃষ্ঠত পতিত হৈ প্ৰাণী জগত আৰু উদ্ভিদ জগতৰ মাৰাত্মক ক্ষতি সাধন কৰিছে।
শিল্প উদ্যোগৰ অগ্ৰগতি মানুহৰ প্ৰগতিৰ অবিচ্ছেদ্য অঙ্গ। কিন্তু এইবিলাক অবৈজ্ঞানিক ভাবে স্থাপন আৰু পৰিচালনা কৰাৰ ফলতেই মানৱ সভ্যতাৰ ধ্বংসৰ কাৰণো হৈ পৰিছে। এই ক্ষেত্ৰত মানুহ সজাগ হ’লে ভবিষ্যতে নিশ্চয় ভয়াবহ পৰিণামৰ পৰা হাত সৰাটো সম্ভৱ হ’ব।
ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ উদ্যোগত, প্ৰদূষণ সম্পর্কে মানৱ জাতিক সচেতন কৰাৰ বাবে প্ৰতি বছৰ জুনৰ ৫ তাৰিখটো ‘বিশ্ব পৰিৱেশ দিবস’ হিচাপে পালন কৰা হয়। এই দিৱসৰ গুৰুত্ব সকলোৱে উপলব্ধি কৰিব পাৰিলেহে মানৱ সভ্যতা পৃথিবীৰ বুকুৰ পৰা লোপ নোহোৱাকৈ থকাটো সম্ভৱ হ’ব।
আমাৰ পৃথিৱীত প্ৰায় ২০০ খন ৰাষ্ট্ৰ আছে। তাত ৬০০ কোটিতকৈ অধিক মানুহ বাস কৰে। এই প্ৰায় ২০০ খন ৰাষ্ট্ৰৰ মানুহৰ খোৱা-লোৱা, পোষাক-কাপোৰ, কাম-কাজ বেলেগ বেলেগ। কিন্তু সকলোৱেই তেওঁলোকৰ আজৰি সময়ত এটা নহয় আন এটা খেল-ধেমালিৰ মাজতে সময় নিয়ায়।
খেল পৃথিবীত বহুত আছে। ক্রিকেট, হকি, ফুটবল, টেনিছ আদি এশ বিধতকৈ খেল আছে। কিন্তু এই সকলোবিধ খেলৰ ভিতৰত সকলোতকৈ জনপ্ৰিয় খেল হৈছে ফুটবল খেল— সেইটো ন দি কব পাৰি। পৃথিবীৰ প্ৰায় ১৫০ খনতকৈ অধিক ৰাষ্ট্ৰত ফুটবল খেল পতা হয়।
দক্ষিণ বা লেটিন আমেৰিকা আৰু ইউৰোপ এই খেলত আন আন মহাদেশতকৈ আগৰণুৱা। ফুটবল খেলত এই উন্নত দেশবিলাক এখন বিশ্বপ্রতিযোগিতা পতাৰ আঁচনি লৈছিল। সেইমতে ১৯৩০ চনৰ পৰা বিশ্বকাপ ফুটবল প্রতিযোগিতা পাতনি মেলে। প্রথমতে, এই প্রতিযোগিতাৰ নাম আছিল জুলে ৰিমে কাপ। ১৯৭০ চনত ব্ৰাজিল তৃতীয় বাৰ এই বঁটা পোৱাৰ ফলত কাপটো ব্ৰাজিলৰ নিজাবৰীয়া হৈ যায়। তাৰ পিছত তাৰ নাম হয় ফিফা ট্ৰফি বা বিশ্বকাপ ফুটবল।
এই খেলৰ প্ৰতিযোগিতাটো ১৯৩০ চনৰ পৰা প্ৰতি চাৰি বছৰৰ মূৰে মুৰে, এটা এটা দেশত পতা হয়। ১৯৩৮ চনত খেলৰ পিছত দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধ আৰম্ভ হোৱাত প্ৰতিযোগিতাটো বন্ধ আছিল। আকৌ ১৯৫০ চনৰ পৰা আৰম্ভ হৈছেহি।
আমাৰ ভাৰত এই খেলটো জাতীয় ক্রীড়া হিচাবে লোৱা নাই। ভাৰতৰ জাতীয় ক্রীড়া হকী। পূর্ব, উত্তৰ-পূৰ্ব, পশ্চিম ভাৰত, গোয়া আৰু পঞ্জাৱ এই খেলটো ভাল পায়। কিন্তু বিশ্বমানত আমাৰ অবস্থান নিচেই তলখাপত।
মূল প্রতিযোগিতাত যাতে অলপ সংখ্যক দেশ থাকে সেই বাবে বিশ্বকাপৰ প্ৰাথমিক পৰ্যায়ৰ খেল প্রতিযোগিতা পতা হয়। এচিয়াৰ পৰা ৩ খন দেশ সুযোগ পায়। যোৱা ২০১৪ চনত দক্ষিণ কোৰিয়া আৰু আৰু আৰৱ আমীৰচাহী সুযোগ পাইছিল। কিন্তু তেওঁলোকে একো কৰিব পৰা নাই।
বিশ্বকাপ ফুটবল খেলটো এতিয়া টকাৰ খেল হৈ গৈছে। ৰোনাল্ড ৰোনাল্ডিনহ’, নেইমাৰ, ৰুনি, মেচি আদি প্ৰতিজন খেলুৱৈ বছৰেকীয়া কেবা কৌটি টকা ক্লাবৰ পৰা পায়। খেল T.V. ত Live দেখুৱাই হেজাৰ হেজাৰ অধিক কৌটি টকা লাভ কৰে। খেলটো এনেকৈ খেলতকৈ ব্যৱসায়ৰ ফালে ঢাল লৈছে। অৱশ্যে সকলো খেল ধেমালীহে নাইবা কানে আজি টকা অৰ্জাৰ উপায় এটা।
Hi, I’m Dev Kirtonia, Founder & CEO of Dev Library. A website that provides all SCERT, NCERT 3 to 12, and BA, B.com, B.Sc, and Computer Science with Post Graduate Notes & Suggestions, Novel, eBooks, Biography, Quotes, Study Materials, and more.
Related Posts
অসমীয়া সাহিত্যিক – Assamese Literature
অসমীয়া সাহিত্যিক – Assamese Literature is the TET, APSC, PNRD, Assam Police, Post Office, other govt. exam Notes to be provided in the list so…
Read More »
MCQ of Assamese Alphabet – অসমীয়া ভাষাৰ বর্ণমালা
MCQ of Assamese Alphabet – অসমীয়া ভাষাৰ বর্ণমালা is the TET, APSC, PNRD, Assam Police, Post Office, other govt. exam Notes to be provided in…
ণত্ব বিধি আৰু ষত্ব বিধি সম্পর্কে ধাৰণা আৰু প্ৰশ্নোত্তৰ
ণত্ব বিধি আৰু ষত্ব বিধি is the TET, APSC, PNRD, Assam Police, Post Office, other govt. exam Notes to be provided in the list so…
1 thought on “Essay In Assamese | Class 10 ৰচনা | Class 9 ৰচনা”
the best webside where can i search everytinhg what i want Im a class 10 student thanks to dev library
Leave a Comment Cancel Reply
Your email address will not be published. Required fields are marked *
Homepage অসমীয়া ৰচনা | Essay in Assamese
Featured post, বাতৰি কাকতৰ বিষয়ে ৰচনা | newspaper essay in assamese.
বাতৰি কাকতৰ বিষয়ে ৰচনা: ইয়াত বাতৰি কাকতৰ বিষয়ে তিনিখন ৰচনা সংগ্ৰহ কৰি সন্নিবিষ্ট কৰা হৈছে। ছাত্ৰ-ছাত্ৰী সকল এই বাতৰি কাকতৰ বিষয়ে ৰচনা কেইখ...
Latest Posts
অসমৰ বানপানী আৰু ইয়াৰ প্ৰতিকাৰ - অসমীয়া ৰচনা.
ইয়াত অসমৰ বানপানী সমস্যা - ইয়াৰ কাৰণ আৰু প্ৰতিকাৰৰ উপায় বিষয়ে তিনিখন অসমীয়া ৰচনা সন্নিবিষ্ট কৰা হৈছে। ছাত্ৰ-ছাত্ৰী সকলে এই অসমৰ প্ৰধান সম...
বিদ্যালয়ৰ বঁটা বিতৰণী সভা - অসমীয়া ৰচনা
ইয়াত আমাৰ বিদ্যালয়ৰ বঁটা বিতৰণী সভা বিষয়ে এখন অসমীয়া ৰচনা সন্নিবিষ্ট কৰা হৈছে। ছাত্ৰ-ছাত্ৰী সকল এই বিদ্যালয়ৰ বঁটা বিতৰণী সভা বিষয়ে ৰচনা খ...
আমাৰ বিদ্যালয় বিষয়ে ৰচনা | Our School Essay In Assamese
ইয়াত আমাৰ বিদ্যালয়ৰ বিষয়ে এখন অসমীয়া ৰচনা সন্নিবিষ্ট কৰা হৈছে। class 3, class 4, class 5, class 6, class 7 ৰ ছাত্ৰ-ছাত্ৰী সকল এই আমাৰ বিদ...
পানীৰ বিষয়ে ৰচনা | Water Essay in Assamese
ইয়াত পানীৰ বিষয়ে এখন অসমীয়া ৰচনা সন্নিবিষ্ট কৰা হৈছে। class 3, class 4, class 5, class 6, class 7 ৰ ছাত্ৰ-ছাত্ৰী সকল এই পানী বিষয়ে ৰচনা ...
দেশভক্ত তৰুণ ৰাম ফুকন | Tarun Ram Phukan
ইয়াত দেশভক্ত তৰুণৰাম ফুকনৰ বিষয়ে এখন অসমীয়া ৰচনা সন্নিবিষ্ট কৰা হৈছে। ছাত্ৰ-ছাত্ৰী সকল এই দেশভক্ত তৰুণ ৰাম ফুকন দেৱৰ বিষয়ে ৰচনা খনৰ পৰা উ...
লোকপ্ৰিয় গোপীনাথ বৰদলৈ বিষয়ে চমুকৈ ৰচনা | Lokpriya Gopinath Bordoloi
ইয়াত স্বাধীন অসমৰ প্ৰথম মুখ্যমন্ত্ৰী লোকপ্ৰিয় গোপীনাথ বৰদলৈৰ বিষয়ে এখন অসমীয়া ৰচনা সন্নিবিষ্ট কৰা হৈছে। class 3, class 4, class 5, class ...
কল গছৰ বিষয়ে ৰচনা
ইয়াত কল গছৰ বিষয়ে এখন অসমীয়া ৰচনা সন্নিবিষ্ট কৰা হৈছে। class 3, class 4, class 5, class 6, class 7 ৰ ছাত্ৰ-ছাত্ৰী সকল এই কল গছৰ বিষয়ে ৰচ...
Popular Posts
তােমাৰ এজন প্ৰিয় সাহিত্যিক - অসমীয়া ৰচনা, তােমাৰ এখন প্রিয় গ্রন্থ - ৰচনা | your/my favourite book essay in assamese, গ্ৰন্থমেলাৰ বিষয়ে ৰচনা | book fair essay in assamese, অসমৰ জাতীয় উৎসৱ - বিহুৰ বিষয়ে ৰচনা | assamese essay on bihu, মাতৃভাষাত শিক্ষাৰ প্ৰয়োজনীয়তা.
- ব্যাকৰণ [1]
- ৰচনা [29]
20 Most Important Essays For SEBA/AHSEC Exam 2024
Most Important Essays For SEBA/AHSEC Exam 2024: Essay writing is one of the most important and easy-to-score topics in your class 10th English syllabus writing skills with Grammar. You will be given two or three topics on which you have to write an essay on any one of the given topics. Essay writing contains usually 6 – 10 marks in class 10th English syllabus.
Here in this Blog post, we have shared some of the most important essay-writing topics you must be prepared for. These essay writing topics are more frequently asked topics on center and many state board HSLC exams.
Page Contents
Most Important Essays For SEBA/AHSEC Exam 2024
List of the most important essays for SEBA/AHSEC examination 2024:
- Your Aim in Life
- Your Daily Life
- Life of A Great Man
Physical Exercise
- Your Favorite Hobby
- Your Favourite Game
- Science in Everyday Life
- Journey by Bus
- Journey by Train
- A Visit to Historic Place
Srimanta Sankardev
Flood in Assam
- Prize Day At Your School
- Bihu Festival of Assam
Essay Writing Format, Examples, Topics, Samples, Exercises for SEBA/AHSEC
Essay writing examples for class 10: Here are some important essay writing topic-wise question and answer examples that were previously asked in the many state Board HSLC exams.
Question 1: Write an essay on Your Aim in Life in about 250 words.
My Aim in Life
Every man should have an aim in life. A life without an aim is meaningless. It is like a ship without sails or oars. To do a certain thing, plans and programs are a pre-condition.
