friendship essay in gujarati

SaralGujarati.in

• તમામ ગુજરાતી નિબંધ
• શૈશવના સંસ્મરણો નિબંધ
• ઉનાળાનો બપોર નિબંધ
• નદીતટે સંધ્યા | નદીકિનારે સાંજ ગુજરાતી નિબંધ
• અતિવૃષ્ટિ નિબંધ | વર્ષાનું તાંડવ
• શિયાળાની સવાર નિબંધ
• જળ એ જ જીવન નિબંધ
• ઉનાળો - બળબળતા જામ્યા બપોર
• ધરતીનો છેડો ઘર નિબંધ
• વસંતઋતુ | વસંતનો વૈભવ નિબંધ
• શરદ પૂર્ણિમા નિબંધ
• દશેરા નિબંધ
• ગાંધી જયંતી નિબંધ
• ગણેશ ચતુર્થી નિબંધ
• નાતાલ વિશે નિબંધ
• રથયાત્રા નિબંધ
• દિવાળી નિબંધ
• ગુરુ પૂર્ણિમા નિબંધ
• વસંત પંચમી નિબંધ
• નવરાત્રી નિબંધ
• હોળી નિબંધ
• ધૂળેટી નિબંધ
• મહાશિવરાત્રી નિબંધ
• જન્માષ્ટમી નિબંધ
• રક્ષાબંધન નિબંધ
• ઉત્તરાયણ (મકરસંક્રાંતિ) નિબંધ
• આપણા ઉત્સવો અને તહેવારો નિબંધ
• મારો પ્રિય તહેવાર ગુજરાતી નિબંધ
• 26મી જાન્યુઆરી (પ્રજાસત્તાક દિન) નિબંધ
• 15મી ઓગસ્ટ (સ્વતંત્રતા દિવસ) નિબંધ
• મારો પ્રિય તહેવાર
• કોરોના વાયરસ નિબંધ
• પ્રવાસનું જીવન ઘડતરમાં સ્થાન
• ધરતીનો છેડો ઘર
• પ્રદૂષણ - એક સાર્વત્રિક સમસ્યા
• માતૃપ્રેમ | માં તે માં | માં
• 26મી જાન્યુઆરી (પ્રજાસત્તાક દિન)
• 15મી ઓગસ્ટ (સ્વતંત્રતા દિવસ)
• એક સૈનિકની આત્મકથા નિબંધ
• એક નદીની આત્મકથા
• એક ખેડૂતની આત્મકથા
• એક ફાટેલી ચોપડીની આત્મકથા
• એક રૂપિયાની આત્મકથા
• એક ચબુતરાની આત્મકથા
• નિશાળનો બાંકડો બોલે છે...
• એક શિક્ષિત બેકારની આત્મકથા
• એક વડલાની આત્મકથા
• એક ભિખારીની આત્મકથા
• એક ફૂલની આત્મકથા
• એક છત્રીની આત્મકથાા
• એક ઘડિયાળની આત્મકથાા
• એક નિવૃત શિક્ષકની આત્મકથા
• જો હું વડાપ્રધાન હોઉં તો...
• સમાનાર્થી શબ્દો
• વિરુદ્ધાર્થી શબ્દો
• તળપદા શબ્દોો
• શબ્દસમૂહ માટે એક શબ્દો
• રૂઢિપ્રયોગો અને તેના અર્થ
• નિપાત
• કૃદંત
• અલંકાર
• સમાનાર્થી શબ્દો ધોરણ પ્રમાણે
• Privacy Policy

ગુજરાતી નિબંધ | All Gujarati Essay | Gujarati Nibandh List

નીચે આપેલ ગુજરાતીમાં  100 , 200  અને 500 શબ્દોમાં નિબંધ ધોરણ 5 થી  10 ,  11  અને  12  માટે ઉપયોગી થશે.

ગુજરાતી નિબંધ | નિબંધ લેખન એટલે શું | all gujarati nibandh list, નિબંધ લેખન એટલે શું.

• નિબંધના ‘શીર્ષક' વિશે સૌપ્રથમ વિચાર થવો જોઈએ. શીર્ષકના આધારે નિબંધલેખનમાં કહ્યા મુદાઓ સમાવવા તેનો ખ્યાલ આવે છે. 
• નિબંધના બધા મુદ્દાઓનું અનુસંધાન તેનું શીર્ષક બની રહેવું જોઈએ. વિષયની બહાર જઈ મુદાઓની ચર્ચા કરવી-એમાં વિષયનું તાદૃશ્ય જળવાઈ શકતું નથી.
• શીર્ષકના આધારે તેના મુદાઓની નોંધ કર્યા પછી કયા મુદ્દાને કેટલો અને કેવી રીતે વિસ્તારવો છે તેનું મનન કરવું જોઈએ.
• મુદ્દાને અનુરૂપ અને વિષયને સંગત હોય તેવા અવતરણો, કહેવતો, રૂઢિપ્રયોગો, ગુજરાતી કે અન્ય જાણીતી ભાષાની પંક્તિઓ, સુભાષિતો, વગેરેનો ઉપયોગ નિબંધમાં કરવા જોઈએ, નિબંધના મુદાઓમાં અલગ-અલગ સ્થાને તે મુકાય; એકસાથે બધી જ પંક્તિઓ એક જ મુદામાં ન લખાય તેની સાવધાની રાખવી જોઈએ.
• વાક્યો અતિશય લાંબો ન થાય તેનો લખતી વખતે ખાસ ખ્યાલ રાખવો.
• પરિચ્છેદની સપ્રમાણતા જળવાઈ રહે તેવી કાળજી કરવી, અને
• વિરામચિહ્નોનો યોગ્ય ઉપયોગ થાય, અનુસ્વાર, જોડણી વગેરે પણ યોગ્ય રીતે લખાય તેની ખાસ કાળજી રાખવી.
• નિબંધનો પ્રથમ મુદ્દો પ્રસ્તાવના અને છેલ્લે મુદ્દો ઉપસંહાર યોગ્ય રીતે લખાય તે ખાસ જોવું. નિબંધના થોડા નમુનાઓ જોઈ જવાથી આ કુશળતા આવી જશે.
• કાગળમાં યોગ્ય હાંસિયો રખાય, મુદાઓ લખવામાં થોડા મોટા અક્ષર લખાય, ફકરા-પરિચ્છેદની શરૂઆતમાં યોગ્ય જગ્યા છોડાય અને પ્રત્યેક પેટા મુદાને અંતે ગુરુવિરામ મુકાય તે પણ ખાસ જોવું.
• પરીક્ષામાં પુછાતા નિબંધો વિદ્યાર્થીની વય-કક્ષા અને અનુભવ જગતને ધ્યાને રાખીને જ પુછાય છે, એટલે ‘શીર્ષક’ ઉપર થોડું મનન કરવાથી તે વિષય-નિરૂપણ માટેના મુદ્દાઓ અને રજૂઆતના શબ્દો અવશ્ય મળી આવે છે, પણ હા, એ માટે અગાઉ થોડા નિબંધો જોઈ જવા જરૂરી ગણાય.
• નિબંધ પૂરેપૂરો લખાઈ જાય પછી તેને ઓછામાં ઓછા એક વખત અવશ્ય વાંચી જવો જોઈએ, જેથી તેમાં રહેલી નાની પણ જરૂરી ક્ષતિઓ સુધારી શકાય છે
• સારું લખાણ લખવા માટે રોજબરોજની વૈશ્વિક, રાષ્ટ્રીય, પ્રાદેશિક અને આજુબાજુની મહત્ત્વની ઘટનાઓ વિશે જાણકારી પ્રાપ્ત થતી રહેવી જોઈએ. એ માટે વર્તમાનપત્રો, સામયિકો, સમાચારો સાથે નાતો જોડવો-જોડી રાખવો જોઈએ.
• પુરુષાર્થ એટલે શું ? 
• પુરુષાર્થ વિશે બીજાના - અનુભવીઓના કેવા ખ્યાલો છે ? 
• નસીબથી બધું સારું ગોઠવી શકાય કે પુરુષાર્થનો ખપ પડે ? 
• પ્રારબ્ધીઓ અને પુરુષાર્થીઓ બંનેમાંથી કોણ ચડિયાતું ગણાય ? 
• આપણે કેવા બનવું જોઈએ ? 
• પુરુષાર્થ દ્વારા કંઈક પામ્યાં હોય એવાં કોણ કોણ ? 
• પ્રસ્તાવના 
• પુરુષાર્થ અને પ્રારબ્ધની તુલના 
• પુરુષાર્થનું મહત્ત્વ અને જરૂરિયાત
• પુરુષાર્થીઓની સિદ્ધિઓ 
• ઉપસંહાર
• 'સિદ્ધિ તેને જઈ વરે, જે પરસેવે નહાય,'
• "उद्यमेन हि सिध्यन्ति कार्याणि न मनोरथैः "
• 'પુરુષાર્થ ભાગ્યનો ઘડવૈયો છે.'
• 'Self Help is the best Help.'
• તમે પહેલાં નક્કી કરો કે તમે કયા પ્રકારનો નિબંધ વધુ સારી રીતે લખી શકો. તમને ખ્યાલ તો હશે જ કે નિબંધ વિવિધ પ્રકારના હોય છે. પ્રકૃતિવિષયક, માહિતીપ્રધાન, ઘટનાપ્રધાન, ચિંતનપ્રધાન, આત્મકથા - જેવા નિબંધો લખવાના થતા હોય છે.
• તમે જે નિબંધ લખવા માંગો છો તેમાં કઈ વીગતો આવી શકે, તે વિચારો અને નોંધો. તેના મુદ્દા તારવો. આ મુદ્દાની કાચી યાદી બનાવો. ત્યાર બાદ મુદ્દાની ક્રમિકતા નક્કી કરો. કયો મુદો પહેલા લેવાથી તમારો નિબંધ વધુ ચુસ્ત બનશે અને લખાણ વધુ પ્રવાહી લાગશે.
• તમે સમાનાર્થી શબ્દો, વિરુદ્ધાર્થ શબ્દો, રૂઢિપ્રયોગ, કહેવત, દુહાઓ વગેરેનો અભ્યાસ કર્યો છે. તેનો ઉપયોગ કરો અને તમારા લખાણને વધુ સચોટ અને અસરકારક બનાવો.
• પસંદ કરેલા નિબંધ અનુસાર તમારી ભાષા હોવી જોઈએ.
• જો તમે પ્રકૃતિવર્ણનનો વિષય પસંદ કર્યો હોય તો તેમાં પ્રકૃતિનું દૃશ્ય નજર સામે ઊભું થઈ જાય તેવું, સૂક્ષ્મ વીગતો સાથે વર્ણન કરવું જોઈએ. પ્રકૃતિના રમ્ય - રૌદ્ર રૂપની વાત કરતી વખતે તેને માનવસ્વભાવની સંકુલતા સાથે પણ સાંકળી શકાય. પ્રકૃતિ મન - હૃદયને સ્પર્શતી હોય છે. તેથી તેમાં પ્રયોજાયેલાં ભાવવાચક, ઉદ્ગારવાચક વાક્યો પણ નિબંધને વધુ હૃદયસ્પર્શી બનાવી શકે.
• જો તમે માહિતીપ્રધાન નિબંધ લખવા માગતા હોવ તો તમારી પાસે મુદાઓને અનુરૂપ માહિતી હોવી જોઈએ. જરૂરી પરિભાષા, તેના લાભ-ગેરલાભ અંગે અથવા પક્ષ-વિપક્ષ અંગેની માહિતી, તેનાં કારણો, ઉપાયો વગેરે જેવી વીગતો સમાવી લેવી જોઈએ.
• ઘટનાપ્રધાન નિબંધ લખવા માગતા હોવ તો એ ઘટનાનું તમારે મન શું મહત્ત્વ છે, વ્યક્તિગત અથવા સામાજિક સંદર્ભોમાં એ ઘટના વિશેષ છે ? તમારા મનમાં રોપાયેલી ઘટના વાચનારના મનમાં રોપાય તેવું વર્ણન ઘટનાપ્રધાન નિબંધને આસ્વાદ્ય બનાવી શકે.
• જો તમારે આત્મનાત્મક નિબંધ લખવો હોય તો તમે વિચારી જુઓ કે તમને કેવી વાત સાંભળવામાં રસ પડી શકે? કોઈ પોતાની આત્મકથા કહે તો કોણ સાંભળ. ક્યારે સાંભળે? તેથી આ પ્રકારના નિબંધમાં બોલચાલની લઢણ નિબંધને આકર્ષક બનાવી શકે. વળી, જે પોતાના જીવનના અંતિમ તબક્કામાં હોય, તે પોતાના જીવનના સારરૂપ કોઈ સંદેશ આપે, તેથી કોઈ પણ આત્મકથા જે જીવનસંદેશ આપતી હોય તો તેનું મહત્ત્વ હોય.

નિબંધનું માળખુંઃ

• આરંભ 
• વિષયવસ્તુ 
• સમાપન

ગુજરાતી નિબંધ લેખન સ્વાધ્યાય:

• સ્વચ્છતા ત્યાં પ્રભુતા
• મારા પ્રિય લેખક
• મેં જોયેલી એક દુર્ઘટના
• મારો પાદગાર પ્રવાસ
• જો હું મુખ્યમંત્રી હોઉં તો
• શહેરીજીવનની સમસ્યાઓ
• પુસ્તકો : આપણાં મિત્રો
• એક સુકાયેલા ઝાડની આત્મકથા
• જાગ્યા ત્યારથી સવાર
• તહેવારોનું મહત્ત્વ
• રોશવની રમતનાં મારાં સંસ્મરણો
• મિત્રતાની મીઠાશ
• સિદ્ધિ તેને વરે જે પરસેવે નહાય
• જનની અને જન્મભૂમિ સ્વર્ગથી મહાન છે.
• સાગર તટે સંધ્યા
• મારો પ્રિય સર્જક
• જો હું કવિ હોઉં તો...
• જીવનમાં પ્રામાણિકતાનું મહત્ત્વ
• મારું પ્રિય પુસ્તક
• ગામડું બોલે છે.
• નેત્રદાનઃ મહાદાન
• વૃદ્ધાશ્રમની મુલાકાતે
• વસંત – વનમાં અને જનમાં
• આધુનિક સાધનો - શાપ કે આશીર્વાદ
• જીવનમાં રમતગમતનું મહત્ત્વ
• વર્ષાઋતુ
• પરિશ્રમ એ જ પારસમણી
• ખબર છે એટલી કે માતની હાકલ પડી છે.
• પાણી બચાવો - પ્રાણી બચાવો
• પ્રકૃતિનું રક્ષણ એ જ જીવનનું રક્ષણ
• દીકરી, ઘરની દીવડી
• વિદ્યા વિનયથી શોભે છે.
• પ્રાર્થના – જીવનનું બળ
• માતૃભાષાનું મહત્વ
• વૃક્ષ ઉગાડો, પર્યાવરણ બચાવો.
• રક્તદાન મહાદાન
• મારી પ્રેરણામૂર્તિ
• માનવી – પશુની નજરે
• સૃષ્ટિનો છે એક જ પોકાર, દીકરી બચાવી કરો ઉદ્ધાર
• મારી માટી  મારો દેશ - મેરી માટી મેરા દેશ
• ચંદ્રયાન મિશન 3 નિબંધ
• રામ મંદિર અયોધ્યા નિબંધ

