kalayaan kinabukasan kasaysayan essay 1000 words

Ano ang Kalayaan? Kahulugan at Halimbawa

Ang kalayaan ay isang salitang napakatindi at makahulugan sa kasaysayan ng ating bansa.

Ito ang pundasyon ng ating pagiging isang malayang bayan.

Ngunit ano nga ba ang tunay na kahulugan ng kalayaan?

Sa blog post na ito, ating susuriin ang kahulugan, kahalagahan, at mga pagsasalarawan ng kalayaan.

Mga Nilalaman

Kahulugan ng Kalayaan

Ang kalayaan ay hindi lamang pagiging malaya mula sa mga pananakop o pagka-enslave, kundi ito rin ay ang kakayahang magpasiya at kumilos batay sa sariling kagustuhan at interes.

Ito ay ang kapangyarihan ng mga mamamayan na piliin ang kanilang mga kinabukasan, maghayag ng kanilang mga saloobin, at makibahagi sa mga gawain ng lipunan nang malaya at pantay-pantay.

Sa Pilipinas, ang kalayaan ay nakamit noong ika-12 ng Hunyo, 1898, sa pamamagitan ng proklamasyon ni Heneral Emilio Aguinaldo ng kasarinlan mula sa pananakop ng Espanya.

Ngunit hindi natapos ang laban para sa kalayaan doon lamang.

Patuloy pa rin ang pakikipaglaban natin bilang isang bansa para sa mga karapatan at kalayaang patuloy na binabanghay ng lipunan at panahon .

Kahalagahan ng Kalayaan

Ang kalayaan ay mahalaga hindi lamang sa ating pagkakakilanlan bilang mga Pilipino, kundi pati na rin sa pag-unlad ng ating bansa.

Ito ang nagbibigay daan upang makamit natin ang tunay na pagbabago at kaunlaran.

Sa pamamagitan ng kalayaan, nagiging bukas ang mga pintuan ng oportunidad para sa bawat isa.

Nagkakaroon tayo ng karapatan na mamili at magpasya kung paano natin gusto mabuhay at kung paano natin gustong itaguyod ang ating mga pangarap at adhikain.

Ang kalayaan rin ang nagbibigay-daan sa malayang pagpapahayag.

Sa pamamagitan ng malayang pamamahayag, nagkakaroon tayo ng kakayahan na ipahayag ang ating mga saloobin at magsalita laban sa mga pang-aabuso at katiwalian.

Ito ang lakas na nag-uudyok sa atin na makiisa at magsama-sama tungo sa isang lipunang patas at makatarungan.

Pagsasalarawan ng Kalayaan

Ang kalayaan ay maaaring salamin ng ating mga damdamin at pagkakakilanlan bilang mga Pilipino.

Ito ang pagkakataon na magpatuloy sa ating mga tradisyon, pagpapahalaga sa ating kultura, at pagpapanatili sa ating pagka-Pilipino sa kabila ng mga influences ng iba’t ibang kultura at panahon.

Ang kalayaan ay pagkakataon din na ipamalas ang ating mga talento, likas na kakayahan, at pagka-abante sa iba’t ibang larangan ng sining, musika, panitikan , at iba pa.

Sa pagsasalarawan ng kalayaan, hindi rin natin maitatanggi ang papel nito sa pagsulong ng ating lipunan.

Sa pamamagitan ng malayang pag-iisip at malayang pagkilos, nagiging posible ang pagbuo ng mga programa at proyekto na naglalayong maabot ang kaunlaran at pag-unlad ng ating bansa.

Ang kalayaan sa pagpili ng mga opisyal at lider ng bansa ay nagbibigay sa atin ng kapangyarihang baguhin ang takbo ng pamahalaan at pangalagaan ang kapakanan ng mga mamamayan.

Ang mga Hakbang Tungo sa Kalayaan

Para sa ating lahat, mahalagang isabuhay at ipaglaban ang ating mga karapatan at kalayaan.

Nararapat na maging aktibo tayo sa lipunan, makiisa sa mga adbokasiya, at magsalita laban sa mga pang-aabuso at katiwalian.

Mahalaga rin na palaganapin ang kaalaman at edukasyon, sapagkat ito ang magbibigay sa atin ng kapangyarihang mag-isip nang malay at magpasya batay sa tamang impormasyon.

Ang pagpapahalaga at pagrespeto sa kalayaan ng iba ay isa rin sa mga hakbang tungo sa tunay na kalayaan.

Dapat nating igalang at bigyang halaga ang opinyon at pananaw ng bawat isa, anuman ang kanilang kasarian, relihiyon, kultura, o pinanggalingan.

Sa pamamagitan ng pagkakaisa at pagbibigay ng pagkakataon sa lahat na mabigyan ng boses, nagiging malaya at makatarungan ang ating lipunan.

Sa huli, ang kalayaan ay isang biyayang hindi dapat ipagkait sa atin bilang mga Pilipino.

Ito ang pundasyon ng ating pagkakakilanlan at patuloy na pagkabuo bilang isang bansa.

Mahalagang itaguyod, ipaglaban, at ipamalas ang kalayaan sa bawat aspeto ng ating buhay.

Sa pagkakapit-bisig at pagkilos nang sama-sama, magiging malakas at matatag tayong mga mamamayan na may karapatan at kalayaang bumuo ng isang malaya, makatarungan, at maunlad na Pilipinas.

Ang Kalayaan Bilang Responsibilidad

Kasama ng kalayaan ay ang pagkakaroon ng responsibilidad.

Hindi lamang tayo binigyan ng kalayaan para sa ating sarili, kundi upang gamitin ito nang may pananagutan at pagmamalasakit sa kapwa at sa lipunan.

Ang kalayaan ay hindi dapat ginagamit bilang dahilan para sa pang-aabuso, pagsasamantala, o pagkakait ng karapatan ng iba.

Ang tunay na kalayaan ay may kaakibat na paggalang at pagbibigay halaga sa mga karapatan ng iba.

Bilang mga mamamayan, responsibilidad nating pangalagaan at ipagtanggol ang ating kalayaan.

Ito ay maaaring gawin sa pamamagitan ng pakikilahok sa mga proseso ng pamahalaan, pagsusulong ng mga reporma, at pagtataguyod ng hustisya at pagkakapantay-pantay.

Ang ating kalayaan ay isang regalo na dapat nating pangalagaan at ipasa sa susunod na henerasyon.

Sa pagtatapos ng ating blog post tungkol sa kalayaan, mahalagang unawain natin na ito ay higit pa sa isang salita o isang konsepto.

Ang kalayaan ay isang pangako at pag-asa para sa ating bayan.

Ito ay isang kapangyarihan na dapat nating gamitin nang may kabutihan at pagmamahal sa kapwa.

Sa pamamagitan ng pag-unawa at pagpapahalaga sa kalayaan, tayo ay magiging tunay na nagpapakabanal sa diwa ng pagiging isang malayang bansa.

Basahin din:

No comments yet. Why don’t you start the discussion?

Bakit Mahalaga Ang Kasaysayan? – Kahulugan At Halimbawa

Sagot sa tanong na “bakit mahalaga ang kasaysayan”.

KASAYSAYAN – Sa paksang ito, ating pag-aaralan kung bakit nga ba mahalaga ang kasaysayan at ang mga halimbawa nito.

Malaki ang kahalagahan ng kasaysayan, lalo na sa mga estudyante. Ang kasaysayan ay nagpapakita sa atin ng mga pang-yayari sa sinaunang panahon para ating kunan ng aral at para mapabuti ang ating kasalukuyan at kinabukasan.

Bakit Mahalaga Ang Kasaysayan? – Kahulugan At Halimbawa

Dapat pag-aralan ang kasaysayan upang:

Maunawaan ang kalikasan ng lipunan, pamahalaan, kultura, paniniwala, kabuhayan, at kapaligiran.
Maunawaan ang kalikasan ng lipunan, pamahalaan, kultura, paniniwala, kabuhayan, at kapaligiran at, kilalanin ang kasalukuyang kalagayan.
Pagandahin ang kinabukasan.
Maghanap ng mga sagot sa mga isyu tulad ng digmaan, sakit, terorismo, at kahirapan.
Magkaroon ng malakas na attachment sa ibang lokasyon o bansa.

Bukod sa mga nabanggit na dahilan, mahalagang pag-aralan ang kasaysayan upang ating mapag-aralan ang kahalagahan ng mga bayani sa pagpapasulong ng pagbabago at kalayaan ng bayan.

Bukod dito, ito rin ay mahalaga para malaman din kung ano ang personalidad ng pinuno ng bayan at itanim ang damdaming makabayan sa pag-iisip, pananalita, at gawa ng bawat isa.

Ating tandaan na ang kasaysayan ay ating gabaya para malaman ang mga pangyayari sa nakaraay at para maunawaan ang kasalukuyan. Kapag nagawa natin ito, tayo ay makakapaghanda para sa kinabukasan.

Salamat sa inyong maiiging pagbabasa. Aming sinisiguro ang pagserbisyo ng bago at pinaka-tinatangkilik na balita. Hanggang sa susunod na mga bagong balita mula dito lamang sa Philnews.

BASAHIN DIN: Bakit Kailangan Pag-Aralan Ang Panitikan? (Halimbawa)

KALAYAAN, KINABUKASAN, KASAYSAYAN

by Pia Gonzalez-Abucay 12 June 2023, 16:19 1.5k Views

BAWAT NILALANG AY MAY KARAPATAN

NA MABUHAY NANG MAY KALAYAAN

DI MAAARING IPAGKAIT AT PAGMARAMUTAN

MULA PAGKASILANG HANGGANG KAMATAYAN.

SA PAGKAMULAT PA LAMANG NG MGA MATA

MALAYA NANG PAGMASDAN MUKHA NI INA

PATI MARINIG ANG PAG-ALO NI AMA

AT DAMHIN ANG YAKAP KANILANG PAGPAPALA.

HANGGANG SA PAGLAKI HINUBOG SA TAMA

UPANG MAGING MABUTING HALIMBAWA

KALAYAANG MATUTO AT MAGING BIHASA

KALASAG NA SA BUHAY NG PAKIKIBAKA.

NGUNI’T KUNG ANG LAYA AY MAY SUMAGKA

IPINAGKAIT AT GINAWARAN NG PARUSA

AY DI BA DAPAT LAMANG NA MAG-ALSA

UPANG KARAPATAN AY MAIBALIK PA.

SABI NOON ANG KABATAAN ANG PAG-ASA

SA KINABUKASAN NG BUONG MASA

NASA KANILA LAKAS, TALINO AT DIWA

NG ISANG TUNAY NA MANDIRIGMA.