My aim: Now I am a student. I have already chosen my aim in life. My aim is to be a doctor.
Reason: I was born in a very backward village. There is no hospital, no high school, and no post office. The hospital is at a distance of ten kilometers. Road communication is very bad. Doctors do not come to the village if anybody falls ill. People die of disease and dirt. Most of the people of the village can not afford to pay the doctors. Many of them die without treatment. I, therefore, want to be of the poor and downtrodden. I shall start a clinic in my village. I shall advise the people how to keep good health. I will render all sorts of services to the sick and disabled.
Conclusion: I shall try my best to realize my aim. May God help me so that I may serve the people of my locality.
Question 2: Write an essay on Your Daily Life in about 250 words.
My Daily Life
My daily life starts quite early. I get up from bed at 5 o’clock in the morning. I brush my teeth and go out for a walk. After half an hour I came back with my body and mind refreshed. My mother makes my tea ready. Having taken a cup of tea with biscuits I sit to study. Usually, I read for two hours.
After the study, I take my bath. My mother gets my meal ready. I take meals and get ready for school. I always reach school on time.
There is a break for half an hour at 12 o’clock during the break I visit the school library and read newspapers.
After school hours I come home direct. At home, I take my tiffin and rest for some time. Then I go out to the Playground to play cricket with my friends.
I come back home just after sunset. I wash my body and set for study again. We have dinner at 10 o’clock. After half an hour I go to bed.
On Sunday I do a lot of household work in the morning. After lunch, I enjoy some television programs. On some Sundays, I visit the houses of my friends and relatives.
| Also Read: Notice Writing Format & Exercises for Class 10
Question 3: Write an essay on the Life of a Great Man (Mahatma Gandhi) in about 250 words in English.
Life of a Great Man (Mahatma Gandhi)
All of the great men I do admire Mahatma Gandhi the most. In Mahatma Gandhi, I find many rare qualities for which every Indian owes him a lot. Mohandas Karamchand Gandhi was born in October 2, 1869 in Poarbandar. His father’s name was Karamchand Gandhi took his early education in a village school in Rajkot.
After passing the matriculation examination he went to London in 1887 for higher education. In 1893 he returned to India as a Barrister and joined the bar. After a short while, he went to South Africa on the legal advice of an Indian company.
He saw there that the Indian community suffered much from the white color public. He protested against it and succeeded. The government was forced to amend some anti-Indian laws.
In 1914 Mahatma Gandhi returned to India. He joined the Indian National Congress and resolved to fight against British rule. Through the Indian National Congress, he fought for the Independence of India. He asked the British to quit India.
Many times the British government imprisoned him. He was a fit leader as a result India became free in 1947.
Mahatma Gandhi led a very simple life. He was a lover of peace and truth. Gandhi is dead and gone but he lives forever in the hearts of millions of Indians.
Question 4: Write an essay on Friendship in about 250 words.
Humans is a social beings they can not live alone. In the battle of life, we need the help of others.
Friendship means a close relationship with other people in our circular society. Friendship is formed through sincere and mutual understanding, the love of one man towards another.
A true friend is a blessing. But nowadays it is difficult to find a true friend. True friends are those who stand by their friends in weal and woe. One can rely on a true friend.
The love of a true friend is always selfless. It is said that “a friend in need is a friend indeed”. A true friend is an asset.
False friends are compared to winds. They come in times of prosperity and leave in times of adversity. A false friend is not a friend. It is dangerous to believe a false friend. Such a friend should be trusted. He may lead you on the wrong path.
I have a faithful friend. He helped me one night when my mother fell ill. The night was dark my friend rushed to the hospital and brought the doctor. My mother was saved. She would have died if the doctor did not arrive in time.
We should be very careful in choosing a true friend. Remember a true friend is your biggest asset in life.
Question 5: Write an essay on your Favorite Hobby in about 250 words in English.
My Favorite Hobby
Hobby means favorite work done at leisure. I have a favorite hobby it is gardening.
I am a lover of trees and flowers so I make a garden of my own. Every morning and evening I work for certain fixed hours in the little garden. The soil is made level then I plant different flower plants in the garden.
Every morning I see a good number of flowers. Their colors fill me with joy. I think that if I would remain with them I collect flower plants from the government nursery. My father helped me by supplying some foreign flowers.
I am happy to see different butterflies playing merrily with the flowers. I plant some vegetables every morning I pluck some of the fresh vegetables.
I have chosen this hobby for many reasons. First, it is a source of pleasure, secondly, it is a good exercise to work in the garden which helps me maintain sound health. So my garden is a blessing to my body and mind.
Question 6: Write an essay on Television in about 250 words.
Television is one of the wonders of modern life it brings very distant objects near. We hear the news, live sports, songs, and Dramas, and at the same time see the people participating in these programs.
Television was first invented by John Logie Baird in England in the year in 1926.
In big cities, television centers are there. There are big transmitters in these centers. Photos of any event or program are first taken. The transmitters can transform sound and photos into waves. These sounds and photos move in the ether. The receiving sets placed at distant places can receive these waves. The sound and photos are reproduced on the screen of the receiving set. We see these photos and hear these sounds on the television set.
Television has assumed the roles of both radio and cinema. It is a good medium of education and recreation. Some programs for children are educational cultural, informative, and scientific films.
Television helps us to know many things of great importance. We can see great cities, high mountains, political leaders, and storms on the screen of television.
Though television sets are costly yet. It is a blessing for mankind.
Question 7: Write an essay on a Newspaper in about 250 words.
The newspaper is of great importance to modern life. Newspaper gives us news for and near and information on political, social, and economic matters.
The newspaper was first introduced by 17th-century European publisher Johann Carolus. It was followed by other advanced countries.
In India too there was no newspaper before the British came. Now there are hundreds of newspapers in different languages regional and foreign.
The main function of a newspaper is to collect and cater to the news. We are able to know the happenings of the countries of the world through newspapers. The newspaper is the chief agency for expressing public opinion.
A newspaper publishes news on trade and commerce, industry, sports, and other allied subjects. It is a part of education. We may know about the recent and latest inventions of the world.
Newspapers are not only the bliss of humankind but are also a curse. They often encourage agitation and communal riots. They sometimes manipulate the news in favor of a party they support. This is dishonest journalism.
The editors of newspapers have a great responsibility. They must be conscious and sincere.
Question 8: Write an essay on the Flood in Assam in about 250 words in English.
The Brahmaputra is the biggest river in Assam. Floods in Assam every year are caused mainly by the Brahmaputra river. That is why it is now called “the Sorrow of Assam”. During the flood, there is water and water everywhere in the villages and towns shelters on high rods or on big buildings, schools, and colleges.
The misery of the people knows no bounds. The people of Assam lost their food and shelter. Some people lose their life. Many cattle and children have been swept away. Cornfields are merged underwater. Means of communication are totally cut off. Flood does not come alone, it carries different kinds of diseases. Hundreds fall victim to epidemics after the flood.
Not only in Assam but in different parts of India floods are very common. Flood is a national waste of life and property.
Relief measures are generally taken by the government in times of flood. Food and clothes are distributed for free. Besides the government, social and cultural organizations also come forward to help the flood-affected people. However, relief measures can not solve the flood problem. It is impossible to control floods altogether. But it can be lessened and made to our use by scientific methods.
Question 9: Write an essay on Prize Day At Your School in about 250 words.
Prize Day At Our School
The prize-giving ceremony of our school was held on Tuesday 29 December 2020. Mr. Anil Das the cultural secretary of our school took care that the function was a success. Many attractive items were selected for the function. Bihugan, Modern song, Bihu dance, etc. The school inspector was invited as the chief guest. The venue of the meeting was the school auditorium.
On the appointed day we come to school at 9 o’clock in the morning. We decorated the stage nicely. We stood in rows at the gate with our teachers to receive the inspector. Our headmaster himself presided over the meeting. The annual report was read out by the cultural secretary. The inspector delivered a good speech and described the value of games and sports as well as education.
The president handed over the prizes to them. At last, the president delivered a good lecture and ended the meeting.
Question 10: Write an essay on your Favourite Game of Football in about 250 words.
My Favourite Game
My favorite game is football. Football is one of the most played outdoor games. The game was first played in Britain in the 19th century.
The game is played with a round leather ball. The field where it is played is 120 yards long and 80 yards wide. On each side of the field, there are two posts. There is a bar on the posts. It is played between two teams with eleven players on each side. There is one goalkeeper, two backs, three half-backs, and five forwards on each. Both teams try to kick the ball through the goal of the opposite side. The team which scores a greater number of goals in its favor wins the game.
The game is conducted by a referee. He is helped by a two-line referee.
The football game is played for ninety minutes. There is an interval of five to ten minutes. Sometimes it is played for seventy-five minutes. There are some established rules for football games.
I like football game mostly because it makes the players strong, active, prompt, and obedient.
Question 11: Write an essay on the Bihu Festival in about 500 words in English.
Bihu Festival
Introduction: The Bihu is the national festival of Assam state of India. The Assamese people observe three Bihus in a single year. The Bahag Bihu, the Magh Bihu, and the Kati Bihu are the three Bihus.
Bahag Bihu: The Bahag Bihu comes on the last day of the month of Chaitra (Assamese month) and is observed for the following seven days. The Spring season occurs during this period. Nature wears a lovely dress of green leaves and flowers of various colors. The foodstuffs in houses do not run short. It presents a pleasant moment. So everybody enjoys this period of the year in Assam.
The young boys and girls during this Bihu used to sing Bihu songs to express cheerfulness. The women and girls offer ‘Gamochas’ to the elders as well as to the younger ones to show their respect and love. They weave these Gamochas themselves in the month of Chitra.
The cows are taken for a bath at the nearest river, pool, or lake on the first day of this Bihu. In the evening cows are presented with new tethers for Bihu. The next day is the Bihu for men on which Gamochas are presented. This Bihu is also called Rangali Bihu as it is observed cheerfully and pleasurably.
Magh Bihu: The Magh Bihu is observed on the last day of the month of Puha (Assamese month). Everywhere in Assam state, especially in the villages, the young boys built Mezi Ghars (houses) before the Bihu. The previous day of the Magh Bihu is called Uruka. The young boys arrange feasts in the Mezi Gharas that night and spend the night there.
Early in the morning they take a bath and put fire to the Mazi Gharas. After burning the Mazi Gharas, people return home and take pitha, doi, cira, and different items of food as arranged. The Magh Bihu comes immediately after the harvesting. So there are at least some amount of foodstuffs in every house to prepare various food. This Bihu is also called Bhogali Bihu.
Kati Bihu: The Kati Bihu falls on the last day of the month of Ahina (Assamese month). People face a lot of troubles in living during this part of the year. So there is no cheerfulness during this Bihu. In the paddy field, earthen open lamps are lighted so as to welcome the goddess Lakshmi. Black basil plants are planted on the day of this Bihu. There is no abundance of food and cheerfulness in this Bihu. So, this Bihu is also called Kangali Bihu.
Conclusion: Bihu is the culture of the Assamese people. We should always try to keep the beautiful culture alive.
Question 12: Write an essay on Physical Exercise in about 250 words.
Physical exercise means the movement of various limbs of the body. There are different kinds of physical exercise. Physical exercise helps us to prevent different diseases of the body. To take physical exercise regularly is one of the best means of preserving health.
Riding, swimming, walking, football, cricket, hockey, gymnastics, and dancing are some of the common physical exercises. This exercise should be taken regularly in the open air. Over-exercise is sometimes harmful to health.
There is a close relationship between the body and the mind. Physical exercise makes the main sound. A man with an unsound mind can not enjoy life.
There are certain rules for physical exercise. These rules should be strictly followed. Many students read much but refuse to do any physical exercise. As a result limbs of their bodies become weak.
Nowadays physical exercise has been made a subject of the school curriculum. We think physical exercise should be made compulsory in our school.
Question 13: Write an essay on Srimanta Sankardev in about 250 words in English.
Srimanta Sankardev was born in the year 1449 in the village of Alipukhuri in the district of Nagaon. His father was Kusumbar Bhuyan and Satyasandhya was his mother. His mother died soon after his birth. So, his grandmother Khersuti brought him up.
In his childhood, Srimanta Sankardev was a dull boy. He could not apprehend anything. His grandmother took him to school at the age of 12 years. He was admitted to the school of Pandit Mahendra Kandali. After admitting to the school he began to study with great attention and learned many Sastras and Vyakaranas within a short period.
Srimanta Sankardev was a descendant of the noble Bara Bhuyan dynasty of Assam. After the death of his father, he was made Bhuyan to look after his landed properties. But he did not like to remain as Bhuyan. He handed over his properties to the care of his uncle and went on a pilgrimage.
Sankardev was a devotee and preacher of Vaishnavism in Assam. He traveled from East to West of Assam with his disciples to spread Vaishnavism and set up Satras and Namgharas in different places of Assam.