પ્રાકૃતિક નિબંધ

• ઉતરાયણ વિશે નિબંધ
• વસંતઋતુ વિશે નિબંધ અથવા વસંત નો વૈભવ નિબંધ
• ઉનાળાની બપોર અથવા ગ્રીષ્મનો મધ્યાહન નિબંધ
• પ્રકૃતિના રમ્ય અને રૌદ્ર સ્વરૂપ નિબંધ
• કુદરતના હાસ્ય અને તાંડવ નિબંધ
• ભૂકંપ વિશે નિબંધ અથવા ધરતીકંપ એક કુદરતી આફત
• વહેલી સવારનું ભ્રમણ
• વર્ષાઋતુ નિબંધ
• મોસમનો પહેલો વરસાદ ચોમાસુ નિબંધ
• અતિવૃષ્ટિ નિબંધ
• અનાવૃષ્ટિ અથવા દુકાળ વિશે નિબંધ
• વિનાશક વાવાઝોડું નિબંધ
• પ્રકૃતિ પરમાત્માનું સ્વરૂપ નિબંધ

તહેવાર વિષયક નિબંધ

• હોળી પર નિબંધ
• ઉત્તરાયણ (મકરસંક્રાંતિ) વિશે નિબંધ
• મહાશિવરાત્રી  નિબંધ
• જીવનમાં તહેવારો નું મહત્વ નિબંધ
• ઉનાળામાં વેકેશન નિબંધ
• રથયાત્રા વિશે ગુજરાતી નિબંધ
• રક્ષાબંધન વિશે નિબંધ
• દશેરા વિશે નિબંધ
• ૧૫ મી ઓગષ્ટ નિબંધ
• દિવાળી વિશે નિબંધ
• નાતાલ નિબંધ
• 26 મી જાન્યુઆરી નો નિબંધ
• શરદ પૂર્ણિમા વિશે નિબંધ
• મારો પ્રિય તહેવાર નિબંધ

સામાજિક, આર્થિક, સાંસ્કતિ અને કેળવણી વિષયક નિબંધ

• બેટી બચાવો બેટી પઢાવો નિબંધ
• વાંચન નું મહત્વ નિબંધ
• નારી તું નારાયણી નિબંધ
• નારી સશક્તિકરણ નિબંધ
• માતૃપ્રેમ નિબંધ અથવા વાત્સલ્યમૃતિ મા નિબંધ
• દીકરી ઘરનો દીવો નિબંધ
• ઓનલાઇન શિક્ષણ ના ફાયદા અને ગેરફાયદા
• સ્વચ્છતા ત્યાં પ્રભુતા નિબંધ
• સમયનું મહત્વ નિબંધ
• શ્રમનું મહત્વ નિબંધ
• કોરોનાથી બચવાનો એકમાત્ર ઉપાય રસીકરણ
• ભ્રષ્ટાચાર નિબંધ
• પર્યાવરણ નું મહત્વ નિબંધ
• પર્યાવરણ બચાવો નિબંધ
• વિશ્વ પર્યાવરણ દિવસ નિબંધ
• જય જય ગરવી ગુજરાત નિબંધ
• ગુજરાતના કોરોના વોરિયર્સ નિબંધ
• આત્મનિર્ભર ભારત નિબંધ
• જીવનમાં શિસ્તનું મહત્વ નિબંધ
• ગાય વિશે નિબંધ
• માનવ અને પશુની મૈત્રી નિબંધ
• મોર વિશે નિબંધ
• માતૃભાષા નું મહત્વ નિબંધ
• માતૃભાષામાં શિક્ષણ નિબંધ
• પુસ્તકો આપણા સાચા મિત્રો નિબંધ
• વૃક્ષો આપણા મિત્રો નિબંધ
• જીવનમાં પ્રામાણિકતાનું મહત્ત્વ પર નિબં ધ
• વહેલી સવારનું ભ્રમણ વિશે નિબંધ
• વિશ્વ બંધુત્વ નિબંધ
• મિત્રતાની મીઠાશ નિબંધ
• પ્રવાસનું મહત્વ નિબંધ
• સમાજનું નવનિર્માણ અને તરુણો નિબંધ
• જીવનમાં સાદગીનું મહત્વ નિબંધ
• વિજ્ઞાનનું મહત્વ નિબંધ
• પ્લાસ્ટિક મુક્ત ભારત નિબંધ
• વસ્તી વધારો નિબંધ
• ઓનલાઇન થઇ રહેલું વિશ્વ નિબંધ
• મને શું થવું ગમે નિબંધ
• શિક્ષક દિન નિબંધ
• સૈનિક વિશે નિબંધ
• કુદરતી આપત્તિ નિબંધ
• હાય રે ! મોંઘવારી નિબંધ
• કારગિલ વિજય દિવસ
• વિશ્વ સંસ્કૃત દિવસ
• વિશ્વ આદિવાસી દિવસ
• વિશ્વ મહિલા દિવસ નિબંધ
• રાષ્ટ્રીય એકતા નિબંધ
• કન્યા વિદાય નિબંધ
• યુદ્ધ નહી પણ બુદ્ધ નિબંધ
• મારી શાળા નિબંધ
• મારો શોખ નિબંધ
• મારું ગામ નિબંધ
• મારું શહેર નિબંધ
• મારા દાદાજી નિબંધ
• મારા દાદીમાંનિબંધ
• મારા સપનાનું ભારત નિબંધ
• મારા શૈશવના સંસ્મરણો નિબંધ
• સ્ટેચ્યુ ઓફ યુનિટી વિશે નિબંધ
• આઝાદી કા અમૃત મહોત્સવ નિબંધ
• મારી પ્રિય રમત ક્રિકેટ નિબંધ
• જાહેરાતોનું વિશ્વ નિબંધ
• મતદાન જાગૃતિ નિબંધ
• પિતા દિવસ નિબંધ
• પશુ પ્રેમ નિબંધ
• પર્યાવરણના સંરક્ષણ માટે મારો ફાળો નિબંધ
• પોપટ વિશે નિબંધ
• હાથી વિશે નિબંધ
• કુતરા વિશે નિબંધ
• સિંહ વિશે નિબંધ
• વાઘ વિશે નિબંધ
• બિલાડી વિશે નિબંધ

આત્મકથાત્મક નિબંધ

• એક નદીની આત્મકથા નિબંધ
• એક ફૂલની આત્મકથા નિબંધ
• એક ખેડૂતની આત્મકથા નિબંધ
• એક ફાટેલી ચોપડીની આત્મકથા નિબંધ
• એક રૂપિયાની આત્મકથા નિબંધ
• એક શિક્ષિત બેકારની આત્મકથા નિબંધ
• નિશાળનો બાંકડો બોલે છે...આત્મકથા નિબંધ
• એક ચબુતરાની આત્મકથા નિબંધ
• એક વડલાની આત્મકથા નિબંધ
• એક ભિખારીની આત્મકથા નિબંધ
• એક છત્રીની આત્મકથાનિબંધ
• એક ઘડિયાળની આત્મકથા નિબંધ
• એક નિવૃત શિક્ષકની આત્મકથા નિબંધ
• જો હું સૈનિક હોઉં તો... નિબંધ
• જો હું વડાપ્રધાન હોઉં તો...નિબંધ

વ્યકિતલક્ષી- જીવનલક્ષી નિબંધ

• ગાંધીજીના વિચારો નિબંધ
• ભગતસિંહ વિશે નિબંધ
• મધર ટેરેસા વિશે નિબંધ
• જવાહરલાલ નહેરુ નિબંધ
• ડો બાબાસાહેબ આંબેડકર નિબંધ
• ગુરુ નાનક પર નિબંધ
• મારા પ્રિય નેતા નરેન્દ્ર મોદી વિશે નિબંધ
• ડૉ. વિક્રમ સારાભાઈ નિબંધ
• ડૉ. APJ અબ્દુલ કલામ નિબંધ
• લાલ બહાદુર શાસ્ત્રી નિબંધ
• ડૉ. સર્વપલ્લી રાધાકૃષ્ણનનિબંધ
• અટલ બિહારી વાજપેયી નિબંધ
• ચંદ્રશેખર આઝાદ નિબંધ
• રાણી લક્ષ્મીબાઈ નિબંધ
• સ્વામી વિવેકાનંદ નિબંધ
• છત્રપતિ શિવાજી મહારાજ નિબંધ
• નેતાજી સુભાષચંદ્ર બોઝ નિબંધ
• અન્ય મહાન વ્યકિતઓ વિશે નિબંધ

Conclusion :

મિત્રતા દિવસ (Friendship Day) પર સુવિચારો અને મેસેજ

અનુક્રમણિકા

મિત્રતા દિવસ (Friendship Day) નિમિતે આજે મિત્રો વિશે ઘણી વાતો કહેવા માં આવી છે. અને મિત્રતા ને લગતા ઘણા કિસ્સાઓ પણ જોવા મળે છે. મિત્રતા નો સંબંધ એટલે કે જેમાં ધર્મ, જાતિ, રંગ જેવી બાબતો નો સમાવેશ થતો નથી.

મિત્રતા દિવસ (Friendship Day) ની ઉજવણી:

મિત્રતા દિવસ (Friendship Day) ની ઉજવણી દેશભર માં ઓગસ્ટ મહિના ના પહેલા રવિવાર ના રોજ ઉજવવામાં આવે છે. આ વર્ષે 2024 માં મિત્રતા દિવસ ની ઉજવણી નો દિવસ એટલે કે પહેલો રવિવાર 3 ઓગસ્ટ ના રોજ આવે છે. મિત્રતા દિવસ ની ઉજવણી કરવા ની શરૂઆત 1935 ના રોજ થી યુ એસ થી કરવા માં આવી હતી અને ધીમે ધીમે લોકપ્રિય થતા દેશભરમાં આ દિવસ ની ઉજવણી કરવામાં આવે છે.

આ પણ વાંચો – 25 શ્રેષ્ઠ ગુજરાતી ટુંકી વાર્તા (Microfiction Story)

આજે અહીં અમે મિત્રતા દિવસ (Friendship Day) ના નિમિતે મિત્રો વિશે ના સુવિચારો અને મેસેજ અહીં લઈ ને આવ્યા છે.

આ પણ વાંચો –  ૨૦૦ થી વધુ પ્રેમ ની શાયરીઓ 2023 (love quotes in gujarati)

મિત્રતા દિવસ (Friendship Day) પર મેસેજ અને સુવિચારો:

• જીવન માં એક મિત્ર કૃષ્ણ જેવો હોવો જોઈએ જે તમારા માટે યુદ્ધ ન લડે પણ સાચું માર્ગદર્શન તો જરૂર આપે. મિત્રતા દિવસ (Friendship Day)
• જે માણસ એક સાચો મિત્ર નથી બની સકતો , એ ભલે સફળ હોય પણ એનું જીવન નિષ્ફળ જ છે…
• જીંદગી માતા અને પિતા ની ભેટ છે, ભણતર શિક્ષક ની ભેટ છે, સ્મિત દોસ્તીની ભેટ છે, પણ તારી સાથે દોસ્તી એતો ઈશ્વર ની ભેટ છે….
• રફતાર આ જિંદગીની એવી બનાવી છે, કે દુશ્મન ભલે આગળ નીકળી જાય,પણ કોઈ દોસ્ત પાછળ નહિ છુટે….
• નથી પૈસા કે નથી ડોલર, પણ તારા જેવા મિત્ર ના પ્રતાપે ઉંચો છે કોલર…

• આ જગત માં એવા પણ મિત્રો હોય છે જે વચન નથી આપતા પણ નિભાવી જાય છે.
• તમારો ખાસ મિત્ર જો તમારી ઉપર ગુસ્સો થવા નું છોડી દે તો સમજવાનું કે તમે એને ગુમાવી ચૂક્યા છો. મિત્રતા દિવસ (Friendship Day)
• દોસ્તી ની કોઈ વ્યાખ્યા ના હોય હાથ ફેલાવો ત્યાં હૈયું આપી દે મિત્ર.
• મિત્રતા એટલે વાત વિનાની વાતો અને નાત વિનાનો નાતો
• સંબંધી તો નામ છે બાકી મારો જીવ તો મારો મિત્ર છે. મિત્રતા દિવસ (Friendship Day)

• એક જ વાર એણે કહ્યું દોસ્ત છું. પછી મેં ક્યારેય ન કીધું વ્યસ્ત છું.
• દોસ્ત તું ના હોય તો FEEL થાય અને હોય તો પછી મહેફિલ જ થાય.
• દોસ્તી એટલે એક ખભાનું સરનામું જ્યાં દુઃખ ની ટપાલ ટિકિટ વિના પોસ્ટ કરી શકાય.
• સાચી દોસ્તી તો એ હોય છે જે પાણીમાં પડેલું આંસુ પણ ઓળખી જાય.
• એક સાચી દોસ્તી ની રોજ રોજ વાત કરવાની અને સાથે રહેવાની જરૂર નથી હોતી..

• જ્યાં સુધી આ સંબંધ દિલમાં જીંવત છે ત્યા સુધી સાચા દોસ્ત ક્યારેય અલગ નથી થતા…….!
• દોસ્તી એટલે સમય ઘટે પણ વાતો ના ઘટે.
• મનથી ભાંગી પડેલા ને તો મિત્રો જ સાચવે છે. સંબંધો તો માત્ર વ્યવહાર સાચવે છે.
• ચા માં ખાંડ ના હોય તો પીવાની શું મજા? અને જીવન માં મિત્ર ના હોય તો જીવવાની શું મજા?
• અમુક એવા મિત્રો પણ હોય છે જેની સાથે વાતો કરવા કરતા ઝઘડવા માં વધારે મજા આવે છે.

• પ્યાલો મદિરા નો મે ક્યારેય ભર્યો નથી કારણ કે નશો તમારા જેવા મિત્રો ને મળ્યા પછી કદી ઉતર્યો જ નથી.
• મિત્રતા હોય તો સુદામા-કૃષ્ણ જેવી હોવી જોઈએ. એક કશું માંગતો નથી, એક બધું જ આપીને જણાવતો નથી.
• જ્યાં સાત પેઢી સુધીની કોઈ ઓળખાણ ના હોય, છતાંય ભાઈ જેવો સંબંધ હોય એનું નામ ભાઈબંધ !! મિત્રતા દિવસ (Friendship Day)
• પ્રેમના સંબંધો કરતા, દોસ્તીના સંબંધો વધારે મીઠા હોય. મિત્રતા દિવસ (Friendship Day)
• જીવનમાં કાચ અને પડછાયા જેવા દોસ્ત રાખો, કારણ કે કાચ ક્યારેય ખોટું નહીં બોલે અને પડછાયો ક્યારેય સાથ નહીં છોડે.