AANHIN NATIN ANG ISANG KABAYANAN

KUNG ANG NAGHAHARI AY KASAMAAN

GANID AT GUTOM SA KAPANGYARIHAN

PAANO NA NGA BA ANG KINABUKASAN?

ATING PAGYAMANIN ANG KAMULATAN

KABATAAN, GISINGIN ANG PAMAYANAN

DI SAPAT ANG MAY PINAG-ARALAN

KUNDI GAGAMITIN NANG MAY KABULUHAN.

KABATAAN, SA INYO ANG KINABUKASAN

INSPIRASYON NAMING MGA KATANDAAN

DADALHIN HANGGANG SA DULUHAN

LINGUNIN DIN MUNA ANG NAKARAAN .

NASUSULAT NA MGA KASAYSAYAN

DIGMAAN AT REBELYON NG SANGKATAUHAN

MABISANG SIYASATIN, SURIIN AT LIMIIN

DAPAT GAWING ARAL AT HUWAG SIKILIN.

PAG-AKLAS NG BAYAN AT MGA BAYANI

HINANGAD NA KALAYAAN AY IPAMARALI

WALANG-SAYSAY KUNG LAGING MABABALI

KASINUNGALINGAN ANG MAMAMAYANI.

PAGTUWID SA KASAYSAYAN IPAGPATULOY NATIN

MGA BAYANI NOON MAGING HUWARAN MANDIN

KALAYAANG IPINAGLABAN MULI NATING KAMTIN

ANG KINABUKASAN AY PARA DIN SA ATIN .

ANG KALAYAAN, IPAGLALABAN NATIN

ANG KABATAAN, SIYANG KINABUKASAN NATIN

ANG KASAYSAYAN, ITUTUWID

AT IPAGMAMALAKI NATIN.

NI: DITTZ CENTENO DE JESUS

Kalayaan 2023, sinumulan sa pagpupugay kay Dr. Jose Rizal

International Green Pass, magkakaroon ng bagong mukha

Libre Lang Mangarap!

Tag archives: essay kalayaan ng pilipinas.

KALAYAAN 2013: Ambagan tungo sa Malawakang Kaunlaran

Kung iisipin natin sa kabila ng napakahaba at napakulay na kasaysayan ng Pilipinas. Idagdag pa natin ang kauna-unahang bansang nakadama ng kalayaan sa Asya, ang siya pang bansang salat sa karangyaan lalo na sa larangan ng hukbong sandatahan.

Noon pa man ang konsepto ng kalayaan ay ang malayang pamumuhay ng mga tao sa sariling bayan nito. Kung saan ang mga mamamayan dito ay malayang kumikilos ayon sa mga nais nilang gawin basta’t hindi ito sumusuway sa mga batas na pinapairal dito. Malaya sa mga nais nilang sabihin at isulat, ganoon din sa mga saloobin at opinyon. At higit sa lahat malaya sa kung sino man ang mga nais nilang ihalal sa bansa bilang pinuno.

Humigit kumulang isang daan at labing limang taon na ang nakararaan mula ng makalaya tayo mula sa pananakop ng Espanya. 115 taon iyon na niyakap natin at patuloy na binibigyan pa ng mga bagong kasaysayan matapos ang mga pangyayaring iyon. Napakarami na nga nating natutuhan. Marami mang malulungkot pero alam nating marami din namang masasaya at tagumpay. Katulad ng People Power Revolution o EDSA I noong 1986, EDSA II at EDSA III noong 2001. Lahat ng mga kaganapang ito ay bunga ng ating karapatan at kalayaan. Karapatan na isinasakilos sa tuwing alam nating may pang-aapi o kamalian, at kalayaan para makipaglaban.

Ang kalayaan sa bansa ay ginugunita tuwing sasabit ika-12 ng Hunyo, hindi lang bilang isang selebrasyon kundi isa ring pag-gunita sa kung paano, sino, kailan o bakit malaya tayo ngayon. Ganoon din ang pagpapaalala na ang kasarinlan ay hindi lang basta payak na kalayaan lamang kundi isang responsibilidad. Kaya kung mapapansin n’yo sa tuwing magkakaroon ng programa sa Quirino Grandstand sa Luneta hindi nawawala ang magigiting nating sundalo sa parada.

Noong bata pa ako, akala ko kapag sinabing tiriteryo kalupaan at ang hangganan lamang nito ang pinag-uusapan at pinagtatalunan. Dahil kung titignan mo nga naman ang pisikal na anyo ng mundo, mahigit ika-apat na bahagi lang ng kabuuan nito ang kalupaan. Kaya iniisip ko noon, marahil iyon ang dahilan kung bakit sila nagsasakupan. Nakalimutan ko may likas-yaman nga din pala sa Karagatan.

Nitong mga nakaraang taon at maging sa kasalukuyan naging usap-usapan at laman na naman ng mga balita ang usaping may kinalaman sa ating tiriteryo. Tila napalibutan na nga tayo ng mga mananakop at ang natatanging parte na lang na wala tayong kaagaw ay ang silangan. (Salamat sa malawak na karagatanng Pacifico). Nandyan ang karagatan ng Batanes sa hilaga, kung saan nangyari ang pamamaril ng Philippine Goast Guard sa isang mangingisdang mamamayan ng Taiwan, na ‘di umano’y ilegal na pumasok sa ating bansa. Ang usapin sa Sabah sa katimugan na tila nabaon na ng kasaysayan. At mga isla ng Kalayaan o Spralty Islands, isama pa ang Panatag Shoal o Bajo de Masinloc sa kanluran.

Nakalulungkot lang dahil patuloy tayong sinisindak ng mga kaagaw. Ang mga kababayan natin sa Zambales takot ng mangisda dahil baka sa susunod, sa kanila na dumiretso ang mga bala na pantaboy ng Tsina. Mahirap mang tanggapin pero dahil sa ayaw nating may masaktan pa, napipilitan na lang ang pamahalaan na bigyan ng alternatibong pagkakakitaan ang mga apektadong mamamayan. Ang mga kababayan naman natin sa Batanes ay patuloy namang naaagawan ng mga dayuhang mangingisda, ang malala pa, may Coast nga tayo pero wala namang Guard na syang higit na kailangan upang matigil ang ilegal na pagpasok ng mga dayuhan.

Sa Ayungin Reef naman na bahagi pa rin ng pinag-aagawang Spratly Islands nakaposte ang barkong BRP Sierra Madre, nakaposte dahil literal na nakatenga na lang ito at patuloy na kinakalawang habang nagiging headquarter ng Philippine Navy. Iniisip ko nga, na kaya ba pinangalan dito ang Sierra Madre ay upang maging panangga tulad ng malaking naitutulong ng Kabundukan ng Siera Madre sa Luzon sa tuwing may magdadaang bagyo na syang nagpapahina at nagpapalihis sa dereksyon nito o sadyang nagkataon lang? Kahanga-hanga lang na sa kabila ng kalagayang ito ay nagagawa pa rin nating tumindig at bantayan kung ano ang sa tingin natin ay sa atin. Ulanin man ito na katatawanan at kahihiyan mula sa ibang bansa mananakop man o hindi.

Madalas na’tin itong naisisisi sa pamahalaan, maling lider, maling pamamalakad at kung anu-ano pa! pero sino bang nagluluklok sa kanila? e tayu-tayo din naman. Minsan naman sinisi natin ang kahirapan, kawalan ng edukasyon at hanapbuhay kung bakit mas kailangan itong pagtuunan ng pansin kaysa sa kung anu pa naman.., kaya iyon, hindi na rin tayo nakapupundar.

Sa tulong ng pondong inilaan ng administrasyon para sa modernisasyon ng Sandatahang Lakas ng Pilipinas nagkakaroon na tayo ng tikas kahit paunti-unti. Mayroon na tayong dalawang malalaking barko -ang BRP Gregorio del Pilar at BRP Ramon Alcaraz na may habang 378 talampakan. Kung tutuusin kahit pagtabihin pa ito, hindi pa rin nito mahihigitan ang malaking barko ng Tsina na may habang 1,000 talampakan pero hindi naman ibig sabihin nito na tinatapatan na natin ang pwersa ng mga hindi nating nakakasundong kapitbahay, ito’y sagot lang na hindi natin basta-bastan isusuko ang bataan! -ang Pilipinas. 😛

Pero huwag naman sana tayong mawalan ng pag-asa, hindi ako loyalista ni Pangulong Aquino o kahit sino pang magiging susunod na pangulo basta sa tingin ko’y may nagagawa at kumikilos paunti-unti ay sinusuportahan ko. Malay natin sa mga sususunod na taon tayo na mismo ang gagawa ng sarili nating malalaking barko isama mo pa ang paggawa ng mga eroplano at iba pang sasakyang panghimpapawid.

Hindi masamang mangarap lalo na’t posible.

Ngayong lumalakas ang ating ekonomiya at nangunguna na sa Asya, mas lalo tayong nagiging agrisibo sa pagbabago. Kapag mangyari yun lalaki ang kaban ng bayan, mababawasan ang mahihirap at nagugutom. Mas lalaki ang pondo para sa modernisasyon ng Sandatahang Lakas na tagapagtanggol ng ating kalayaan at tiriteryong pinama pa sa atin ng ating mga bayani at ninuno.

Kaya ikaw bilang Pilipino mag-ambag ka para sa ikauunlad ng bansa mo. Sa tuwing may makakikita ka ng magandang larawan ng bansa mo sa facebook, i-share mo! Sa tuwing may mga positibong balita kang mababalitaan sa twitter i-retweet mo! Tandaan mo na sa lawak ngayon ng nararating ng social media ay maaari makapanghikatan ng investor na pwedeng mamuhunan sa bansa mo. At sa tuwing may maganda ka namang mababasa sa tumblr, sa wordress at blogspot na sa tingin mo’y maaring pumukaw sa puso ng bawat magbabasa nito, i-reblog mo! sa simpleng paggamit mo ng internet ay pwede ka ng mag uplift ng filipino spirit ng mga kababayan mo. Kaya nga di ba sa twing mananalo ang mga pambato natin sa larangan ng boxing, mabalitaang may kasaling pinoy sa reality talent show sa ibang bansa, o kahit ang pagpasok bilang finalist ng pambato nating si Ms. Philippines ay nagiging proud tayo bilang Pilipino.

Huwag tayo magpaka-utak talangka. Iwasan natin ang mga panget na balita. Tandaan din na’tin na sa bilis ng teknolohiya sa isang iglap ay pwede din tayong masira.

Ang Pag-unlad ay laging nagmumula sa Kalayaan, malaya tayo! kaya dapat dama natin ang pag-unlad. Nakalaya tayo dahil sa pagtutulungan kaya siguradong uunlad din tayo sa parehong paraan.