He composed songs, drams, and holy books based on the greatness of Lord Srikrishna. Kirtana, Dasama, and the Uttara Kanda of the Ramayana are the holy books of Sankardev. Besides these books, he wrote six Ankiya Natas. Srimanta Sankardev was the father of Assamese prose and dramas.
Sankardev is regarded as the founder of the Assamese nation. His contribution to the Assamese nation, literature, culture, and religion can not be measured. He lived for 119 years and died in Koch Bihar during the reign of Naranarayan, the famous Koch king of Assam.
These are the most important essays for SEBA/AHSEC examination 2024. For more SEBA /AHSEC exam info students are requested to visit the official site of SEBA @ sebaonline.org and the official site of AHSEC @ ahsec.assam.gov.in
How to create an Assamese website for free in...
How to extract audio from video using vlc media..., sora24 blogger template free download, 9 best ecommerce blogger templates free download (2024), who was the first kachari king at khaspur cachar, in which year asom natya sanmilan was formed, leave a reply cancel reply.
Save my name, email, and website in this browser for the next time I comment.
TRENDING NOW
Assam history mock test for adre, police, tet, dhs & other assam govt. exams, who was the first president of the constituent assembly, write a letter to your friend describing him a prize giving day at your school, when was assam reconstituted into a chief commissioner’s province, 20 best free movie downloading sites in 2024 (you must know about), [2015 – 21] seba question papers pdf download, adsense approval tips & tricks: how to get adsense approved on lyrics website (2024), how to add table in blogger blog 2 easy useful methods (2024), how to insert watermark in wps office (2024) complete step by step guide, who was the first grammarian of the sanskrit language.
New Day Class
An Education Website to Offer Free Online Guidance to the Students of Assam on their English Course and Other Educational Topics
Search This Blog
Memoirs of a chota sahib: ahsec hs class 12: important short questions, important essays for seba class 10 hslc exam 2022.
A hobby is an occupation pursued outside one's main business for fun and pleasure. It is a free time activity that gives us pleasure. Hobbies also have great educative and practical value. They enrich our knowledge and skills. Different people have different hobbies. Reading, writing, playing, cooking, dancing, singing etc are examples of hobbies.
I like to do many things in my leisure hours. If I have to choose one among them as my favourite hobby, it is definitely reading. Now I am in class X, I have developed the hobby of reading since my primary school days. My father gave me books on moral stories in my childhood. That was the beginning of my interest in reading. Today, I like to read whatever I get. It can be a school book, story book, GK book, newspaper or anything. Reading gives us both pleasure and knowledge. It prepares us well for our school exams. It also helps us to know the unknown things of the world.
Reading helps in mastering a language. One can learn new words daily. One can learn different styles of language. Reading of stories, poems, novels and dramas develops our aesthetic and literary sense. Reading of newspapers also keeps us informed of the current happenings around the world. The editorials and letters to editors in newspapers help us develop a sound strong opinion on the burning topics of the day.
6. Friendship
HSLC Exam 1992, 2003, 2010
Friendship is a mutual relationship of intimacy, affection and trust between two persons. Friends have a liking for each other and share each other's joys and sorrows at all times. They guide each other to live a more fulfilling life.
A friend in need is a friend indeed. A true friend always shares our joys and sorrows equally. He never leaves us at the time of need. He always guides us. But a false friend is called a fair weather friend. Such a friend only shares our joys and happy moments. He leaves us in times of adversity.
Man is a social being. He cannot live alone. He must mix with people around him. But he must be careful in choosing his friends. It is said that a man is known by the company he keeps. If he chooses wrong persons as his friends, they spoil his life. But if he chooses good persons as his friends, they help him to achieve success and prosperity in life.
7. Punctuality
HSLC Exam 2019
Punctuality is a noble virtue. One should acquire the habit of punctuality in every walk of life. Punctuality means doing everything at the right time. A punctual man never puts off what he can do now and today. Punctuality is a characteristic that is sure to bring prosperity and success in life. A punctual man gets enough time to do everything besides his normal duties in life.
A student who attends classes regularly and completes his homework in time always finds time to study more. A professional can achieve tremendous success and fame in his work through punctuality. Similarly a soldier or commander can bring victory to a country by doing things at the right time.
But an unpunctual man cannot complete even his normal duties. An unpunctual student fails to complete his studies in time. An unpunctual man may fail to get jobs and promotions. An unpunctual soldier may bring defeat in a war.
Time once lost can't be regained at any cost. So one must be punctual if one wants success in life.
8. The Festival You Like Best
HSLC Exam 2014, 2016, 2019
The Bihu is the state festival of the Assamese community. It is celebrated by the people of Assam irrespective of their caste, creed and religion.
There are three types of Bihus. They are the Bohag Bihu or the Rongali Bihu, the Magh Bihu or the Bhogali Bihu and the Kati Bihu or the Kongali Bihu.
The Bohag Bihu or the Rongali Bihu comres on the last day of the Assamese month of Sot and continues for the next seven days. This Bihu marks the beginning of the Assamese new year Bohag and is also called Bohag Bihu. During this Bihu, nature wears a festive look with all its green leaves and flowers. Songs and dances besides several age old customs are organized everywhere.
The Kangali Bihu falls on the last day of the Assamese month of Ahin. Granaries are almost empty at this time. So there is no cheerfulness during this Bihu. People light earthen lamps in the paddy fields and near the Tulasi plant and offer prayers to the Almighty to give them a good harvest.
The Bhogali Bihu or Magh Bihu falls on the last day of the Assamese month of Puh and the first day of the Assamese month Magh. This Bihu is celebrated just after the harvesting season. So every house is full of foodstuffs. Different types of pithas are prepared and large scale feasts are held everywhere.
The Bihu is not only a festival. It is much more than that. It is an embodiment of Assamese culture. Songs and dances performed, foodstuffs prepared, different traditional activities carried out - all these are aspects of Assamese culture.
9. Your School Library
HSLC Exam 2007, 2010, 2017
Each school must have a library of its own. A library is an essential asset of a school. A library contributes to the learning environment of a school.
Our school too has a big library with a stock of 50,000 books. It is housed in a big hall. It has four sections namely Students' Corner, Teachers' Corner, News Corner and Reading Hall. Besides books on all school subjects, it has books on all other subjects such as history, geography, civics, economics, physics, chemistry, maths and general studies. The news corner supplies many newspapers and magazines for readers.
There are one librarian and two assistant librarians. They help us locate books and issue books to teachers and students. One can borrow books for a period of 15 days at first and get it extended for another 15 days later.
We get a lot of help from the library. We can read or borrow reference books on all school subjects. We can also read books on other subjects and thus expand and enrich our knowledge.
10. Floods in Assam
HSLC Exam 2013
Flood is one of the natural calamities that affects life and property. An overflow of water from the rivers, lakes or seas is called flood. Assam is one of the most flood prone regions in India.
Every year during the rainy season, flood affects Assam. Excessive rains in different parts of Assam cause the river waters to overflow and submerge the low-lying areas of the state.
The heavy rain caused by the monsoon in May and June is the main reason behind flood in Assam. Due to the monsoon, rains continue for two to three months and the Brahmaputra and its tributaries overflow, thus creating havoc in the form of flood. The defective drainage and embankment system and widespread deforestation of the state also cause floods.
Flood causes heavy damages to crops, livestock, houses and other properties in the villages. It also damages the roads and disrupts the transport and communication system in the state.
Individuals, establishments, NGOs and government authorities come up with rescue operations. Food, medicine and other essentials are provided to the flood affected people.
The government should devise permanent solutions to the problem of flood in Assam. Embankments should be constructed. Drainage system should be improved. The mighty Brahmaputra and its tributaries should be scientifically controlled.
11. Your Daily Life
For success and prosperity in life, a well-regulated daily routine is very essential. If we don't cultivate the habit of following a well-regulated lifestyle in our day-to-day life, we cannot expect a smooth journey without troubles in life.
My daily life as a student is very simple. I get up early at 5 A.M. everyday. I then go for a morning walk with my friends. I return home at 5:45 A.M. I brush my teeth. I take a cup of tea with some snacks and then start reading. I have a bath at 8 A.M. and have my meals.
I reach school at 9 A.M. Our morning assembly starts at 9 A.M. Our classes start at 9:20 A.M. After morning assembly, I attend my classes till 12 Noon. We have a leisure period for half an hour from 12 Noon to 12:30 P.M. Sometimes I play during the leisure period. Sometimes I read something in the library reading room.
Our school ends at 2 PM. I reach home at about 2:30 PM. After having lunch, I take a rest for some time. Then I go to the nearby playground and play cricket with my friends. I return home around 6 PM and start preparing my lessons. I watch TV from 8 PM to 9 PM. Then we have our dinner and go to bed.
On holidays, I read till 11 AM in the morning. I then play with my brothers and sisters at home. I spend the evening watching TV with my family.
12. Your Aim in Life
Every man must have an aim in life. Different people have different aims in life. An aimless man cannot attain the goal of life. A man with a well-defined aim in life can achieve prosperity and success easily.
My aim in life is to become a teacher. I am now reading in Class X. After graduation, I wish to pursue a B.Ed course as it is mandatory for those willing to join the teaching profession. After that I will appear for the Teacher Eligibility Test and join the teaching profession. My teachers have played a great role in my life and thus inspired me to take up this profession.
Teaching is the mother of all professions. A teacher can mould the life of a nation. In addition to normal duties of teaching a particular subject, a teacher can instill moral and ethical values in students. He can guide the entire society in the right direction. He has to act as a friend, philosopher and guide of the students.
My ambition is to become a teacher and serve my country. As a teacher I can do much to uplift the society. By imparting value education and guidance, I may be able to transform society.
13. Punctuality
The Value of Time
The Importance of Time
Time has a great value for every successful man. Proper use of time is very important. A person who makes proper use of time is said to be punctual. Punctuality means doing everything at the right time. A punctual man never puts off what he can do now and today.
Punctuality is a characteristic that is sure to bring prosperity and success in life. A punctual man gets enough time to do everything besides his normal duties in life. But an unpunctual man cannot complete even his normal duties.
A student who attends classes regularly and completes his homework in time always finds time to study more. But an unpunctual student fails to complete his studies in time. Similarly a soldier or commander can bring victory to a country by doing things at the right time. Time once lost can't be regained at any cost. So one must be punctual if one wants success in life.
14. Science In Everyday Life
HSLC 2017, 2020
Science is the biggest blessing in everyday life. It has changed every aspect of our life. It has improved the standard of living in almost all spheres of day to day life. It has brought about transformations on education, health, transport, communication and so on.
Computer technology is the first and foremost scientific invention that has revolutionized the modern day educational scenario. Today, we search, store, read, write and present educational materials easily with the help of computers and the internet.
New medicine, treatment and surgery have improved the health of all. No-one is today going to die of malaria, cholera, typhoid etc. Diseases which were considered fatal a decade back are now being treated easily.
Newer automobiles are making transportation of people and goods easy. We don't have to rely on legs, bullocks or boats anymore. Buses, trains, aeroplanes have made our journey safer and easier.
With the help of mobile phones, emails, social media and communication apps, the whole world has today become a small village. Personal visits and letters are no longer necessary today. TVs and newspapers can provide us with live news today.
Electricity has benefitted us with electric bulbs, fans, air conditioners, refrigerators etc.
Science has considerably benefitted us. But it has some negative sides too. Large scale production of nuclear weapons, guns, bombs and pollution on all walks have also made our lives miserable to a great extent. We should be careful in avoiding the evil effects of science to make life safer and easier.
15. Travelling As Part of Education
Mere bookish knowledge cannot give us the right education. Perfect education must combine bookish knowledge with practical life. Travelling gives us a first hand knowledge of all subjects, be it geography, science, maths, language, literature or other subjects.
A geography lesson on the types of soil may be boring and difficult but the same will be interesting if the students are given an exposure to the types of soil in nature. For different types of concepts in science and maths also, schools and colleges should conduct field visits.
Students can get first hand knowledge of the second and third languages if they travel to places where such languages are spoken.
History is a boring subject for most students. But it can be made interesting through journeys to places of historical importance.
Travelling occupies an important place in the modern day education system. If properly guided, tours and travels can help the students a lot in the all round development of their personality.
Also Read Here
16. Coronavirus Essay/ COVID-19 Essay
Post a Comment
Popular posts, class 10 english tense forms : seba hslc exam questions answers, class 10 english determiners : seba hslc exam questions answers, chapter 1: the last lesson: ahsec hs class 12: important questions-answers, chapter 1 | a letter to god | seba hslc class 10 | important questions-answers, translation | assamese to english | seba hslc class 10.