• દુશ્મન બની લડી લેજો, પણ દોસ્ત બની વિશ્વાસઘાત ના કરશો..
• દોસ્તી કોઈ ખાસ લોકો જોડે થતી નથી, પણ જેમની સાથે થાય છે એ લોકો જીવનમાં ખાસ બની જાય છે. મિત્રતા દિવસ (Friendship Day)
• મિત્રતા એ નથી કે કેટલી લાંબી ચાલે, પરંતુ મિત્રતા એ છે કે ક્યારે પણ તમને એકલા નથી છોડતી.
• ભગવાન જેને લોહી નાં સંબંધ થી બાંધવા નુ ભૂલી જાય છે ને એને “મિત્ર” બનાવી દે છે.
• મિત્રતા- બે હ્રદય ને જોડતું મેધધનુષ સાત રંગોની પરસ્પર વહેંચણી ~ પ્રેમ, ઉદાસી, આનંદ, સત્ય, વિશ્વાસ, ગુપ્તતા અને આદર..!
• ગુસ્સે થયા જો લોક તો પથ્થર સુધી ગયા, પણ દોસ્તો ના હાથ તો ખંજર સુધી ગયા. દોસ્ત અમારે તો નિભાવવીતી દોસ્તી, ને એટલે તો દુશ્મનો ના ઘર સુધી ગયા. મિત્રતા દિવસ (Friendship Day)
• તમે તમારા થી ખોવાઈ જાવ ત્યારે તમને શોધવામાં તમારી જે મદદ કરે તે સાચો મિત્ર.
• વ્હાલ ની પરિભાષા હું લખીશ. તું ફકત દોસ્ત બનીને ઉદાહરણ આપજે દોસ્તી નું.
• જેની સામે એક ખોબો દુઃખ ઠાલવો અને સુખ નો એક કોથળો ભરાય જાય એ મિત્ર
• મોઢા પર કડવી વાત સંભળાવ દે અને પીઠ પાછળ ખરા દિલ થી વખાણ કરે એ જ સાચો મિત્ર.
• સુદામા દ્વારે ઉભા છે એવું સાંભળીને રુકમણી સાથે ભોજન પડતું મૂકીને, ઉઘાડા પગે દોટ મુકાવે એનું નામ મિત્રતા .
• પ્રેમ અને દોસ્તી મા ચડિયાતી દોસ્તી છે, ત્યારે તો રાધા રડે છે કૃષ્ણ માટે અને કૃષ્ણ રડે છે, સુદામા માટે. મિત્રતા દિવસ (Friendship Day)

• ભીંજાઈ જવાનું કારણ દર વખતે વરસાદ નથી હોતો. કયારેક કોઈક વખત મિત્રોની યાદોં નું ઝાપટું પણ પાંપણો પલાળી જાય છે.
• કોણ કહે છે દોસ્તી બદનામ કરે છે, નિભાવવા વાળા મળી જાય તો દુનિયા સલામ કરે છે.
• ઉંમર તમને દોસ્તી કરતા રોકતી નથી પણ દોસ્તી તમને ઉંમરલાયક થતા જરૂર રોકે છે.
• સમય ની સાથે તો બધા ભાઈબંધી કરે પણ મઝા તો ત્યારે આવે જ્યારે સમય બદલાય પણ ભાઈબંધ ના બદલાય.
• મૈત્રી એ તો ઈશ્વરે માનવ ને આપેલી શ્રેષ્ઠ ભેટ છે.
• મિત્રતા હંમેશા કર્ણ જેવી રાખજો, પછી ભલે અધમ માટે ખપાઈ જવું પડે !! મિત્રતા દિવસ (Friendship Day)
• જીંદગી માં કોઈ રસ્તો તમને લાંબો નહિ લાગે, જો તમે તમારા સાચા મિત્ર સાથે ચાલતા હશો. મિત્રતા દિવસ (Friendship Day)

મિત્રતા દિવસ (Friendships Day) પર કવિતા:

પારકાં ને ક્યાં શોધવા અહીં,

પોતાના ખોવાઇ ગયા.

રેતી જેવા હતા સપના મારા,

મોજાં થી ધોવાઇ ગયાં.

વિતેલી વાતોને યાદ કરી તો,

આંસુ છલકાઇ ગયા.

સંબંધો ઘણા મળ્યા મને પણ,

અમુક દિલમાં સચવાઇ ગયા..

યાદોની તિજોરી ખોલી જ્યારે,

આ હોઠો મલકાઈ ગયા.

અમુક મિત્રો જ એવા મળ્યા,

જે દિલ પર છવાઈ ગયા..

એટલે તું વિશ્વાસ રાખજે દોસ્ત,

હ્રદય માં થોડી હાશ રાખજે દોસ્ત,

જોઇતો નથી સૂર્ય જેવો ઝળહળ મને,

નાનકડા દીપક સમા ઉજાસ રાખજે દોસ્ત.

નીભાવવો પડશે રાખો તૈયારી હર ક્ષણે,

આ સંબંધમાં આટલું સાહસ રાખજે દોસ્ત.

નથી તારી સાથે સતત વાસ્તવિકતા છે તોયે,

સાથે છુ તારી એવો આભાસ રાખજે દોસ્ત

છે જિંદગાની ચાર દિવસની એમાં હોશ,

પળો થોડી મારા માટે ખાસ રાખજે દોસ્ત.

મિત્ર એટલે પૃથ્વી

જેની હાજરી માં વગર મહેલે દરબારો યોજાય,

યોજનો દૂર હોવા છતાં એક વેંત દૂર લાગે, જેના

કડવા વહેણ પણ, મીઠાઈ ના ડબ્બા જેવા લાગે,

એ ખભા ઉપર ફક્ત હાથ મૂકે,

અને દુઃખ ચપટી વગાડી દૂર ભાગી જાય,

એના જેવું કોઈ હળવું નહિ અમે એના

 જેવું કોઈ માથાભારે નહિ,

લખવા બેસું તો પાના ખૂટે,

આ મિત્ર શબ્દ કઈ ચાર લાઈન માં ના સમાય,

“મિત્ર” એટલે એક વિશાળ “પૃથ્વી”

દોસ્તી લોહી નો સબંધ નથી.

દોસ્તી દિલ નો સબંધ છે.

કોઈ ને ન કરી શકાય એવી વાત

જેને કહી શકાય એ દોસ્ત છે.

જેની સાથે હસી શકાય એ નહિ,

પણ જેની સામે રડી શકાય એ મિત્ર છે.

આવા મિત્રો જિંદગી માં હોય

તો જ જિંદગી જીવવા જેવી લાગે છે.

તમારા મિત્રો સાથે ના કોઈ યાદગાર પ્રસંગ અથવા કોઈ વાત હોય તો અહીં નીચે કોમેન્ટ માં જણાવો.

જો આપને અમારો આ લેખ પસંદ પડ્યો હોય તો તમારા મિત્રો અને પરિવારજનો ના સભ્યો સાથે શેર કરજો.

2 thoughts on “મિત્રતા દિવસ (Friendship Day) પર સુવિચારો અને મેસેજ”

Thank you so much mane Tamrau vachan boj gamyu

મિત્ર એવા પણ હોઈ જે પાસે બેઠા હોય વાત કઈ ના થતી હોય પણ મન માં એવું હોય કે એ પાસે છે અંદર થી મન ખુશ હોય કે એ આપણી પાસે છે thank you..

Leave a Comment Cancel reply

Save my name, email, and website in this browser for the next time I comment.

Importance of Friends in our Life Essay

કોઈએ સાચું કહ્યું, “મિત્રો એ કુટુંબ છે જે આપણે પસંદ કરીએ છીએ”. તમારા જીવનમાં કુટુંબ હોવું જેટલું મહત્વનું છે, તેટલું જ અગત્યનું મિત્રો હોવું પણ છે. સારા મિત્રો અમને દરેક તબક્કે મદદ, માર્ગદર્શન અને સમર્થન આપે છે. મિત્રો અમને ભાવનાત્મક ટેકો આપે છે. તેઓ અમને મુશ્કેલ સમયમાં મદદ કરે છે અને અમને વિશેષ અનુભવ કરાવે છે. જેને સાચા મિત્રો છે તેઓ ધન્ય છે.

Table of Contents

આપણા જીવનમાં મિત્રોના મહત્વ પર ટૂંકો અને લાંબો નિબંધ ગુજરાતીમાં, હમારી જીંદગી મેં દોસ્ત કે મહાત્વા પર નિબંધ ગુજરાતીમાં

નિબંધ 1 (300 શબ્દો).

મિત્રો આપણા જીવનનો મહત્વનો ભાગ છે. જો આપણી પાસે સારા મિત્રો હોય તો જીવન વધુ આનંદપ્રદ અને સહનશીલ બને છે. સાચો મિત્ર પણ આપણા જીવનમાં સકારાત્મક પરિવર્તન લાવી શકે છે. આ માટે મિત્રો મહત્વપૂર્ણ છે:

સાચા મિત્રો એકબીજાને ખૂબ મદદરૂપ હોય છે. તેઓ જુદા જુદા સ્તરે એકબીજાને ટેકો આપે છે. જ્યારે અભ્યાસ અને અન્ય પ્રવૃત્તિઓની વાત આવે ત્યારે તેઓ એકબીજાને ટેકો આપીને એકબીજાને શ્રેષ્ઠ બનાવવામાં મદદ કરે છે. જ્યારે પણ હું વર્ગમાં હાજર ન રહી શકું ત્યારે મારા મિત્રો હંમેશા તેમની નોંધો મારી સાથે શેર કરવા તૈયાર હોય છે. આ મારા માટે ખૂબ મદદરૂપ છે. તેઓ ભાવનાત્મક આધાર તરીકે પણ કાર્ય કરે છે. જ્યારે પણ હું ભાવનાત્મક રીતે નબળા અનુભવું છું ત્યારે હું મારા શ્રેષ્ઠ મિત્ર પાસે જાઉં છું. તે મને કેવી રીતે શાંત કરવો તે જાણે છે અને તે સમયે મને મદદ કરે છે.

સારા મિત્રો આપણા શ્રેષ્ઠ માર્ગદર્શક પણ છે. તે દરેક પગલા પર અમને માર્ગદર્શન આપવા માટે અમારી સાથે છે. જ્યારે પણ મને મારા સંબંધો વિશે વાત કરવા, મારા અભ્યાસના સમયનું સંચાલન કરવા અથવા અન્ય પ્રવૃત્તિઓમાં ભાગ લેવા વિશે સલાહની જરૂર હોય ત્યારે મારા મિત્રો હંમેશા મને માર્ગદર્શન આપવા માટે હાજર હોય છે. જ્યારે પણ હું ભાવનાત્મક રીતે ભાંગી પડું છું ત્યારે તે મને માર્ગદર્શન આપવા માટે હંમેશા તૈયાર રહે છે. તેઓ મને જીવનમાં સકારાત્મક જોવા અને નકારાત્મકતાને દૂર કરવામાં મદદ કરે છે.

તે એકદમ સાચું છે કે મિત્રો રાખવાથી જીવન વધુ આનંદદાયક અને આનંદપ્રદ બને છે. આજુબાજુ મિત્રો હોવું ખૂબ જ આનંદદાયક અને રોમાંચક છે. મને મિત્રો સાથે ફરવાનું ગમે છે. જો કે મને પણ પરિવાર સાથે ફરવાની મજા આવે છે, પણ મિત્રો સાથે ફરવાનો આનંદ બેજોડ છે. મિત્રો સાથે પાર્ટી કરવી, તેમની સાથે કલાકો સુધી ગપસપ કરવી, શોપિંગમાં જવું અને તેમની સાથે મૂવી જોવામાં અને ઉન્મત્ત પ્રવૃત્તિઓમાં વ્યસ્ત રહેવામાં ખૂબ જ મજા આવે છે જે ફક્ત તમારા મિત્રો જ સમજી શકે છે.

હું ભાગ્યશાળી છું કે હું એવા મિત્રોનો ઉન્મત્ત સમૂહ ધરાવતો છું જેમનું ગાંડપણનું સ્તર દરેક રીતે મારી સાથે મેળ ખાય છે. તેઓ મારા જીવનને અદ્ભુત અને ખુશીઓથી ભરપૂર બનાવે છે.

નિબંધ 2 (400 શબ્દો)

મિત્રતાને દુનિયાના સૌથી સુંદર સંબંધ તરીકે ઓળખવામાં આવે છે. અમે અમારા પરિવારના સભ્યો અને સંબંધીઓ સિવાય અમારા મિત્રોને પસંદ કરીએ છીએ, જેને આપણે જોઈએ કે ન જોઈએ, પરંતુ તેઓ આપણા પરિવારનો ભાગ બની જાય છે. સારા મિત્રો ન હોય તેવા લોકો કરતા સારા મિત્રો હોય છે તે લોકો વધુ ખુશ હોય છે.

મિત્રો ભાવનાત્મક ટેકો આપે છે

જો તમારા જીવનમાં કોઈ સારો મિત્ર હોય તો તમને ખબર પડશે કે હું શું કહેવા માંગુ છું. અન્ય બાબતોમાં, હું મારા મિત્રોને જુસ્સાદાર ટેકો આપું છું. જીવનમાં એવા ઘણા ઉદાહરણો છે જ્યારે આપણે ભાવુક થઈ જઈએ છીએ અથવા કોઈની સાથે આપણા દિલની વાત કરવા માંગીએ છીએ. એવી ઘણી બાબતો છે જે આપણે આપણા માતા-પિતા અને ભાઈ-બહેનો સાથે શેર કરી શકતા નથી કારણ કે આપણને ડર લાગે છે કે તેઓ આઘાત પામશે અથવા ગુસ્સે થઈ જશે. જ્યારે આપણે આપણા મિત્રોની નજીક જઈએ છીએ ત્યારે આવું થાય છે.

સારા મિત્રો હંમેશા તમારી વાત સાંભળવા તૈયાર હોય છે. જ્યારે પણ તમે ભાવનાત્મક રીતે અસ્વસ્થ થાવ છો અથવા મુશ્કેલ સમયમાંથી પસાર થાવ છો, ત્યારે તેઓ તમને ટેકો આપવા માટે હાજર હોય છે. કેટલીકવાર આપણને એવા લોકોની જરૂર હોય છે કે જેઓ નિર્ણય પર કૂદકો માર્યા વિના અને આપણા વિશે અભિપ્રાય બનાવ્યા વિના આપણે જે કહેવાનું છે તે સાંભળી શકે. આ પ્રકારનું કમ્ફર્ટ લેવલ ફક્ત મિત્રોમાં જ જોવા મળે છે. તેઓ અમને સાંભળે છે અને અમને સમાન પ્રકારની ભાવનાત્મક સુખ પ્રાપ્ત કરવામાં મદદ કરે છે.

મને હજુ પણ તે સમય યાદ છે જ્યારે હું મારી માતા કે બહેન સાથે ઝઘડામાં પડતો હતો અથવા કોઈ કારણસર મને મારા પિતા કે શિક્ષકો દ્વારા ઠપકો મળતો હતો અને જ્યાં સુધી બધું ઠીક ન થાય ત્યાં સુધી મારે મારા અભ્યાસ પર ધ્યાન કેન્દ્રિત કરવું પડતું હતું. તે મુશ્કેલ હતું. . તે સમયે મને લાગતું હતું કે મારે એવું કંઈ ન બોલવું જોઈએ કે ન કરવું જોઈએ જેનાથી આવી સ્થિતિ સર્જાય. તે સમયે હું લગભગ ભાવનાત્મક રીતે ભાંગી પડ્યો અને મને ગુનેગાર જેવું લાગ્યું.

આ તે સમય છે જ્યારે મને મારા મિત્રોની સૌથી વધુ જરૂર છે. હું વસ્તુઓને ઉકેલવા માટે તેમની સલાહ લઉં છું. કેટલીકવાર તેમની સલાહ કામ કરે છે પરંતુ કેટલીકવાર તે કામ કરતું નથી. જો કે, હું તેમની સમક્ષ મારી લાગણીઓ વ્યક્ત કરીને વધુ સારું અનુભવું છું. હું જાણું છું કે મારી પાસે કોઈ એવી વ્યક્તિ છે જેની સાથે હું મારી ભાવનાત્મક સ્થિતિ વિશે વાત કરી શકું. તેઓ પરિસ્થિતિને બદલી શકશે નહીં, પરંતુ ઓછામાં ઓછું તેઓ મને યાદ અપાવીને મને દોષિત અનુભવવામાં મદદ કરી શકે છે કે હું માત્ર માણસ છું અને મારે મારી જાત પર વધારે દબાણ કરવાની જરૂર નથી.

હું નસીબદાર છું કે મારા મિત્રો ખરેખર અદ્ભુત છે. તેઓ મારી શક્તિનો આધારસ્તંભ છે અને મારા પરિવાર તરીકે મારા માટે ખૂબ જ મહત્વપૂર્ણ છે. તેમના વિના મારું જીવન ખૂબ જ દુઃખી હતું.

નિબંધ 3 (500 શબ્દો)

કોઈએ સાચું જ કહ્યું હતું કે, “સાચી મિત્રતા જીવનમાં સારામાં વધારો કરે છે અને અનિષ્ટને વહેંચે છે. મિત્રો બનાવવાનો પ્રયાસ કરો, મિત્રો વિનાનું જીવન રણદ્વીપ પરના જીવન જેવું છે.” મિત્રતા ખરેખર આપણા જીવનમાં ખૂબ જ મહત્વપૂર્ણ છે. સાચા મિત્રો ઈશ્વરના આશીર્વાદ છે. તેઓ આપણું જીવન જીવવા યોગ્ય બનાવે છે.