Maligayang Araw ng Kalayaan!

Ambisyoso Lang Talaga

Already have a WordPress.com account? Log in now.
Subscribe Subscribed
Report this content
View site in Reader
Manage subscriptions
Collapse this bar

Celebrating Rizal’s Independence

THE VIEW FROM RIZAL

On Monday next week, June 12, the nation will mark its 125th Independence Day.

We join our fellow Filipinos as we celebrate this important date in our history with the theme “Kalayaan, Kinabukasan, Kasaysayan” (Freedom, Future, History.)

We laud the National Historical Commission for coming up with a theme, which will help us understand the meaning of “foundation” — the things and events in life that help define who we are as a people. We believe this year’s theme will help us all understand that our ability to create a bright future for ourselves and our children is founded on freedom. Our appreciation of the freedom we enjoy today is founded on our understanding of history — the saga of the Filipino men and women who gave their all just so we can enjoy the sweetness of Independence.

We encourage our readers to pause briefly on June 12 to remember and say a prayer of thanks for the sacrifice of our forebears who stood and fought for our independence. A day before that, June 11, Rizaleños will do the same: Honor the leaders of the province who were key to the creation of a separate, free, and independent Rizal province. This coming Sunday, the province will celebrate the 122nd anniversary of its founding, an event that the province refers to as its own “Independence Day.”

When we reflect on the story of Rizal’s own “Independence Day” we will learn three valuable lessons. Lesson one: “Independence” is a choice. Lesson two: It is also a responsibility. Lesson three: That one has to prove that he or she deserves “Independence.”

Prior to June 11, 1901, there was no Rizal province. The towns and cities which would eventually become part of the province were formerly part of two erstwhile provinces: The province of Manila and the province of Morong.

As the story goes, in February of 1901, the then-American supervised government decided to redraw the geopolitical subdivisions of the country. The intention was to create a more civilian type of government. We are told that more than 200 delegates to the Philippine Commission gathered to discuss and debate that issue.

A heated debate brought out as a proposal to merge the then-province of Morong with the then-province of Manila was brought up. The proponent said Morong was not strong enough nor fit to be an independent entity. The house was divided between those who agreed with that position and those who opposed it.

Two gentlemen stood out among those who fought for an independent Morong province. The first was Hilarion Raymundo, who once served as an officer of Philippine forces which fought against the Americans. The second was Jose Tupas who would later become governor of what eventually became Rizal province. They are now giants in the province’s history.

It would have been easy to capitulate to the pressure to unite Morong with Manila. Manila was then already the center of government and commerce. It would have been convenient for the people of Morong province to agree to live in the shadows of the bigger, richer neighbor.

However, the advocates of independence took a firm stand.

On June 11, 1091, the Philippine Commission approved the creation of an independent province which was named after the man who inspired Philippine Independence – Dr. Jose Rizal.

Independence did not prove easy for the new province. It will be recalled that what started as a province with 29 municipalities was eventually dismembered following the creation of Metro Manila in the late 1970s. Cynics predicted that Rizal may end up as nothing more than a backward neighbor of the bustling metropolis.

History must have proven them wrong. The province, which survived with 13 municipalities and one component city, has performed well — perhaps, even beyond expectation. Instead of allowing itself to be reduced to an independent but backward province, Rizal transformed itself into one of the richest, most competitive local government units in the country today.

Dr. Rizal emphasized the need for the Filipino to prove that he is worthy of independence.

Perhaps, he meant to ask us what we intended to do with our independence. He probably meant to ask whether or not we saw independence both as a privilege and responsibility. When Rizaleños were given their “independence” on June 11, 1901, they made sure they did exactly what the national hero asked them: Treat it as both a privilege and a responsibility.

(For feedback, please email it to [email protected] or send it to Block 6 Lot 10 Sta. Barbara 1 cor. Bradley St., Mission Hills Subd., Brgy. San Roque, Antipolo City, Rizal.)

Katipunan

documents and studies .

This site is dedicated to the study of the Katipunan, the patriotic secret society that in 1896 launched the revolution against Spanish rule in the Philippines.

Although the late 19th century is the most celebrated period in Philippine history, much of what has been published on the Katipunan is unreliable and the surviving primary sources are as yet largely unexplored. The principal aim here is to bring to light a number of important Katipunan documents that have not been published before, or are not readily accessible.

Foundational documents (1892)

Membership documents

January-February 1896

Kalayaan, the Katipunan newspaper

March-August 1896

Kamaynilaan and Morong, August 1896-April 1897

Cavite: politics in a time of revolution

Andres Bonifacio: Biographical notes

Much of the material on this website was published by the Ateneo de Manila University Press in 2013 under the title The Light of Liberty: Documents and Studies on the Katipunan, 1892-1897 . The book should be available at Solidaridad Bookshop and various branches of Fully Booked, as well at the AdMUP's offices on the Loyola Heights campus.

Negros Historian

Search this blog, celebrating 125 years of philippine independence: kalayaan. kinabukasan. kasaysayan..

Guest Speaker : Sir Knight Penn T. Larena, MPA,KCR,DSM

Good morning, ladies and gentlemen! We are gathered here today with esteemed guests, including Hon. Mayor Galicano A. Truita and Hon. Vice Mayor Rodrigo A. Alanano, alongside the honorable Municipal Councilors of the Sangguniang Bayan, Pearl Enriquez, the Municipal Budget Officer, and the Municipal Public Information Officer. We are also joined by the dedicated department heads, Msgr. Julius Perpetuo S. Heruela, the Parish Priest, teachers from the Department of Education District, representatives from various civic organizations, national government agencies, the esteemed faculty of Adventist Academy of Negros, and the hardworking employees of LGU Dauin and Dauin Tourism Office. Today, we gather to celebrate unity, collaboration, and progress, as we work together towards the betterment of our beloved municipality.

On this auspicious occasion of the 125th Philippine Independence Day, we gather to commemorate the remarkable journey of a nation steeped in rich history, steadfast in its pursuit of freedom, and poised for a promising future. This year's theme, "Kalayaan. Kinabukasan. Kasaysayan," encapsulates the essence of our nation's journey, highlighting the significance of our freedom, the limitless possibilities that lie ahead, and the importance of embracing our collective past.

"Kalayaan" embodies the spirit of independence that courses through the veins of every Filipino. It serves as a reminder of the countless sacrifices made by our forefathers, who valiantly fought against colonial rule, giving birth to a nation free from the chains of oppression. It is a testament to our unwavering resolve to protect and nurture the democratic ideals that continue to define us as a people.

As we reflect on our journey, we must also look to the future with unyielding optimism and a strong sense of purpose. "Kinabukasan" represents the boundless potential that awaits us. With advancements in technology, the nurturing of innovation and creativity, and a growing global presence, the Philippines stands on the brink of unprecedented opportunities. We must harness our collective talents, strengthen our institutions, and invest in the education and empowerment of our youth, for they are the custodians of our nation's destiny.

However, as we navigate the complexities of modern times, we must not forget our roots and the lessons taught by our history. "Kasaysayan" reminds us of our cultural heritage, the struggles we have overcome, and the unity that has sustained us through the ages. It is a call to preserve our diverse traditions, protect our natural resources, and embrace the principles of inclusivity and social justice. By understanding our past, we can forge a future rooted in resilience, compassion, and equitable progress.

As we celebrate this momentous occasion, let us also pay tribute to the men and women who have tirelessly worked to uphold our nation's values and promote the welfare of its citizens. From the heroes of the past to the heroes of today – the front liners, the educators, the artists, the innovators – it is through their unwavering commitment that we can continue to shape the narrative of our nation.

Let the 125th Philippine Independence Day serve as a reminder of the remarkable journey we have embarked upon, the possibilities that lie before us, and the responsibility we bear as stewards of our nation's destiny. Together, let us forge ahead with unity and determination, drawing inspiration from our shared history, celebrating our hard-earned freedom, and embracing the limitless potential of our future.

As inheritors of a legacy forged by heroes, we entrust upon you the responsibility to shape the future of our nation. Embrace the values of freedom, resilience, and unity, and let them guide your path toward a brighter tomorrow. Empower yourselves through education, innovation, and active participation in nation-building. Encouraged our youth to be involved with Civic-patriotic organizations like Girl Scouts, Boy Scouts, Eagles Club, Knights of Rizal ,Red Cross, and Freemasons Your voices matter, and your dreams have the power to transform. As we commemorate our history, let us march hand in hand toward a future where our aspirations become reality. Mabuhay ang Kabataang Pilipino!

During one of my visits to the National Archives of the Philippines, I stumbled upon the name of a local hero from Dauin, Capitan Domingo Delfino. It was an incredible moment of discovery that filled me with immense pride. Today, I want to honor his memory and the impact he had done this community. His bravery and contributions will forever be remembered as an inspiration for generations to come.

Today, as we stand on the precipice of a new era, let us honor the legacy of our past, shape the trajectory of our future, and reaffirm our commitment to the Philippines which is truly free, prosperous, and resilient. Happy 125th Philippine Independence Day!Mabuhay ang Dauin ,Mabuhay Negros Oriental & Mabuhay ang Pilipinas!

Mga Sanaysay Tungkol sa Edukasyon (10 Sanaysay)

Tunay nga na ang maayos na eduksyon ang pamana ng mga magulang na hindi mananakaw ninuman. Hindi lahat ng tao ay may kakayahang makakuha ng maayos at pormal na edukasyon. Kaya naman sa mga taong may kakayahang makapag-aral at makapagtapos ng kanilang pag-aaral ay hindi dapat ito gawing biro o kaya ay ipagsawalang-bahala lamang bagkus ay maging mapagpasalamat.

Malaki ang naitutulong ng edukasyon sa buhay ng tao. Upang malaman ang kahalagahan nito, magandang mabasa mo ang mga halimbawa ng sanaysay tungkol sa edukasyon na nasa ibaba. Ang mga sanaysay na ito ay masusing pinag-isipan ng mga sumulat na maaring makaapekto kung paano mo tinatanaw o tinitingnan ang edukasyon na mayroon ka ngayon. Maaari mo rin itong gawing gabay kung sakaling gagawa ka din ng sanaysay sa kaparehong tema.

Halina’t basahin ang sampung sanaysay tungkol sa edukasyon na aming kinalap at pinagsama-sama. Nawa ay makatulong sa iyo ang mga sanaysay na ito. 🙂

SEE ALSO: Mga Talumpati Tungkol sa Edukasyon

Mga Halimbawa ng Sanaysay Tungkol sa Edukasyon

Ang kahalagahan ng edukasyon, kahalagahan ng edukasyon, kahalagahan ng pag-aaral o edukasyon tungo sa pag-unlad ng bansa, ang kahalagahan ng edukasyon para sa akin, edukasyon edukasyon, ang k+12 sa edukasyon ng pilipinas, matuto tayong humawak ng pera, ang kahalagahan ng edukasyon sa kabataan, edukasyon: tungo sa magandang kinabukasan, ang pag-ibig ng edukasyon.