- Amplification
- Ass Grammar
- Literary Criticism
- Biographies
ৰচনা লিখাৰ নিয়ম। Tips for Writing Essay in Assamese
ৰচনা লিখাৰ নিয়ম (Tips for Writing Essay in Assamese)
ৰচনা লিখাৰ নিয়ম
ৰচনা (Essay) বুলিলে কোনো এক বিষয়ৰ ওপৰত লিখকৰ দৃষ্টিভঙ্গী প্ৰতিফলিত হোৱা গদ্য ৰচনাক বুজায়। ৰচনাক ঘাইকৈ তিনিটা শ্ৰেণীত ভাগ কৰিব পাৰি, যথা :
(1) বৰ্ণনামূলক ৰচনা (Descriptive Essay)
(1) বিৱৰণাত্মক ৰচনা (Narrative Essay)
(3) চিন্তামূলক ৰচনা (Reflective Essay)
ৰচনা লিখিবলৈ লোৱাৰ আগতে তলত উল্লেখ কৰা নিৰ্দেশাৱলী মানি চলিব লাগে।
প্ৰথমে, ৰচনা লিখিবলৈ লোৱা বিষয়টোৰ ওপৰত তথ্য আহৰণ কৰি ল’ব লাগে।
দ্বিতীয়তে, প্ৰধান প্ৰধান কথাবোৰ (Main points) টুকি লৈ এটি ৰূপৰেখা প্ৰস্তুত কৰি ল’ব লাগে।
তৃতীয়তে, প্ৰধান কথাবোৰ একোটা অনুেচ্ছদত ফাঁহিয়াই লিখিব লাগে। প্ৰয়োজন অনুসৰি কেইবাটাও অনুেচ্ছদতো লিখিব পাৰি।
চতুৰ্থতে, ৰচনা এটিক প্ৰধানকৈ তিনিটা ভাগত ভাগ কৰি প্ৰথমতে লিখিবলৈ লোৱা বিষয়ৰ মূল কথা উনুকিয়াই আৰম্ভণি দিব লাগে। তাৰ পিছত আৰম্ভনিত উনুকিওৱা কথাখিনি যুক্তিসঙ্গতভােব বৰ্ণনা কৰিব লাগে। এইখিনি ৰচনা এটিৰ মূল বিষয় (Subject matter)। শেষত নিজৰ মতামত প্ৰতিফলিত কৰি চমু সামৰণি দিব লাগে।
পঞ্চমতে, প্ৰয়োজন অনুসৰি নিজৰ কথা বা যুক্তিৰ সমৰ্থনত কোনো ব্যক্তিৰ মতামত উদ্ধৃত কৰিব পাৰি।
ষষ্টতে, আত্মজীবনীমূলক ৰচনা নহ’লে ‘মই, আমি’ আদি প্ৰথম পুৰুষ ব্যৱহাৰ নকৰি নৈবৰ্ক্তিকভাবে লিখিব লাগে।
সপ্তমতে, বানান আৰু ব্যাকৰণগত ভুল ভ্ৰান্তিৰ প্ৰতি সাৱধান হ’ব লাগে।
অষ্টমতে, ৰচনা লেখা শেষ হ’লে ৰচনাটি আকৌ এবাৰ পঢ়ি অজানিতে ৰৈ যোৱা ভুল-ভ্রান্তিবোৰ শুদ্ধ কৰিব লাগে।
ৰচনা লিখন অনুশীলন কৰিলে অনুশীলনকাৰীৰ চিন্তা শক্তি, প্ৰকাশ শক্তি, ভাষা শক্তি আৰু লিখন অভ্যাস বৃদ্ধি পায়।
ভাল লিখা কামটো সহজ নহয়। ইয়াৰ বাবে ভাল অনুশীলনৰ প্ৰয়োজন। 0 0 0 .
Read More: অসমীয়া ৰচনা শিক্ষা
বি. দ্র. উক্ত ‘ ৰচনা লিখাৰ নিয়ম। Tips for Writing Essay in Assamese ‘ ৰচনাটি ৰাব্বি মছৰুৰ ৰচিত ‘ অসমীয়া ৰচনা শিক্ষা ‘ গ্রন্থৰ অন্তর্গত।
ৰাব্বি মছৰুৰ ৰচিত কেইখনমান গ্রন্থ:
- অসমীয়া লেখক পৰিচয়
- বিশ্ব ব্যক্তি পৰিচয়
- অসমীয়া ৰচনা শিক্ষা
- অসমীয়া ভাব সম্প্রসাৰণ
- এক গুচ্ছ জীৱনী
- অসমীয়া অনুবাদত বিশ্ব চুটি গল্প
- অসমীয়া অনুবাদত বিশ্ব কবিতা
- অসমীয়া অনুবাদত বিদেশী কবিতা
- পৃথিৱীৰ আৰু মোৰ ( কাব্য সংকলন)
- সংহতিৰ ভাড়া ঘৰ ( কাব্য সংকলন)
- মোৰ গীত তোমাৰ সুৰ (গীতি কবিতা সংকলন)
- তুমি কেমন প্রেমিক (বাংলা কাব্য সংকলন)
- তোমাকে বলছি (বাংলা কবিতা সংকলন)
- ফণী শৰ্মাৰ নাটক ‘চিৰাজ’-এক সমালোচনা
- হীৰেন ভট্টাচাৰ্যৰ কবিতা -এক বিশ্লেষণাত্মক অধ্যয়ন
- ইছমাইল হোছেইনৰ কবিতা : এক বৈশিষ্ট্যমূলক আলোচনা
- ইছমাইল হোছেইনৰ কবিতা: এক বিশ্লেষণাত্মক অধ্যয়
- অসমীয়া উপন্যাস সমালোচনা
- অসমীয়া চুটি গল্প সমালোচনা
- মৌলানা আবুল কালাম আজাদ (চমু জীবনী)
- অসমীয়া কবি প্রতিভা (সাহিত্য সমালোচনা)
- নির্বাচিত অসমীয়া কবিতা সমালোচনা
- অসমীয়া ব্যাকৰণ ক অংশ
- অসমীয়া ব্যাকৰণ খ অংশ
- নির্বাচিত অসমীয়া কবিতাৰ মূলভাব
- আৰবী সাহিত্যৰ ইতিহাস:প্রাক-ইসলামী যুগ (৫০০-৬২২ খৃ:)
- আৰবী সাহিত্যৰ ইতিহাস:প্রাথমিক ইসলামী যুগ (৬২২-৬৬১)…
Some Important Books for Students:
- Advertisement Writing
- Amplification Writing
- Note Making
- Paragraph Writing
- Notice Writing
- Passage Comprehension
- The Art of Poster Writing
- The Art of Letter Writing
- Report Writing
- Story Writing
- Substance Writing
- School Essays Part-I
- School Essays Part-II
- School English Grammar Part-I
- School English Grammar Part-II ..
অতিৰিক্ত অনুসন্ধান:
- লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱা
- অসমীয়া ৰচনা
- অসমীয়া ৰচনা ..
RELATED ARTICLES MORE FROM AUTHOR
কুকুৰ | dog essay in assamese, গৰু ৰচনা। the cow essay in assamese, কলগছ | banana tree essay, leave a reply cancel reply.
Save my name, email, and website in this browser for the next time I comment.
EVEN MORE NEWS
Ms excel में फ़ॉर्मूला और फ़ंक्शन: प्रमुख जानकारी, নিউটন | sir issac newton, আব্দুছ ছালাম | abdus salam, popular category.
- Amplification 67
- Knowledge 63
- Criticism 43
- Privacy Policy
- Skip to primary navigation
- Skip to main content
- Skip to primary sidebar
- Skip to footer
Assam Study Hub
A Store For Every Student's Need.
Assam Study HUB
এই website ৰ জৰিয়তে সমাজৰ দুখীয়া শ্ৰেণীৰ শিক্ষাৰ্থী সকলোলৈ কিঞ্চিৎ মান সহায় আগবঢ়োৱাই হৈছে আমাৰ website ৰ মূল উদ্দ্যেশ্য।
চন্দ্ৰয়ান-৩ বিষয়ে ৰচনা ।। Chandrayaan 3 Essay in Assamese for School Students in 500 Words
August 24, 2023 by Souvik Leave a Comment
চন্দ্ৰয়ান-৩ বিষয়ে ৰচনা ।। Chandrayaan 3 Essay in Assamese for School Students in 500 Words – চন্দ্ৰযান-৩ হৈছে ভাৰতীয় মহাকাশ গৱেষণা সংস্থা (ISRO)ৰ দ্বাৰা পৰিচালিত ভাৰতৰ তৃতীয় চন্দ্ৰ অভিযান। ২০২৩ চনৰ ১৪ জুলাইত, সতীশ ধাৱন মহাকাশ কেন্দ্ৰৰ পৰা উৎক্ষেপণ কৰা হৈছিল।
Chandrayaan 3 Essay in Assamese for School Students in 200 Words : চন্দ্ৰযান ৩ সফলতাৰে চন্দ্ৰত অৱতৰণ কৰা হয়। ইয়াত চাওক ভাৰতৰ শেহতীয়া চন্দ্ৰ অভিযান চন্দ্ৰযানৰ ওপৰত ১০০, ২০০ শব্দৰ ৰচনা। আমি মিছনৰ বিষয়ে অতিৰিক্ত তথ্যও আগবঢ়াইছো যাতে ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলে সহজেই উপাদানসমূহ সম্পাদনা কৰিব পাৰে আৰু তেওঁলোকৰ প্ৰয়োজন অনুসৰি ৰচনাখন দীঘলীয়া কৰিব পাৰে।
চন্দ্ৰযান-৩ হৈছে ভাৰতৰ অভিলাষী আৰু সফল চন্দ্ৰ অভিযান। ইয়াৰ পূৰ্বৰ চন্দ্ৰযান-১ আৰু চন্দ্ৰযান-২ৰ পদাংক অনুসৰণ কৰি। চন্দ্ৰযান-৩ হৈছে ভাৰতৰ চন্দ্ৰপৃষ্ঠত কোমল অৱতৰণ লাভৰ সফল প্ৰয়াস। ই ভাৰতীয় মহাকাশ গৱেষণা সংস্থাই চন্দ্ৰপৃষ্ঠত সফল অৱতৰণ সাধন কৰি পৰীক্ষা-নিৰীক্ষা চলাবলৈ আৰু মূল্যৱান তথ্য সংগ্ৰহৰ বাবে ৰভাৰ নিয়োগ কৰাৰ বাবে গ্ৰহণ কৰা এক প্ৰকল্প। চন্দ্ৰৰ ভূতত্ত্ব, খনিজ বিজ্ঞান, বহিঃমণ্ডল অধ্যয়নৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰা এই অভিযানে চন্দ্ৰৰ উৎপত্তি আৰু বিৱৰ্তনৰ বিষয়ে আমাৰ বুজাবুজিত অৰিহণা যোগাব।
চন্দ্ৰযান-৩ৰ অভিযানৰ লক্ষ্য হৈছে চন্দ্ৰপৃষ্ঠত নিৰাপদ আৰু কোমল অৱতৰণ প্ৰদৰ্শন কৰা, চন্দ্ৰত ৰভাৰ ৰভিং প্ৰদৰ্শন কৰা আৰু স্থানীয়ভাৱে বৈজ্ঞানিক পৰীক্ষা কৰা। মিছনৰ লক্ষ্যত উপনীত হ’বলৈ লেণ্ডাৰত কেইবাটাও উন্নত প্ৰযুক্তি যেনে লেজাৰ আৰু আৰ এফ ভিত্তিক এলটিমিটাৰ, ভেলোচিমিটাৰ, প্ৰপালচন চিষ্টেম আদি উপস্থিত আছে।পৃথিৱীৰ অৱস্থাত এনে উন্নত প্ৰযুক্তি সফলতাৰে প্ৰদৰ্শন কৰিবলৈ কেইবাটাও লেণ্ডাৰ বিশেষ পৰীক্ষা, যেনে ইন্টিগ্ৰেটেড কল্ড টেষ্ট, ইন্টিগ্ৰেটেড হট টেষ্ট আৰু লেণ্ডাৰ লেগ মেকানিজম পাৰফৰমেন্স টেষ্ট, পৰিকল্পনা কৰা হৈছে আৰু সফলতাৰে সম্পন্ন কৰা হৈছে।
চন্দ্ৰযান-৩ৰ জৰিয়তে ভাৰতে নিজৰ প্ৰযুক্তিগত দক্ষতা, বৈজ্ঞানিক ক্ষমতা, আৰু মহাকাশ অন্বেষণৰ প্ৰতি নিজৰ দায়বদ্ধতা প্ৰদৰ্শন কৰাৰ লক্ষ্য লৈছে। চন্দ্ৰযান-৩ যদি সফল হয়, তেন্তে ই বিশ্ব মহাকাশ সম্প্ৰদায়ত ভাৰতৰ স্থান আৰু অধিক শক্তিশালী কৰিব। এই অভিযানে নৱ প্ৰজন্মক বিজ্ঞান, প্ৰযুক্তি, অভিযান্ত্ৰিক, আৰু গণিতত কেৰিয়াৰ গঢ়িবলৈ অনুপ্ৰাণিত কৰিব | চন্দ্ৰয়ান-৩ বিষয়ে ৰচনা ।। Chandrayaan 3 Essay in Assamese for School Students in 500 Words
চন্দ্ৰযান ৩ৰ ওপৰত দীঘলীয়া ৰচনা (৫০০ শব্দ) || Long Essay on Chandrayaan 3 (500 Words)