બાળકો માટે મિત્રોનું મહત્વ

એવું જોવામાં આવ્યું છે કે જ્યારે ઘરમાં એક જ ઉંમરના બે બાળકો હોય છે, ત્યારે તેઓ અલગ-અલગ સ્તરે વિકાસ પામે છે અને પરિવારના એકમાત્ર બાળક કરતાં વધુ ઝડપથી વૃદ્ધિ પામે છે. આ એટલા માટે છે કારણ કે તેઓ સમાન રુચિઓ વહેંચે છે, સમાન પ્રવૃત્તિઓમાં જોડાય છે, એકબીજા સાથે રમે છે, આનંદ માણે છે અને ઘણું શીખે છે. કમનસીબે આજના સમયમાં મોટાભાગના પરિવારોમાં બાળકો એકલા હોય છે. મોટાભાગના બાળકો નોકરાણીઓ અથવા તેમની માતાઓ પર એકલા પડી જાય છે જેમની પાસે પહેલેથી જ બીજી ઘણી જવાબદારીઓ છે અને તેઓ તેમના બાળકો પર પૂરતું ધ્યાન આપી શકતા નથી.

આ સ્થિતિ તેમના શારીરિક તેમજ માનસિક વિકાસને અવરોધે છે. ન્યુક્લિયર ફેમિલી સિસ્ટમ એ સમયની જરૂરિયાત બની ગઈ છે ત્યારે આપણે બાળકો સાથે મિત્રતા કરીને તેમનો યોગ્ય વિકાસ સુનિશ્ચિત કરી શકીએ છીએ. માતાપિતાએ તેમના બાળકોને પાર્કમાં લઈ જવા જોઈએ જ્યાં તેઓ સમાન વયના બાળકોને મળી શકે. તેમની ઉંમરના બાળકોની આસપાસ હોવું તેમના માટે આનંદદાયક અનુભવ છે. જ્યારે તેઓ મિત્રોથી ઘેરાયેલા હોય ત્યારે તેઓ રમે છે, શીખે છે અને યોગ્ય રીતે વિકાસ કરે છે.

આજકાલ આટલી બધી શાળાઓની સ્થાપના પાછળનું મુખ્ય કારણ પણ આ જ છે. જે બાળકો પ્લે સ્કૂલમાં જાય છે તેઓ કાળજી લેવાનું શીખે છે અને સારી રીતે વિકાસ કરે છે. જેઓ પ્લે સ્કૂલમાં જતા નથી તેના કરતાં તેઓ નિયમિતપણે શાળામાં જવા માટે વધુ સારી રીતે તૈયાર છે.

વૃદ્ધાવસ્થામાં મિત્રોનું મહત્વ

પહેલા સંયુક્ત કુટુંબ વ્યવસ્થા હતી. લોકો તેમના વિસ્તૃત પરિવારો સાથે રહેતા હતા અને તેમની સાથે દરેક તકનો આનંદ માણતા હતા. તેઓ વિવિધ કાર્યોમાં એકબીજાને મદદ કરતા અને મદદ કરતા. મિત્રો પણ મહત્વપૂર્ણ હતા અને તેમની હાજરી દરેક પ્રસંગના એકંદર મૂડમાં ઉમેરો કરતી હતી. આ સિવાય ઘણી એવી વસ્તુઓ છે જે વ્યક્તિ પોતાના પરિવારના સભ્યો સાથે શેર નથી કરી શકતી પરંતુ મિત્રો સાથે સરળતાથી શેર કરી શકે છે.

જો કે, વધતી જતી અલગ કુટુંબ વ્યવસ્થાએ લોકોને તેમના મિત્રોના મહત્વનો અહેસાસ કરાવ્યો છે. માત્ર યુવાન યુગલો અને બાળકો જ નહીં, વૃદ્ધ પુરુષો અને સ્ત્રીઓ પણ સારા મિત્ર વર્તુળની જરૂરિયાત અનુભવે છે. વૃદ્ધ લોકો આ દિવસોમાં એકલા પડી ગયા છે કારણ કે તેમના બાળકો વ્યાવસાયિક અને અંગત કારણોસર દેશની બહાર જાય છે. જેમની પાસે સારા મિત્ર વર્તુળ હોય છે તેઓ તેમના બાળકો તેમના જીવનમાં વ્યસ્ત હોય છે તે પછી સારી રીતે જીવી શકે છે પરંતુ જેમના મિત્રો નથી તેઓ ઘણીવાર એકલતા અનુભવે છે અને ડિપ્રેશન અથવા આવી અન્ય બિમારીઓમાં ફસાઈ જાય છે.

તેથી જ જૂની પેઢીને આ દિવસોમાં કેટલાક સારા મિત્રોની ગંભીરતાથી જરૂર છે. વૃદ્ધો અને વૃદ્ધોને એકબીજા સાથે જોડવામાં મદદ કરવા માટે ઘણી ક્લબ અને સામાજિક જૂથોની રચના કરવામાં આવી છે.

જ્યારે બાળકોની વધતી જતી ઉંમરમાં અને જૂની પેઢી માટે મિત્રોનો સાથ ખૂબ જ મહત્વપૂર્ણ છે, ત્યારે અન્ય વય જૂથના લોકોને પણ મિત્રતાની ભેટની જરૂર છે. મિત્રો આપણને જીવનમાં ઘણું શીખવે છે અને આપણને મજબૂત બનાવે છે. તેઓ અમારા પરિવાર જેટલા જ મહત્વપૂર્ણ છે.

નિબંધ 4 (600 શબ્દો)

મિત્રો આપણા જીવનને ખાસ બનાવે છે. જો તમારી પાસે મિત્રો નથી તો તમે જીવનનો બોજ વહન કરી રહ્યા છો અને તમે જીવનને સાચા અર્થમાં જીવી રહ્યા નથી. મિત્રતાના મહત્વ પર વારંવાર ભાર મૂકવામાં આવ્યો છે અને તેના ખ્યાલની અવગણના કરવામાં આવી છે.

ઓફિસમાં મિત્રો હોવા કેમ જરૂરી છે?

આજકાલ કોર્પોરેટ ઓફિસમાં ઘણી હરીફાઈ છે. લોકોને લાંબા સમય સુધી કામ કરવું પડે છે. સપ્તાહના અંતે અને સત્તાવાર કામ માટે નિયમિતપણે બહાર જવાની જરૂર છે. આવી સ્થિતિમાં કામનું ઘણું દબાણ હોય છે અને જીવન અત્યંત તણાવપૂર્ણ બની શકે છે. જો કે, જ્યારે કામ પર મિત્રો હોય ત્યારે આવું થતું નથી. તમારી ઓફિસ એક રસપ્રદ સ્થળ બની જાય છે જ્યારે તમને તમારા સાથીદારો વચ્ચે મિત્રો મળે છે અને તમે તમારી ઓફિસ જવા માટે આતુર છો. તમે જાણો છો કે એવા ઘણા લોકો છે જેઓ કામના દબાણ અને તણાવમાંથી પસાર થઈ રહ્યા છે. તેમની સાથે વાત કરવાથી, કામના વાતાવરણ વિશેની તમારી લાગણીઓ જણાવવાથી અને કામના દબાણને કેવી રીતે હેન્ડલ કરવું તેની ટીપ્સ આપવાથી તમે વધુ સારું અનુભવી શકો છો.

જ્યારે તમારા બોસ તમને કોઈ કારણસર બૂમ પાડે છે અથવા તમને રજા આપવાનો ઇનકાર કરે છે અથવા તમારા માટે અવાસ્તવિક લક્ષ્યો નક્કી કરે છે ત્યારે તમને ભાવનાત્મક સમર્થનની જરૂર છે. ઓફિસમાં મિત્રો રાખવાથી આવા કારણોસર તણાવ ઓછો કરવામાં મદદ મળી શકે છે કારણ કે તેઓ તમારી પરિસ્થિતિને સારી રીતે સમજે છે. ઓફિસ એ ફક્ત કોઈના કામમાં વ્યસ્ત રહેવાની કે તેના બોસ પાસેથી સૂચનાઓ લેવાની જગ્યા નથી, તે રહેવાની જગ્યા બની જાય છે. એવું પણ જોવામાં આવ્યું છે કે ઓફિસમાં જેમના મિત્રો હોય છે તેઓ ઓફિસમાં વધુ સમય રોકાય છે અને ઓછી રજાઓ લે છે.

જો કે કોર્પોરેટ જગતમાં લોકો ઘણીવાર સ્વાર્થી સ્વભાવથી મિત્રો બનાવે છે. તેથી તમે કોઈપણ મહત્વપૂર્ણ માહિતી શેર કરીને અથવા તમારા સહકાર્યકરો સાથે ભાવનાત્મક રીતે જોડાયેલા બનતા પહેલા મિત્રો બનાવો, તમારે ખાતરી કરવાની જરૂર છે કે તેઓ તમારી મિત્રતામાં ખરેખર રસ ધરાવે છે અને તમારા મિત્ર બનવા માંગતા નથી કારણ કે તેઓ તમારા મિત્ર બનવા માંગતા નથી. * મિત્રતાથી અમુક પ્રકારનો લાભ મળે.

મિત્રો આપણને આપણું વ્યક્તિત્વ વિકસાવવામાં મદદ કરે છે

કલ્પના કરો કે તમે કેવા વ્યક્તિ હશો જો તમારે ફક્ત શાળાએ જવાનું હોય અને તમારા જીવનમાં ઘરે પાછા આવવું હોય. જો તમે શાળામાં અભ્યાસ કરવાનું ચાલુ રાખશો અને બહારની દુનિયા સાથે ન્યૂનતમ ક્રિયાપ્રતિક્રિયા સાથે તમારા પોતાના ઘર સુધી મર્યાદિત રહેશો, તો તમારું જીવન ખૂબ જ નીરસ અને કંટાળાજનક બની જશે. ઘણા લોકો આ દિવસોમાં જેમ જેમ વૃદ્ધ થાય છે તેમ તેમ જીવન જીવે છે. આ ખાસ કરીને ગૃહિણીઓ સાથે કેસ છે જેઓ તેમના ઘર સુધી મર્યાદિત છે અને મોટાભાગે કોઈની સાથે મિત્રતા કરી શકતી નથી.

આ રીતે તેઓ પોતાનો આત્મવિશ્વાસ ગુમાવી બેસે છે. લોકો સામાજિક રીતે બેડોળ બની જાય છે અને છેવટે તેઓને બહાર જવાનું અને લોકોને મળવાનું ગમતું નથી. ભલે તેઓને આમ કરવાની તક મળે. ઘણા લોકો આ કારણે ડિપ્રેશનમાં સરી પડે છે. મિત્રો મળવાથી જીવનને સંપૂર્ણ રીતે જીવવાની તક મળે છે. તેઓ આપણા વ્યક્તિત્વને સુધારવામાં પણ મદદ કરે છે. મિત્રોથી ઘેરાયેલા લોકો ભાવનાત્મક રીતે મજબૂત હોય છે. તેઓ એવા લોકો કરતા પણ વધુ આત્મવિશ્વાસ ધરાવતા હોય છે જેમના મિત્રો નથી. આ એટલા માટે છે કારણ કે તેમની પાસે લોકો સાથે મુદ્દાઓ પર ચર્ચા કરવાનો, તેમની લાગણીઓ વ્યક્ત કરવાનો, સલાહ લેવાનો અને બહાર જવાનો વિકલ્પ છે.

છાત્રાલય જીવન શ્રેષ્ઠ માનવામાં આવે છે

હોસ્ટેલ લાઇફ એ વ્યક્તિના જીવનનો શ્રેષ્ઠ સમય માનવામાં આવે છે અને તેનું મુખ્ય કારણ એ છે કે આ સમય દરમિયાન તેઓ મિત્રોથી ઘેરાયેલા હોય છે. મિત્રોની આસપાસ રહેવું ખૂબ આનંદદાયક હોઈ શકે છે. આ રીતે આપણે કુટુંબથી દૂર રહીએ ત્યારે પણ આપણે આપણા શ્રેષ્ઠ દેખાઈ શકીએ છીએ. મિત્રોનું મહત્વ આ સમયે જાણી શકાય છે અને આસપાસ સારા મિત્રો હોવા આશીર્વાદરૂપ બની શકે છે. હોસ્ટેલમાં બનેલી મોટાભાગની મિત્રતા જીવનભર ટકી રહે છે. મિત્રો એકબીજાને ભાવનાત્મક ટેકો આપવા માટે ત્યાં છે. જ્યારે અમે નબળાઈ અનુભવીએ છીએ ત્યારે તેઓ અમને ઉત્સાહિત કરે છે, અમને અભ્યાસમાં મદદ કરે છે, ખરીદી માટે અમારી સાથે લાંબા અંતરની મુસાફરી કરે છે અને વિવિધ મનોરંજક પ્રવૃત્તિઓમાં અમારી સાથે જોડાય છે.

મિત્રો આપણા જીવનનો આવશ્યક ભાગ છે. તેઓ આપણા જીવનમાં જીવંતતા ઉમેરે છે. મિત્રો વિનાનું જીવન તદ્દન નિસ્તેજ અને કંટાળાજનક હોઈ શકે છે.

સંબંધિત માહિતી:

મારા સારા મિત્ર પર નિબંધ

મિત્રતા પર નિબંધ

Leave a Comment Cancel Reply

You must be logged in to post a comment.

© Copyright-2024 Allrights Reserved

Gujarati Dosti Shayari, Status & Quotes | ગુજરાતીમાં દોસ્તી શાયરી

• Post author: abhi chavan
• Post category: Gujarati Shayari
• Post last modified: July 10, 2024

If you searching for some amazing gujarati dosti shayari then you are in the right place here we present best friendship shayari in gujarati text, you can simply copy these dosti gujarati shayari and share it with your best friend to make your friendship stronger.

મિત્ર એ આપણા જીવનની સૌથી મહત્વપૂર્ણ વ્યક્તિઓમાંની એક છે, જો આપણે સારા મિત્રોની સાથે હોઈએ તો તે ભગવાન તરફથી ભેટ સમાન છે.

Dosti Shayari in Gujarati, ગુજરાતીમાં દોસ્તી શાયરી

Gujarati Dosti Shayari Status, મિત્રતા પર શાયરી

મિત્રતા પર શાયરી, Shayari for Friends Gujarati Ma

Also Read – Gujarati Romantic Love Shayari

Gujarati Friendship Quotes

Gujarati Friendship Shayari

Latest Gujarati Shayari about Friends

Shayari Dosti Gujarati, દોસ્તી સ્ટેટ્સ

Best gujarati dosti quotes.

2 Line Friendship Quotes in Gujarati

Dosti status in gujarati for whatsapp, દોસ્તી શાયરી ટેટસ, you might also like, 150+ ગુજરાતી પ્રેમ શાયરી | romantic love quotes in gujarati, best gujarati suvichar | ગુજરાતી સુવિચાર for status 2024.

Good Morning Quotes in Gujarati | ગુડ મોર્નિંગ શાયરી સંદેશ

• Love Shayari
• Hindi Quotes
• Bengali Caption
• Privacy Policy

• Mythological Stories

કૃષ્ણ – સુદામાની મિત્રતા

કૃષ્ણ-સુદામાની ભાઈબંધી ખૂબ જાણીતી છે. સુદામા ગરીબ બ્રાહ્મણ હતા. પોતાનાં બાળકોને પૂરું ખવડાવી શકે એટલા પણ સુદામા પાસે પૈસા નહોતા. સુદામાની પત્નીએ કહ્યું, "આપણે ભલે ભૂખ્યાં રહીએ, પણ છોકરાંને તો પૂરું ખવડાવવું જોઈએ ને?" બોલતાં બોલતાં તેની આંખમાં આંસુ આવ્યાં. સુદામાને ખૂબ લાગી આવ્યું. તે બોલ્યો, "શું કરીએ ? કોઈની પાસે માંગવા ન જવાય." પત્નીએ સુદામાને કહ્યું, "તમે કૃષ્ણની વાત તો વારંવાર કરો છો. તમારે તેની સાથે ખૂબ ભાઈબંધી છે એમ કહો છો. એ તો દ્વારકાના રાજા છે. ત્યાં કેમ જતા નથી? જાઓને! ત્યાં કંઇ માંગવું નહીં પડે !"