Mula sa Sanaysay-Filipino.blogspot.com

Ang pagkakaroon ng isang mataas at matibay na edukasyon ay isang saligan upang mabago ang takbo ng isang lipunan tungo sa pagkakaroon ng isang masaganang ekonomiya. Mataas na edukasyon na hindi lamang binubuhay ng mga aklat o mga bagay na natutunan sa ating mga university at paaralan. Bagaman, kasama ito sa mga pangunahing elemento upang magkaroon ng sapat na edukasyon, ang praktikal na edukasyon na nakabase sa ating araw-araw na pamumuhay ang siya pa ring dapat na piliting maabot. Matibay ang isang edukasyon kung ito ay pinagsamang katalinuhan bunga ng mga pormal na pag-aaral tungkol sa Mathematics, Science, English at mga bagay na tungkol naman sa buhay at kung paano mabuhay ng maayos.

Ang edukasyon ang nagiging daan tungo sa isang matagumpay na hinaharap ng isang bansa. Kung wala nito, at kung ang mga mamamayan ng isang lipunan ay hindi magkakaroon ng isang matibay at matatag na pundasyon ng edukasyon, magiging mahirap para sa kanila na abutin ang pag-unlad. Marapat lamang na maintindihan na ang edukasyon ay siyang magdadala sa kanila sa kanilang mga inaasam na mga mithiin.

Ang unang layunin ng edukasyon ay upang magkaroon ng kaalaman sa mga bagay-bagay at impormasyon sa kasalukuyan, sa hinaharap at sa kinabukasan. Ito ang nagsisilbing mekanismo na humuhubog sa isipan, damdamin at pakikisalamuha sa kapwa ng isang tao. Ito rin ang dahilan ng mga mabubuti at magagandang pangyayari sa ating mundo at ginagalawang kapaligiran.

Ang edukasyon ay kailangan ng ating mga kabataan sapagkat ito ang kanilang magiging sandata sa buhay sa kanilang kinabukasan. Ang kanilang kabataan ang siyang estado kung saan nila hinahasa ang kanilang mga kaisipan at damdamin sa mga bagay na kailangan nila sa kanilang pagtanda. Ang edukasyon ay mahalaga sapagkat ito ang nagiging daan sa isang tao upang magkaroon ng mga kaalaman tungkol sa kanyang buhay, pagkatao at komunidad na ginagalawan. Ito ang naghuhubog ng mga kaisipan tungo sa isang matagumpay na mundo na kailangan ng bawat isa upang lubusang mapakinabangan ang daigdig at malaman ang mga layunin nito.

Ang kabataan ay nararapat lamang na magkaroon ng sapat na edukasyon sa pamamagitan ng kanilang karanasan at pormal na programa na nakukuha sa mga paaralan. Ito ang kanilang magiging armas upang maharap nila ang mga bagay na kaakibat ng kanilang magiging kinabukasan. At dahil sila ang ating pag-asa, nararapat lamang na ibigay natin sa kanila ang lahat ng edukasyon na kailangan nila upang maabot nila ang mga pangarap na nais nilang matupad. 2011 Mga Sanaysay sa Filipino.

Mula sa Edukasyon.wordpress.com

Ang Edukasyon ay mahalaga sa bawat isa dhil dito nakasalalay ang kinabukasan ng bawat tao at kung ano ang kanyang kahihinatnan d2 sa mundo. At ito ang ating sandata para magkaroon ng magandang buhay. Maraming paraan upang makamit natin ang isang mabuting hinaharap. Ang paghahanda para sa ating kinabukasan ang mabisang paraan upang makasiguro tayo sa ating pamumuhay. Ngunit may mga hadlang din na maaring pumigil sa ating pagtatagumpay, kaya marapat lang na maging maagap ang bawat isa sa atin upang tagumpay na malagpasan ang mga ito. At ang pagkamit ng tagump[ay ay kailangan buo determinasyon, tiwala sa sarili, may pananampalataya sa Diyos at marami pang mga katagian na dapat nating taglayin para makamit natin ang magandang bukas. “KAHIRAPAN AY DI HADLANG SA KINABUKASAN”. Lagi natin tandaan na tayo gumgawa ng ating sariling kapalaran kaya kung anuman ang ating tatahakin ay nakasalalay sa ating mga kamay. at lagi tayo sasandal sa ating Panginoon sa lahat ng ating mga ginagawa dahil walang imposible sa kanya kung tama at nararapat ang iyong ginagawa.

Sanaysay ni Yolanda Panimbaan

Edukasyon…susi ng tagumpay. Ang tanging yaman na kahit kailan ay hindi makukuhalalong-lalo ng hindi mananakaw ng kahit na sino man dito sa mundo. to ay pinakaimportante o pinakamahalagang bagay para magtagumpay sa ating mga buhay. Anu-ano ang kahalagan ngedukasyon para makatulong sa ating bayan! Paano makakamit ang tamang edukasyon! Paanomakakatulong ang edukasyon sa ating buhay!

Ang kahalagahan ng edukasyon para makatulong sa ating bayan ” halimbawa sa isangkomunidad iilan lamang ang may alam tapos ang karamihan ay walang pinag-aralan” mahalagatalaga ang edukasyon para umunlad ang ating bayan. #akakamit ang tamang edukasyon sa pamamagitan ng pag-aaral ng mabuti.

Sa buhay natin ay hindi lahat nakukuha ng walang paghihirap at pagsisikap, ganoon din sa pag-aaral. Dadaan ka muna sa butas ng karayom at ika nga nila bago ka makakatapos sa pag-aaral, kailangan malakas ang loob mong harapin ang kahit na ano man ang hadlang o suliranin dahilkung lahat ng hadlang ay kaya mong lampasan. Siguradong may maliwanag na bukas angmaghihintay sa iyo. Malaki ang tulong ng edukasyon sa ating mga buhay lalo na kung nakataposka ng iyong pag-aaral. Kapag nakatapos kana sa pag-aaral at nakakuha kana ng magandang trabaho ay gaganda na ang takbo ng buhay mo pero syempre pagdating naman sa trabaho dapat galingan ang pag tatrabaho para sa ikakaunlad ng buhay. Nakakapanghinayang lang ang iba nanakapagtapos na nga at lahat-lahat ay ayos ay hindi naman ginagamit ang pinag-aralan. Sayang lang ang ginastos at panahon na inilaan sa pag-aaral.

Kaya habang may buhay at may pagkakataon pang puwedeng mag-aral, sikapin at pilitin nating makakuha ng edukasyon para sa ikauunlad ng buhay dahil mahirap na hanggang sa kamatayan ay mangmang. Kaya nga nasa Diyos ang awa, nasa tao ang gawa. Gagawa ka ng may pagtitiwala at pananalig sa Amang Lumikha para ang tulong Niya ay makakamit.

Sanaysay ni Junrey Casirayan

Edukasyon daw ang tanging paraan tungo sa magandang Kinabukasan. Gaano nga ba Kahalaga ang Edukasyon? Bakit ba napaka-importante nito? Ilan lang yan sa mga katanungan ng bawat isa sa atin.

September 18, 2009 namatay ang pinakamamahal kong Ama. Halos dinamdam ko ng sobra ang pagkawala niya. Unti-unti akong nanghina, nawalan ng lakas ng loob at unti-unting nawalan ng pag-asa. Sobrang sakit ang naramdaman ko noong mga panahong yon. Parang nadurog yong puso ko at nawalan ako ng ganang mag-aral. Kaya noong 2010, tumigil ako sa pag-aaral. Siguro nga sinayang ko lang ang mga oportunidad. Ang bawat pagkakataon ay binalewala ko lang. Kaya heto ako ngayon, walang natapos at punong-puno ng pagsisisi.

Sa panahon ngayon may mga taong nakapag-aral nga, ngunit wala namang mabuting asal. Yong puntong nakapagtapos nga sila ng magandang kurso, ngunit hindi naman umaakto ng maayos ayon sa kanilang pinag-aralan. Sa mahaba-habang panahon na lumipas, natutunan kong Pahalagahan ang Edukasyon. Para sa akin kasi, ang Edukasyon ay hindi lang pataasan ng marka o ng natapos na kurso. Kailangan mo ring panindigan na talagang may Pinag-aralan ka. Kailangan mong matutunan kung paano rumespeto ng ibang tao at kung paano irespeto ang sarili mo. Edukasyon ang masasabi kong pinaka-matibay na pundasyon. Para sa akin napakahalaga nito, dahil ito lang ang daan upang makamit natin ang ating mga mithiin. Edukasyon ang magsisilbing tulay natin sa pag-abot ng ating mga pangarap. Kaya nitong baguhin ang buhay ng isang tao. Kapag may pinag-aralan ka, madali na lang para sa’yo na abutin at kamtin ang hinahangad na tagumpay.

Ang Edukasyon ang pinakamahalagang pamana ng ating mga magulang. Lahat ng bagay sa mundo ay lumilipas, pero ang Karunungan kailan man ay hindi kumukupas. EDUKASYON lamang ang NATATANGING bagay na hindi MA-AAGAW ninuman. Hindi SAPAT na NAKAPAGTAPOS ka lang, kasi para sa’kin kailangan BAONIN mo rin ang KARUNUNGANG natutunan mo sa loob ng PA-ARALAN.

Mula sa Academia.edu

Prayoridad sa sektor ng edukasyon ang susi sa ating kaunlaran!Maraming beses na natin itong narinig. Ilang mga dakilang tao na rin angpaulit-ulit na sinasabi ito. Ilang pag-aaral na rin ang nagpapatunay na malaking bagay ang sapat at dekalidad na edukasyon ng mgamamamayan para sa kaunlaran ng isang bansa.

Ngunit sa ating bansa, sa matagal na panahon ay napabayaan ng ating pamahalaan ang mahalagang sektor na ito ng ating lipunan. Sakawalan ng magandang plano sa sektor ng edukasyon, maging ang mga college graduates natin ngayon ay hindi na nakakahanap ngtrabaho. Sa pag-aaral ng Labor Force Survey ng National Statistics Office, lumalabas na kahit nakatapos sa kolehiyo, 18% ng mga walangtrabaho sa Pilipinas ay mga college graduates. Pangatlo ang mga college graduates sa listahan ng mga madalas walang makuhangtrabaho mula taong 2006 hanggang 2011.