পাতনি || Introduction “চন্দ্ৰযান” য়ে হিন্দীত “চন্দ্ৰ যান” বুজায়। চন্দ্ৰযান হৈছে ভাৰতৰ আটাইতকৈ স্মৰণীয় চন্দ্ৰ অনুসন্ধান অভিযান। ভাৰতৰ বাবে ই এক বৃহৎ সাফল্য আছিল কাৰণ ভাৰতে আমেৰিকা, ৰাছিয়া, চীনৰ পিছত চন্দ্ৰত উপস্থিত হোৱা চতুৰ্থখন দেশ হিচাপে গঢ়ি তুলিছিল। এই অভিযানে মহাকাশ উদ্ভাৱনৰ ক্ষেত্ৰত ভাৰতৰ ক্ষমতা প্ৰদৰ্শন কৰিছিল আৰু অতিৰিক্ত মহাকাশ অনুসন্ধানৰ বাবে নতুন প্ৰৱেশদ্বাৰ মুকলি কৰিছিল।
চন্দ্ৰযান অভিযান || The Chandrayaan Mission ২০০৮ চনত ইণ্ডিয়ান স্পেচ এক্সপ্ল’ৰেশ্যন এছ’চিয়েশ্যনে (ইছৰো) চন্দ্ৰযানক পঠিয়াইছিল।২০০৮ চনৰ ২২ অক্টোবৰত চন্দ্ৰযান-১ক শ্ৰীহৰিকোটাৰ পৰা ৰেহাই দিয়া হৈছিল। ই আমাক চন্দ্ৰৰ খনিজ পদাৰ্থৰ সম্পৰ্কে উচ্চ মাত্ৰাৰ অন্তৰ্দৃষ্টিৰ সৈতে ৰেঞ্জৰ তথ্য দিছে। অৱশেষত ২০০৯ চনৰ ২৯ আগষ্টত এই অভিযান আৰম্ভ হোৱাৰ প্ৰায় ১২ মাহৰ পিছত শেষ হৈছিল। এইটো আছিল বিশেষ বিষয় আৰু যোগাযোগৰ অভাৱৰ প্ৰত্যক্ষ ফল। চন্দ্ৰযানে ব্যৱস্থা কৰা দুবছৰতকৈ ৩১২ দিন চলিছিল যদিও ৯৫% লক্ষ্য পূৰণ কৰাৰ পোহৰত ই ফলপ্ৰসূ আছিল।
স্বাধীনতা দিৱসৰ বিষয়ে বক্তৃতা ।। Independent Day speech in Assamese – click here
২০১৯ চনৰ ২২ জুলাইৰ কথা, চন্দ্ৰযান-২ক ৰেড অফ কৰা হৈছিল। চন্দ্ৰযান ২ ৰ প্ৰধান উদ্দেশ্য আছিল চন্দ্ৰৰ বাহিৰৰ স্তৰত ক’ত আৰু কিমান পানী আছে সেইটো জানিব পৰাটো। ২০১৯ চনৰ ৬ ছেপ্টেম্বৰত চন্দ্ৰযান-২ৰ লেণ্ডাৰ আৰু ৱাণ্ডাৰাৰখন চন্দ্ৰৰ পৃষ্ঠত দুৰ্ঘটনাগ্ৰস্ত হৈছিল কাৰণ ভ্ৰমণৰ শেষৰ অংশটোৰ সময়ত সমস্যাৰ সৃষ্টি হৈছিল। বিক্ৰম নামৰ বিচৰণকাৰীজনে আশা কৰা ধৰণে ত্ৰুটিহীনভাৱে অৱতৰণ নকৰাৰ পিছতো মিছনৰ বাকী অংশটো আছিল এক জয়। বিগত অভিযানসমূহৰ পিছত চন্দ্ৰযান-৩ ২০২৩ চনৰ ১৪ জুলাইত শ্ৰীহৰিকোটাৰ পৰা প্ৰেৰণ কৰা হয়।
চন্দ্ৰযান-৩: এটা আভাস || Chandrayaan-3: A Glimpse চন্দ্ৰযান-৩ হৈছে ইছৰোৰ চেষ্টা কৰা তৃতীয় চন্দ্ৰ অনুসন্ধান অভিযান। ভাৰতৰ আগ্ৰাসী মহাকাশ কাৰ্যসূচীৰ বাবে চন্দ্ৰৰ গোপনীয়তাৰ অতিৰিক্ত অনুসন্ধান কৰাটো অতি প্ৰয়োজনীয়। অন্ধ্ৰ প্ৰদেশৰ শ্ৰীহৰিকোটাৰ সতীশ ধৱন মহাকাশ কেন্দ্ৰৰ পৰা চন্দ্ৰযান-৩ টাস্ক মহাকাশলৈ প্ৰেৰণ কৰিব চেণ্ড অফ ভেহিকেল ইম্প্ৰিণ্ট III (LVM-III) য়ে। চন্দ্ৰযান-৩ত এটা লেণ্ডাৰ, এটা মেইণ্ডাৰ, আৰু আগবাঢ়ি যোৱাৰ বাবে এটা মডিউল আছে। চন্দ্ৰযান-৩ৰ বাবে লেণ্ডাৰটো এই লক্ষ্যৰে নিৰ্মাণ কৰা হৈছে যে ই চন্দ্ৰত সুক্ষ্মভাৱে অৱতৰণ কৰিব পাৰে। চন্দ্ৰযান-৩ মহাকাশযানখনৰ সমগ্ৰ বোজা ৩৯০০ কিলোগ্ৰাম। ২৩ বা ২৪ আগষ্টত এই আগমন হ’ব, তথাপিও চন্দ্ৰৰ ভোৰৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি সেইটো সলনি হ’ব পাৰে। চন্দ্ৰয়ান-৩ বিষয়ে ৰচনা ।। Chandrayaan 3 Essay in Assamese for School Students in 500 Words
চন্দ্ৰযান-৩ৰ উদ্দেশ্য || Objectives of Chandrayaan-3 চন্দ্ৰযান-১ আৰু চন্দ্ৰযান-২ৰ ফলপ্ৰসূ অভিযানৰ পিছত চন্দ্ৰযান-৩-এ ভাৰতৰ মহাকাশ তদন্তৰ প্ৰচেষ্টাক যথেষ্ট আৰু অধিক নিৰ্মাণ কৰাৰ পৰিকল্পনা কৰিছে। ইছৰ’ই ইংগিত দিয়াৰ দৰে চন্দ্ৰযান-৩ৰ তিনিটা মৌলিক উদ্দেশ্য থাকিব। এটা হ’ল চন্দ্ৰৰ পৃষ্ঠত উপস্থিত হোৱাটো সুৰক্ষিত আৰু সহজ বুলি দেখুৱাবলৈ। পৰৱৰ্তী উদ্দেশ্য হ’ল চন্দ্ৰত মেইণ্ডাৰ ব্যৱহাৰ কৰাৰ সৰ্বোত্তম উপায় কোৱা। লগতে তৃতীয় উদ্দেশ্য হ’ল চন্দ্ৰৰ বাহিৰৰ স্তৰৰ ওপৰত যুক্তিসংগত পৰীক্ষা কৰা। চন্দ্ৰযান-৩ চন্দ্ৰৰ বিপদজনক দক্ষিণ মেৰুৰ ওচৰত অৱতৰণ কৰিব, যিটো এই মুহূৰ্তত তদন্ত কৰা হোৱা নাই। যদিহে সকলো আশা কৰা ধৰণে হয়, তেন্তে চন্দ্ৰযান-৩ অভিযানে চন্দ্ৰৰ দক্ষিণ মেৰুৰ ওচৰত সুক্ষ্মভাৱে আগমন কৰাটো দ্ৰুতভাৱে কৰিব।
Chandrayaan 3 Long Essay In English – click here
উপসংহাৰ || Conclusion ভাৰতৰ মহাকাশ তদন্ত কাৰ্যসূচীৰ বাবে চন্দ্ৰযান-৩ সঠিক দিশত এক বৃহৎ পদক্ষেপ। চন্দ্ৰযানৰ সমৃদ্ধি কেৱল যুক্তিসংগত প্ৰকাশৰ মাজতে সীমাবদ্ধ নহয় যদিও অতিৰিক্তভাৱে দেশৰ বাবে আৰ্থিক সুবিধা আছে। ইয়াৰ উপৰিও ই একেদৰেই অধিক যৌৱন বয়সক বিজ্ঞান আৰু উদ্ভাৱনৰ দিশত চোৱাৰ বাবে জগাই তুলিব আৰু প্ৰেৰণা দিব। চন্দ্ৰযানৰ ওপৰত ওপৰত দিয়া বৰ্ণনাটো আপোনালোকৰ বাবে চন্দ্ৰযান অভিযানৰ বিষয়ে জানিবলৈ উপযোগী হ’ব বুলি মোৰ বিশ্বাস।
Earn Money with Simple task – click here
60 Assam Gk Question Answers || অসমৰ সাধাৰণ জ্ঞান – click here
Updates on Chandrayaan 3
- August 23, 2023: India’s lunar mission Chandrayaan 3 has successfully landed on the south pole of the moon.
- August 20, 2023: The Lander Module is in 25 km x 134 km orbit. Powered descent is expected to commence on August 23, 2023, around 1745 Hrs. IST
- August 19, 2023: The Lander Module is in 113 km x 157 km orbit around the moon. Second de-boosting is planned for August 20, 2023
- August 17, 2023: Lander Module is successfully separated from the Propulsion Module. Deboosting planned for August 18, 2023
- August 16, 2023: The spacecraft is in an orbit of 153 km x 163 km after the firing on August 16, 2023
- August 14, 2023: The mission is in the orbit circularisation phase. The spacecraft is in 151 km x 179 km orbit
- August 09, 2023: Chandrayaan-3’s orbit is reduced to 174 km x 1437 km following a manuevre performed on August 9, 2023
- July 06, 2023: The launch is scheduled for July 14, 2023, at 14:35 Hrs. IST from the Second Launch Pad, SDSC-SHAR, Sriharikota.
Chandrayaan 3 Essay In English FAQ’
Who is the project director of chandrayaan-3.
P Veeramuthuvel is the project director of Chandrayaan-3 and its goal to make a soft landing on the moon. In 2019, he also worked on the Chandrayaan 2 mission.
When was Chandrayaan 3 launched?
The mission took off from the Satish Dhawan Space Center (SDSC) in Sriharikota on July 14, 2023, at 2:35 pm.
What is Chandrayaan 3?
Chandrayaan 3 is a lunar exploration mission by the Indian Space Research Organisation (ISRO). It is the third mission in the Chandrayaan series, and its primary objective is to soft-land a rover on the lunar surface.
What will Chandrayaan 3 do?
Chandrayaan 3 will soft-land a rover on the lunar surface. The rover will be equipped with a variety of instruments to study the lunar surface, including a camera, a spectrometer, and a magnetometer.
Share this:
Reader interactions, leave a reply cancel reply.
Your email address will not be published. Required fields are marked *
Save my name, email, and website in this browser for the next time I comment.
- Privacy Policy
- Terms & Conditions
Our Thoughts এয়া হল এক শিক্ষামূলক আন্তৰ্জাল স্থান । যত আমি কিছু প্ৰাথমিক জ্ঞান দিবলৈ সাধ্যনুসৰি চেষ্টা কৰিছোঁ।এই website ৰ জৰিয়তে সমাজৰ দুখীয়া শ্ৰেণীৰ শিক্ষাৰ্থী সকলোলৈ কিঞ্চিৎ মান সহায় আগবঢ়োৱাই হৈছে আমাৰ website ৰ মূল উদ্দ্যেশ্য।
Our focus is on providing educational assistance to students,so that the students poor section will be benefited through this website.
Turn Your Curiosity Into Discovery
Latest facts.
15 Facts About World Health Day April 7th
8 Facts About International Day Of Light May 16th
40 facts about elektrostal.
Written by Lanette Mayes
Modified & Updated: 02 Mar 2024
Reviewed by Jessica Corbett
Elektrostal is a vibrant city located in the Moscow Oblast region of Russia. With a rich history, stunning architecture, and a thriving community, Elektrostal is a city that has much to offer. Whether you are a history buff, nature enthusiast, or simply curious about different cultures, Elektrostal is sure to captivate you.