દ્વારકા જોઈને સુદામા તો છક થઇ ગયા. આખી નગરી સોનાની હતી. લોકો ખૂબ સુખી હતા. સુદામા પૂછતા પૂછતા કૃષ્ણના મહેલ પાસે ગયા. દરવાને આ બાવા જેવા લાગતા સુદામાને પૂછ્યું, "એય, અહીં શું કામ છે?" સુદામાએ જવાબ આપ્યો, "મારે કૃષ્ણને મળવું છે. એ મારો મિત્ર છે. અંદર જઈને કહો કે સુદામા તમને મળવા આવ્યો છે."

સુદામાનો વેશ જોઈને દરવાનને હસવું આવ્યું. તેણે જઈને કૃષ્ણને વાત કહી. સુદામાનું નામ સાંભળતાં જ કૃષ્ણ ઊભા થઇ ગયા! સુદામાને મળવા દોડયા. બધા આશ્ચર્યથી જોઈ રહ્યા! ક્યાં રાજા અને ક્યાં આવો બાવો?

કૃષ્ણ સુદામાને મહેલમાં લઇ ગયા. સાંદીપનિ ઋષિના ગુરુકુળના દિવસોની યાદ તાજી કરી. સુદામા કૃષ્ણની શ્રીમંતાઈ જોઈ શરમાયો. સુદામાએ પૌંઆની પોટલી સંતાડવા માંડી, પણ કૃષ્ણે તે ખેંચી લીધી. કૃષ્ણે તેમાંથી પૌંઆ કાઢ્યા. ખાતાં ખાતાં કૃષ્ણ બોલ્યા, "આવો અમૃત જેવો સ્વાદ મને બીજા કશામાં નથી મળ્યો."

પછી બંને જમવા બેઠા. સોનાની થાળીમાં સારું ભોજન પીરસ્યું હતું. સુદામાનું હૃદય ભરાઈ આવ્યું. ઘેર છોકરાંને પૂરું ખાવા નથી મળતું તે યાદ આવ્યું. સુદામા બે દિવસ ત્યાં રહ્યા. એ કૃષ્ણ પાસે કશું માંગી ન શક્યા. ત્રીજે દિવસે પાછા ઘરે જવા નીકળ્યા. કૃષ્ણ સુદામાને ભેટ્યા, થોડે સુધી મૂકવા ગયા.

ઘરે જતાં સુદામાને વિચાર આવ્યો, "ઘેર પત્ની પૂછશે કે શું લાવ્યા? શો જવાબ આપીશ?"

સુદામા ઘર પહોંચ્યા. ત્યાં તેણે પોતાનું ઝૂપડું જ ન જોયું! એટલામાં તો સુંદર ઘરમાંથી પત્ની બહાર આવી. તેણે સુંદર કપડાં પહેર્યા હતાં. પત્નીએ સુદામાને કહ્યું, "જોયોને કૃષ્ણનો પ્રતાપ! આપણી ગરીબાઈ ગઈ કૃષ્ણે આપણાં બધાં દુ:ખ ભાંગ્યાં. સુદામાને કૃષ્ણનો પ્રેમ યાદ આવ્યો. તેની આંખમાં આનંદનાં આંસુ આવ્યાં.

જોયું મિત્રો, કૃષ્ણ અને સુદામાનો પ્રેમ એટલે સાચો મિત્રપ્રેમ. તો મિત્રો, સાચા પ્રેમમાં નથી ઊંચ - નીચ જોવાતી કે નથી જોવાતી અમીરી- ગરીબી. માટે જ આજે યુગો પછી પણ દુનિયા કૃષ્ણ સુદામાની ભાઇબંધીને સાચા મિત્ર પ્રેમના પ્રતિક તરીકે યાદ કરે છે.

Must Watch Links :

1) Videos on   Janmashtami  &   Lord Krishna

2)   Janmashtami   Celebration in Mumbai

3) Magazine   on   Lord Krishna

4) Mythological story:   Ruskshmani's Repayment

5) Friendship Videos

Quick Links

• Games Corner
• Experiment Corner
• MHT Centers

Other Links

• Blog For Kids
• Main Website
• Website For Youth
• Amba School

પુસ્તકોની મૈત્રી પર નિબંધ Friendship of Books Essay in Gujarati

પુસ્તકોની મૈત્રી પર નિબંધ Friendship of Books Essay in Gujarati OR Pustakoni Maitri Gujarati Nibandh: આપણે અભ્યાસક્રમ માટે નિયત થયેલાં પુસ્તકો વાંચીએ છીએ. તેનાથી આપણાં માહિતી અને જ્ઞાનમાં વધારો થાય છે. પરંતુ આ પુસ્તકોમાંથી આપણને મળતું જ્ઞાન મર્યાદિત હોય છે. આથી આપણે પાઠ્યપુસ્તકો ઉપરાંત અન્ય પુસ્તકો પણ વાંચવાં જોઈએ. વાંચતાં આવડતું હોય છતાં વાંચન ન કરનાર માણસ અને અભણ માણસ વચ્ચે ફરક રહેતો નથી.

પુસ્તકોની મૈત્રી માનવીના જીવનઘડતરમાં મહત્ત્વનો ભાગ ભજવે છે. લોકમાન્ય ટિળક કહેતા, “હું નરકમાં પણ સારાં પુસ્તકોનું સ્વાગત કરીશ, કારણ કે તેમનામાં એટલી શક્તિ છે કે તે જ્યાં હશે ત્યાં આપોઆપ સ્વર્ગ બની જશે.” રસ્કિનના ‘Unto The Last’ પુસ્તકમાંથી ગાંધીજીને સત્યાગ્રહની પ્રેરણા મળી હતી. ગીતા અને બાઇબલ જેવાં પુસ્તકોમાંથી જગતના અનેક લોકોને ઉદાત્ત જીવન માટેની પ્રેરણા મળતી રહી છે. રામાયણ, મહાભારત અને ભાગવત જેવા ગ્રંથોએ ભારતીય સંસ્કૃતિને ટકાવી રાખવામાં મહત્ત્વનો ભાગ ભજવ્યો છે. આજેય આ ગ્રંથો અનેક લોકોને માટે પ્રેરણાદાયક નીવડે છે. સારાં પુસ્તકો જેવા કોઈ મિત્રો નથી. તેઓ આપણા સુખદુઃખના સાથી છે. પુસ્તકો સ્પષ્ટવક્તા અને સત્યવક્તા હોય છે.

સારાં પુસ્તકો આપણને સુખદુ:ખમાં સમભાવપૂર્વક રહેવાની પ્રેરણા આપે છે. મહાપુરુષોનાં જીવનચરિત્રો વાંચવાથી આપણને વિપત્તિમાં પણ શાંતિ અને ધીરજ રાખવાની પ્રેરણા મળે છે. પ્રવાસ અંગેનાં પુસ્તકોનું વાંચન કરવાથી આપણને આખા વિશ્વની સફર કરવા જેવો અનુભવ થાય છે. આપણે આપણા ઘરની ઓરડામાં બેઠાંબેઠાં દુનિયાના દેશો અને શહેરોની રસપ્રદ માહિતી વાંચીને અને તેમનાં ચિત્રો જોઈને આનંદ પામીએ છીએ. સારાં પુસ્તકોના વાંચનથી આપણામાં હિંમત, બહાદુરી, પ્રેમ, ક્ષમા જેવા ગુણોનો વિકાસ થાય છે. વિજ્ઞાનવિષયક પુસ્તકોના વાંચનથી આપણને અવનવી શોધોની રસપ્રદ માહિતી મળે છે. સારાં પુસ્તકો અંધશ્રદ્ધા, વહેમ અને કુરિવાજોને દૂર કરવામાં મહત્ત્વનો ભાગ ભજવી શકે છે. સારા પુસ્તકો આપણને મૂંઝવણમાંથી માર્ગ કાઢી. આપે છે. ગાંધીજી કહેતા, “જ્યારેજ્યારે મને મૂંઝવણ થાય છે ત્યારેત્યારે હું ગીતામાંથી માર્ગદર્શન મેળવું છું.”

પુસ્તકો અરીસા જેવાં છે. તે આપણને આપણા વ્યક્તિત્વનો પરિચય કરાવે છે. એક લેખકે સાચું જ કહ્યું છે, “તમે શું વાંચો છો એ મને કહો તો તમે કેવા છો એ હું તમને કહી શકીશ.” છીછરાં અને અશ્લીલ પુસ્તકોના વાંચનથી લોકો ગેરમાર્ગે દોરાય છે અને તેમનું જીવન બરબાદ થઈ જાય છે.

આજના ટેલિવિઝન યુગમાં વાંચન પ્રત્યેની લોકોની રુચિ ઘટતી જાય છે. લોકોનો મોટા ભાગનો સમય ટીવી જોવામાં જ પસાર થઈ જાય છે. પુસ્તકાલયોમાં વાચકોની સંખ્યા ઉત્તરોત્તર ઘટતી જાય છે. આમ છતાં, આજે પણ સારાં પુસ્તકોનું મહત્ત્વ ઓછું નથી એટલે સારાં પુસ્તકો છપાય છે અને વંચાય છે પણ ખરાં.

આપણે આપણું જીવનઘડતર કરનારાં પુસ્તકોની મૈત્રી કેળવીએ અને તેમની પાસેથી સાચું અને યોગ્ય માર્ગદર્શન પ્રાપ્ત કરીએ.

Rakesh More

આ બ્લોગ પર તમને નિબંધ, ભાષણ, અમૂલ્ય વિચારો અને વાર્તાઓ વાંચવા મળશે. જો તમને પણ કોઇ માહિતી લખવી છે, તો તમે અમારો બ્લોગ પર લખી શકો છો.

• Choose your language
• ગુજરાત સમાચાર
• ટેરો ભવિષ્યવાણી
• શ્રીરામ શલાકા
• ધર્મ સંગ્રહ

લાઈફ સ્ટાઈલ

• નારી સૌદર્ય
• ગુજરાતી રસોઈ
• ગુજરાતી સાહિત્ય
• ગુજરાતી નિબંધ

સ્વતંત્રતા દિવસ 15મી ઓગસ્ટનું ભાષણ - પેટ્રીયોટિક સ્પીચ

રક્ષાબંધન નિબંધ ગુજરાતી Raksha Bandhan Nibandh in Gujarati

Independence Day Essay - 15મી ઓગસ્ટ/ સ્વતંત્રતા દિવસ પર નિબંધ

National Flag - તિરંગા નું મહત્વ નિબંધ

જન્માષ્ટમી પર નિબંધ - Janmashtami Essay in Gujarati

ગુજરાતી નિબંધ - સમાજમાં કન્યા કેળવણીનું મહત્વ / દિકરી ભણાવો:, દીકરી બચાવો

વીર સાવરકરની જન્મજયંતિ પર જાણો તેમનાથી સંકળાયેલી 5 ખાસ વાતોં

Rajiv Gandhi- કેવી રીતે ખબર પડી કે રાજીવ ગાંધીની હત્યા એક મહિલા દ્વારા કરવામાં આવી હતી

World family day 2023- વિશ્વ પરિવાર દિવસ પર નિબંધ

ગુજરાતી નિબંધ - માતૃપ્રેમ .. મા તે મા બીજા બધા વગડાના વા..જનની જોડ સખી નહી જડે રે લોલ !

મજૂર દિવસ પર નિબંધ - Essay On Labour Day

ગુજરાતી નિબંધ - ડા. બાબા સાહેબ આંબેડકર

ગણપતિ વિશે નિબંધ

Shivaji Maharaj- છત્રપતિ શિવાજી નું અણમોલ જીવન ચરિત્ર

World Water Day- વિશ્વ જળ દિવસ પર નિબંધ

Surya grahan - સૂર્યગ્રહણ વિશે નિબંધ

ચંદ્રગ્રહણ પર નિબંધ

Gujarati Essay Holi - હોળી પર નિબંધ

Gujarati essay - નારી તું નારાયણી / સ્ત્રી સન્માન

Women's Day 2024- મહિલા સશક્તિકરણ

• શ્રદ્ધા-અંધશ્રદ્ધા
• ધર્મ યાત્રા
• અનોખુ વિશ્વ
• લગ્ન વિશેષાંક
• ગુજરાતી સિનેમા

જ્યોતિષશાસ્ત્ર

• જાહેરાત આપો
• અમારો સંપર્ક કરો
• પ્રાઈવેસી પોલીસી

Copyright 2024, Webdunia.com

40+ Happy Friendship Day Wishes & Quotes In Gujarati

કહેવાય છે કે જીવનમાં સાચો મિત્ર હોય તો દરેક મુશ્કેલ કામ આસાન થઈ જાય છે. તેથી, માતા-પિતા પછી, જો કોઈ અન્ય વ્યક્તિ જીવનમાં મહત્વપૂર્ણ છે, તો તે સાચો મિત્ર છે. સાચો મિત્ર દરેક સુખ-દુઃખમાં તેની પડખે રહે છે.

40+ Happy Friendship Day Wishes In Gujarati

Gujarati friendship day wishes, happy friendship day quotes in gujarati, dosti wishes in gujarati, friendship day images in gujarati.

મારા આનંદનું બંડલ બનવા બદલ આભાર. સહાયક અને દયાળુ બનવા બદલ અને જ્યારે કોઈએ ન કર્યું ત્યારે મારો વિશ્વાસ કરવા બદલ આભાર. હેપી બેસ્ટ ફ્રેન્ડ ડે

મિત્રતા સુખ અને દુ:ખની વાર્તાનું નામ છે મિત્રતાનું રહસ્ય હંમેશા હસવું છે આ ક્ષણિક પરિચય નથી મિત્રતા એ જીવનભર ટકી રહેવાનું વચન છે હેપ્પી ફ્રેન્ડશીપ ડે

See Also: Happy Friendship Day Wishes In Marathi Happy Friendship Day Wishes In Punjabi Happy Friendship Day Wishes

મારા જીવનમાં તમારી હાજરીથી, મારું જીવન નવી આશાથી પ્રકાશિત થયું છે. તમે એક અદ્ભુત આત્મા છો જેણે મને મિત્રતાનો વાસ્તવિક અર્થ શીખવ્યો. તમને હાર્દિક હેપ્પી બેસ્ટ ફ્રેન્ડ ડેની શુભેચ્છા

તારી અને મારી મિત્રતા આકાશમાં ચંદ્ર અને તારાઓના મેળાવડા જેવી છે. મારા મિત્ર, હું આ મેળાવડાનો ધ્રુવ તારો છું. તમે જે મારા સંઘર્ષના સારથિ છો, તો હું તમારી સફળતાનો કિનારો છું.. હેપ્પી ફ્રેન્ડશીપ ડે

એ દોસ્ત મને તારી દોસ્તી પર ગર્વ છે, દરેક પલ તને યાદ કરું છુ, મને ખબર નથી, પણ ઘરવાળા કહે છે કે હું ઉંગ માં પણ તારી સાથે વાત કરું છુ…

“તમારા ચહેરા પર સ્મિત અને આ વસ્તુઓ તમે હલ કરી છે કંઈપણ બદલ્યા વિના બધું આમ જ રહ્યું જીવનની સફરમાં બધું આમ જ રહેવા દો.. હેપ્પી ફ્રેન્ડશીપ ડે

આ જગત માં એવા પણ મિત્રો આવી જાય છે, જે વચન આપતા નથી પણ નિભાવી જાય છે…. ગુસ્સે થયા જો લોકો તો પત્થર સુધી ગયા, પણ દોસ્તો ના હાથ તો ખંજર સુધી ગયા, દોસ્ત અમારે તો નિભાવવી હતી દોસ્તી, ને એટલે તો દુશ્મનો ના ઘર સુધી ગયા…..