Hindi na nakakagulat ito dahil marami sa mga kolehiyo sa bansa ay nakakakuha ng zero passing rates sa mga professional examinations.Sa lahat din ng professional exams sa lahat ng disiplina sa bansa, lubhang mababa ang average passing rates. Sa datos ng Commissionon Higher Education o CHED, noong 2010 ay 33.91% ang average passing rate at noong 2011 naman ay tumaas lamang ito sa 35.37%average passing rate. Ibig sabihin, lubhang kakaunti lamang ang pumapasa sa mga exams dahil na rin sa hindi dekalidad na edukasyon samaraming bilang ng mga colleges at universities sa bansa.

Ang isa pang dahilan ng patuloy na mababang kalidad ng edukasyon sa bansa ay ang kawalan ng mga mahuhusay na guro sa bansa.Kung titingnan ang teacher-pupil ratio ng Pilipinas kumpara sa mga karating bansa nito, tunay na may problemang kinakaharap ito. Sadatos ng United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization o UNESCO, noong 2009, sa bawat isang guro sa Pilipinas ay 39pupils ang tinuturuan nito o may ratio na 1:39. Samantala, ang teacher-pupil ratio sa bansang Malaysia ay 1:13 lamang; Thailand ay1:16; Indonesia naman ay 1:17 lamang; at maging ang bansang Vietnam ay may teacher-pupil ratio lamang na 1:20.

Tulad ng pagkain, tirahan, at trabaho, isang karapatang pantao ang pagkakaroon ng sapat at dekalidad na edukasyon. Dapat itongpahalagahan dahil bahagi ito ng pangangalaga ng dignidad ng tao. Ayon sa turo ng Simbahan, ang edukasyon din ang nagbibigaykakayahan sa sinuman na makilahok sa pagpapatakbo ng lipunan at sa pagsisigurong ang lahat ay nakikinabang sa mga bunga ng pag-unlad. Ang patuloy na pagbaba ng kalidad ng edukasyon sa bansa ay patunay lamang ng napakalaking pagkukulang sa pangangalaga atpagtataguyod ng karapatang ito.

Panahon na samakatuwid na iangat ang sektor ng edukasyon sa ating bansa. Kailangang matukoy ng pamahalaan ang napakahalagangkontribusyon ng mga paaralan sa kaunlaran ng ating bansa. Kailangan ang tunay, mabilis at epektibong reporma para sa sektor ngedukasyon sa Pilipinas.

Kasalukuyan ng ipinapatupad ng pamahalaang Aquino ang programa nitong kung tawagin ay K+12. Ito ay ang pagdaragdag ng taon saBasic Education ng bansa. Sa programang ito ay hindi na tatanggapin sa unang grado ang batang hindi nag-kinder bilang unang hakbangsa pagpapatupad nito. At ang isa pa ay ang dalawang taong dagdag sa high school na ibig sabihin ay magkakaroon ng tinatawag naSenior High. Sa loob ng dalawang taon sa Senior High ay maaaring mamili ang isang estudyante ng kanyang espesyalisasyon naTechnical/Vocational course o isport at iba pang pagpipilian.

Ang programang ito ay naglalayong mapataas ang kalidad ng edukasyon ng bansa. Ang Pilipinas na lang kasi ang bukod tanging bansa saAsya ang may pinakamababang bilang ng taon sa Basic Education. Suportado ang programang ito ng ilang sektor tulad ng mga nasanegosyo. Sa ganitong paraan diumano ay maari ng makapagtrabaho ang mga Pilipino kahit high school lang ang tinapos.Napakalaki ng problema ng bansa pagdating sa edukasyon. Sa mga pampublikong paaralan pa lamang ay masyadong siksikan sa mgasilid. Bukod sa walang maayos na bentilador ay hindi na rin matutukan ng maayos ng mga guro ang kanilang mga estudyante sa sobrangdami. Ganito ang sitwasyon sa Metro Manila.

Naiiba naman ang kwento pagdating sa mga malalayong lugar sa bansa. Naririyan ang mga estudyante na maraming oras ang ginugugolsa paglalakad ng ilang milyang layo makarating lang sa paaralan. Mas malala pa sa iba, dahil tumatawid pa sa ilog at peligro ang inaabottuwing umuulan dahil sa rumaragasang baha. Mayroon ding dagat pa ang nilalangoy. Ganito kahirap ang dinaranas nila para langmakapagtapos sa elementarya at high school. Kung mahina-hina ang loob ay napipilitan na lang silang tumigil. Ayon na rin mismo saKagawaran ng Edukasyon ay malaki rin ang kakulangan ng mga silid, aklat at guro sa bansa. Sa kabila ng maraming tapos at lisensyadongguro ay may kakulangan pa rin. Inirereklamo rin nila ang mababang pasahod sa mga guro. Taon-taon rin ay naglilimbag ng aklat perokinakapos pa rin. Ang matagal ng problemang ito ng bansa ay matagal ng pinagpasa-pasahan ng ilang nagdaang administrasyon.

Sa pagpapasimula ng Pamahalaang Aquino sa K+12 program na ito ay mistulang dinadagdagan lang ang problema sa edukasyon ngbansa. Napakaganda ng layunin nito pero tulad ng ibang programa ay hindi naman naaangkop ang pagpapatupad nito. Bakit kaya hindimuna unahin ang mga kasalukuyang pagkukulang ng pamahalaan sa kasalukuyang suliranin. Kumpletuhin ang mga kulang na silidpaaralan. Magbigay ng mga aklat na tama ang nilalamang impormasyon. Magdagdag pa ng mga guro at dagdagan ang kanilang sahod atbenipisyo.

Hindi dapat gumaya ang Pilipinas sa ibang bansa na dinagdagan ang bilang ng taon sa pag-aaral upang tumaas lang ang kalidad ngedukasyon. Hindi nasusukat sa dami ng taong pinasok sa eskwelahan ang katalinuhan ng tao. Kaya namang matutunan ng mga Pilipinoang dapat na matutunan sa kasalukuyang umiiral na sistema. Ang katunayan dito ay ang mataas na kalidad ng edukasyon sa mgapribadong paaralan. Dahil ito ay suportado ng mga kagamitan at tamang pagtutok sa pag-aaral ng mga bata ng kanilang magulang. Maymga nananalo pa ngang estudyanteng Pilipino sa mga patimpalak sa ibang bansa.

Kung dadagdagan ng taon ang pag-aaral ay malulunasan ba nito ang kahirapan? Mababawasan kaya nito ang mga drop out? Kung sangayong sistema pa nga lang ay marami na ang drop out ay paano na kaya kapag tuluyan ng ipinatupad ito. Kahit sabihin pang libre angpag-aaral sa mga pampublikong paaralan ay gumagastos pa rin ang mga magulang sa mga pang-araw-araw na baon ng mga bata. Ibigsabihin nito kapag dinagdagan ng taon ay panibagong dalawang taon din ang dagdag pahirap sa mga magulang. Ang sinasabing para makapagtrabaho na kahit high school lang ang tinapos ay hindi rin totoo. Sa kasalukuyan, kahit may mga tinapos sa kolehiyo ay hirapmakahanap ng trabaho. Karamihan dito ay mga nagsipagtapos ng Nursing.

Bakit hindi baguhin ng pamahalaan ang paglunas sa problemang pang-edukasyon ng Pilipinas. Halimbawa nito ay ang malawakangpagpapatupad ng distant learning sa mga malalayong lugar. Nandiyan na ang teknolohiya ng Internet. Maaring sa halip na araw-araw napasakit sa pagpasok sa eskwelahan ay gawing lingguhan na lang. Pwede ring gamitin ang telebisyon sa pamamagitan ng paggawa ngmga educational channel na panonoorin ng mga bata na kasabay ng turo sa aktwal na panahon sa paaralan. Marami pang alternatibongparaan ang naghihintay na linangin para makatulong sa pag angat ng edukasyon ng Pilipinas. Nagagamit na ito sa ibang bansa.

Ang K+12 ay hindi sagot sa suliranin ng bansa pagdating sa edukasyon. Ito ay dagdag problema at walang malinaw na direksyon at hindinapapanahon. Huwag na sanang gawing mas komplikado ang problemang ito sa pamamagitan ng isang solusyong sa huli ay magigingdagdag pa pala sa suliranin.

Mula sa HinagapNiKaUre.blogspot.com

Ang kaalaman sa paghawak ng pera ay isa sa mga batayang kasanayan upang maayos na makapamuhay sa makabagong panahon. Ang paksang personal na pananalapi ay nakabuo na ng mga batayang kaalaman na dapat ituro sa mga mag-aaral na nais magaral nito. Bagamat pwede kang matuto ng personal na pananalapi sa pamamagitan ng pananaliksik sa Internet, dapat nating siguruhin na lahat ng Pilipinong mag-aaral ay nabibiyayaan ng ganitong kaalaman. Kaya naman nais kong ipanukala na isama ang tamang paghawak ng pera sa ating pangkalahatang kurikulum ng edukasyon.

Tayo ay naghahangad ng masaganang pamumuhay para sa ating mga pamilyang Pilipino. Upang matupad ang ganitong adhikain, kinakailangan ang masusing paghawak sa pananalapi ng pamilya. May mga prinsipyo at pamamaraan na pwedeng magamit upang makatiyak na ang ating mga pamilya ay hindi malalagay sa alanganin sa larangan ng pananalapi. Maiiwasan ang pangungutang at kung anu-ano pang panandaliang remedyo kung ang paggamit ng pamilya ng pera ay pinaplano. Ang kaalaman tungkol sa personal na pananalapi ay lubhang makatutulong kung paano mapapabuti ng ating mga pamilya ang paghawak ng pera.

Kasama sa mga aralin sa personal na pananalapi ang pagtatakda ng kung magkanong halaga ang nais mong makamit sa loob ng isang takdang panahon. Kalakip nito ay ang mga napiling pamamaraan kung paano makakamit ang layuning ito. Nais nating himukin ang ating kabataan na mangahas na mangarap ng isang magandang kinabukasan para sa kanyang sarili at sa kanyang magiging pamilya sa araw ng bukas. Ang adhikaing ito ay posibleng mapukaw kung maipakikita ang mga posibilidad na pwedeng mangyari kung ang isang tao ay magsusumikap. Ang pag-aaral hinggil sa personal na pananalapi ay pwedeng magsilbing punla upang magkaroon ng ganitong kamalayan.