This article will provide you with 40 fascinating facts about Elektrostal, giving you a better understanding of why this city is worth exploring. From its origins as an industrial hub to its modern-day charm, we will delve into the various aspects that make Elektrostal a unique and must-visit destination.
So, join us as we uncover the hidden treasures of Elektrostal and discover what makes this city a true gem in the heart of Russia.
Key Takeaways:
- Elektrostal, known as the “Motor City of Russia,” is a vibrant and growing city with a rich industrial history, offering diverse cultural experiences and a strong commitment to environmental sustainability.
- With its convenient location near Moscow, Elektrostal provides a picturesque landscape, vibrant nightlife, and a range of recreational activities, making it an ideal destination for residents and visitors alike.
Known as the “Motor City of Russia.”
Elektrostal, a city located in the Moscow Oblast region of Russia, earned the nickname “Motor City” due to its significant involvement in the automotive industry.
Home to the Elektrostal Metallurgical Plant.
Elektrostal is renowned for its metallurgical plant, which has been producing high-quality steel and alloys since its establishment in 1916.
Boasts a rich industrial heritage.
Elektrostal has a long history of industrial development, contributing to the growth and progress of the region.
Founded in 1916.
The city of Elektrostal was founded in 1916 as a result of the construction of the Elektrostal Metallurgical Plant.
Located approximately 50 kilometers east of Moscow.
Elektrostal is situated in close proximity to the Russian capital, making it easily accessible for both residents and visitors.
Known for its vibrant cultural scene.
Elektrostal is home to several cultural institutions, including museums, theaters, and art galleries that showcase the city’s rich artistic heritage.
A popular destination for nature lovers.
Surrounded by picturesque landscapes and forests, Elektrostal offers ample opportunities for outdoor activities such as hiking, camping, and birdwatching.
Hosts the annual Elektrostal City Day celebrations.
Every year, Elektrostal organizes festive events and activities to celebrate its founding, bringing together residents and visitors in a spirit of unity and joy.
Has a population of approximately 160,000 people.
Elektrostal is home to a diverse and vibrant community of around 160,000 residents, contributing to its dynamic atmosphere.
Boasts excellent education facilities.
The city is known for its well-established educational institutions, providing quality education to students of all ages.
A center for scientific research and innovation.
Elektrostal serves as an important hub for scientific research, particularly in the fields of metallurgy, materials science, and engineering.
Surrounded by picturesque lakes.
The city is blessed with numerous beautiful lakes, offering scenic views and recreational opportunities for locals and visitors alike.
Well-connected transportation system.
Elektrostal benefits from an efficient transportation network, including highways, railways, and public transportation options, ensuring convenient travel within and beyond the city.
Famous for its traditional Russian cuisine.
Food enthusiasts can indulge in authentic Russian dishes at numerous restaurants and cafes scattered throughout Elektrostal.
Home to notable architectural landmarks.
Elektrostal boasts impressive architecture, including the Church of the Transfiguration of the Lord and the Elektrostal Palace of Culture.
Offers a wide range of recreational facilities.
Residents and visitors can enjoy various recreational activities, such as sports complexes, swimming pools, and fitness centers, enhancing the overall quality of life.
Provides a high standard of healthcare.
Elektrostal is equipped with modern medical facilities, ensuring residents have access to quality healthcare services.
Home to the Elektrostal History Museum.
The Elektrostal History Museum showcases the city’s fascinating past through exhibitions and displays.
A hub for sports enthusiasts.
Elektrostal is passionate about sports, with numerous stadiums, arenas, and sports clubs offering opportunities for athletes and spectators.
Celebrates diverse cultural festivals.
Throughout the year, Elektrostal hosts a variety of cultural festivals, celebrating different ethnicities, traditions, and art forms.
Electric power played a significant role in its early development.
Elektrostal owes its name and initial growth to the establishment of electric power stations and the utilization of electricity in the industrial sector.
Boasts a thriving economy.
The city’s strong industrial base, coupled with its strategic location near Moscow, has contributed to Elektrostal’s prosperous economic status.
Houses the Elektrostal Drama Theater.
The Elektrostal Drama Theater is a cultural centerpiece, attracting theater enthusiasts from far and wide.
Popular destination for winter sports.
Elektrostal’s proximity to ski resorts and winter sport facilities makes it a favorite destination for skiing, snowboarding, and other winter activities.
Promotes environmental sustainability.
Elektrostal prioritizes environmental protection and sustainability, implementing initiatives to reduce pollution and preserve natural resources.
Home to renowned educational institutions.
Elektrostal is known for its prestigious schools and universities, offering a wide range of academic programs to students.
Committed to cultural preservation.
The city values its cultural heritage and takes active steps to preserve and promote traditional customs, crafts, and arts.
Hosts an annual International Film Festival.
The Elektrostal International Film Festival attracts filmmakers and cinema enthusiasts from around the world, showcasing a diverse range of films.
Encourages entrepreneurship and innovation.
Elektrostal supports aspiring entrepreneurs and fosters a culture of innovation, providing opportunities for startups and business development.
Offers a range of housing options.
Elektrostal provides diverse housing options, including apartments, houses, and residential complexes, catering to different lifestyles and budgets.
Home to notable sports teams.
Elektrostal is proud of its sports legacy, with several successful sports teams competing at regional and national levels.
Boasts a vibrant nightlife scene.
Residents and visitors can enjoy a lively nightlife in Elektrostal, with numerous bars, clubs, and entertainment venues.
Promotes cultural exchange and international relations.
Elektrostal actively engages in international partnerships, cultural exchanges, and diplomatic collaborations to foster global connections.
Surrounded by beautiful nature reserves.
Nearby nature reserves, such as the Barybino Forest and Luchinskoye Lake, offer opportunities for nature enthusiasts to explore and appreciate the region’s biodiversity.
Commemorates historical events.
The city pays tribute to significant historical events through memorials, monuments, and exhibitions, ensuring the preservation of collective memory.
Promotes sports and youth development.
Elektrostal invests in sports infrastructure and programs to encourage youth participation, health, and physical fitness.
Hosts annual cultural and artistic festivals.
Throughout the year, Elektrostal celebrates its cultural diversity through festivals dedicated to music, dance, art, and theater.
Provides a picturesque landscape for photography enthusiasts.
The city’s scenic beauty, architectural landmarks, and natural surroundings make it a paradise for photographers.
Connects to Moscow via a direct train line.
The convenient train connection between Elektrostal and Moscow makes commuting between the two cities effortless.
A city with a bright future.
Elektrostal continues to grow and develop, aiming to become a model city in terms of infrastructure, sustainability, and quality of life for its residents.
In conclusion, Elektrostal is a fascinating city with a rich history and a vibrant present. From its origins as a center of steel production to its modern-day status as a hub for education and industry, Elektrostal has plenty to offer both residents and visitors. With its beautiful parks, cultural attractions, and proximity to Moscow, there is no shortage of things to see and do in this dynamic city. Whether you’re interested in exploring its historical landmarks, enjoying outdoor activities, or immersing yourself in the local culture, Elektrostal has something for everyone. So, next time you find yourself in the Moscow region, don’t miss the opportunity to discover the hidden gems of Elektrostal.
Q: What is the population of Elektrostal?
A: As of the latest data, the population of Elektrostal is approximately XXXX.
Q: How far is Elektrostal from Moscow?
A: Elektrostal is located approximately XX kilometers away from Moscow.
Q: Are there any famous landmarks in Elektrostal?
A: Yes, Elektrostal is home to several notable landmarks, including XXXX and XXXX.
Q: What industries are prominent in Elektrostal?
A: Elektrostal is known for its steel production industry and is also a center for engineering and manufacturing.
Q: Are there any universities or educational institutions in Elektrostal?
A: Yes, Elektrostal is home to XXXX University and several other educational institutions.
Q: What are some popular outdoor activities in Elektrostal?
A: Elektrostal offers several outdoor activities, such as hiking, cycling, and picnicking in its beautiful parks.
Q: Is Elektrostal well-connected in terms of transportation?
A: Yes, Elektrostal has good transportation links, including trains and buses, making it easily accessible from nearby cities.
Q: Are there any annual events or festivals in Elektrostal?
A: Yes, Elektrostal hosts various events and festivals throughout the year, including XXXX and XXXX.
Was this page helpful?
Our commitment to delivering trustworthy and engaging content is at the heart of what we do. Each fact on our site is contributed by real users like you, bringing a wealth of diverse insights and information. To ensure the highest standards of accuracy and reliability, our dedicated editors meticulously review each submission. This process guarantees that the facts we share are not only fascinating but also credible. Trust in our commitment to quality and authenticity as you explore and learn with us.
Share this Fact:
- Phone: +90 (212) 875 19 08
- E-Mail: [email protected]
- Company Profile
- Company Policy
- Mission and Vision
- Certificates
- Aluminium Windows
- Aluminium Doors
- Aluminium Sliding Elements
- Aluminium Curtain Walls
- Aluminium Skylight Elements
- Aluminium Frames for Safety and Security
- Aluminium Conservatories
- Metal Panel Sheet Claddings
- Aluminium Entrance Frames
- Glass Structures
- Complementary Items
- Lightweight Steel Structures
- Human Resources OPEN
We are Hiring!
Current job openings, bookkeeper and accounts administrator.
- Organizing the internal accounts, company files and reporting to accountants, company directors,
- Liaising with the suppliers, certificates bodies, external consultants, clients and main office staff ( Fluent in English )
- Assisting Project Managers and Directors with all the paperwork involved during the flow of business,
Preferred Candidate
- Years of Experience: 3-25 years of experience
- Graduated School: Business, Economics, Accounting to similar disciplines
- Level of Education: High School ( Graduate ), Bachelor's ( Graduate )
- Languages: English ( Reading: Advanced, Writing: Advanced, Speaking: Advanced
- Microsoft Office: Excel, Powerpoint, Word ( Advanced )
Position Information
- Company Industry: Aluminium, Building, Architecture
- Job Type: Permanent / Full-time
- Position Level: Staff
- Job Location: United Kingdom, London
Preposition | Class 12 English Grammar | Class 12 Preposition Question Bank | Preposition English Grammar Question Bank | Preposition Question Answer Assam | AHSEC Class 12 Preposition Question Bank
Preposition
The Preposition Answer is Given Below
1. The train arrived ____ the platform a minute ago. Ans: The train arrived at the platform a minute ago.
2. We informed the police ____ the thief in the house. Ans: We informed the police about the thief in the house.
3. The industrialist who had bought this mansion left the property ____ charge of a watchmen. Ans: The industrialist who had bought this mansion left the property in charge of a watchmen.
4. The children were looking forward ____ their visit to Kaziranga. Ans: The children were looking forward to their visit to Kaziranga.
5. We refer to this dictionary ____ the pronunciation of the words. Ans: We refer to this dictionary for the pronunciation of the words.
6. The Government called for a report ____ the car accident. Ans: The Government called for a report on the car accident.
7. The president of the Managing committee presided ____ the meeting. Ans: The president of the Managing committee presided over the meeting.
8. I have to finish this report ____ tonight. Ans: I have to finish this report by tonight.
9. Where are you going ____ your vacation? Ans: Where are you going in your vacation?
10. Please sit ____ a few minutes. Ans: Please sit for a few minutes.
11. He will arrive ____ a few minutes. Ans: He will arrive within a few minutes.
12. I spoke to Mr. Das ____ the office. Ans: I spoke to Mr. Das at the office.
13. I have heard a lot of about you ____ your class teacher. Ans: I have heard a lot of about you from your class teacher.
14. His father is a principal ____ a school in Jorhat. Ans: His father is a principal of a school in Jorhat.
15. We arrived in Mumbai ____ the 10th of this month. Ans: We arrived in Mumbai on the 10th of this month.on
16. Our school is ____ zoo road. Ans: Our school is in zoo road.
17. The playground is located ____ the back of the school. Ans: The playground is located at the back of the school.
18. The fan is ____ my head. Ans: The fan is over my head.
19. The girl standing ____ the two boys is their sister. Ans: The girl standing between the two boys is their sister.
20. Pease call me ____ 9.00 and 10.00 a.m. Ans: Pease call me between 9.00 and 10.00 a.m.
21. My brother is ____ 26th July. Ans: My brother is on 26th July.
22. I have been waiting here ____ morning. Ans: I have been waiting here since morning.
23. It is notified here that the school reopens ____ the Puja holiday on 25th October. Ans: It is notified here that the school reopens after the Puja holiday on 25th October.
24. You must to look at your right and left before going ____ the road. Ans: You must to look at your right and left before going across the road.
25. Dogglas jumped ____ the swimming pool. Ans: Dogglas jumped into the swimming pool.
26. The baby fall ____ the bed. Ans: The baby fall down the bed.
27. You can reach the railway station ____ Chandmari either by bus or auto. Ans: You can reach the railway station at Chandmari either by bus or auto.
28. We have been staying ____ a hotel near the railway station. Ans: We have been staying in a hotel near the railway station.