“આ તારી અને મારી મિત્રતાનો દિવસ છે. આ મિત્રતાની ઉજવણી કરવા માટે સાક્ષીઓ સાથે વિતાવેલી પળોનો આ દિવસ છે એ ક્ષણોમાં પણ તારી સાથે ચાલવા માટે..” હેપ્પી ફ્રેન્ડશીપ ડે

તારી મૈત્રી માં કઈ સર લાગે છે, કોઈ પોતાનું હોય એવો અણસાર લાગે છે, જીંદગી ની કડવાશ માં થઇ એક મિત્રતા મધુર, બાકી તો આવી મિત્રતા થવામાં પણ વાર લાગે છે… .

“મારા માટે તમારી ખુશીથી વધુ મહત્વનું બીજું કંઈ નથી.” જો તે તમે નથી, તો મારા મિત્ર પર વિશ્વાસ કરો, હું પણ નથી. હેપ્પી ફ્રેન્ડશીપ ડે

જીવન માં એક મિત્ર કૃષ્ણ જેવો હોવો જોઈએ જે તમારા માટે યુદ્ધ ન લડે પણ સાચું માર્ગદર્શન તો જરૂર આપે.

“સંઘર્ષના રસ્તે કાંટા પર ચાલવું, હું જાણું છું કે આનું નામ છે જીવવાનું.” આ સફરમાં, ઘણી અપ્રિય ઘટનાઓ હોવા છતાં, એક સારી બાબત એ બની કે અમે મિત્રો બની ગયા…” હેપ્પી ફ્રેન્ડશીપ ડે

See Also: Happy Friendship Day Wishes For Husband In Hindi Happy Friendship Day Wishes For Husband Happy Friendship Day Love Shayari For Wife

આ દુનિયા માં બધું જ મળે છે, પણ મળતી નથી દોસ્તી, દોસ્તી નું નામ જીંદગી, અને જીંદગી નું નામ દોસ્તી…..

એવું નથી કે હું તારા વિના જીવી શકતો નથી બસ એટલુ જ છે કે તારી મિત્રતા વિના મારું અસ્તિત્વ નથી…” હેપ્પી ફ્રેન્ડશીપ ડે

દુનિયામાં કોઈ પણ વ્યક્તિ અજનબી નથી, અને જો છે તો એ માત્ર મિત્રો, જેને તમે હજુ સુધી મળ્યા નથી..

“એવું નથી કે હું તારા વિના જીવી શકતો નથી બસ એટલુ જ છે કે તારી મિત્રતા વિના મારું અસ્તિત્વ નથી…” હેપ્પી ફ્રેન્ડશીપ ડે

30+ Happy Friendship Day Wishes & Quotes In Marathi

30+ funny friendship day wishes & messages in hindi.

• Anniversary Wishes
• Best Quotes
• Birthday Wishes
• Congratulation
• Famous People
• Health & Beauty
• Important Days
• Indian Festivals Wishes
• Kids Corner
• Mehndi Designs
• More Updates & Information
• Relationships
• Sher-o-Shayari
• Songs-Lyrics
• Status & Messages
• Video Status
• Privacy Policy / Disclaimer

"> img('logo-tagline', [ 'class'=>'full', 'alt'=>'Words Without Borders Logo' ]); ?> -->

• Get Started
• About WWB Campus
• Le livre est sur la table: The Challenges of Translating Poetry
• The 2024 Words Without Borders Gala
• Ottaway Award
• In the News
• Submissions

Outdated Browser

For the best experience using our website, we recommend upgrading your browser to a newer version or switching to a supported browser.

More Information

Translating Gujarat: On Raising Visibility and Sharing Literary Wealth

Gujarat boasts a vibrantly active and industrious 24% of India’s overall seacoast. At 1,600 kilometers, this is the longest coastline of all Indian states and, since ancient times, has invited an unceasing influx of travelers, traders, and warriors from all over the world. The region connects with present-day Afghanistan and Pakistan via northbound land routes through the Sindh desert and what is presently known as Rajasthan. Its eastern mainland adjoins the rest of northern and central India. And in the south, it neighbors agriculturally productive and highly industrialized towns and cities like present-day, cosmopolitan Mumbai. The state’s topography is also filled with extremes and contrasts, from the salt deserts and marshes of Kutch in the northwest to the arid and semiarid scrublands of the western Kathiawad peninsula to the forested mountains and fertile plains in the southeast. Frequented by migratory tribes and clans of pastoralist warriors, pilgrims, and traders, these age-old routes and vastly diverse ecologies have allowed for a fascinating hybridization of cultures and languages from all around the country and the world. Even the name Gujarat originates from a tribal dynasty, the Gurjara-Pratiharas, who came from the north in the mid-eighth century to defeat the local rulers and rule the region along with much of northern India.

Given all of the above, the Gujarati language has never been a discrete or stable entity despite the pre-Independence attempts by British colonial officers, Gandhi, and other Indian nationalist leaders to codify it as such. As scholars like Riho Isaka, Samira Sheikh, Sitanshu Yashaschandra, Rita Kothari, Aparna Kapadia, et al. have proved, the language is a richly complex linguistic system without fixed boundaries that has evolved through centuries of economic, political, and cultural interactions between speakers of Sanskrit, Prakrit, Gujari, Arabic, Persian, Turkish, Portuguese, Dutch, Urdu, Sindhi, Hindi, and more.

This plurality enabled the flourishing of numerous ethnolinguistic identities within the region, which, in turn, have engendered diverse literatures and cultural artifacts through the centuries. Arguably, though, Gujarat had its major literary renaissance in the late 1800s. In part, this was due to cross-pollination with the growing number of literary translations from English and other Indian and European languages. And, in part, it was due to a sociopolitical awakening among Gujarat’s literati—most of whom were educated elites—driven by anti-colonialism, nationalism, and the independence movement. Both of these factors led to a profuse blossoming of the modern Gujarati short story, groundbreaking first novels and memoirs, literary criticism approached as a rigorous art form in itself, travelogues that became established as a literary genre, and modern poetic forms that deviated from all previous traditions. Writers, poets, critics, and dramatists like Dalpat, Narmad, Nilkanth Sr., Navalram Pandya, Nandshankar Mehta, and others led the initial charge.

During this pre-Independence peak era of literary output, the historical novel genre became notably dominant because it also grappled with identity-building, a sense of nationalism, and state formation. Gujarati historical novels of this time are, in themselves, sources of history—beyond the stories they contained, they were also modes of collective consciousness, social reform, and earnest attempts to transcend history itself. This pre-Independence rise of Gujarati historical fiction was deeply influenced by the likes of Scott, Tolstoy, Cervantes, and others. The first-ever Gujarati novel, Nandshankar Mehta’s Karan Ghelo, published in 1866, was historical fiction. Next came the canonical, near-historical novel quartet Sarasvatichandra,  by Govardhanram Madhavram Tripathi, published from 1887 to 1901. With over 150 characters and 2,000 pages, its length surpassed Tolstoy’s War and Peace and it preceded Proust’s In Search of Lost Time . Writers like K. M. Munshi and Dhumketu published several historical fiction series set in pre-British India. Jhaverchand Meghani painstakingly collected ancient oral folklore from different regional communities into multi-volume works. Gunvantrai Acharya created swashbuckling tales of the nautical adventures of Gujaratis who traveled far and wide.

Yet, the first-ever English (or any language) translations of a handful of these works have only emerged in the last decade or so. The rest remain like faint memories of long-buried treasures despite the recovery and preservation efforts of a few stalwarts in every generation. In particular, many works remain unknown even to the Gujarati readership because they came from marginalized Gujarati communities—for example, the Parsi Gujarati community, which was much smaller than the Hindu majority but produced relatively more books at the time.

We can draw a line connecting the aforementioned Acharya to his daughter, the celebrated and prolific author Varsha Adalja, whose fiction opened this collection. Crossroad is a multi-generational historical novel set during the time of India’s independence movement. Written when the author was in her seventies, the work is groundbreaking for several reasons. In particular, despite Gujarat giving India its two most well-known Independence leaders—Mahatma Gandhi and Muhammad Ali Jinnah—and Sabarmati Ashram in Ahmedabad being Gandhi’s political base, this is among the handful of contemporary Gujarati novels to carefully explore those volatile times. That it does so mostly through the lives and experiences of women is another singular feat. Adalja’s prose is colloquially lyrical and true to its time and place. It is also cinematic and immersive, while not shying away from the worst sociopolitical issues like the infanticide and rape of young girls. As I finish my translation of the novel, I am frequently struck by the depth of her craft and research. And I am reminded of how much we still need to learn about Gujarat during those decades beyond the lives and works of Gandhi, Jinnah, and the intelligentsia.

Immediately after independence from the British in 1947, Gujarat became part of Bombay State, and the Mahagujarat Movement for a separate state became the next big political drive. From 1947 to 1960, a Sanskritized version of the language became more standardized, relegating the many regional variations to dialect status. This is also when, as translator Meena Desai writes in her introduction to a ghazal by Befaam (the pen name of Barkat Ali Ghulam Husain Virani), the Gujarati ghazal form came into its own as part of the “burgeoning movement toward an independent identity of a much-colonized country.” Tracing its origins back to seventh-century Arabic love poetry, the ghazal had gathered Persian influences as it spread across South Asia in the twelfth century through Sufi mystics and Islamic Sultanate courtiers. Ghazals continue to enjoy popularity today—especially in Bollywood—in different languages and regions of India, Pakistan, and Bangladesh. Even noted American poets have composed ghazals in English. Though difficult to translate because of their layered meanings, repetitions, and symbolism, Gujarati ghazals continue to flourish both in India and among the diaspora.

Shortly after Independence, another upheaval in Gujarat—particularly the large regions of Kathiawad and Saurashtra—involved the unification of more than two hundred independent princely states. In British India, these states had functioned more like allies rather than subordinates of the British Raj. The newly-formed Indian government pushed hard to integrate the nearly six hundred total princely states, which made up more than half the country. But legacies, traditions, and memories lingered on, as we see in an excerpt of Hasmukh Shah’s upcoming memoir, Dithu Mai . . . ( From the Margins of History ), translated by Mira Desai. Shah describes markers of a world that was quickly disappearing at that time—a Muslim ruler, his integrated team of Hindu and Muslim drivers from across caste and class hierarchies, and his garage filled with expensive and difficult-to-maintain British and American vehicles. From the child narrator’s innocent point of view, all of this is fascinating and impressive. We know the child grew up to become a key staff member for three separate Indian prime ministers. Undoubtedly, some of his diplomatic and negotiation skills had begun developing in those humble yet culturally syncretic beginnings.

That idea of cultural syncretism is also brought forth in Bharat Trivedi’s poem about Ahmedabad , an ancient city with a rich history named after a fifteenth-century Muzaffarid Sultan. As Mira Desai writes in her translator’s note, “Beyond the Hindu, Muslim, and Maratha dynasties and the British colonial rulers, there were also the Siddis, descendants of shipwrecked Africans, who bequeathed an intricate and famous carved stone screen (referenced here as Siddi Sayyed ni jali) to the city.” Though it has seen much communal tension in the last two decades, Ahmedabad has always been a political and intellectual hotbed, particularly during the Gandhi years. And while it is a constant muse for poets, writers, filmmakers, and songmakers, the walls of this city guard many untold stories still. I lived in the sprawling outskirts from mid-2014 to early 2020 and continue to explore its past and present in my own fiction. Once it grabs hold of your imagination, Ahmedabad remains a perpetual state of mind.

The third poet we’ve featured, Jayesh Jeevibahen Solanki, grew up in a village close to Ahmedabad and was a prominent, brave voice in the Gujarat Dalit Movement for most of his adult life. As translator Gopika Jadeja writes in her introductory note , “These poems give us a glimpse into a promising young mind, a poet and activist who envisioned a different future for Dalit and marginalized communities in India.” The objects described starkly in these two poems—stolen mangoes, torn kites, ice lollies for a rupee, a shirtless torso, and shoeless feet—all reveal the impoverishment that Solanki experienced throughout his life, which he tragically ended in October 2020. During my time in Ahmedabad, when I was fictionalizing the 2014 Dalit flogging incident in Una for a short story, I found a few videos of Solanki talking to journalists and reciting his poetry. His grounded convictions and passionate energy will forever haunt all who encountered him, virtually or in person.

It takes both a deep passion and a certain kind of energy to persist as a bilingual poet and writer, as Pratishtha Pandya writes in her personal essay, “ Writing in Mother Tongue and an Other Tongue .” Pandya traces her lifelong encounters with different languages and literatures to understand how her translation practice made her “more attuned to the sounds, nuances, and even limitations of the languages I was working with.” More profoundly, she investigates how there are things she can write in the “other tongue” that she cannot approach in her mother tongue because of cultural conditioning. This linguistic hopscotching about may feel ungainly at times, she writes. Still, there is joy in the spontaneous discoveries it can yield for those willing to jump past boundary constructs and land on just the right words to express themselves fully.

Sachin Ketkar also talked about the pleasures and challenges of bilingualism in my interview with him. As a Marathi-speaking Maharashtrian who grew up speaking Gujarati in Gujarat and working with English as a scholar and academic, Dr. Ketkar experienced “subtractive bilingualism”—a phenomenon I have also experienced since leaving India in 1991 but had not been able to name until this conversation. This is when, as he told me, the acquisition of an elite and powerful language like English results in the depletion and deprivation of linguistic, cultural, and creative resources of the language(s) in which one is raised. We discussed his own literary and translation journey and how intricate questions of cultural identity, tradition, modernity, and relevance stared at him with every step of that journey. Translation, for him, is primarily a creative process of negotiating through those questions. As he also shares in the interview: while creative bilingualism or multilingualism has been additive in nature for literatures in other Indian languages (e.g. Tamil, Hindi, Bangla, Marathi, and more), it has not been the same with Gujarati literature for various reasons.

In a country with so many languages, translation is, as Rita Kothari put it in my interview with her, “an un-self-conscious act [that’s] in the air, in the cosmos. And it’s hidden by being most proximate and natural.” As a multilingual scholar, translator, academic, and author, she has written extensively about Gujarati literature and translation theory. She has also co-translated, with Abhijit Kothari, the most famous historical fiction in our literary canon: K. M. Munshi’s Patan trilogy. Here, we discussed the evolution and craft of Gujarati literature in translation . This is my third interview with Dr. Kothari, and one of the recurring themes is how she sees languages as sociopolitical constructs that are, beyond their uses for communication, about power and identity. Given the evolutionary aspects I described above, this is truer than ever for the Gujarati language. In closing, Dr. Kothari recommends another great Gujarati-to-English translator, to whom we turn next.

Tridip Suhrud is renowned for his Gandhian scholarship. He is also the only Gujarati-to-English translator who has been brave enough to take on the work of translating the canonical Gujarati historical quartet, Sarasvatichandra , which I mentioned earlier. In this interview , we discussed some of his milestone translations, and I asked him where Gujarati literature stands with respect to literatures from other Indian languages in terms of creativity, innovation, diversity, volume, and recognition. He reflected on the Gujarati intellectual tradition overall, and said that “. . . we in Gujarat [ . . . ] have not thought about ourselves in our tongue with as much rigor and originality as we ought to have, or the seriousness with which language communities like Marathi, Bangla, Kannada, Tamil, and Malayalam have done.” Regarding the Gujarati translation scene, he has also discussed elsewhere how we Gujaratis are very good at bringing literary wealth from other cultures into ours, but not so good at sharing our own wealth.