Sa pagmamasid natin sa ating pamayanan ay mapapansin natin ang marami sa ating katandaan na naghihikahos. Sila marahil ay nagkamal ng malaking halaga noong kanilang kabataan ngunit sa kanilang pagtanda ay nabaon na sa kahirapan. Ito ay tanda ng kawalan ng sistematikong pagpapaunlad sa kanilang kabuhayan. Malaki ang maitutulong ng sapat na kaalaman sa paghawak ng pera upang maiwasan ang masadlak sa ganitong kalagayan. Tuldokan na natin ang kawalan ng tamang gabay na pananalapi na siyang sanhi ng kahirapan ng ating katandaan. Turuan na natin ang ating kabataan sa wastong pamamaraan sa paghawak ng pera.

Talamak pa rin ang kahirapan sa ating bansa. Isa sa mga dahilan ng ganitong kalagayan ang kakulangan ng kaalaman sa paghawak ng pera. Marami tayong maling kaisipan na dapat lang na ituwid kung gusto nating maiwasan ang kahirapan. Kailangan nating patatagin ang personal na disiplina upang makamit natin ang masaganang pamumuhay. Kinakailangan na gamitin natin ang ibat-ibang pamamaraang pang pinansiyal upang hindi tayo masadlak sa kahirapan. Siguraduhin natin na ang ating mga mag-aaral ay nabibigyan ng tamang kaalaman tungkol sa pananalapi. Paramihin natin ang mga mamamayang naiaangat mula sa pagiging mahirap sa pamamagitan ng kaukulang edukasyon.

Makabuluhan at nararapat na idagdag sa pangkalahatang kurikulum na pang edukasyon ang mga aralin tungkol sa personal na pananalapi. Tulungan natin na mapaunlad ang pamumuhay ng mga kapwa Pilipino at mabawasan ang kahirapan sa ating bansa. Makibahagi tayo sa mga nagsusulong na isama ang mga aralin sa personal na pananalapi sa mga pinag-aaralan sa mababa, mataas, at kolehiyong antas ng edukasyon. Sama-sama nating ipahatid sa mga kinauukulan sa Kagawaran ng Edukasyon at maging sa ating mga mambabatas sa Kongreso ang pangangailangan na maipatupad ang panukalang ito.

Mula sa Hayzkul.blogspot.com

Tinamnan ng binhi. Kung ang lupa ay alaga sa pataba, higit ding lulusog ang binhing tumutubo rito. Tutubuan ito ng malala-king ugat na hindi mabubuwag ang pagkakakapit sa lupa. Magkakaroon ito ng matibay na pundasyon at hindi mabilang na mga sanga kung saan tutubo ang malalago nitong dahon at ang malalaki nitong bunga. Ang binhing aking tinutukoy ay ang kabataan. Ang kanilang kinabukasan ay nakasalalay sa kanilang edukasyon. Sa tulong ng mga magulang, mga kaibigan at lalung-lalo na ng mga guro, lumalago ang kanilang kaalaman sa iba’t ibang larangan. Ang mga natutununan ay makatutulong sa kanila hanggang sa kanilang pagtanda. Ang kailangan lang gawin ng kabataan ay buong pusong tanggapin ito sa pamamagitan ng pag-aaral nang mabuti at pagsasabuhay nito. Kung lubos na maiintindihan ng bawat mag-aaral ang tunay na kahalagahan ng edukasyon, maiiwasan sana ang mga karaniwang suliraning hinaharap ng kabataan ngayon gaya ng hindi planadong pagkabuntis, maagang pag-aasawa at pagtigil sa pag-aaral. Ang edukasyon ay isang bagay na hinding-hindi maaagaw ninuman. Ito ay kailangan upang maisakatuparan ang pangarap ng isang bata. Sa pamamagitan nito, siya ay nahuhubog upang magkaroon ng matatag na pundasyon nang sa gayon ay hindi ito manghina ni masira sa pagharap nito sa mga pagsubok at suliranin ng buhay. Sa pamamagitan din ng edukasyon, lumalago ang karunungan ng bata at hindi lamang limitado sa akademiko. Ito rin ay nagiging daan upang ang isang bata ay makapulot ng gintong aral na tatatak sa kanyang buhay. Kung magagamit ng isang bata ang kanyang karunungan nang wasto at lubos, siya ay magiging isang mahalagang bahagi ng kanyang pamilya, ng kanyang lipunan at ng inang bayan. Isa sa magandang proyekto ni Jose Rizal ay ang pagpapatayo ng paaralan dahil naniniwala siya na sa sa pamamagitan ng edukasyon, ito ang magiging daan sa mga kabataan na maiangat sila para sa mas mabuting kinabukasan sapagkat kung may pinag-aralan mas makakahanap ng mas magandang trabaho na tulay rin tungo sa matiwasay at pagkakaroon ng magandang kinabukasan. Di nga ba’t ang mga kabataan ang pag-asa ng ating bayan? Kaya dapat lang na magkaroon ng tama at angkop na edukasyon para naman ang pangarap ng ating mga ninuno na mabuting kinabukasan para sa bayan ay makamtan.

Mula sa JohnLloydQuijano.wordpress.com

Ang pagkakaroon ng isang mataas at matibay na Edukasyon ay isang saligan upang mabago ang takbo na isang lipunan tungo sa pagkakaroon ng isang masaganang ekonomiya. Mataas na Edukasyon na hindi lamang binubuhay ng mga aklat o mga bagay na natutunan sa ating mga unibersidad at paaralan. Bagaman, kasama ito sa mga pangunahing elemento upang magkaroon ng sapat na Edukasyon, ang praktikal na Edukasyon na nakabase sa ating araw-araw na pamumuhay ang siya paring dapat na piliting maabot. Matibay ang isang Edukasyon kung ito ay may pinagsamang katalinuhan bunga ng mga pormal na pag-aaral tungkol sa Mathematics, Science, English at mga bagay na tungkol naman sa buhay at kung paano mabuhay na maayos. Ang Edukasyon ang nagiging daan tungo sa isang matagumpay na hinaharap na isang bansa. Kung wala ito, at kung ang mga mamamayan ng isang lipunan ay hindi magkakaroon ng isang matibay at matatag na pundasyon ng Edukasyon, magiging mahirap para sa kanila na abutin ang pag-unlad. Marapat lamang na maintindihan na ang Edukasyon ay siyang magdadala sa kanila sa kanilang mga inaasam na mga mithiin. Ang unang layunin ng Edukasyon ay upang magkaroon ng kaalaman sa mga bagay-bagay at impormasyon sa kasalukuyan, sa hinaharap at sa kinabukasan. Ito ang nagsisilbing mekanismo na humubog sa isipan at damdamin at pakikipagsalamuha sa kapwa ng isang tao. Ito rin ang dahilan ng mga mabubuti at magagandang pangyayari sa ating mundo at ginagalawang kapaligiran. Ang Edukasyon ay mahalaga sapagkat ito ay nagiging daan sa isang tao upang magkaroon ng mga kaalaman tungkol sa kanyang buhay, pagkatao at komunidad na ginagalawan. Ito ang naghuhubog ng mga kaisipan tungo sa isang matagumpay na mundo na kailangan ng bawat isa upang lubusang mapakinabangan ang daigdaig at malaman ang mga layunin nito.

Sanaysay ni Dian Joe Jurilla Mantiles

Tunay ngang ang edukasyon sa buhay ng bawat isa ay kapara ng isang walang katapusang paglalakbay sa mundong sinasaklawan ng aspektong ‘pagbabago’. Ito ang pinaka-makapangyarihang sandata na kahit sinuman ay walang kakayahang baguhin at angkinin sapagkat ito ay permanenteng nakaukit na sa diwa at kamalayang pantao ng isang nabubuhay. Sa bawat umaga ng ating buhay, tayo ay binabasbasan ng Poong Lumikha ng kalayaan upang makaanib at makasabay sa kung ano mang kakatwa ang sumasaklaw sa ating lipunang kinabibilangan. Hindi man lingid sa ating kamalayan subalit buhat nang tayo ay nasa sinapupunan pa lamang ay batid na natin ang espiritu ng ‘pagkatuto’. Maging sa kauna-unahang pagsambit natin ng salitang “mama” hanggang sa tayo ay unti-unting nabihasa sa ating “abakada” tayo ay nabibilang na pundasyon ng edukasyon. Karaniwang pamantayan sa edukasyon na kung ang tao ay nasa gulang tatlo na ay maari na itong magsimulang pumasok sa isang paaralan. Sa makatuwid, mahabang panahon ang iginugugol ng isang tao para sa kanyang edukasyon.

Sa aking labindalawang taon na pananatili sa loob ng paaralan, masasabi kong ako ay parang nasa isang paraiso. Bagamat hindi sa lahat ng pagkakataon ay masaya ako, maraming pagkakataon naman sa aking buhay ang nagpapaunawa sa akin na ang edukasyon ay patuloy na umaangkla sa aking pagkatao at maging sa aking kalapit na hinaharap. Ito rin ay patuloy na nag-iiwan ng hindi mga matatawarang implikasyon ng pagbabago sa aking pagkatao na siyang dahilan kung bakit ganito ako katatag ngayon. Bukod sa mga karaniwang talakayin, prinsipyo at pang-akademikong layunin na siyang ipinapabatid ng edukasyon, ito rin ang nagsilbing balangkas upang mabuksan ko pa ang lagusan sa kabilang ibayo. Mula dito ay binigyan din ako ng pagkakataon upang makakilala ng iba’t ibang deskripsyon ng aking kapwa tao at mga karanasang aking daldalhin habambuhay. Ito ay ang aking karanasan noong ako ay nasa ika-4 na baitang. Ang karanasan na marahil para sa akin ay mapanglaw at natatangi lamang.

Isa akong walang kwentang mag-aaral. Oo, tama ang nababasa mo. Wala akong ibang inisip noon kundi ang makawala sa paaralan na kapara ng isang bartolina sa akin ay nagbibigay lamang ng pasakit at matinding paghihirap. Ang tanging namumutawi na lamang sa aking isipan noon ay ang pagpasok buhat sa kagustuhan ng aking mga magulang. Naaalala ko pa noon na sa tuwing darating ang katapusan ng Marso ay wala akong ibang ginawa kung hindi ay panoorin na lamang ang aking mga kaklaseng maglakad sa harapan ng entablado kasama ng kanilang mga magulang upang tanggapin ang kanilang mga parangal. Gustuhin ko mang itago ang aking nararamdaman, subalit ito ay pilit na kumakawala at ako ay tila isang ibon na sa piitan ay nananahanan. Hindi man hayag sa aking mga magulang ang kanilang pangingimbulo subalit nararamdaman ko ito. Pinipilit ko itong labanan subalit wala akong magawa. Napakalakas ng enerhiyang ito at siya ring enerhiya ang unti-unting sumisipsip sa aking pag-asang makapagbagong buhay. “Bakit kahit na anong gawin ko ay wala pa ring nangyayari?” ito ang katanungan na patuloy na sumisilab sa aking mura at gahasang isipan.