29. The office is closed ____ second and fourth Saturdays. Ans: The office is closed on second and fourth Saturdays.
30. Did you enjoy yourself ____ the party last night? Ans: Did you enjoy yourself in the party last night?
31. The old woman has no one to look ____ her. Ans: The old woman has no one to look after her.
32. It is not desirable to hanker ____ wealth. Ans: It is not desirable to hanker after wealth.
33. Shoes are made ____ leather. Ans: Shoes are made of leather.
34. She made some coffee ____ us. Ans: She made some coffee for us.
35. I made ____ home as soon as the rain stopped. Ans: I made to home as soon as the rain stopped.
36. The road is closed because the bridge ahead is ____ repair. Ans: The road is closed because the bridge ahead is on repair.
37. My house is ____ a shop and a big flat. Ans: My house is between a shop and a big flat.
38. The match starts ____ two o’clock. Ans: The match starts at two o’clock.
39. The Puja holidays will commence ____ 21st October. Ans: The Puja holidays will commence on 21st October.
40. You are late for school ____ fifteen minutes. Ans: You are late for school by fifteen minutes.
41. I shall be back ____ a week. Ans: I shall be back within a week.
42. He repented ____ all the misery he had caused me. Ans: He repented of all the misery he had caused me.
43. The train arrived ____ the station a minute ago. Ans: The train arrived at the station a minute ago.
44. My birthday is ____ 24 August. Ans: My birthday is on 24 August.
45. The office is closed ____ the second and fourth Saturdays. Ans: The office is closed on the second and fourth Saturdays.
46. Our school is ____ Chandmari. Ans: Our school is at Chandmari.
47. We have been staying ____ a hotel near the bus stop. Ans: We have been staying in a hotel near the bus stop.
48. The girl standing ____ the two boys is their sister. Ans: The girl standing between the two boys is their sister.
49. I have heard a lot about you ____ your class teacher. Ans: I have heard a lot about you from your class teacher.
50. His father is a principal ____ a school in Jorhat. Ans: His father is a principal of a school in Jorhat.
51. Please sit down ____ a few minutes. Ans: Please sit down for a few minutes.
52. Tom is addicted ____ gambling. Ans: Tom is addicted to gambling.
53. Don’t be afraid ____ telling the truth. Ans: Don’t be afraid of telling the truth.
54. Sheila is proud ____ her beauty. Ans: Sheila is proud of her beauty.
55. The train arrived ____ the platform a minute ago. Ans: The train arrived at the platform a minute ago.
56. The children were looking forward ____ their visit to Kaziranga. Ans: The children were looking forward to their visit to Kaziranga.
57. I have to finish this ____ tonight. Ans: I have to finish this report by tonight.
58. The girl standing ____ the two boys is their sister. Ans: The girl standing between the two boys is their sister.
59. Douglas jumped ____ the swimming pool. Ans: Douglas jumped into the swimming pool.
60. The office is closed ____ second and fourth Saturdays. Ans: The office is closed on second and fourth Saturdays.
61. I met him ____ the road. Ans: I met him on the road.
62. I congratulate you ____ your success. Ans: I congratulate you on your success.
63. John was annoyed ____ his mother. Ans: John was annoyed with his mother.
64. The work should be finished ____ next Friday. Ans: The work should be finished by next Friday.
65. We are not interested ____ your story. Ans: We are not interested in your story.
66. He was frightened ____ the noise. Ans: He was frightened by the noise.
67. He is fond ____ playing cards. Ans: He is fond of playing cards.
68. She was annoyed ____ missing the bus. Ans: She was annoyed at missing the bus.
69. Who is responsible ____ breaking this mirror? Ans: Who is responsible fo r breaking this mirror?
70. We tried to dissuade her ____ marrying an old man. Ans: We tried to dissuade her on marrying an old man.
71. They are thinking ____ moving to another house. Ans: They are thinking of moving to another house.
72. What is the time ____ your watch now? Ans: What is the time by your watch now?
73. The students of this college have free access ____ the Principal. Ans: The students of this college have free access to the Principal.
74. You should take proper care ____ your books. Ans: You should take proper care of your books.
75. A sage has no desire ____ material wealth. Ans: A sage has no desire for material wealth.
76. India is rich ____ minerals. Ans: India is rich in minerals.
77. He is very particular ____ his health. Ans: He is very particular about his health.
78. I did that without any malice ____ you. Ans: I did that without any malice with you.
79. The ship is sailing ____ the shore. Ans: The ship is sailing across the shore.
80. Cut the rope ____ a knife. Ans: Cut the rope with a knife.
81. I am taller than you ____ two inches. Ans: I am taller than you by two inches.
82. There was bridge ____ the river. Ans: There was a bridge over the river.
83. We depend ____ you. Ans: We depend upon you.
84. He begged ____ help from me. Ans: He begged for help from me.
85. I do not believe ____ his honesty. Ans: I do not believe in his honesty.
86. A bird ____ hand is worth two in the bush. Ans: A bird in hand is worth two in the bush.
87. Seeing the lion, the leopard ran ____ the tree. Ans: Seeing the lion, the leopard ran up the tree.
88. The rangers drove the rhino ____ the enclosure. Ans: The rangers drove the rhino into the enclosure.
89. I have left your watch ____ the drawer. Ans: I have left your watch in the drawer.
90. Who stole the cookie ____ the cookie jar? Ans: Who stole the cookie from the cookie jar?
91. He dived ____ the swimming pool. Ans: He dived into the swimming pool.
92. I had just a few coins left ____ my pocket. Ans: I had just a few coins left in my pocket.
93. The grocer’s shop is just two blocks ____ the road. Ans: The grocer’s shop is just two blocks down the road.
94. His flight is ____ 10.30 am. Ans: His flight is at 10.30 am.
95. The cow jumped ____ the moon. Ans: The cow jumped under the moon.
96. The cat licked the ice cream ____ the plate in minutes. Ans: The cat licked the ice cream from the plate in minutes.
97. The boy stood ____ the burning deck. Ans: The boy stood beside the burning deck.
98. The moon is walking slowly ____ the night sky. Ans: The moon is walking slowly in the night sky.
99. He seems to have a finger ____ every pie. Ans: He seems to have a finger on every pie.
100. I have kept your phone ____ the drawer. Ans: I have kept your phone in the drawer.
101. You must never jump ____ a running bus. Ans: You must never jump off a running bus.
102. He is senior ____ me in respect of age. Ans: He is senior to me in respect of age.
103. The cat ran ____ the mouse. Ans: The cat ran after the mouse.
104. The proposal is ____ consideration. Ans: The proposal is under consideration.
105. I am disappointed ____ you. Ans: I am disappointed in you.
106. Please don’t interrupt me ____ I am speaking. Ans: Please don’t interrupt me while I am speaking.
107. Rini has recovered ____ her illness. Ans: Rini has recovered from her illness.
108. We saw a wounded tiger while passing ____ the forest. Ans: We saw a wounded tiger while passing through the forest.
109. In many countries people drive ____ the left. Ans: In many countries people drive on the left.
About The Author
Bellal Hossain Mondal
Related posts.
Transformation of Sentences | Class 12 English Grammar – AHSEC
Change of Voice | Class 12 English Grammar – AHSEC
Narration | Class 12 English Grammar – AHSEC
Tenses | Class 12 English Grammar – AHSEC
Leave a comment cancel reply.
You must be logged in to post a comment.
Your Article Library
Essay on assamese language (1811 words).
ADVERTISEMENTS:
Essay on Assamese Language!
Literary forms developed in the Assamese language by the 13th century though the language can be traced back to the ninth-tenth century AD—to the Charyapadas, where the earliest elements of the language can be seen. The Charyapadas are Buddhist songs composed in the 8th-12th centuries.
Hema Saraswati could be called the first poet in Assamese with his Prahladacharita. Under King Indranarayana (ruled 1350-1365) of Kamatapur, the two poets Haribara Vipra and Kaviratna Saraswati composed Asvamedha Parva and Jayadratha Vadha respectively.
Assam is known as the state of Ekasarana Dharma. Srimanta Shankardeva and Madhabdev wrote Kirtan Ghosa, Dasham, Ankia Nat, Gunamala, Namghosa, which are among the most popular books in Assam.
The Borgeet written by both Shankardeva and Madhabdev is known as the soul song of Assam. The great saint-poet Sankaradeva composed lyrics as well as a number of one-act plays in leavened Assamese prose interspersed with songs. They are known as Ankiya Nats. Rudra Kandali translated Drona Parva of the Mahabharata into Assamese.
The most well-known poet of the Pre-Vaishnavite sub-period was Madhav Kandali, who rendered Valmiki’s Ramayana into Assamese verse (Kotha Ramayana) in the 14th century. Assamese prose was given a definite shape by Bhagavata who translated the Bhagavata and the Gita into Assamese.
Modern Assamese prose emerged from buranjis. From the 17th to the 19th century, prose chronicles (buranji) were written in Ahom courts. These chronicles broke away from the style of the religious writers. The language is essentially modern except for some slight alterations in grammar and spelling.
The modern Assamese period began with the publication of the Bible in Assamese prose by the American Baptist missionaries in 1819. The missionaries established the first printing press in Sibsagar (1836) and started using the local Asamiya dialect for writing purposes. In 1846, they started a monthly periodical called Arunodoi and, in 1848, Nathan Brown published the first book on Assamese grammar.
It gave a strong impetus towards reintroducing Assamese as the official language in Assam. The missionaries published the first Assamese-English Dictionary compiled by M. Bronson in 1867. The British imposed Bengali in 1836 in Assam. Due to a sustained campaign, Assamese was reinstated in 1873 as the state language.
It was in the nineteenth century that new developments, indeed, a renaissance, took place in Assamese literature. The pioneers in the movement were Chandrakumar Agarwalla, Lakshminath Bezbarua and Hemachandra Goswami. They founded the monthly Jonaki that introduced the short story form.
The names of Padmanath Gohain Barua and Rajnikanth Bordoloi, author of the first Assamese novel Mirijiyori, are associated with the development of the modern novel in Assamese.
Lakshminath Bezbarua made a significant contribution to the development of the short story in Assamese. Jyoti Prasad Agarwalla, Birinchi Kumar Barua, Hem Barua, Atul Chandra Hazarika, Nalini Bala Devi, Navakanta Barua, Mamoni Raisom Goswami, Bhabendra Nath Saikia, Saurav Kumar Saliha are modern Assamese literary writers of note.
Hemchandra Barua’s (1835-96) most important work was his Hemkosh, an Anglo-Assamese dictionary published posthumously in 1900. Barua’s Articles in Arunodoi, his dictionaries, and his grammatical texts sought to replace the simplified Assamese used by missionaries with a version closer to Sanskrit patterns of speech and to strengthen the use of Assamese by native speakers.
Among these were Asamiya Vyakaran (1873), Asamiya Lorar Vyakaran (1892), and Pathsalia Abhidan (1892). His literature, too, reveals a concern for social reform. Gunabhiram Barua’s Ram-Navami (1858) is seen as the first modern Assamese play.
He was also the first Assamese biographer (Anandaram Dhekiyal Phookanar Jivan Sarit in 1880). Barua contributed to the development of the literary essay.
The Jonaki era is also known as the age of Romanticism in Assamese literature. Assamese writers of this period looked to the Romantics rather than their contemporary Victorians. The central theme changed from devotion to God to devotion to the world, its beauties, man as a reflection of the supernatural, and man’s pursuit of joy and beauty.
The Asom Sahitya Sabha was formed in 1917. The Sahitya Sabha facilitated the exchange of ideas, popularised Assamese literature, art, and culture, and provided a forum for literary debate and discussion through its conventions, journals, and publications.
Jonaki, first published on February 9, 1889, by Chandrakumar Agarwalla, was the journal of the Asamiya Bhashar Unnati Sadhini Sabha; later Jonaki editors were Lakshminath Bezbarua and Hemchandra Goswami.
The three writers dominated the literature of this period. Notable among the early twentieth century poets who first published in Jonaki were Raghunath Choudhari; Bholanath Das; and Anandachandra Agarwala whose Jilikoni was published in 1920.
Other poets of note were Ambikagiri Raichoudhuri (Tumi)-, Jatindranath Duara; Parvati Prasad Baruva; and Jyotiprasad Agarwala who defined an important aspect of Assamese literature—its function in popular culture.
Among prose writers of the nineteenth century are Benudhar Rajkhowa; Surya Kumar Bhuyan who established the art of the biography with his Anandaram Barua; Rajanikanta Bordoloi who produced an impressive four-volume saga of the final days of the Ahom dynasty and the romantic novel Miri Jiyori (1895), one of the most enduring romances in Assamese literature.