Though that last bit was also a good-humored dig at the age-old Gujarati stereotype as the mercantile, business-minded community, when we look at the three Gujarati-to-English translations published in 2022 (excluding my own Dhumketu translation, which was the US edition of the 2020 Indian publication), it bears out. In her omnibus review , Shalvi Shah writes that they were “all written and translated by men and the only literary works translated from Gujarati to English in India in 2022 were published and are set more than five decades ago.” As a young translator herself, she calls out the difficulties of finding daring, new, experimental works. Sadly, this latter point also bears out, although I’m grateful that we have rare translations of books by a Gujarati Parsi and a Gujarati Dalit among those three.

Earlier, I mentioned a literary renaissance period for Gujarati literature as the independence movement got underway. The next big turning point came in the post-Gandhian era of the 1950s and 1960s with avant-garde writers like Mohammad Mankad and Suresh Joshi. Though Joshi was trained and well-read in Western literary traditions, he chose to write in Gujarati. To date, there has been no other who can match Joshi’s experimental aesthetics and prolific works of fiction, literary prose, literary criticism, and translations from several languages. In his 1992 essay collection, Imaginary Homelands , Salman Rushdie writes this about meeting Joshi:

To go on in this vein: it strikes me that, at the moment, the greatest area of friction in Indian literature has nothing to do with English literature, but with the effects of the hegemony of Hindi on the literatures of other Indian languages, particularly other North Indian languages. I recently met the distinguished Gujarati novelist Suresh Joshi. He told me that he could write in Hindi but felt obliged to write in Gujarati because it was a language under threat. Not from English, or the West: from Hindi. In two or three generations, he said, Gujarati could easily die. And he compared it, interestingly, to the state of the Czech language under the yoke of Russian, as described by Milan Kundera.

(Joshi’s stance predates that of contemporary writers like J. M. Coetzee, Ngũgĩ wa Thiong’o, and Minae Mizumura, who have all also made the political choice to write against the hegemony of English by first publishing their books in Spanish, Gikuyu, and Japanese respectively.)

Today, there is still a language pyramid in India where Bangla, Hindi, Urdu, Tamil, Malayalam, and others sit at the top. The language and history scholars I mentioned earlier have explored the whys and wherefores in their various books and papers. Globalization continues to diminish the ranks of Gujarati readers and writers by increasing the dominance of English. A quick check on Amazon India shows that, beyond academic texts, the Gujarati-language bestsellers are self-help and how-to books translated from English alongside the perennial favorite books about Steve Jobs and Elon Musk. With each generation, the body of Gujarati literature seems to become less abundant, vibrant, and innovative than it was during Joshi’s time. The Indian government and a handful of Gujarati literary institutions do what they can. For example, in 2007, the Gujarati Sahitya Akademi created a prize to recognize and encourage Gujarati authors and poets below the age of thirty . At last count, there are at least twenty different Gujarati literary awards . The Gujarati Sahitya Parishad, the oldest literary organization, has at least thirty different literary awards .

And yet, consider this: Gujarati has fifty-six million speakers worldwide. It is the sixth most spoken language in South Asia and the third most spoken language in the South Asian American diaspora . By some accounts, the Gujarati diaspora is spread over 125 countries . But my 2022 translation, The Shehnai Virtuoso and Other Stories by Dhumketu, was the first ever Gujarati-to-English literary translation to be published in the US. It was also the first ever book-length translation of this modern Gujarati short story pioneer, who published nearly twenty-six volumes of short stories alone.

For any literary culture to thrive, its readership must grow within its own societies and beyond with more translations into and from the language. This first-ever collection at Words Without Borders is a cultural intervention to bring these works to a wider readership, and to also help raise visibility within Gujarati society, especially the global diaspora. For translators from under-represented languages like ours, the act of translation can also be a mode of recovery and reclamation. Together, this small sample reveals rich glimpses of the diverse, complex, and ever-evolving literary traditions of Gujarat. It is an effort to share some of our literary wealth and celebrate our Gujarati ways of being.

Copyright © 2023 by Jenny Bhatt. All rights reserved.

Jenny Bhatt

Jenny Bhatt is a writer, literary translator, book critic, and the founder of Desi Books, a global multimedia forum for South Asian literature.

Into English: Sachin Ketkar on Bilingual Translation

A splendid impossibility, wwb in 2023: the year in fiction.

Find anything you save across the site in your account

The Trouble with Friends

On a daily basis, I teach kids. By kids, I mean teens to college-age, sometimes mid-twenties. When I started teaching, I was still a kid myself, so I was careful to refer to my students as students, but now I feel a distinct gap. Kids talk a lot about their friends. For any length of time that you allow them, they will bring up this friend and that friend and a birthday party they went to, a concert, a sleepover, a study sesh, another party, the mall, a Starbucks run, the movies, a two-week trip across Asia which they’re planning to take or have taken with friends. Kids don’t usually talk about their families. Sometimes I’m taken completely by surprise when, months into our knowing each other, a student mentions having a twin. I suppose hearing the constant chatter about friends has made me consider my own, and how hard it can be to maintain these bonds as an adult. Mostly, what I notice is attrition: I lose more friends than I make.

An obvious reason for that attrition is marriage. Friends get married and their spouses become their closest friends. My husband is now the person I spend the most time with. Face to face and over text. I tell him everything and anything, because I’m a chronic oversharer and I trust him with my thoughts, however stupid they may be. I used to be the same way with friends, but more and more I check myself. My ten-second rule: write the text but wait ten seconds before sending it; evaluate whether it’s truly vital to pass on this piece of information. When I tell friends something now, I must accept the possibility that they will tell their spouses, with whom I’m friendly but not friends. A friendship is truly strained when you don’t like the spouse. Here is my person, your friend proclaims, flag in the sand, and you must tread carefully. Sometimes this new person is so far removed from what you imagined for your friend that you wonder if you knew your friend at all.

After marriage, any walls that already existed between two friends invariably thicken. A friend who used to discuss things with you simply to work through them stops doing so, and updates you only on definitive good news, never the bad, the ugly, or the in-progress. All of that, you suspect, she saves for her partner. In other words, you’re no longer included in the problem-solving. Of course, some matters belong first to the marriage: the stuff of intimacy, finance, family. To have or not have children. To want children but not be able to have them. Increasingly, my friends leave me out of these big conversations, and vice versa, but when an outcome is certain or a plan set, we do update one another, which reminds us that we’re still, in fact, friends, but also boils the friendship down to a PowerPoint.

If I don’t have kids, I will lose more friends. This is not a hypothesis. It has already started to happen. Friends, during pregnancy, assure you that nothing will change. You contribute to the diaper fund, attend the baby shower, and, once the child arrives, you try to see them, plan for dinner at 2 p.m. , between nap times, but, somehow, something always comes up. Next time, yeah, next time, let’s hang out soon, yeah, soon—but no one proposes a new time, and months go by, years. You never see them again, you never meet the child, and that begs the question of how close you really were. You consider the possibilities. Perhaps you said or did something irrevocably wrong. To avoid ever saying anything about a child that could be misconstrued, I overcompensate. I never bring up the child or ask after it, or, if I do, I make the mistake I just made, and refer to the child as an “it.” A likely scenario is that my friends, as new parents, went down their friend list and crossed people out. Having friends without kids is harder for them to justify. What is our baby going to do at their non-baby-proofed place? And remember that time they referred to our child as an it? An it! But I could be overthinking. Doing what writers do, adding nuances to interactions that aren’t there. A simpler reality is that my former friends just don’t have time for me. Parenting is hard enough without their having to worry about my feelings.

I do greatly appreciate the rare friends who stay with me after kids. We meet, as we used to, at restaurants, bars, shows, or, when child care gets hard to schedule, we meet at their apartment, the office now a nursery, now a toddlers’ room, now a girls’ room, and, throughout dinner, the girls (twins), who are supposed to be in bed, come out, one at a time, sometimes together, to tell us that they would like to be read to, they would like to drink an entire glass of water, they would like to go to the bathroom, they would like new pajamas, they would like chicken nuggets, they would like to have their hair combed, they would like a specific teddy, they would like a hug, a better hug, they would like to see a rainbow, they would like to go to the bathroom again, they would like more water, they would like to know if it’s tomorrow. For the short duration of an evening, I greatly appreciate being part of this.

There’s a Grace Paley story that I think of when I think about how friendships end. A woman named Cassie asks her friend Faith, a writer, why she has written about their other friends but never about her: “You let them in all the time; it’s really strange, why have you left me out of everybody’s life?” Faith doesn’t have a good answer and asks to be forgiven.

Forgive you? [Cassie] laughed. . . . With her hand she turned my face to her so my eyes would look into her eyes. You are my friend, I know that, Faith, but I promise you, I won’t forgive you, she said. From now on, I’ll watch you like a hawk. I do not forgive you.

That final line, which is also the last line of Paley’s “Collected Stories,” strikes me as brutally honest and true. When I have trouble forgiving a friend, my husband says it’s because I go all in. I pour everything into a new friendship, the honeymoon period, the getting to know each other. I have an incurable habit of sending pop-up holiday cards. I’m a big fan of digressive group chats. Here are my deepest, most authentic feelings, friend. Please kindly tell me yours . But when that gesture is not reciprocated, when I sense the wall coming up, I’m so mad at myself for having revealed so much that I withdraw.

Sometimes I ask my students to write about a time when they were blindsided, or an incident that made them take stock. More often than not, they turn in stories about a friend betrayal. In one class, a student mentioned that their parents didn’t have any friends. Around the table, everyone nodded. It seemed that no one’s parents had friends, and my students couldn’t fathom this, couldn’t fathom it when I admitted (foolishly) to having fewer friends in my thirties than I’d had in my twenties. Horror. Pity. I tried to defend myself. More horror. More pity. How could this happen to a person? How could a person let it happen? No, it would not happen to them.

The wonder, and the curse, of friendship is choice. You can’t choose your family, but you can choose your friends. For me, common qualities and habits help. Female. About my age. Sense of humor. I would not choose a friend who went out dancing all night on Ecstasy. No offense to dancing or Ecstasy, but in comparison with those things I would be a total bore. I would not choose a friend who had a second home somewhere like the Hamptons or Lake Como or Austria. Of course, it is superficially nice to be invited to garden parties or SoHo lofts, but I don’t want to be the lone Asian woman in that garden wearing a cotton dress and sensible shoes, my only topics of conversation being work, the grind, and not that new art gallery down the street. In other words, the supposed freedom of friend selection goes only so far, and, given how deeply my choices are informed by my background, family, and upbringing, I wonder if they are choices at all.

I’m the only child of immigrants who are not only children but whose siblings and parents stayed in China. I have no cousins here. No aunts, uncles, or grandparents. As a kid, I was distressingly lonely, and, like my students, my younger self placed grave significance on having not just friends but the ability to make them. To befriend was to assimilate and to speak English. To have a friend was to have an ally. I still fear the time when I am alone. Statistics predict that I will outlive my husband, and then what? I get through my last decade texting my friends? Having kids is a solution. I could spend the last decade texting them, or their kids, and getting wrapped up in all that. But I don’t see myself having kids.

I live in a building where the parents are friends because their kids are friends. Hard to say if they would have been friends without the kids, and that makes me wonder if friendship is genuine if the choice to stay connected and on good terms is not entirely a solo one. My husband and I have friends in our building because our dogs are friends. We have a group chat, named after our dogs, with this other couple, and we pet-sit for one another. Our friendship is so rooted in our dogs that, when we ate out together for the first time, dogless, more than a year after we’d started looking after each other’s fur babies, we all felt that it was kind of weird. But then we did it again, and it wasn’t so weird. I used to think that our friendship with this couple was one of convenience, but I don’t think that anymore. Sometimes you have close friends because they are close by and have compatible dogs.

If a friendship is meant to be a give-and-take, an ideal friend should, in theory, give as much as she takes. But this, then, opens the door for the frustratingly fair friend. She weighs every gesture and transaction, splits every bill down to the cent. She remembers every favor, every imbalance of favors. She looks up the price of your birthday gift to her, in order to give you an item of commensurate value. In Chinese, chi kui means “to eat a loss.” This friend will never chi kui , yet is shrewd enough never to seem like she’s taking advantage. Technically, the fair friend is not in the wrong, and if I’m noticing her behavior, then I, too, am guilty of keeping score.

But do I accept the friend who takes more than she gives? The taking is not always tangible. There’s the friend who keeps forgetting her wallet, and then the friend who expects you to be there for her at whatever cost. Inconvenient as it may be for you to step out of class, mute the Zoom screen, get off the subway, this friend is having a crisis and she would like your opinion, even though it’s not an opinion she’ll take; she would still like you to hear and validate her crisis. I’ve never known a crisis friend to have just one crisis, and, before you know it, you’ve read and replied to thousands of texts about her problems, which are all interrelated and endemic, and soon, mired in another emergency that you’re coaching her through, she throws up her hands and announces, “I’ve had it. No one in the world cares about me. I can’t rely on anyone anymore, except myself.” She sighs with profound feeling. You blink, balk. You think, What the fuck have I been doing? What the fuckity fuck has every conversation we’ve ever had been for? Then you realize that what your friend wanted from you is a mother, and, when you couldn’t measure up, you, too, became part of the cold, unfeeling world.

Inverting the dynamic completely is the friend who wants to be your mother. She demands to be relied on, to be your “go-to.” She remembers your birthday, your pets’ birthdays, your wedding anniversary, when you moved to the city, when you plan to go upstate—“about that time, isn’t it?” She knows you. Or thinks she does. She’s the first to like your photos, your tweets, the first to give you the name of a C.P.A., a dentist, a real-estate agent, a doctor (her C.P.A., her dentist, her real-estate agent, her doctor), and for a very long time this feels supportive, until it feels intrusive and like surveillance and not nurturing at all but a show of control. When you seek out your mothering friend in your low moments, you feed her ego. She wants to help, but above all she wants credit for helping you, and she relishes the flex. Whenever you ask after her well-being, she pronounces herself emphatically “great.” You try to poke around more, you sense that she isn’t as well as she claims, and, without fail, she adds, “No, really, I’m great, super, but how about you? You seem stressed. Anything I can do?” How to handle such a question? Do you say, “Yes, please deliver the chicken soup” (which she would gladly do), or do you feel bad for always being the broken one?

I already have a mother, with whom I have a complex, routinely difficult, and uniquely volatile bond that would take over this essay and any story I ever write, should I let it. I don’t need another mother. So I learn to interact with these friends less. I offer up less of my life. I’m great, too, super, never better. I recognize that to question the motives behind a friend’s support is both paranoid and ungrateful. But I worry that if my vulnerability fuels her vanity, then an inherent rivalry exists between us—one that I want no part in—over who is the better friend. I am certainly not the better friend. I can’t remember everyone’s important dates and be there for everything and like every comment within thirty seconds of its existence, and I definitely don’t want to be my friend’s mother. So, if I’m not the better friend, then I’m the worse friend. I’m the one who takes more than I can give.

All this to say that friends grow apart. Commonalities change. Common habits diverge. Qualities that you didn’t much like in a friend amplify, and your own traits, priorities, shift. A friendship is not stagnant, and growing together is usually not the norm. It’s nice to have writer friends, but then all you talk about is writing and how insane you have to be to do it. Nice to have friends with other jobs, but then all you hear about is their work, which you might not understand or care about. Work colleagues can never be true friends, and neither can one’s students. A fake friend is easy to spot, and even easier is the friend or acquaintance who, after a long period of no contact, emerges from literally nowhere with the message Hey! Just saw you published a book! Here’s a picture of that book in a bookstore. Let’s grab coffee and catch up .