Sinusubukan ko ang lahat ng aking makakaya. Sinubukan kong magsipag at umayon sa kung ano ang pamantayan sa aming klase. Lahat ng ito ay hindi naging madali sa akin. Sapagkat noo’y wala pa akong kabatiran patungkol sa mahalagang papel ng edukasyon sa aking magiging kinabukasan. Wala pa akong alam sa edukasyon maliban sa ito ay “mahirap at walang kwenta”. Nagdaan ang maikling panahon at dito ay nakilala ko si Ginang Adora Madayag. Ang aming guro sa asignaturang Filipino. Siya ay may edad na sa panahong iyon subalit napakalakas ng kanyang impresyong iniwan sa akin. Hindi ko maipaliwanag subalit dahil sa kanyang mga pangaral ay tila unti-unting nagbago ang pagtingin ko sa aking sarili na noo’y walang pakialam sa halaga ng edukasyon. Sa kanya ko rin natutuhan na hindi lamang pala akademikong kaalaman ang batid na ipamalita ng mga talakayin sa paaralan bagkus ay naglalayon din itong bigyan ang lahat ng pagkakataong makabuo ng pagkakaibigan at pamilya sa lahat ng aspektong sinasaklawan nito. Hindi lang dapat kaalaman ang ating panghawakan mula sa ating mga guro nararapat ding maunawaan natin ang tunay na karunungan mula dito. Sa markang “90” ako nagsimulang yumabong at nagpatuloy sa pagkamit ng aking mga adhikain sa paaralan. Hanggang ngayon sa kasalukuyan, patuloy pa rin akong naglalakbay papalapit sa aking mga pangarap sa buhay.

Ang karanasang ito ang nagturo sa akin kung paano umunlad hindi lamang sa aking mga markang nais matamo subalit nakaanib na rin dito ang mga prinsipyo at impresyong hindi na maiaalis sa aking puso’t isipan sa kalagitnaan ng aking paglalakbay sa mundong ibabaw. Nawa’y lubusan nating mabatid na sa ibayo ng mga pamantayang sumasaklaw sa kultura ng edukasyon, ang layon nitong magbigay ng magaganda at makabuluhang karanasan ang magsisilbing proteksyon at sandata natin sa pakikidigma sa ating mga sarili at sa kung ano mang pagbabagong nakaukit na sa ating panahon.

SEE ALSO: Mga Sanaysay Tungkol sa Kahirapan

Umaasa kami na ang mga halimbawa ng sanaysay tungkol sa edukasyon na iyong nabasa ay may positibong naidulot sa iyo. Maari mo din itong ibahagi sa iba upang maging sila man ay matuto. Maraming salamat!

Mensahe: Kalayaan 2018: Pagbabagong Ipinaglaban, Alay sa Masaganang Kinabukasan

MENSAHE NI SENADOR LOREN LEGARDA Ika-120 Anibersaryo ng Araw ng Kalayaan Dambana ng Pinaglabanan, San Juan City

“Kalayaan 2018: Pagbabagong Ipinaglaban, Alay sa Masaganang Kinabukasan”

Isang siglo at dalawampu’t taon na ang nakakaraan mula ng una nating nakamit ang ating kalayaan mula sa mga dayuhang nanakop sa ating bayan. Noon, sa loob din ng mahigit na tatlong siglo, ipinaglaban natin ang kalayaan, upang magkaroon ng kasarinlan at ng sariling pamahalaan.

Naging matagumpay ang pakikipaglaban ng ating mga ninuno, kabilang man sa kilalang hukbo ng mga Katipunero o hindi, kung kaya’t ngayon ay may pagkakataon tayong gunitain ang yugtong iyon sa ating kasaysayan sa tuwing sasapit ang ikalabing-dalawa ng Hunyo. Ang Bantayog ng Pinaglabanan ay iisa lamang sa maraming makasaysayang lugar sa ating buong bansa na kumakatawan at sumisimbolo sa tapang at lakas ng loob ng mga Pilipinong nagbuwis ng kanilang buhay at dangal upang makamit natin ang kalayaang matagal nating hinangad.

Mula noon ay maraming pagbabago na ang nangyari sa ating lipunan, maging sa alin mang aspeto ng ating pamumuhay bilang isang bayan at isang lahi – sa ekonomiya, pulitika, sa ating karapatang-pantao, pamumuhay, imprastraktura, teknolohiya, at iba pa. Maging ang ating pakikitungo sa mga bansa at dayuhang minsang sumakop at sumiil sa ating kalayaan at karapatan – ang mga Español, Amerikano at Hapon – ay siya ngayon ang ating kaagapay at nagbibigay-tulong sa mga programa ng ating pamahalaan para sa ikauunlad ng ating bayan at ikabubuti ng ating mga mamamayan.

Ang pagbabago sa ating lipunan ay isang bagay na hindi mapipigilan ninuman.

Ngunit ang mga pagbabago, tungo sa ating pagiging maunlad at masagana, ay nararapat na siguraduhin na hindi kailanman maging dahilan upang ang karapatan at kapakanan ng ating mga mamamayan ay maaapakan, o di kaya ay may isang sektor ng lipunan na tila ay mapapabayaan.

Sa panahon ng industriyalisasyon at pagkakaroon ng mga makabagong makinarya, huwag sanang maiiwan ang pag-unlad ng kabuhayan ng ating mga magsasaka at mga mangingisda at kanilang mga pamilya na patuloy pa rin na hindi makaahon sa hirap, dulot ng mababang kita sa pagsasaka, kakaunting ani o huli.

Sa panahon ng makabagong teknolohiya at ng internet, huwag sana natin kalimutan na marami pa ding pamilyang Pilipino sa mga malalayo at liblib na lugar na namumuhay ng walang kuryente, walang mga gamit tulad ng telebisyon o radio na sana ay hindi lang makakapagdala ng balita, kung hindi maging paraan upang sila ay mamulat sa mga pangyayari sa ating paligid, at matuto na rin tungkol sa mga bagay-bagay sa buhay.

Sa panahon din ng internet na ang impormasyon at kaalaman ay tila agad-agad na makukuha sa pamamagitan lamang ng pagpindot sa ating mga telepono o di kaya ay sa ating mga kompyuter, maraming kabataan pa din ang kinakailangang tumawid ng bundok, parang o ilog para lamang matutunan ang A-BA-KA-DA at makapagbilang ng “isa, dalawa, tatlo.”

Sa kabi-kabilang pagtatayo ng mga malls, shopping centers, at restaurants o di kaya ay mga resorts at mga hotel, sa ngalan ng turismo, nakakaligtaan nating isipin ang pahirap na idinudulot nito sa ating kalikasan at sa ating mga likas na yaman. Ang “instant lifestyle” na ating kinagisnan at kinasanayan ay, sa kasamaang-palad, nagdulot ng kapabayaan sa ating kapaligiran at sa ating kalikasan – tone-toneladang plastik at basura ang ngayon ay problema ng ating mga lokal na pamahalaan.

Sa panahon ng globalisyasyon kung saan ang impluwensya ng mga dayuhang lahi sa ating pamumuhay sa araw-araw, huwag sana nating kakalimutan ang ating nakaraan, ang ating kasaysayan, sariling kultura, sining at pagkakakilanlan. Mas dapat nating piliing pagyamanin ang mga ito upang mas maging matatag ang ating kumpyansa at tiwala sa lahing Pilipino.

Hindi ko nais sabihin na huwag nating tangkilikin ang pagbabago at pagiging moderno. Nais ko lamang ipaalala sa ating lahat na ang mga pagbabagong ating isinusulong ay nararapat, at dapat natin itong siguruhin sa paraan na ating makakaya, na bawat isang Pilipino ay magkakamit ng benepisyo sa lahat ng ito – pantay-pantay at walang mapag-iiwanan.

Ito marahil ang isang mahalagang hamon sa aming mga lingkod-bayan, maging nasa nasyonal o lokal na pamahalaan – ang maiparating sa kadulu-duluhang bayan ng ating bansa, sa parte ng national government, o di kaya naman ay sa kasuluk-sulukang barangay ng mga lokal na pamahalaan, ang mga programa at proyektong naglalayong iangat ang antas ng buhay ng ating mga mamamayan.

Bilang Senador at Chairman ng Senate Committee on Finance sa loob ng nakaraang limang taon, alam ko na mayaman sa pondo ang ating pamahalaan. Hindi totoong walang pondo ang mga ahensya ng gobyerno kung kaya’t: kulang ang mga silid-aralan ng mga eskwelahan; sira-sira ang mga kalsada, tulay at daan; walang libreng gamot o medical supplies para sa mga may sakit; walang pondo para sa irigasyon ng mga magsasaka o pambili ng mga bangka at lambat para sa mga mangingisda; walang pondo para sa mga pabahay ng mga nasalanta ng kalamidad, at marami pang mga “wala” o “kulang”.

Kung kaya’t sa abot ng aking makakaya, siniguro ko na may sapat na pondo ang pamahalaan para sa mga sumusunod:

1) tulong-pinansyal o subsidy ang pamahalaan upang ang irigasyon ay maging libre para sa ating mga magsasaka;

2) programang pang-kabuhayan tulad ng DOLE-TUPAD, Government Internship Program, pagtataguyod ng mga micro, small and medium enterprises (MSMEs), sustainable livelihood program o SLP, at ang 4Ps sa ilalim ng DSWD, Training for Work Scholarship Program (TWSP) sa ilalim ng TESDA, Barangay livelihood and Skills Training Act para sa mga mahihirap na barangay;

3) programang pang-kalikasan tulad ng pagpapatupad ng Clean Water Act, Ecological Solid Waste Management Act, National Greening Program;

4) programang magtataguyod ng renewable energy (RE) sources at mga katulad na teknolohiya;

5) pagpapatuloy na programang pangkalusugan sa ilalim ng Philhealth, at pagpapasa-ayos ng mga lokal na ospital at pagamutan, at pagtataguyod ng nutrition program na tinatawag na “First 1000 Days” para sa mga nanay, mga bagong-panganak na sanggol hanggang sa sumapit sila ng ika-tatlong taong-gulang sa ilalim ng National Nutrition Council;

6) programang pang-edukasyon katulad ng School feeding program ng DepEd, pati na rin ang pagtaas ng chalk allowance ng ating mga guro, na ating tataasin pa din sa halagang P5000 sa susunod na taon. Huwag din nating kalimutan ang Free Tertiary Education, sa mga state colleges and universities at mga local universities and colleges; at

7) Programang pang-kultura na magpapamalas ng talento at pagiging malikhain ng ating mga entrepreneurs, artists, sa pamamagitan halimbawa ng National Arts and Crafts Fair na magpapakita din ng mga talento at produkto ng ating mga katutubo. Kayong lahat ay iniimbita kong bumisita sa NACF na isasagawa sa Megamall Trade Hall 1-3 umpisa sa June 14 hanggang 17. Nawa ay sama-sama nating tangkilikin ang sariling atin.