The modern dramatic works had more literary, than theatrical, value. The first dramatic work of this period was Lakshminath Bezbarua’s Litikai. His other dramas were historical ones: Chakradhwaj Singha and Joymati Kunwari. Benudhar Rajkhowa’s plays are satirical and often farcical. His plays are Kali Yuga, Tini Ghaini, Asikshit Ghaini, and Sorar Sristi. Bishnu Rabha represented indigenous Assam in his prose, poetry, and drama.
Among women writers of Assam, mention must be made of Padmavati Devi Phookanani who’s Sudharmar Upakhyan in 1884 ‘can be considered the second novel by an Assamese writer. Swarnalata Baruah, Dharmeswari Devi Baruani, Jamuneswari Khatoniyar, and Nalinibala Devi made their mark in the twentieth century. Nalinibala Devi’s works cover the range of any major writer.
In the first half of the twentieth century, the decade of the 1940s is considered the Jayanti era, taking its name from the quarterly Jayanti, first published on January 2, 1938. Jayanti saw the establishment of a new form of literature. If Jonaki took literature from the devotional to the Romantic, Jayanti moved it to the realistic.
Jayanti was not the only journal to follow Jonaki and Baheen; among other important journals were Abahon, Surabhi, and Ramdhenu. Even in the 1940s, Assamese literature was dependent on journals, for there had never been a strong print culture or publishing industry in Assam that could issue independent works from manuscript.
The poetry published in Jayanti had writers challenging the established norms of a society based on caste and class distinctions. Their poetry reflects a disillusionment and cynicism arising from a realisation that a free India did not imply freedom and equality. Amulya Barua (1922-46) was the foremost poet of this generation. Then there were Keshav Mahanta (Suror Koiphiyot), Amulya Barua and Hem Barua (Guwahati-1944), which described the wartime difficulties and political and ideological struggles.
Said Abdul Malik’s collection of short stories, Parashmoni, was published in 1946. Birendra Kumar Bhattacharya’s short stories focused on social, rather than interpersonal, subjects. The Assamese novel at this time was still the traditional, plot- driven novel, but its subjects and plots were no longer those of the traditional romances.
Birinchi Kumar Barua or Bina Barua’s works Jivanor Batot and Seuji Pator Kahini depict the gradual disappearance of a rural, natural lifestyle. Other notable novelists of this period were Kaliram Medhi, Bhabananda Datta and Prafulla Dutta Goswami (Shesh Kot and Kesa Pator Kapani). Dutta Goswami’s novels were the first to reveal modern structure and language in the Assamese novel form.
The drama of this period can be divided into the mythological, the historical, and the social. Modern Assamese drama was established in the 1940s by Jyotiprasad Agarwalla. The Nagaon Natya Samiti’s Piyoli Phookan (1948), Prabin Phookan’s Lachit Borphookan (1946) and Maniram Dewan (1948), dramatised the historical and personal events surrounding well-known personalities of Assam’s history.
Surendranath Saikia wrote mythological plays, like Kama (1947) and Lakshman (1949). It was the social drama that gained popularity and importance, especially as emphasised by Jyotiprasad Agarwala (Lobhita in 1942).
Assamese literature today includes a wide range of poetry, novels, short stories, dramas, and sub-genres such as folklore, science fiction, children’s literature, biographies and translations.
Modern poetry reveals personal reflections and focuses on the immediate and shifting trends of modern life (urban life), settings. Navakanta Barua, Nilamoni Phookan, Nirmalprabha Bordoloi, and Hiren Bhattacharya, Samir Tanti, whose works includes Yudha Bumir Kabita (1985) and Shokakol Upatyaka (1990) and has a poetic vision that reflects on Third World conditions, Bhabe Barua and Hiren Datta are among the noteworthy modern post-independence poets. Bhupen Hazarika’s songs and poetry have covered a wide range of subjects, from the intensely personal to the extremely political.
Another contemporary novelist whose subjects are often political is Homen Borgohain. Notable modern novelists include writers such as Nirupama Borgohain, Nilima Dutta, and Mamoni Raisom Goswami. Lakshminandan Borah focuses on ordinary life especially rural life (Ganga Silonir Pakhi, Nishar Purobi, and Matit Meghor Sanh).
Jogesh Das comments on the restrictive nature of our society, especially concerning women (Jonakir Jui in 1959 and Nirupai, Nirupai in 1963). Debendranath Acharya in his novels Kalpurush (1967), Anya Jog Anya Purush (1971), and Jangam (published 1982), was the first to write in the surrealistic mode. Rong Bong Terang’s novel Rongmilir Hanhi (1981) brought Karbi society to mainstream literature.
Shilabhadra experimented with form and subject in Madhupur (1971), Tarangini (1971), Godhuli (1981) and Anusandhan (1987). Short story writer and playwright Bhabendranath Saikia’s (1932) novel Antarip (1986) is extraordinarily progressive in its feminism.
Other contemporary fiction writers include Chandra Prasad Saikia, Medini Choudhuri, Arunachali writer Lummer Dai, Troilokyanath Goswami, Sneha Devi, Hiren Gohain, and Govindaprasad Sharma.
Modern Assamese drama, too, displays social analysis and structural experimentation. Translations of Western plays, such as those of Shakespeare and Ibsen, are an important aspect of modern Assamese drama.
An important form that has developed in present-day Assamese drama is the one-act play. The formation of the Asom Natya Sanmilan in 1959 and its regular one-act play competitions have helped in the development of this form.
Notable one-act plays are Durgeswar Borthakur’s Nirodesh; Prabin Phookan’s Tritaranga; Bhabendranath Saikia’s Putola-Nas; and Bhupen Hazarika’s Era Bator Sur. The subjects of modern drama range from the historical to the contemporaneous. A significant number of modern plays also revive traditional folk and classical forms.
In 1917, the Oxom Xahityo Xobha was established as a guardian of Assamese society, as a forum for the development of Assamese language and literature. The first president of the Xobha was Padmanath Gohain Baruah.
Writers of the post- independent period include Syed Abdul Malik, Jogesh Das and Birendra Kumar Bhattacharya (who received the Jnanpith Award of 1979 for his novel Mrutunjaya). Among the contemporary writers are Arupa Kalita Patangia, Monikuntala Bhattacharya, Mousumi Kondoli, Monalisa Saikia and Amritjyoti Mahanta.
Related Articles:
- Essay on Odia Language (1161 Words)
- Essay on Sindhi Language (582 Words)
Assamese Language
No comments yet.
Leave a reply click here to cancel reply..
You must be logged in to post a comment.
- Paraphrasing
- Research Paper
- Research Proposal
- Scholarship Essay
- Speech Presentation
- Statistics Project
- Thesis Proposal
Finished Papers
Our writers always follow the customers' requirements very carefully
Free essays categories
Gustavo Almeida Correia
Finished Papers
Some FAQs related to our essay writer service
IMAGES
VIDEO
COMMENTS
আমাৰ বিদ্যালয় | Our school essay in assamese | Assamese Common Essay | অসমীয়া ৰচনাQueries Solved: assamese essay writingআমাৰ ...
Our School Essay in Assamese | আমাৰ বিদ্যালয় ৰচনা | Essay on my School in Assamese🟪Your Queries:-my school essay in assamese,essay on my school in assamese...
SEBA Class 10 ৰচনা, Class 9 Assamese Essay can be of great value to excel in the examination. Class 10 Assamese Application, Class 9 ৰচনা answer to each chapter is provided in the list so that you can easily browse throughout different chapters Class 10 Essay In Assamese and select needs one.
আমাৰ বিদ্যালয়/স্কুল ৰ বিষয়ে ১০ শাৰী ৰচনা l Essay On My School In Assamese l ১০ ...
আমাৰ বিদ্যালয় বিষয়ে ৰচনা | Our School Essay In Assamese. ইয়াত আমাৰ বিদ্যালয়ৰ বিষয়ে এখন অসমীয়া ৰচনা সন্নিবিষ্ট কৰা হৈছে। class 3, class 4, class 5, class 6, class 7 ৰ ছাত্ৰ ...
Question 9: Write an essay on Prize Day At Your School in about 250 words. Answer: Prize Day At Our School. The prize-giving ceremony of our school was held on Tuesday 29 December 2020. Mr. Anil Das the cultural secretary of our school took care that the function was a success. Many attractive items were selected for the function.
It is much more than that. It is an embodiment of Assamese culture. Songs and dances performed, foodstuffs prepared, different traditional activities carried out - all these are aspects of Assamese culture. 9. Your School Library. HSLC Exam 2007, 2010, 2017. Each school must have a library of its own. A library is an essential asset of a school.
অসমীয়া ৰচনা শিক্ষা, Asomiya Rachana Shikhya, Assamese Essays, Essays in Assamese, Essays in Assamese for Students written in veru esay language.
বি. দ্র. উক্ত 'ৰচনা লিখাৰ নিয়ম। Tips for Writing Essay in Assamese ' ৰচনাটি ৰাব্বি মছৰুৰ ৰচিত ' অসমীয়া ৰচনা শিক্ষা ' গ্রন্থৰ অন্তর্গত।
100 Words Essay On Our School. Schooling is a necessary step in making a child aware of the world around him and growing into a responsible human. It is a platform to learn, do better in life and develop your personality. Our school, St. Louis Convent School, was built between lush green fields in the suburbs. It has three large buildings, each ...
Essay on Science in Assamese -বিজ্ঞানৰ অৱদানৰ ৰচনা. আৰম্ভণি. আজিৰ যুগ বিজ্ঞানৰ যুগ। বিজ্ঞান অবিহনে এতিয়া আমি জীৱন ধাৰণৰ কথা কল্পনাই কৰিব নোৱাৰো। জল ...
Chandrayaan 3 Essay in Assamese for School Students in 200 Words : চন্দ্ৰযান ৩ সফলতাৰে চন্দ্ৰত অৱতৰণ কৰা হয়। ইয়াত চাওক ভাৰতৰ শেহতীয়া চন্দ্ৰ অভিযান চন্দ্ৰযানৰ ওপৰত ১০০ ...
40 Facts About Elektrostal. Elektrostal is a vibrant city located in the Moscow Oblast region of Russia. With a rich history, stunning architecture, and a thriving community, Elektrostal is a city that has much to offer. Whether you are a history buff, nature enthusiast, or simply curious about different cultures, Elektrostal is sure to ...
Elektrostal, city, Moscow oblast (province), western Russia.It lies 36 miles (58 km) east of Moscow city. The name, meaning "electric steel," derives from the high-quality-steel industry established there soon after the October Revolution in 1917. During World War II, parts of the heavy-machine-building industry were relocated there from Ukraine, and Elektrostal is now a centre for the ...
Pool «Kristall» - school of the Olympic reserve: diving, synchronized swimming, swimming. Home arena hockey team Kristall Elektrostal - Ledovyi Dvorets Sporta «Kristall» in 1995 year. The city ice hockey team Kristall Elektrostal was established in 1949 and plays in the Junior Hockey League Division B. Notable people Nikolay Vtorov Street
আমাৰ বিদ্যালয় বিষয়ে ৰচনা//Essay On Our School in Assamese//Our School//আমাৰ বিদ্যালয় ৰচনা আমাৰ ...
Assisting Project Managers and Directors with all the paperwork involved during the flow of business, Preferred Candidate. Years of Experience: 3-25 years of experience. Graduated School: Business, Economics, Accounting to similar disciplines. Level of Education: High School ( Graduate ), Bachelor's ( Graduate )
Ans: He will arrive within a few minutes. 12. I spoke to Mr. Das ____ the office. Ans: I spoke to Mr. Das at the office. 13. I have heard a lot of about you ____ your class teacher. Ans: I have heard a lot of about you from your class teacher. 14. His father is a principal ____ a school in Jorhat.
Essay on Assamese Language! Literary forms developed in the Assamese language by the 13th century though the language can be traced back to the ninth-tenth century AD—to the Charyapadas, where the earliest elements of the language can be seen. The Charyapadas are Buddhist songs composed in the 8th-12th centuries. ADVERTISEMENTS:
School Week Essay In Assamese, Need Help Geometry Homework, Network Design Assignment, Cobalt Allergy Prothesis, How To Write An Email To Family, Engineer Example Resume, Top Best Essay Writers Website Ca This phone number format is not recognized. Please check the country and number.
Argumentative Essay, Sociology, 7 pages by Gary Moylan Our School Essay For 10th Class, Uniswa Past Exam Papers, Possible Dissertation Topics In Psychology, Dr. Zak Case Study On Depression, A House Divided Essay, Homework Timetable Primary School, Literature Review On Education Loans
তোমাৰ প্ৰিয় গ্ৰন্থ | Assamese Essay Mur priyo grontho | HSLC 2023 | Assamese Essay In this video I'm talking about a most important মোৰ প্ৰিয় ...
Our School Essay For Class 6, Mahatma Assamese Is A Essay In English Hd, Best Resume Writing Services In Philadelphia Area, Massachusetts Institute Of Technology Creative Writing, College Application Essays Pay Get Quirky, Short Farewell Speech, Homebased Business Plan