Platitudes: A true friend is someone you can be your true self with. A true friend calls you out on your bullshit. A true friend sticks with you through thick and thin. But is any of that really possible or fair? How well do I tolerate being called out on my bullshit, and how comfortable am I now at calling other people out on theirs? Can a true friend stay with you forever, or, a better question, can a friend stay true to you forever? Is Cassie a true friend to Faith?

What my students say: Friendship is a gift, a sacrifice. Friendship is all about timing and who you are at that moment and what you need. My students are always living for the moment, and they have strong opinions about what it means to be a good, true friend. When I was in college, my friend circle was wide and healthy. Thanks to clubs, class, lab, and Harvard’s housing system—“the blocking group,” wherein, at the end of freshman year, you choose up to seven people you are close to, your “block-mates,” and are then sorted into a house with them and live with them for the next three years. To entangle matters even more, your blocking group can link with another group to sort into the same house, and those in the latter group become your “link-mates.” Should you not have a group and have to sort on your own, you’re called a “floater.” These terms were fun to use at the time but are now glaring reminders of how successful my alma mater is at institutionalized friendship. Institutionalized to then build a strong alumni network, which donates large sums back to the nest where the camaraderie began. By the end of senior year, my blocking group, a collection of misfits, had toppled. There was so much politics in my lab, given the constant pressure to publish, and my friends in clubs were already moving on to bigger, better things, like med school, law school, or jobs in the real world. I don’t think my experience was unique. You have friends for the period that you have them for, and that period ends.

I know that a friendship has cooled when I find myself asking, Would we be friends if we met today? I used to think “cooled” meant “over.” In the words of that pop icon my students are obsessed with, we are never, ever getting back together. But “cooled” does not necessarily mean “severed.” Though friends are not family and are not obligated to stay with me, they have accompanied me for part of the journey, and for that I owe them, I owe us, the chance, at some future point, to fortify the bond again.

According to the sociology of group dynamics, a triad is more stable than a dyad because one member can act as a mediator. An example is a doctor, a patient, and a cultural liaison. But I have never found a triad of friends to work as well as, say, a tetrad, and especially a tetrad made up of two couples. In a triad, two people are always closer and risk icing out the third. The exclusion is not usually intentional, but the ousted person always feels that it is, somehow. And what if no one wants to mediate, or the person who mediates also likes power, likes games? I’ve had triads of friends begin, then fail, and, when the final calamity hits, I think of the dumping of water into a nuclear reactor and then of Yeats’s “widening gyre”: “Things fall apart; the centre cannot hold.” My preference for tetrads makes sense only because of my husband. He has been, for me, an ally, a cheerleader, and my first reader, and we have, thus far, a happy marriage. Along the way, we’ve made couple friends as a couple, and I’ve discovered that the tetrad works only when every possible combination of two members does.

There are only a few couples with whom this holds true for us, and there is only one tetrad that we have tested through long periods together and international travel. I evoke my closest childhood friend here, a girl I’ve known since fifth grade. Let’s call her Diana. We have not always been so close. In middle school, she moved away, then my family moved to the city she had moved to, but although we went to the same high school, our social circles rarely overlapped. Still, from middle school on, Diana and I were part of a triad. I was extremely close with the third girl, as we were both immigrant children, from China, and lived in similarly shabby apartment complexes across the street from each other in the rural Midwestern town where the three of us met. The third girl and I often iced out Diana. Together, we were mean. A few years out of college, that girl and I had a huge fight by text on my birthday. (Lesson learned: when friends decide to burn it all down, they don’t care if it’s your birthday because they’ve stopped caring about you.) A litany of grievances was aired and contested, and no one was generous enough to get on the phone. We haven’t spoken since.

By chance, Diana went to college and grad school in the same city as I did. As the triad imploded—she tried to mediate, negotiations failed—I vented to her about it, and, eventually, I stopped venting and she and I became close. She met my husband when he was still my boyfriend. I saw her through her breakup with her high-school sweetheart, a boy who was also a friend of mine, with whom I have since fallen out of touch. By the end of grad school, Diana had found a new boyfriend, who would later become her husband, in a wedding that was delayed three years by the pandemic. Her husband and I get along. My husband and Diana get along. Our husbands have inside jokes with each other, and we buy them matching backpacks to wear when we go on trips. I think the fact that Diana and I are both married has actually made our friendship stronger. That we make a point of travelling together, as a tetrad, at least once a year has taught me that a long friendship has to be maintained. So does family, but, unlike family, a friendship can be deprioritized. My mother will always be my mother, and I will always have space for her, but that’s not how it works with friends. I can choose to take my heart away.

Diana and I and our husbands have now travelled to Europe a few times. No fights, no drama, except the comedic kind. In Paris, Diana was tricked, by her husband and mine, into knocking back a wineglass that had a dead fly in it. In London, at the Harry Potter Warner Bros. Studios, in the Great Hall decked out for the Yule Ball (Diana is a Harry Potter fanatic), her husband—still her boyfriend then—was set to propose, but we couldn’t figure out how to open the “snitch” ring box and we couldn’t get the ring out. In Europe, trains have four seats facing one another. When Diana and her husband and my husband have fallen asleep, and I’m the only one awake guarding our stuff and checking the stops, I think, Why is it always me who stays awake? I also think, I never want this to change.

I chose the name Diana for my friend in tribute to Diana Barry, the best friend of the “Anne of Green Gables” books, by Lucy Maud Montgomery—a series that had an enormous impact on me. They were the first novels I read from beginning to end in English, and I distinctly remember having to look up the term “kindred spirits.” Anne is an orphan who then finds great friends and thrives. A lot of children’s books have this trajectory. See also: Harry Potter.

A final anecdote: the building that I live in houses both faculty and students. Often, I smell weed in the stairwells. Every weekend of the school year, students, never dressed for the weather, are just leaving to go out as my husband and I are coming back in. Sometimes I can’t even move through the lobby, because, when there’s a party in the building, every student is trying to sign in three others. Faculty and students share the common spaces, the laundry room, the elevators. It is very awkward to bump into familiar students while you are removing your underwear from the dryer or while they are removing theirs. A terrible arrangement, I tell people. Mixing students and teachers. But here is something that happened the other day while I was writing this essay. From the lobby, I entered the elevator with my dog. A pair of summer students came in, too, with their suitcases and totes, and my dog and I were pushed into a corner. I was annoyed that summer students were already moving in, less than two weeks after the regular ones had left. I imagined more weed, more parties, full washers and dryers, rank trash drips in the hallways for workers to clean up. Then the two students started talking about their afternoon plans. Today, they were going to go to Central Park, sit on a blanket, make friendship bracelets, and braid each other’s hair. They were earnest. I heard no sarcasm. An interloper to this casual, wholesome moment, I was reminded that, though most friendships are temporary, they are very beautiful in bloom. The friends left the elevator laughing, tote bag to tote bag. All my annoyance went away. ♦

New Yorker Favorites

An Oscar-winning filmmaker takes on the Church of Scientology .

Wendy Wasserstein on the baby who arrived too soon .

The young stowaways thrown overboard at sea .

As he rose in politics, Robert Moses discovered that decisions about New York City’s future would not be based on democracy .

The Muslim tamale king of the Old West .

Fiction by Jamaica Kincaid: “ Girl .”

Sign up for our daily newsletter to receive the best stories from The New Yorker .

• Global Elections
• About Speakers Bureau Careers Podcast

The London Review of Substacks

Sign up for Semafor Flagship: The daily global news briefing you can trust. Read it now .

Big game, small world

Is globalization intensifying, or ebbing? Neither? Both? The political scientist Daniel Drezner spotlights two recent pieces in the Financial Times and Vox that appear to argue opposite cases but which, Drezner argues, cohere around the notion that the global economy has somehow overcome a seemingly unending series of geopolitical shocks — for now. “Great power governments and violent non-state actors have done their darnedest to push the world towards economic segmentation, and it just ain’t happening ,” Drezner writes.

“In many ways the current period might resemble the global political economy of the late nineteenth century and early twentieth century,” he continues. “Even as countries were raising tariffs, improvements in technology and infrastructure swamped those effects, causing globalization to continue to grow.” Drezner acknowledges one possible cloud on the horizon, however: “Of course, that era ended with the First World War.”

Joke’s on you

When a graphic artist in 1987 depicted Augusto Pinochet as Louis XIV on the cover of a magazine, the Chilean dictator responded by confiscating every copy of the publication, and jailing the magazine’s editors for extremism: Such is the power humor can have over dictators, “Authoritarians succeed when their extremism and exceptionalism… is normalized,” the scholar of fascism Ruth Ben-Ghiat wrote in her newsletter, Lucid. “ Humor that calls this out can be deeply validating .”

Autocrats and their opponents all use humor — in differing ways, and to differing ends. The former seek to humiliate critics and allies alike, in an effort to showcase their strength. The latter group try to use jokes and satire to undermine the seemingly all-powerful dictator. One trend she notes: “As strongmen consolidate their power, they become more insecure and thus less tolerant of criticism, even if that criticism is made in jest.”

A friend in deed

Technology and the internet are changing society in ways we are only beginning to grasp. Take, for example, friendship. Pre-internet, people were largely limited to maintaining friendships in their immediate geography, and a relative lack of mobility meant those connections were fairly stable. Those factors are gradually eroding, and the impacts are not being felt equally: Those with higher levels of education are more likely to report having close friends than those with less education.

That doesn’t, however, mean that friendship is in inexorable decline. “The new social landscape requires a more purposeful and attentive approach to developing and sustaining social relationships,” Kelsey Eyre Hammond writes in American Storylines, reviewing a new book about the changing nature of friendship. One conclusion: “If [friendships] seem more difficult to manage and maintain it’s because they are .”

HindiVyakran

• नर्सरी निबंध
• सूक्तिपरक निबंध
• सामान्य निबंध
• दीर्घ निबंध
• संस्कृत निबंध
• संस्कृत पत्र
• संस्कृत व्याकरण
• संस्कृत कविता
• संस्कृत कहानियाँ
• संस्कृत शब्दावली
• पत्र लेखन
• संवाद लेखन
• जीवन परिचय
• डायरी लेखन
• वृत्तांत लेखन
• सूचना लेखन
• रिपोर्ट लेखन
• विज्ञापन

Header$type=social_icons

• commentsSystem

મિત્ર ને પત્ર ગુજરાતી ભાષામાં - Letter to Friend in Gujarati Language

Letter to Friend in Gujarati Language : Today, we are providing મિત્ર ને પત્ર ગુજરાતી ભાષામાં For class 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11 & 12....

Vukharopan patar

100+ Social Counters$type=social_counter

• fixedSidebar
• showMoreText

/gi-clock-o/ WEEK TRENDING$type=list

• गम् धातु के रूप संस्कृत में – Gam Dhatu Roop In Sanskrit गम् धातु के रूप संस्कृत में – Gam Dhatu Roop In Sanskrit यहां पढ़ें गम् धातु रूप के पांचो लकार संस्कृत भाषा में। गम् धातु का अर्थ होता है जा...
• दो मित्रों के बीच परीक्षा को लेकर संवाद - Do Mitro ke Beech Pariksha Ko Lekar Samvad Lekhan दो मित्रों के बीच परीक्षा को लेकर संवाद लेखन : In This article, We are providing दो मित्रों के बीच परीक्षा को लेकर संवाद , परीक्षा की तैयार...

RECENT WITH THUMBS$type=blogging$m=0$cate=0$sn=0$rm=0$c=4$va=0

• 10 line essay
• 10 Lines in Gujarati
• Aapka Bunty
• Aarti Sangrah
• Akbar Birbal
• anuched lekhan
• asprishyata
• Bahu ki Vida
• Bengali Essays
• Bengali Letters
• bengali stories
• best hindi poem
• Bhagat ki Gat
• Bhagwati Charan Varma
• Bhishma Shahni
• Bhor ka Tara
• Boodhi Kaki
• Chandradhar Sharma Guleri
• charitra chitran
• Chief ki Daawat
• Chini Feriwala
• chitralekha
• Chota jadugar
• Claim Kahani
• Dairy Lekhan
• Daroga Amichand
• deshbhkati poem
• Dharmaveer Bharti
• Dharmveer Bharti
• Diary Lekhan
• Do Bailon ki Katha
• Dushyant Kumar
• Eidgah Kahani
• Essay on Animals
• festival poems
• French Essays
• funny hindi poem
• funny hindi story
• German essays
• Gujarati Nibandh
• gujarati patra
• Guliki Banno
• Gulli Danda Kahani
• Haar ki Jeet
• Harishankar Parsai
• hindi grammar
• hindi motivational story
• hindi poem for kids
• hindi poems
• hindi rhyms
• hindi short poems
• hindi stories with moral
• Information
• Jagdish Chandra Mathur
• Jahirat Lekhan
• jainendra Kumar
• jatak story
• Jayshankar Prasad
• Jeep par Sawar Illian
• jivan parichay
• Kashinath Singh
• kavita in hindi
• Kedarnath Agrawal
• Khoyi Hui Dishayen
• Kya Pooja Kya Archan Re Kavita
• Madhur madhur mere deepak jal
• Mahadevi Varma
• Mahanagar Ki Maithili
• Main Haar Gayi
• Maithilisharan Gupt
• Majboori Kahani
• malayalam essay
• malayalam letter
• malayalam speech
• malayalam words
• Mannu Bhandari
• Marathi Kathapurti Lekhan
• Marathi Nibandh
• Marathi Patra
• Marathi Samvad
• marathi vritant lekhan
• Mohan Rakesh
• Mohandas Naimishrai
• MOTHERS DAY POEM
• Narendra Sharma
• Nasha Kahani
• Neeli Jheel
• nursery rhymes
• odia letters
• Panch Parmeshwar
• panchtantra
• Parinde Kahani
• Paryayvachi Shabd
• Poos ki Raat
• Portuguese Essays
• Punjabi Essays
• Punjabi Letters
• Punjabi Poems
• Raja Nirbansiya
• Rajendra yadav
• Rakh Kahani
• Ramesh Bakshi
• Ramvriksh Benipuri
• Rani Ma ka Chabutra
• Russian Essays
• Sadgati Kahani
• samvad lekhan
• Samvad yojna
• Samvidhanvad
• Sandesh Lekhan
• sanskrit biography
• Sanskrit Dialogue Writing
• sanskrit essay
• sanskrit grammar
• sanskrit patra
• Sanskrit Poem
• sanskrit story
• Sanskrit words
• Sara Akash Upanyas
• Savitri Number 2
• Shankar Puntambekar
• Sharad Joshi
• Shatranj Ke Khiladi
• short essay
• spanish essays
• Striling-Pulling
• Subhadra Kumari Chauhan
• Subhan Khan
• Suchana Lekhan
• Sudha Arora
• Sukh Kahani
• suktiparak nibandh
• Suryakant Tripathi Nirala
• Swarg aur Prithvi
• Tasveer Kahani
• Telugu Stories
• UPSC Essays
• Usne Kaha Tha
• Vinod Rastogi
• Vrutant lekhan
• Wahi ki Wahi Baat
• Yahi Sach Hai kahani
• Yoddha Kahani
• Zaheer Qureshi
• कहानी लेखन
• कहानी सारांश
• तेनालीराम
• मेरी माँ
• लोककथा
• शिकायती पत्र
• हजारी प्रसाद द्विवेदी जी
• हिंदी कहानी

RECENT$type=list-tab$date=0$au=0$c=5

Replies$type=list-tab$com=0$c=4$src=recent-comments, random$type=list-tab$date=0$au=0$c=5$src=random-posts, /gi-fire/ year popular$type=one.

• अध्यापक और छात्र के बीच संवाद लेखन - Adhyapak aur Chatra ke Bich Samvad Lekhan अध्यापक और छात्र के बीच संवाद लेखन : In This article, We are providing अध्यापक और विद्यार्थी के बीच संवाद लेखन and Adhyapak aur Chatra ke ...

Join with us

Footer Social$type=social_icons

• loadMorePosts