Ito ay ilan lamang sa mga napakaraming programa ng ating pamahalaan na hinahangad nating magdudulot ng positibong pagbabago sa ating lipunan, sa pamamagitan ng paglaban sa kahirapan at kamangmangan, pagtataguyod ng ating mga karapatang-pantao, pagpapabuti ng ating kalusugan, pangangalaga sa ating kalikasan, pag-iingat sa ating mga likas-yaman, pagpapayaman ng ating sining at kultura, at marami pang iba.

Nasa bawat isa sa atin ang responsibilidad na siguruhin na ang lahat sa ating lipunan ay kasama natin sa pagkamit ng tunay na pagbabagong makapagbibigay ng isang masaganang bukas para sa lahat ng mga Pilipino.

Magandang araw sa ating lahat at maraming salamat po!

COMMENTS

gumawa ng essay tungkol sa Kalayaan,kinabukasan,kasaysayan 1000 words
Kalayaan, Kinabukasan, Kasaysayan: Ang Kakabit ng Pag-asa. Isa sa mga pinakamahalagang konsepto na bumabalot sa ating kamalayan bilang mga Pilipino ay ang kalayaan.Ito ay isang salitang puno ng kahulugan at emosyon na nagdudulot ng pagnanais at pag-asa para sa isang magandang kinabukasan.. Ngunit hindi maikakaila na ang ating kalayaan ay nakaugat sa ating kasaysayan.
gumawa ng essay tungkol sa kalayaan kinabukasan at kasaysayan 500 words
Gumawa ng essay tungkol sa kalayaan kinabukasan at kasaysayan 500 words each sentence total of 1,500 words - 30994744. answered • expert verified ... Sa pagtatapos, ang kalayaan, kasaysayan, at kinabukasan ay mayroong malaking papel sa ating buhay. Ang kalayaan ay nagbibigay sa atin ng karapatan na mamuhay ng malaya at makapagpasiya para sa ...
Ano ang Kalayaan? Kahulugan at Halimbawa
Kahulugan at Halimbawa. Sa pamamagitan ng kalayaan, nagiging bukas ang mga pintuan ng oportunidad para sa bawat isa. Nagkakaroon tayo ng karapatan na mamili at magpasya kung paano natin gusto mabuhay at kung paano natin gustong itaguyod ang ating mga pangarap at adhikain. Ang kalayaan rin ang nagbibigay-daan sa malayang pagpapahayag.
Bakit Mahalaga Ang Kasaysayan?
Maunawaan ang kalikasan ng lipunan, pamahalaan, kultura, paniniwala, kabuhayan, at kapaligiran at, kilalanin ang kasalukuyang kalagayan. Pagandahin ang kinabukasan. Maghanap ng mga sagot sa mga isyu tulad ng digmaan, sakit, terorismo, at kahirapan. Magkaroon ng malakas na attachment sa ibang lokasyon o bansa. Bukod sa mga nabanggit na dahilan ...
Araw ng Kalayaan
Kasaysayan Ang Pagpapahayag ng Kasarinlan ng Pilipinas noong 12 Hunyo 1898, na isinasalarawan sa likod ng limang pisong papel.. Ang araw ng paggunita ng kasarinlan ay nag-iba-iba sa buong kasaysayan ng bansa. Ang pinakaunang tala ay noong 12 Abril 1895, kung kailan tumungo sina Emilio Jacinto, Restituto Javier, Guillermo Masangkay, Aurelio Tolentino, Faustino Manalak, Pedro Zabala at iba pang ...
Kalayaan Tungo Sa Kaunlaran at Kinabukasan
Kalayaan Tungo Sa Kaunlaran at Kinabukasan | PDF. Scribd is the world's largest social reading and publishing site.
KALAYAAN, KINABUKASAN, KASAYSAYAN
kalayaan, kinabukasan, kasaysayan. by pia gonzalez-abucay 12 june 2023, 16:19 1.5k views. bawat nilalang ay may karapatan. na mabuhay nang may kalayaan. di maaaring ipagkait at pagmaramutan. mula pagkasilang hanggang kamatayan. sa pagkamulat pa lamang ng mga mata. malaya nang pagmasdan mukha ni ina.
Speech by President Ferdinand R. Marcos Jr. at the 125th Anniversary of
Speech by President Ferdinand R. Marcos Jr. at the 125th Anniversary of Philippine Independence and Nationhood "Kalayaan. Kinabukasan. Kasaysayan" ... Sa Araw ng Kalayaan, isang napakalaking karangalan ang tumayo bilang kinatawan ng sambayanan at manguna sa pagkikilala at pagsasariwa sa katapangan at paninindigan ng ating ninuno't bayani ...
Essay Kalayaan ng Pilipinas
At mga isla ng Kalayaan o Spralty Islands, isama pa ang Panatag Shoal o Bajo de Masinloc sa kanluran. Nakalulungkot lang dahil patuloy tayong sinisindak ng mga kaagaw. Ang mga kababayan natin sa Zambales takot ng mangisda dahil baka sa susunod, sa kanila na dumiretso ang mga bala na pantaboy ng Tsina. Mahirap mang tanggapin pero dahil sa ayaw ...
Buwan ng Kasaysayan
22 Aug 2022. Ipinagdiriwang natin ngayong Agosto ang Buwan ng Kasaysayan. Ang tema para sa taong ito ay may pamagat na "Kasaysayan, Kamalayan, Kaunlaran". Sa ating patuloy na pagsulong ng makatotohanang pagbabahagi ng kasaysayan, nawa'y maging gabay ang mga aral ng nakaraan tungo sa mas maliwanag na kinabukasan.
Celebrating Rizal's Independence
We join our fellow Filipinos as we celebrate this important date in our history with the theme "Kalayaan, Kinabukasan, Kasaysayan" (Freedom, Future, History.) We laud the National Historical Commission for coming up with a theme, which will help us understand the meaning of "foundation" — the things and events in life that help define ...
National Library of the Philippines on Twitter: "The theme "Kalayaan
The theme "Kalayaan. Kinabukasan. Kasaysayan." gives focus on the freedom that our forebears struggled for in the future that they dreamed for the country and the history that we seek to remember and honor them with. #NationalLibraryPH #PH125 #Kalayaan2023. 12:25 AM · Jun 1, 2023 ...
Kalayaan Essay
Scribd is the world's largest social reading and publishing site.
essay about kalayaan,kinabukasan,at kasaysayan (100 words Po)
Essay about kalayaan,kinabukasan,at - 31043356. answered Essay about kalayaan,kinabukasan,at kasaysayan (100 words Po) See answers Advertisement Advertisement happytot2007 happytot2007 Answer: Kalayaan, kinabukasan, at kasaysayan - tatlong salitang naglalarawan ng kasalukuyan at hinaharap ng ating bansa. Ang kalayaan ay isang mahalagang halaga ...
Sanaysay Examples
SANAYSAY: "Kahalagahan ng Kalayaan, Pagkakapantay-pantay, Karapatan at Pagsasamahan" Ang Pilipinas ay isa sa mga bansang ninakawan ng Kalayaan. Sinakop at pinagkaitan ng mga bagay na likas sa tao. Ang mga mananakop ay ang mga Espanyol, Amerikano, at mga Hapones. Nang dahil dito, lalong lumaganap ang hindi pagkakapantay-pantay ng bawat isa.
SC chief justice, pangungunahan ang Araw ng Kalayaan sa Bulacan
Naka-angkla sa temang "Kalayaan, Kinabukasan, Kasaysayan", dakong alas-8 ng umaga magsisimula ang programa sa pagtataas ng watawat, Panunumpa ng Katapatan sa Watawat ng Pilipinas, at pag-aalay ...
Kalayaan, Kinabukasan, Kasaysayan: Bayanihan ...
In celebration of the 125th Philippine Independence Day, the Bayanihan Council Abu Dhabi, in collaboration with the Philippine Embassy, will be hosting an event with the theme "Kalayaan, Kinabukasan, Kasaysayan," which will be held in Abu Dhabi, UAE on June 18, 2023 to serve as a significant milestone in the country's history.
Katipunan
Documents and Studies. This site is dedicated to the study of the Katipunan, the patriotic secret society that in 1896 launched the revolution against Spanish rule in the Philippines. Although the late 19th century is the most celebrated period in Philippine history, much of what has been published on the Katipunan is unreliable and the ...
Celebrating 125 Years of Philippine Independence: Kalayaan. Kinabukasan
This year's theme, "Kalayaan. Kinabukasan. Kasaysayan," encapsulates the essence of our nation's journey, highlighting the significance of our freedom, the limitless possibilities that lie ahead, and the importance of embracing our collective past. "Kalayaan" embodies the spirit of independence that courses through the veins of every Filipino.
3Ks: Kalayaan, Kinabukasan, Kasaysayan
3Ks: Kalayaan, Kinabukasan, Kasaysayan; DepEd-MATATAG-2023. Posted on June 14, 2023 by Erma Dabalos. Regional Advisories. RA NO. 69, S. 2022 - CONDUCT OF SERIES OF ACADEMIC UNITS OUTREACH IN GRADE SCHOOLS INCREASING APPLICANTS IN MUNICIPALITIES WITH RACE/NCE ZERO APPLICANTS (SAGIPP) IN CARAGA REGION MUNICIPALITIES October 04, 2022.
Mga Sanaysay Tungkol sa Edukasyon (10 Sanaysay)
Ang kanilang kabataan ang siyang estado kung saan nila hinahasa ang kanilang mga kaisipan at damdamin sa mga bagay na kailangan nila sa kanilang pagtanda. Ang edukasyon ay mahalaga sapagkat ito ang nagiging daan sa isang tao upang magkaroon ng mga kaalaman tungkol sa kanyang buhay, pagkatao at komunidad na ginagalawan.
Mensahe: Kalayaan 2018: Pagbabagong Ipinaglaban, Alay sa Masaganang
Ika-120 Anibersaryo ng Araw ng Kalayaan. Dambana ng Pinaglabanan, San Juan City. "Kalayaan 2018: Pagbabagong Ipinaglaban, Alay sa Masaganang Kinabukasan". Isang siglo at dalawampu't taon na ang nakakaraan mula ng una nating nakamit ang ating kalayaan mula sa mga dayuhang nanakop sa ating bayan. Noon, sa loob din ng mahigit na tatlong ...